Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου

‘Η Συντέλεια του Αιώνος’—Πρέπει να την Φοβάστε;

ΛΙΓΟ πριν από το τέλος της επιγείου διακονίας του, ωρισμένοι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού: «Τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντέλειας του αιώνος;»—Ματθ. 24:3.

Μήπως ‘η συντέλεια του αιώνος’ αναφέρεται σε πύρινη καταστροφή της γης και του ανθρωπίνου γένους; Πολλοί έτσι νομίζουν. Και πιστεύουν ότι μπορούν να υποστηρίξουν αυτή την άποψι με τα εξής λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή.»—2 Πέτρ. 3:10.

Μήπως αυτά τα εδάφια πραγματικά δείχνουν ότι ο πλανήτης Γη θα καταστραφή μια μέρα με φωτιά; Θα διαπιστώσετε ότι η άποψις της Βίβλου πάνω σ’ αυτό το θέμα είναι πολύ διαφωτιστική.

Σχετικά με το πόσο θα παραμένη η γη, διαβάζομε στον Ψαλμό 104:5: «Ο θεμελιών [ο Θεός] την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.» (Παράβαλε με Ψαλμόν 78:69· 119:90.) Σύμφωνα με τις Γραφές η γη, με ανθρώπους οι οποίοι θα κατοικούν σ’ αυτήν θα παραμείνη για πάντα—Ησ. 45:18.

Έχοντας υπ’ όψιν αυτό, τι εννοούν οι Γραφές όταν αναφέρουν τη συντέλεια του αιώνος; Θα είναι υποβοηθητικό να εξετάσωμε πώς διάφοροι Βιβλικοί μεταφραστές των συγχρόνων καιρών απέδωσαν αυτή την έκφρασι. Μερικά παραδείγματα είναι: «το τέλος του αιώνος» (Σύγχρονη Αγγλική Έκδοσις), «η κατακλείς του αιώνος» (Αναθεωρημένη Στερεότυπος Μετάφρασις), «το επιστέγασμα του αιώνος» (Γουέστ), «το τέλος του συστήματος πραγμάτων» (Μετάφρασις Νέου Κόσμου). Αυτό που πραγματικά τελειώνει είναι ένας «αιών» ή «ένα σύστημα πραγμάτων,» όχι η κατά γράμμα γη και οι κάτοικοι της.

Αποκαλυπτικό επίσης είναι το γεγονός ότι η λέξις «τέλος,» που αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:3, έχει μεταφρασθή από τους συγχρόνους μεταφραστάς ως «κατακλείς» ή «επιστέγασμα.» Το τέλος μιας εποχής δεν είναι συνήθως ξαφνικό γεγονός. Αντιθέτως, μπορεί να επεκταθή επί αρκετό χρόνο και να χαρακτηρισθή από την αρχή μιας νέας εποχής. Ο Ιησούς δήλωσε ότι η ‘συντέλεια του αιώνος’ η ‘συστήματος πραγμάτων,’ θα εχαρακτηρίζετο από ένα «σημείον» που θ’ αποτελείτο από πολλά χαρακτηριστικά. (Ματθ. 24:3) Μεταξύ αυτών θα ήσαν σημαντικοί πόλεμοι, ελλείψεις τροφίμων, σεισμοί, επιδημικές ασθένειες και ‘αύξησις ανομίας.’ (Ματθ. 24:7-12) Επομένως, σύμφωνα με τον Ιησού, το τέλος του κόσμου είναι το τέλος ή τελικό μέρος της παρούσης εποχής της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτή η διδασκαλία δεν αντιφάσκει με τη Γραφική διαβεβαίωσι ότι η κατοικουμένη γη θα διαμένη για πάντα.

Αλλά τι θα λεχθή για τη δήλωσι του Πέτρου ότι «οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν. . . και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή;» (2 Πέτρ. 3:10) Πρέπει να κατανοήσωμε τα λόγια του Πέτρου σύμφωνα με τα συμφραζόμενα της Βίβλου. Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, πώς οι λέξεις «γη» και «ουρανοί» χρησιμοποιούνται στο βιβλίο του Ησαΐα:

«Ας ακούση η γη και το πλήρωμα αυτής· η οικουμένη και πάντα όσα γεννώνται εν αυτή. Διότι ο θυμός του Ιεχωβά είναι επί πάντα τα έθνη, και η φλογερά οργή αυτού επί πάντα τα στρατεύματα αυτών· κατέστρεψεν αυτά ολοκλήρως· παρέδωκεν αυτά εις σφαγήν. Και πάσα η στρατιά του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουσι περιτυλιχθή ως βιβλίον. . . Διότι η μάχαιρά μου εμεθύσθη εν τω ουρανώ.»—Ησ. 34:1, 2, 4, 5 ΜΝΚ.

Σαφώς, η «γη» σ’ αυτά τα εδάφια αναφέρεται όχι στον πλανήτη, αλλά στους ανθρώπους οι οποίοι μπορούν ν’ ακούσουν.’ Παρατηρήσατε επίσης ότι μια μάχαιρα εκτελέσεως θα μεθυσθή στον ‘ουρανό’; Αφού η Αγία Γραφή δηλώνει ότι άτομα με σάρκα και αίμα δεν ζουν στον ουρανό, και αυτός ο όρος επίσης πρέπει να συμβολίζη κάτι στο ανθρώπινο βασίλειο. (1 Κορ. 15:50) Στο σχολιολόγιό του για το εδάφιο Ησαΐας 34:4, ο Βιβλικός λόγιος Άλμπερτ Μπαρνς παρέχει μια διαφωτιστική πληροφορία: «Τα ουράνια σώματα συχνά αναπαριστούν βασιλείς και άρχοντες. Αυτό σημαίνει ότι επρόκειτο να γίνη μεγάλη καταστροφή· ότι οι άρχοντες και οι ευγενείς οι οποίοι είχαν εναντιωθή στον Θεό και στον λαό του έπρεπε να καταστραφούν.»—Παράβαλε με Ησαΐαν 14:12-14· Αποκάλυψιν 22:16.

Όταν ο Πέτρος έγραψε σχετικά με την καταστροφή των ουρανών και της γης, εννοούσε το παρόν σύστημα ανθρωπίνων πολιτικών ηγετών και των υπηκόων τους. Η Αγία Γραφή προλέγει ότι η βασιλεία του Θεού «θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας.» (Δαν. 2:44) Αλλά η γη θα επιζήση και θα εξακολουθήση να κατοικήται από ανθρώπους.

Τι θα διαδεχθή τον παρόντα αιώνα ανθρώπινης διακυβερνήσεως; Ο Πέτρος γράφει: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Η ‘υπόσχεσις,’ στην οποία αναφέρεται ο απόστολος, βρίσκεται στο εδάφιο Ησαΐας 65:17, όπου διαβάζομε: «Επειδή ιδού, νέους ουρανούς κτίζω και νέαν γην.» Τι σημαίνει, αυτό;

Μη λησμονείτε αυτό που ανεφέρθη ανωτέρω σχετικά με τη Βιβλική χρήσι της λέξεως ουρανοί και γη, ως σύμβολα. Αρχικά αυτή η προφητεία στον Ησαΐα εσχετίζετο με την επιστροφή του Ισραήλ από την εξορία στη Βαβυλώνα. Όταν έφθασαν στη γενέτειρά τους, έγιναν μια ‘νέα γη,’ ή μια νέα κοινωνία που κατοικούσε στη Γη της Επαγγελίας, Αυτοί εκυβερνώντο από «νέους ουρανούς,» δηλαδή, από την κυβέρνησι του Ζοροβάβελ (ενός απογόνου του Βασιλέως Δαβίδ) ο οποίος εβοηθείτο από τον Αρχιερέα Ιησού.—Αγγαίος 1:1, 14.

Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Πέτρος είπε πώς οι Χριστιανοί ‘προσμένουν νέους ουρανούς και νέαν γην,’ υποδεικνύει μια μελλοντική εκπλήρωσι. Οι ‘νέοι ουρανοί’ είναι η ουράνια Βασιλική κυβέρνησις του Θεού. Οι ευπειθείς επίγειοι υπήκοοί της θ’ αποτελούν την «νέαν γην.» Ο απόστολος Ιωάννης περιγράφει τις ευλογίες αυτής της διευθετήσεως ως εξής:

«Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθον [οι παρούσες επίγειες κυβερνήσεις και οι ακόλουθοι των παρήλθον]· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον. Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου· Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα.»—Αποκάλ. 21:1, 3-5.

Η συντέλεια του κόσμου είναι μια μεταβατική περίοδος από την παρούσα εποχή της ανομίας και των παθημάτων σε μια ευχάριστη νέα τάξι που περιγράφεται από τον απόστολο Ιωάννη. Οι άνθρωποι που ζουν σήμερα έχουν δει τους πολέμους, τις ελλείψεις τροφίμων, τους σεισμούς, την ανομία και πολλά χαρακτηριστικά του σημείου που χαρακτηρίζουν το τέλος του παρόντος αιώνος. (Ματθ. 24:7-14) Αντί να προκαλή φόβο, η Βιβλική διδασκαλία σχετικά με το τέλος του κόσμου πρέπει ν’ αποτελή πηγή χαράς. Ο Ιησούς συμβούλευσε εκείνους που θα έβλεπαν το προειπωμένο σημείο: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:28.