Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου

Σας Δοκιμάζει ο Θεός με το Κακόν;

ΕΙΝΑΙ σύνηθες μεταξύ των ανθρώπων ν’ αρνούνται ν’ αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα σφάλματά τους. Ένα άτομο μπορεί να πίνη υπερβολικά και να χαρτοπαίζη και, ως αποτέλεσμα, να περιέλθη σε κατάστασι φτώχειας και, κατόπιν, να κατηγορή τον Θεό για την κατάστασί του. Το εδάφιο Παροιμίες 19:3 (ΜΝΚ) περιγράφει με ρεαλιστικό τρόπο την κατάστασι: «Η αφροσύνη του ανθρώπου διαστρέφει την οδόν αυτού· και η καρδία αυτού αγανακτεί κατά του Ιεχωβά.»

Αλλά θα μπορούσε κάποιος να ρωτήση: Υπάρχουν εξαιρέσεις σ’ αυτό; Μήπως ο Θεός πειράζει ποτέ κανένα να διαπράξη σφάλματα;

Ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος μάς δίνει πραγματική ενόρασι σχετικά μ’ αυτό. Έγραψε: «Μηδείς πειραζόμενος ας λέγη ότι από του Θεού πειράζομαι· διότι ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει.» (Ιακ. 1:13) Αυτά τα λόγια τονίζουν το γεγονός ότι είναι αντίθετο με την προσωπικότητα του Ιεχωβά Θεού να δοκιμάζη οποιοδήποτε από τα νοήμονα πλάσματά του με το κακό.

Ο Ύψιστος είναι άγιος, αγνός ή καθαρός με απόλυτη έννοια. Σε καμμιά περίπτωσι δεν είναι πηγή κακού. Το εδάφιο Θρήνοι 3:38 (ΜΝΚ) μάς λέγει: «Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά.» Ο Ιεχωβά επίσης είναι η ανωτάτη αρχή του καλού. Οι Γραφές απεικονίζουν τα αγγελικά πλάσματα, τα σεραφείμ, ως να λέγουν: «Άγιος, άγιος, άγιος ο Ιεχωβά.» (Ησ. 6:3, ΜΝΚ) Ακόμη κι ο Ιησούς Χριστός, ο μονογενής Υιός του Θεού, αρνήθηκε να δεχθή την προσφώνησι «αγαθέ» ως μέρος ενός τίτλου. Αυτό έδειχνε ότι κι ο Ιησούς, επίσης, ανεγνώριζε τον Πατέρα του ως την υψίστη αρχή του καλού.—Μάρκ. 10:17, 18.

Επειδή ο Παντοδύναμος είναι αγαθός με την απόλυτη έννοια, χωρίς να έχη το παραμικρό ελάττωμα, απλώς δεν μπορεί να διαπράξη κάτι κακό. Έτσι, ‘δεν μπορεί να δοκιμασθή με το κακόν.’ Το κακό δεν έχει καμμιά απήχησι σ’ αυτόν. Το απεχθάνεται. Ο προφήτης Αββακούμ έγραψε τα εξής για τον Ιεχωβά: «Οι οφθαλμοί σου είναι καθαρώτεροι παρά ώστε να βλέπης τα πονηρά, και δεν δύνασαι να επιβλέπης [δηλαδή, με επιδοκιμασία] εις την ανομίαν.» (Αββακ. 1:13) Επειδή ο Ύψιστος είναι τελείως απηλλαγμένος ακόμη και από το παραμικρό ίχνος κακού, δεν μπορεί να δοκιμάση κανένα με το κακό. Ποτέ δεν θέτει κάτι ενώπιον ανθρώπων ώστε να τους κάνη να εκκλίνουν από μια δίκαιη πορεία στην εκτέλεσι του κακού.

Ασφαλώς, μερικοί μπορεί να ισχυρισθούν ότι, αν ο Θεός δεν είχε δημιουργήσει, μια τέτοια ισχυρή έλξι μεταξύ των φύλων, θα υπήρχε λιγώτερη ανηθικότης. Ομοίως, αν οι άνθρωποι δεν είχαν δημιουργηθή με τόσο οξείες αισθήσεις οράσεως, οσφρήσεως, αφής και γεύσεως, πολλά πράγματα θα ήσαν λιγώτερο ελκυστικά κι έτσι η επιθυμία για οινοπνευματώδη ποτά, υλικά αγαθά, διασκέδασι και τα παρόμοια θα είχε λιγώτερες πιθανότητες να βυθίση το άτομο σε μια εσφαλμένη πορεία.

Αλλ’ είναι λογικός αυτός ο τρόπος σκέψεως; Ένα αυτοκίνητο, παραδείγματος χάριν, μπορεί να καλύψη σημαντική απόστασι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, μήπως θα έπρεπε να θεωρηθή υπεύθυνος ο κατασκευαστής αν συμβή κάποιο ατύχημα επειδή ο οδηγός υπερέβη πολύ το όριον της ταχύτητας σε κάποια απότομη στροφή; Ασφαλώς, κανείς δεν μπορεί ορθά να κατηγορήση τον κατασκευαστή ως υπεύθυνο για το ότι ο οδηγός παρεβίασε ένα κανόνα ασφαλείας, επειδή κατεσκεύασε ένα αυτοκίνητο ικανό να τρέχη με ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ εκείνη που επιτρέπουν οι συνθήκες του δρόμου.

Ομοίως, το γεγονός ότι ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους την ικανότητα της αναπαραγωγής, δεν σημαίνει ότι παρέσχε ένα κίνητρο για τη διάπραξι πορνείας. Ούτε ότι το σώμα είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να χρειάζεται, τροφή και ποτό αποτελεί κίνητρο προς τη μέθη και τη λαιμαργία. Η πορνεία, η μέθη, η λαιμαργία και τα παρόμοια αποτελούν καταχρήσεις για το σώμα. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος το διεσαφήνισε αυτό στους Κορινθίους: «Τα φαγητά είναι δια την κοιλίαν και η κοιλία δια τα φαγητά· πλην ο Θεός και ταύτην [την κοιλίαν] και ταύτα [τα φαγητά] θέλει καταργήσει. Το δε σώμα δεν είναι δια την πορνείαν.»—1 Κορ. 6:13.

Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι πράττουν κακά έργα επειδή ακολουθούν τις δικές τους εσφαλμένες επιθυμίες και όχι επειδή δοκιμάζονται από τον Θεό με το κακό. Ο μαθητής Ιάκωβος συνεχίζει: «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος· έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον.» (Ιακ. 1:14, 15) Έτσι, αν ένα άτομο υποκύπτει σε εσφαλμένες επιθυμίες, δεν μπορεί να κατηγορή τον Θεό για τις λυπηρές συνέπειες της αμαρτωλής του πορείας. Πρέπει να βάλη στην καρδιά του τον έλεγχο που υπονοείται στην εξής Γραφική ερώτησι: «Δια τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, δια την ποινήν της αμαρτίας αυτού;»—Θρήνοι 3:39.

Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά Θεός επιτρέπει να συμβαίνουν διάφορες περιστάσεις που αποδεικνύονται πολύ δύσκολες για τον Χριστιανό. Αλλά ο Ύψιστος δεν κάνει ελκυστικά το κακό. Ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, σαφώς καταδικάζει κάθε είδους κακία και εκθέτει τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Συνεπώς, η αντίδρασις του ατόμου σε μια ιδιαίτερη περίστασι είναι εκείνη που καθορίζει το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας. Παραδείγματος χάριν, ένας Χριστιανός μπορεί να υποστή σωματική κακομεταχείρισι λόγω της πίστεώς του. Η επιθυμία του για ανακούφισι μπορεί να φθάση μέχρι το σημείο που ν’ αρχίση να σκέπτεται να συμβιβασθή. Αν υποκύψη σ’ αυτή την επιθυμία, θ’ αμαρτήση. Αλλά δεν μπορεί να κατηγορήση τον Ιεχωβά Θεό επειδή αυτός ο ίδιος αγνοεί τη νουθεσία της Βίβλου και διαπράττει παράβασι.

Στην πραγματικότητα, ο Παντοδύναμος είναι πολύ πρόθυμος, μάλιστα ευτυχής, να βοηθή τους δούλους του ν’ αντιμετωπίζουν επιτυχώς τις δοκιμασίες. Σχετικά με τη σοφία που απαιτείται για ν’ αντιμετωπίση κανείς τις δοκιμασίες, ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν.» (Ιακ. 1:5) Μέσω του πνεύματός του, ο Ιεχωβά Θεός θα επαναφέρη στη διάνοια του ατόμου αυτά που χρειάζεται να γνωρίζη κι επίσης πώς να εφαρμόζη αυτά που επανέρχονται στη διάνοιά του, έτσι ώστε ν’ αντέχη στις δυσκολίες. Αυτό εναρμονίζεται με τα λόγια που είπε ο Ιησούς Χριστός στους μαθητές του σχετικά με τη λειτουργία του πνεύματος του Θεού: «Ο δε παράκλητος, το πνεύμα το άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.»—Ιωάν. 14:26.

Έτσι, άσχετα με το τι μπορεί ν’ αντιμετωπίσωμε, πρέπει να φυλαγώμεθα από εσφαλμένο τρόπο σκέψεως για τον Δημιουργό μας. Ο μαθητής Ιάκωβος έδωσε την εξής συμβουλή: «Μη πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοί. Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής.»—Ιακ. 1:16, 17.

Μπορείτε να είσθε βέβαιος ότι ο Ιεχωβά, επειδή είναι ο αναλλοίωτος Θεός της αγαθωσύνης, δεν θα σας δοκιμάση με το κακόν. Είναι πηγή μόνο αγαθών πραγμάτων, όχι κακών. Συνεπώς, όταν αντιμετωπίζετε δοκιμασίες, αποβλέπετε στον Ιεχωβά Θεό να σας βοηθήση. Θα σας δώση την απαιτούμενη σοφία ν’ αντιμετωπίζετε επιτυχώς τις δυσκολίες. Επίσης, ποτέ μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να κατηγορήση τον Θεό για προβλήματα που μπορεί σεις ο ίδιος να επιφέρετε στον εαυτό σας. Αντιθέτως, στραφήτε σ’ αυτόν με μετάνοια και θα σας συγχωρήση. (Ησ. 1:18) Ναι, θα εξακολουθούμε να λαμβάνωμε τα ‘αγαθά του δώρα’ σε όλη την αιωνιότητα, μόνο αν παραμένωμε προσκολλημένοι στον Δημιουργό μας.