Πώς η Διαφορά Επηρεάζει το Μέλλον Μας

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κατάστασις που μόλις ανασκοπήσαμε είχε προβλεφθή με καταπληκτική ακρίβεια στη Βίβλο. Προέλεγε ότι στη διάρκεια μόνον μιας ‘γενεάς’ η ανθρωπότης θα έβλεπε εξελίξεις που θα προκαλούσαν «επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία» και ότι οι άνθρωποι ‘θα αποψυχούσαν εκ του φόβου και της προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.’ (Λουκ. 21:25, 26, 32· βλέπε επίσης Ματθαίον 24:3-8) Στην προσπάθειά τους ν’ αντιμετωπίσουν αυτές τις νέες παγκόσμιες προκλήσεις, τα έθνη δίνουν ολοένα περισσότερη εξουσία στα Ηνωμένα Έθνη.

Προβλέποντας με ακρίβεια αυτές τις εξελίξεις, η Βιβλική προφητεία αποκαλύπτει ότι αυτός ο παγκόσμιος οργανισμός θα ήταν ο «όγδοος» βασιλεύς που προέρχεται από τους επτά προηγουμένους ‘βασιλείς’ ή παγκόσμιες δυνάμεις που πέρασαν διαδοχικά στη Βιβλική ιστορία. (Αποκάλ. 17:10, 11) Η Βίβλος συχνά χρησιμοποιεί ζώα ή «κέρατα» ζώων για να παραστήσουν κυβερνήσεις. (Δαν. 7:17, 23, 24· 8:20-22) Έτσι, αυτή η σύνθετη πολιτική δύναμις παρουσιάζεται εδώ σαν «θηρίο,» που έχει «κεφαλάς επτά,» που αντιπροσωπεύουν τους προηγούμενους επτά παγκόσμιους ‘βασιλείς’ από τους οποίους προήλθε. ‘Αλλά έχει, επίσης, και «δέκα κέρατα.» (Αποκάλ. 17:3, 7) Αυτό που παριστάνουν και αυτό που κάνουν είναι πολύ σημαντικό.

Τα «δέκα κέρατα,» συνεχίζει η προφητεία, «είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι [τον καιρό που εγράφη η προφητεία], αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου.» (Αποκάλ. 17:12) Ο προφητικός αριθμός πληρότητος των ‘δέκα βασιλέων’ αντιπροσωπεύει το σύνολον των πολιτικών κυβερνήσεων σήμερα που κυβερνούν επί ένα σύντομο χρονικό διάστημα μαζί με τον ΟΗΕ.

Στη διάρκεια αυτής της σύντομης περιόδου, που είναι ‘μια ώρα’ σε σύγκρισι με την προηγούμενη ιστορία, οι συνθήκες θα ήσαν τέτοιες ώστε για πρώτη φορά, αν και θα διαφωνούσαν σε όλα σχεδόν τα σημεία, τελικά θα έφθαναν να «έχωσι μίαν γνώμην και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον [τον ΟΗΕ] την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών» σ’ έναν ανθρώπινο συνδυασμό για την εγκαθίδρυσι παγκοσμίου ειρήνης και ασφαλείας.—Αποκάλ. 17:13.

Αναγνωρίζοντας ότι αντιμετωπίζουν κρίσεις διαφορετικές απ’ όσες πέρασαν ως τώρα, τα έθνη τελικά ενώνονται σε μια τελική προσπάθεια να σώσουν τις εθνικές κυριαρχίες των. Ελπίζουν απεγνωσμένα ότι τέτοιες ενωμένες ενέργειες θα σώσουν τον παραπαίοντα «πολιτισμό» πάνω στον όποιο θεμελιώνονται αυτές οι κυριαρχίες. Ο ‘Υπουργός Κίσσινγκερ παραδέχεται:

«Ως Ιστορικός, πρέπει να είναι κανείς ενήμερος του γεγονότος ότι κάθε πολιτισμός που υπήρξε ποτέ, τελικά κατέρρευσε. . . . πρέπει να ζη κανείς με το αίσθημα της αναπόφευκτης τραγωδίας. Ως πολιτικός, πρέπει κανείς να ενεργή με την προϋπόθεσι ότι τα προβλήματα πρέπει να λυθούν.»

Θα λυθούν όμως; Η Βιβλική προφητεία δείχνει ότι τα έθνη θα ‘μπαλώσουν’ προσωρινά και επιφανειακά τον παρακμάζοντα «πολιτισμό» τους πράγμα που θα είναι αρκετό μόνον για να προκαλέση την κραυγη «Ειρήνη και ασφάλεια!» Αλλά, σ’ αυτό το σημείο, όπως λέγει η Βίβλος, «επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν.» (1 Θεσσ. 5:3) Γιατί; Για δύο αιτίες:

Πρώτον, τίποτα θεμελιώδες δεν έχει αλλάξει πραγματικά. Μήπως μπορούν οι συμφωνίες μεταξύ εθνών ν’ ανορθώσουν τα θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας που έχουν ήδη σαπίσει από την πλεονεξία, το έγκλημα, τη βία, την ανηθικότητα, την κατάρρευσι της οικογενείας, τα φυλετικά και θρησκευτικά μίση; Η κατάστασις μοιάζει πολύ μ’ εκείνο που είπε ο φημισμένος Νορβηγός εξερευνητής Θορ Χέυερνταλ στην πρόσφατη Συνεδρίασι του ΟΗΕ για το Δίκαιον της Θαλάσσης:

«Έχω την εντύπωσι ότι οι αντιπρόσωποι . . . συζητούν πώς να χωρίσουν και να χρησιμοποιήσουν καλύτερα ένα μήλο που είναι έτοιμο να σαπίση, και το αφήνουν να σαπίση ενώ προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να το χωρίσουν.»

Δεύτερον, δίνοντας «δύναμιν και εξουσίαν εις το θηρίον [τον ΟΗΕ]» σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να σώσουν τις γήινες κυριαρχίες των, τα έθνη απορρίπτουν τον τρόπο του Θεού να φέρη αληθινή ειρήνη και ασφάλεια. Απορρίπτουν την υποσχεμένη βασιλεία Του, που βασίζεται σε μόνιμες και δίκαιες αρχές. (Δαν. 2:44· 7:13, 14· Ματθ. 6:10) Γι’ αυτό, αφού οι «δέκα βασιλείς» δώσουν «δύναμιν και εξουσίαν» στον ΟΗΕ, η προφητεία λέγει: «Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον [τον Βασιλικό κυβερνήτη Ιησού Χριστόν], και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς.»—Αποκάλ. 17:14.

Έτσι, το σκηνικό έχει στηθή. Εκείνοι που πιστεύουν ότι οι ανθρώπινες διπλωματικές και τεχνολογικές προσπάθειες θα λύσουν τις πολλαπλασιαζόμενες κρίσεις του κόσμου, θ’ αφυπνισθούν ξαφνικά. «Εκουσίως αγνοούσι τούτο,» λέγει η Βίβλος, «ότι . . . ο τότε κόσμος απωλέσθη,» στις ημέρες του Νώε, από δυνάμεις που διετάχθησαν από τον Θεό. Οι σημερινές κρίσεις παρέχουν άφθονες αποδείξεις ότι «οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι . . . διά . . . την ημέραν . . . της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.»—2 Πέτρ. 3:3-7.

Αν οι αυξανόμενες διαφορές που είναι τόσο φανερές στις σημερινές κρίσεις, δεν πείθουν αυτά τα άτομα, τότε σύντομα θ’ αναγκασθούν ν’ αφυπνισθούν απ’ ό,τι θα συμβή. Η σύντομη κραυγή τους «Ειρήνη και ασφάλεια!» θα διακοπή ξαφνικά από μια θλίψι μεγάλη, η «οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.» (1 Θεσσ. 5:2, 3· Ματθ. 24:21) Σίγουρα, δεν θα είναι τότε ο καιρός που θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι σημερινές κρίσεις είναι διαφορετικές.

Μάλλον, αυτοί που δέχονται με εκτίμησι αυτό το γεγονός σαν απόδειξι της εγγύτητος της υποσχεμένης δικαίας Βασιλικής κυβερνήσεως του Θεού, ενεργούν σοφά τώρα. Εφόσον το παρόν παγκόσμιο σύστημα πρόκειται να καταστραφή, η Βίβλος παρακινεί, «οποίοι πρέπει να είσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού.» Εκείνη η ‘ημέρα’ θα συνοδεύεται από τους προειπωμένους «νέους ουρανούς και νέαν γην» του Θεού, εις τους οποίους «δικαιοσύνη κατοικεί.» Τι αξιόλογη αμοιβή θα είναι αυτή για όσους θέλουν να μάθουν το νόημα που βρίσκεται πίσω από τις σημερινές διαφορετικές κρίσεις και ενεργούν ανάλογα!—2 Πέτρ. 3:11-13.