Όταν οι Ακρίδες Πετάνε

Οι ακρίδες δεν μπορούν να πετάξουν όταν το σώμα τους είναι κρύο. Γι’ αυτό, όταν η θερμοκρασία πέφτει το βράδι, κατά κανόνα καταφεύγουν σε φράχτες από θάμνους ή σε δενδρύλλια ή σε εσοχές τοίχων. Οι μύες των εντόμων αυτών παραμένουν άκαμπτοι μέχρις ότου ξαναζεσταθούν από τον ήλιο. Οι ακρίδες δεν μπορούν να πετάξουν παρά μόνο όταν το σώμα τους αποκτήσει θερμοκρασία 21 βαθμών Κελσίου (70 βαθμών Φαρενάιτ).

Τα γεγονότα αυτά είναι ένα βοήθημα για το εδάφιο Ναούμ 3:17, που λέει: «Οι μεγιστάνες σου είναι ως ακρίδες και οι σατράπαι σου είναι ως μεγάλαι ακρίδες, αίτινες επικάθηνται επί τους φραγμούς εν ημέρα ψύχους· αλλ’ όταν ο ήλιος ανατείλη, φεύγουσι και ο τόπος αυτών δεν γνωρίζεται πού ήσαν». Σαν ακρίδες, οι φύλακες και οι αξιωματικοί στρατολογίας της Νινευή θα εξαφανίζονταν εξαιτίας της θέρμης της πολιορκίας. Η εξαφάνιση τους θα ήταν εξίσου απότομη όσο και το πέταγμα του σμήνους των ακρίδων που έχουν ζεσταθεί από τις ακτίνες του ήλιου.