Πόσο Ειλικρινής Είσθε με την Ηθική;
ΑΥΤΟ είναι ένα ερώτημα που κάθε λογικό άτομο μπορεί εύλογα να κάμη, ειδικά σ’ αυτές τις ημέρες. Κοιτάξτε όπου θέλετε, στο εμπόριο, στη βιομηχανία, μεταξύ των επαγγελμάτων, στην κυβέρνησι, και θα βρήτε ότι η έλλειψις ηθικής είναι τρομακτική. Μπορείτε εύκολα να επηρεασθήτε από αυτή την τάσι εκτός αν φυλαχθήτε απ’ αυτήν.
Χαρακτηριστική είναι η χονδροειδής και πολύ διαδεδομένη διαφθορά της αστυνομίας που αποκαλύφθηκε από την επιτροπή ερεύνης Ναππ της πόλεως της Νέας Υόρκης τον Οκτώβριο του 1971. Σε μια δίκη ένας πρώην αστυφύλαξ κατέθεσε ότι σε μια περιοχή αστυνομικού τμήματος με εβδομήντα αστυνομικούς, μόνον δύο υπήρχαν έντιμοι συνάδελφοι, μόνον δύο που αρνήθηκαν δωροδοκία. Σε μια άλλη δίκη έγινε η κατηγορία ότι οι ίδιοι οι αστυνομικοί εμπορεύονται ναρκωτικά, και ότι ναρκωτικά αξίας $7.000.000, αφού κατεσχέθηκαν σ’ επιδρομές της αστυνομίας, εξαφανίσθηκαν, διότι οι ίδιοι οι αξιωματικοί κατόπιν τα επώλησαν. Κι έτσι προχωρούσαν ημέρα με την ημέρα οι βρωμερές αποκαλύψεις. Σύμφωνα με μερικούς παρατηρητάς, δεν ήταν πια μια περίπτωσις ενός μόνον σάπιου μήλου σ’ ένα καλάθι, που πιθανώς επρόκειτο να χαλάση άλλα, άλλα πάντοτε πάρα πολλά μήλα που ήσαν σάπια.
Μπορεί να γίνη η ερώτησις, Τι άλλο πρέπει ν’ αναμένεται; Ο πρώην Δημοτικός Σύμβουλος της πόλεως της Νέας Υόρκης Ερλ Μπράουν έγραψε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης της 2 Νοεμβρίου 1971: «Το πρόβλημα δεν είναι η διαφθορά της αστυνομίας αλλά μια παράνομη κοινωνία. . . . Το να ζητήτε να είναι ο αστυφύλαξ στην περιπολία . . . αδιάφθορος είναι σαν να ζητήτε περισσότερα από όσο οι άλλοι είναι πρόθυμοι να είναι αδιάφθοροι. Όταν οι Αμερικανοί ζητούν νόμο και τάξι, το εννοούν αυτό για κάποιον άλλον, όχι για τον εαυτό τους. Ο εύπορος γονεύς της μεσαίας τάξεως που δωροδοκεί έναν αστυνομικό για να μη συλλάβη τον γυιο του . . . αγνοεί το γεγονός ότι διαπράττει έγκλημα. . . . Πώς μπορεί ο καθένας ν’ αναμένη να είναι οι αστυφύλακες αδιάφθοροι όταν πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι;»
Αλλά δεν υπάρχει μια αρκετά μεγάλη μερίδα του κοινού λαού σε κάθε χώρα σχεδόν, και ειδικά ανάμεσα στη νεώτερη γενεά, που ομολογούν ότι παίρνουν στα σοβαρά την ηθική; Ναι, ομολογούν ότι αγανακτούν δικαίως για όσα θα μπορούσαν να ονομασθούν τα μεγάλα ζητήματα της ηθικής ή τα μεγάλα κακά—η αδικία του πολέμου, οι αδικίες που προκαλούνται από φυλετικές διακρίσεις, και η εκμετάλλευσις των εργατών.
Και όμως, πόσοι απ’ αυτούς τους διαμαρτυρόμενους εναντίον των αδικιών είναι αληθινά συνεπείς όταν αντιμετωπίζουν την προσωπική ηθική; Πράγματι λίγοι όπως φαίνεται. Διότι, όπως παρετήρησε ο γυμνασιάρχης Μπαρρ των Σχολών Ντώλτον, αυτοί οι διαμαρτυρόμενοι ομολογούν ότι προσκολλώνται σε μια «μακροηθική,» μια ηθική που περιλαμβάνει μεγάλα ζητήματα· αλλ’ είναι καθ’ ολοκληρίαν αδιάφοροι όταν φθάνουν στη «μικροηθική» ή την προσωπική ηθική. Τελείως ασυνεπείς, αυτοί δεν εκδηλώνουν καθόλου τύψεις συνειδήσεως όταν συμβαίνη ν’ αντιγράψουν στους σχολικούς διαγωνισμούς, όταν κλέπτουν, όταν ψεύδωνται, όταν είναι σκληροί προς τους γονείς των ή όταν καταστρέφουν την ιδιοκτησία των άλλων.
Πολλοί από τους κληρικούς του Χριστιανικού κόσμου βοηθούν για να κάμουν τα πράγματα χειρότερα, ειδικώς οι νεωτερισταί ή «φιλελεύθεροι.» Αυτοί έκλεισαν από καιρό τα μάτια στην ανήθικη διαγωγή των ενοριτών των, και τώρα πολλοί από αυτούς ακόμη και επιδοκιμάζουν διαγωγή που κατηγορηματικώς και σαφώς καταδικάζεται και απαγορεύεται στον Λόγο του Θεού, τη Γραφή, όπως είναι οι προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις και η ομοφυλοφιλία.—1 Κορ. 6:9, 10.
Είναι αλήθεια ότι η Βίβλος θεωρείται απηρχαιωμένη από πολλούς, αλλά μήπως ο σύγχρονος άνθρωπος εβελτίωσε την τύχη του με το ν’ απορρίπτη τις αρχές που έχουν τεθή στη Βίβλο; Δεν υπεραυξάνουν το έγκλημα και η βία όπως ποτέ προηγουμένως; Θα ήταν τέτοια η κατάστασις αν οι άνθρωποι επρόσεχαν την αρχή της Βίβλου ‘να κάνουν στους άλλους καθώς αυτοί θα ήθελαν οι άλλοι να κάνουν σ’ αυτούς’; (Λουκ. 6:31) Και θα υπήρχε πανδημία αφροδισίων νόσων, θα ηύξαναν οι βιασμοί και οι παράνομες γεννήσεις αλματωδώς αν οι άνθρωποι ακολουθούσαν τις βιβλικές αρχές, και περιώριζαν τη σεξουαλική σχέσι μόνον όταν θα νυμφεύονταν νομίμως;—1 Κορ. 7:1, 2.
Το να μη λαμβάνη κανείς την ηθική στα σοβαρά είναι σαν να χαρακτηρίζεται ως μωρός, ναι, ως παράφρων, σύμφωνα με τη Γραφή, τον Λόγο του Θεού. Έτσι διαβάζομε: «Ως γέλως είναι εις τον άφρονα να πράττη κακόν.» «Ως ο μανιακός όστις ρίπτει φλόγας, βέλη και θάνατον, ούτως είναι ο άνθρωπος, όστις απατά τον πλησίον αυτού, και λέγει, Δεν έκαμον εγώ παίζων;»—Παροιμ. 10:23· 26:18, 19.
Η ηθική δεν είναι αθλητικό παιχνίδι, δεν πρέπει να θεωρήται απλώς σαν ζήτημα αστεϊσμού. Πρέπει να λαμβάνεται στα σοβαρά. Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού μάς παραγγέλλει όχι μόνο ν’ αγαπούμε και να κάνωμε ότι είναι ορθό, αλλ’ επίσης να μισούμε και ν’ αποστρεφώμεθα το κακό. Για να εξασφαλισθήτε όσον αφορά την ηθική πρέπει να ενισχυθήτε τόσον θετικώς όσον και αρνητικώς, με το ν’ αγαπάτε και να προσκολλάσθε σε ότι είναι καλό και με το να μισήτε και ν’ αποφεύγετε ότι είναι κακό. «Μισείτε το κακόν» και «αποστρέφεσθε το πονηρόν, προσκολλάσθε εις το αγαθόν,» μας λέγει ο Λόγος του Θεού.—Ψαλμ. 97:10· Ρωμ. 12:9.
Το να λαμβάνετε στα σοβαρά την ηθική, είναι πορεία της σοφίας. Είναι η πορεία με τις λιγώτερες, αν υπάρχουν, θλίψεις. Δεν μπορούμε να το αποφύγωμε. Αν είμεθα απρόσεκτοι όμως, όταν παίζωμε με τη σεξουαλικότητα, χάνομε τον αυτοσεβασμό μας και θα βασανισθούμε με μια ένοχη συνείδησι. Άτομα που έχουν κακή συνείδησι ’φεύγουν ακόμη και όταν κανένας δεν τα διώκει, αλλά οι δίκαιοι έχουν θάρρος ως ο λέων,’ λέγει η θεόπνευστη παροιμία.—Παροιμ 28:1.
Για να βοηθηθήτε να παίρνετε την ηθική στα σοβαρά, κάμετε το συνήθεια να διαβάζετε την Αγία Γραφή, τον Λόγο του Θεού, καθημερινά. Αυτή θα σας δώση οδηγία, διαφώτισι και δύναμι για να λαμβάνετε την ορθή πορεία και να μπορήτε ν’ αποφεύγετε το κακό. Η Γραφή συνοψίζει τις απαιτήσεις του ανθρώπου: «Τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σού, ειμή να πράττης το δίκαιον και ν’ αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» Το να πράττης το δίκαιον σημαίνει ’να κάνης στους άλλους καθώς θα ήθελες οι άλλοι να κάνουν σ’ εσένα.’ Και βοηθητική για να σας υποκινή σ’ αυτόν το σκοπό είναι η αρχή: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.»—Μιχ. 6:8· Λουκ. 6:31· Ρωμ. 6:23.
Καμμιά σύγχυσις δεν υπάρχει σ’ αυτό: Αν θέλωμε να ευαρεστούμε τον Δημιουργό μας, αν θέλωμε να κάνωμε εκείνο που είναι ορθό στον συνάνθρωπο μας, αν θέλωμε να λάβωμε την πορεία που τελικά ανταμείβει πάρα πολύ, τότε πρέπει να παίρνωμε την ηθική στα σοβαρά. «Ότι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.»—Γαλ. 6:7.