Το Θέατρο στην Αρχαιότητα
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ήταν ένα οικοδόμημα στο οποίο λάβαιναν χώρα δραματικές παραστάσεις, τραγωδίες, κωμωδίες, χοροί, μουσικές παρουσιάσεις και θεάματα. Ήταν συχνά ένας τόπος όπου παρουσιάζονταν ανήθικες παραστάσεις, τις οποίες απέφευγαν οι πιστοί Χριστιανοί. (Εφεσίους 5:3-5) Χρησίμευε επίσης ως χώρος δημόσιων συναθροίσεων για άλλους σκοπούς.
Το θέατρο της Εφέσου ήταν ο τόπος όπου πήγαν τους συντρόφους που είχε ο Παύλος στο ταξίδι του, όταν ο Δημήτριος ο αργυροχόος ξεσήκωσε αναταραχή εναντίον αυτών των Χριστιανών ιεραποστόλων. Αν και ο απόστολος ήταν πρόθυμος να εμφανιστεί μπροστά στα άτομα που είχαν συγκεντρωθεί στο θέατρο, οι μαθητές και μερικοί φιλικοί επίτροποι των αγώνων και των γιορτών τον απέτρεψαν.—Πράξεις 19:23-31.
Στην Ελλάδα κατασκευάζονταν θέατρα περίπου από τον πέμπτο αιώνα Π.Κ.Χ. και μετά, και με τον καιρό θέατρα οικοδομήθηκαν σε διάφορες κύριες πόλεις. Τα περισσότερα ελληνικά θέατρα κατασκευάζονταν σε ημικυκλική μορφή σε κάποια κοίλη λοφοπλαγιά. Τα καθίσματα μπορεί να ήταν φτιαγμένα από ξύλο ή πέτρα. Διάδρομοι τα χώριζαν σε τμήματα, και ήταν τοποθετημένα σε σειρές στην ομαλή λοφοπλαγιά. Στο κέντρο βρισκόταν η ορχήστρα (το μέρος για το χορό ή τη χορωδία), πίσω από την οποία υπήρχε μια υπερυψωμένη εξέδρα· στην πίσω πλευρά της εξέδρας βρισκόταν η σκηνή, δηλαδή το φόντο.
Ερείπια θεάτρων έχουν βρεθεί σε μέρη όπως η Έφεσος, η Αθήνα και η Κόρινθος. Το μεγάλο θέατρο που ανακαλύφτηκε από ανασκαφές στην Έφεσο είχε 66 σειρές καθισμάτων και χωρητικότητα 25.000 ατόμων. Η ακουστική ήταν, και εξακολουθεί να είναι, τόσο καλή ώστε ακόμη και μια σιγανή φωνή από την εξέδρα μπορεί να ακουστεί άνετα και στην τελευταία σειρά.
Οι Ρωμαίοι συχνά κατασκεύαζαν θέατρα ως μεμονωμένα οικοδομήματα, τα οποία δεν εξαρτώνταν από κάποια φυσική κλίση του εδάφους. Μερικές φορές τα θέατρά τους είχαν σκεπή που κάλυπτε την εξέδρα και ένα μέρος του χώρου των καθισμάτων. Ένα άλλο είδος, το ρωμαϊκό αμφιθέατρο, ήταν ένα κυκλικό ή ελλειψοειδές οικοδόμημα χωρίς σκεπή που είχε στο κέντρο του ένα μεγάλο χώρο ή αρένα, από όπου άρχιζαν να απλώνονται κλιμακωτά οι σειρές των καθισμάτων. Το Κολοσσαίο στη Ρώμη, το οποίο αποπερατώθηκε το 80 Κ.Χ., είναι ένα φημισμένο ρωμαϊκό αμφιθέατρο, ένα τμήμα του οποίου στέκεται ακόμη. Ο Ηρώδης ο Μέγας κατασκεύασε θέατρα σε διάφορες πόλεις, όπως στη Δαμασκό και στην Καισάρεια. Ο Ιώσηπος ανέφερε ότι ο Ηρώδης «έχτισε ένα θέατρο στην Ιερουσαλήμ, και έπειτα από αυτό ένα πολύ μεγάλο αμφιθέατρο στην πεδιάδα».—Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, XV, 268 (viii, 1).
Η λέξη θέατρο μπορεί να σημαίνει είτε το μέρος όπου παρουσιάζεται η παράσταση είτε το ίδιο το «θεατρικό θέαμα». Ο Παύλος έγραψε: «Διότι μου φαίνεται ότι ο Θεός έχει βάλει τελευταίους σε επίδειξη εμάς τους αποστόλους ως ανθρώπους προορισμένους για θάνατο, επειδή έχουμε γίνει θεατρικό θέαμα [θέατρον, Κείμενο] στον κόσμο, και σε αγγέλους, και σε ανθρώπους». (1 Κορινθίους 4:9) Ο Παύλος αναφερόταν εδώ στους ρωμαϊκούς αγώνες μονομάχων που γίνονταν στην αρένα του αμφιθεάτρου και όπου, σύμφωνα με το έθιμο, η τελική πράξη ήταν να φέρνουν στην αρένα ορισμένους από αυτούς γυμνούς και ανυπεράσπιστους, ανθρώπους που ήταν καταδικασμένοι σε σφαγή και βέβαιο θάνατο.
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι είχαν το έθιμο να οδηγούν τους εγκληματίες που ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο μέσα από το θέατρο για να τους χλευάσουν τα συγκεντρωμένα πλήθη. Ο Παύλος έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς, προφανώς αναφερόμενος σε αυτή τη συνήθεια. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι οι Χριστιανοί είχαν υποστεί τέτοια μεταχείριση, ωστόσο αυτοί είχαν υπομείνει παρόμοια παθήματα. Ο απόστολος τους παρότρυνε: «Εξακολουθήστε να θυμάστε τις παλιότερες ημέρες στις οποίες, αφού διαφωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλο αγώνα με παθήματα, μερικές φορές καθώς ήσασταν εκτεθειμένοι σαν σε θέατρο τόσο σε ονειδισμούς όσο και σε θλίψεις, και μερικές φορές καθώς γίνατε συμμέτοχοι με εκείνους που είχαν μια τέτοια εμπειρία».—Εβραίους 10:32, 33.