Κεφάλαιο 16

Ο Υποσχεμένος Πρόδρομος Ετοιμάζει την Οδόν

 1. (α) Για ποια πράγμα ο σημερινός παλαιός αυτός κόσμος πρέπει να εξοφλήση λογαριασμούς; (β) Σύμφωνα με ποιον ασφαλή νόμον πρέπει να συμβή αυτό;

Στην παρούσα εβδόμη δεκαετηρίδα του εικοστού μας αιώνος πλησιάζομε γοργά στην ημέρα της λογοδοσίας. Είναι η ημέρα, στην οποίαν ο παλαιός αυτός κόσμος πρέπει να εξοφλήση λογαριασμούς για την ιστορία που εδημιούργησε στα περασμένα τέσσερες χιλιάδες χρόνια. Δεν πρόκειται για μια καλή ιστορία. Η εσφαλμένη πορεία, που χαρακτηρίζει όλη την ιστορία του, κατέληξε στη σημερινή ανώμαλη, ταραχώδη κατάστασι. Για όλα τ’ αποτελέσματα υπάρχουν πάντοτε επαρκείς αιτίες. Όλες οι λειτουργίες της φύσεως επιβεβαιώνουν τον αναλλοίωτο νόμο ότι εκείνο που σπείρομε πρέπει να παραγάγη κάτι του ιδίου είδους. Ο αμετάκλητος αυτός νόμος δεν προέρχεται από απλή τυφλή δύναμι. Είναι ο νόμος του Δημιουργού του σύμπαντος και όλων των νόμων που το διέπουν. Είναι ο νόμος του Θεού. Ποτέ δεν παύει να λειτουργή.

 2. (α) Ποιον ενόμισε αυτός ο κόσμος ότι μπορεί να εμπαίξη, αντίθετα προς ποιον Γραφικόν κανόνα; (β) Συνεπώς σε ποια ημέρα πλησιάζει γοργά ο κόσμος αυτός;

² Αυτός ο κόσμος με τις μεγαλόφωνα κοινολογούμενες προσπάθειές του να εγκαταστήση ειρήνη με δικαιοσύνη κι ευημερία, νομίζει ότι μπορεί να εμπαίξη τον Θεό, του οποίου ακόμη και την ύπαρξι αμφισβητεί ή δεν λαμβάνει υπ’ όψι. Δεν επρόσεξε την προειδοποίησι των θεοπνεύστων αυτών λόγων: «Μη πλανάσθε· ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού, θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν.» (Γαλάτας 6:7, 8) «Επειδή έσπειραν άνεμον, δια τούτο θέλουσι θερίσει ανεμοστρόβιλον.» (Ωσηέ 8:7) Αναπόφευκτα ο κόσμος αυτός πλησιάζει γοργά στην ημέρα της λογοδοσίας με τον Θεό τον Νομοθέτη του σύμπαντος. Αυτός ο κόσμος πλησιάζει στη «μεγάλη και φοβερά ημέρα του Ιεχωβά.»—Μαλαχίας 4:5, ΜΝΚ.

 3. Πώς η βεβαιότης της ελεύσεως αυτής της ημέρας γίνεται πιο θετική, και αυτό σ’ εκπλήρωσι ποιας προφητικής προειδοποιήσεως;

³ Η βεβαιότης της ελεύσεως αυτής της μεγάλης και φοβεράς ημέρας του Ιεχωβά γίνεται τώρα πιο θετική. Ο πρόδρομος της ημέρας εκείνης έχει έλθει και διασαλπίζει την επίκαιρη προειδοποίησι. Η φιλάγαθη αναγραφή, που έκαμε ο Ιεχωβά για τον εαυτόν του, δείχνει ότι πάντοτε δίνει κατάλληλη προειδοποίησι πριν εκτελέση την κρίσι του. Σ’ αυτή την ιδιαίτερη περίπτωσι που μας αφορά προειδοποίησε από πολύν καιρό: «Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον Προφήτην, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και φοβερά· και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα.»—Μαλαχίας 4:5, 6, ΜΝΚ.

 4, 5. (α) Ποιος ήταν ο αρχικός Ηλίας, και σε ποια έκτασι εξεπληρώθη στον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας η προφητεία της αποστολής του Ηλία; (β) Ποιο ερώτημα εγείρεται στην εποχή μας σχετικά με τον Ηλία που επρόκειτο να σταλή;

⁴ Το όνομα Ηλίας σημαίνει «Ο Ιεχωβά Είναι Θεός.» Ο αρχικός Ηλίας του δεκάτου αιώνος π.Χ. ήταν ένας επιφανής μάρτυς του Ιεχωβά.

⁵ Στον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήλθε ως εκπλήρωσις (αλλά μόνο σε μικρά κλίμακα) της ανωτέρω προφητείας του Μαλαχία. Ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος εχαρακτήρισε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή ως τον Ηλία που προελέχθη, λόγω του είδους του έργου που έκαμε ο Ιωάννης. Το όνομα του Ιωάννου σημαίνει «ο Ιεχωβά Υπήρξε Φιλάγαθος.» Ο Ιωάννης υπέστη μαρτυρικόν θάνατον και ήταν μάρτυς του Ιεχωβά. Ούτε ο αρχικός Ηλίας ούτε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής επανήλθαν στην εποχή μας. Ποιος, λοιπόν, είναι ο «Ηλίας ο προφήτης» που προελέχθη για τη μοιραία εποχή μας; Ποιος είναι ο πρόδρομος της ‘ημέρας του Ιεχωβά της μεγάλης και φοβεράς’ που επίκειται;

 6. Εν ονόματι τίνος πρέπει να έλθη αυτός ο πρόδρομος, ποια πνευματική εθνικότητα πρέπει να έχη, και στις ημέρες πόσων λάτρεων του Ιεχωβά Θεού πρέπει να έλθη;

⁶ Αφού ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος που υπεσχέθη να στείλη αυτόν τον πρόδρομον και αφού η ημέρα του Ιεχωβά είναι εκείνη για την οποία δίνει προειδοποίησι, ο πρόδρομος αυτός πρέπει να έλθη εν ονόματι του Ιεχωβά. Πρέπει να είναι μάρτυς του Ιεχωβά, ακριβώς όπως ήταν ο Ηλίας κι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο Ηλίας κι ο Ιωάννης ήταν και οι δύο Ισραηλίται εκ γενετής. Ο πρόδρομος της εποχής μας πρέπει να είναι πνευματικός Ισραηλίτης. Ο Ηλίας εξετέλεσε το έργον του, όταν υπήρχε μόνο ένα υπόλοιπο λάτρεων του Ιεχωβά στη γη του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ. Ομοίως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήλθε, όταν υπήρχε μόνο ένα υπόλοιπο λάτρεων στο βασίλειο του Ισραήλ. Ο πρόδρομος που εκπληρώνει τον ρόλο του Ηλία του προφήτου στη γεμάτη από γεγονότα εποχή μας, ήλθε όταν υπήρχε, επίσης, απλώς ένα υπόλοιπο λάτρεων του Ιεχωβά στην περιοχή αυτού που ισχυρίζεται ότι είναι ο πνευματικός Ισραήλ.

 7. Ποιος ισχυρίζεται ότι είναι πνευματικός Ισραήλ σήμερα, και ποια κατάστασις όσον αφορά τους λάτρεις του Ιεχωβά στον πνευματικόν Ισραήλ σήμερα δείχνει ότι ο παρών καιρός είναι ο ωρισμένος για την έλευσι του Ηλία;

⁷ Σήμερα ο Ιουδαϊσμός, περιλαμβανομένης και της Δημοκρατίας του Ισραήλ, είναι ο φυσικός Ισραήλ ή Ισραήλ κατά σάρκα. Αλλ’ εκείνοι που λατρεύουν τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού ισχυρίζονται ή διατείνονται ότι είναι ο πνευματικός Ισραήλ, άνθρωποι που είναι Ιουδαίοι, όχι εξωτερικά, αλλ’ εσωτερικά, άνθρωποι των οποίων η περιτομή είναι, όχι εξωτερική της σαρκός, αλλ’ εσωτερική της καρδίας. (Ρωμαίους 2:28, 29) Ο λεγόμενος «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι είναι ο πνευματικός Ισραήλ. Κάθε παρατηρητικό ή ερευνητικό άτομο γνωρίζει ότι μέσα στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου» υπάρχει σήμερα μόνο ένα υπόλοιπο, που είναι αληθείς λάτρεις του Ιεχωβά ως Θεού. Στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου» υπάρχουν σχετικά λίγοι που αποτελούν ένα «λαόν δια το όνομα αυτού.» Ο παρών καιρός, λοιπόν, στον οποίον υπάρχει ένα τέτοιο υπόλοιπο, είναι ο ωρισμένος καιρός της ελεύσεως αυτού του προειπωμένου Ηλία.

 8. (α) Σύμφωνα με τον ισχυρισμό του «Χριστιανικού κόσμου» σήμερα, τι έπρεπε αυτός να είναι για να εκπληρώση τους λόγους του Ιεχωβά προς τον Ισραήλ μέσω του Ησαΐου; (β) Πώς έχει ομοιωθή με το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ στην προσπάθεια να υπηρετήση τον Θεό;

⁸ Πριν από πολύν καιρό, όταν επροφήτευε ο Ησαΐας, ο Ιεχωβά εκαλούσε ολόκληρο το έθνος Ισραήλ ως «δούλον» του, λέγοντας: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα.» (Ησαΐας 43:10, ΜΝΚ) Σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι είναι ο πνευματικός Ισραήλ, στη νέα διαθήκη με τον Θεό δια του Μεσίτου Ιησού Χριστού· όθεν ο «Χριστιανικός κόσμος» έπρεπε να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο «Χριστιανικός κόσμος,» σύμφωνα με τον θρησκευτικό ισχυρισμό του, έπρεπε να είναι δούλος του Ιεχωβά, τον οποίον Αυτός εξέλεξε. Αλλά πού έχομε ένδειξι ή απόδειξι, έστω και στην τελευταία εκατονταετία, ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» υπηρέτησε ως μάρτυς του Ιεχωβά; Ο «Χριστιανικός κόσμος,» αντί να υπηρετή τον Ιεχωβά, υπήρξε πραγματικά ένα εμπόδιο κι εναντίωσις στον «λαόν δια το όνομα αυτού.» Σε τέτοιο βαθμό υπηρέτησε ο «Χριστιανικός κόσμος» τον «θεόν του παρόντος συστήματος πραγμάτων,» ο οποίος ‘ετύφλωσε τας διανοίας των απίστων.’ (2 Κορινθίους 4:4, ΜΝΚ) Ο «Χριστιανικός κόσμος,» όπως το άπιστο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, εστράφη στη λατρεία των χρυσών μόσχων. Ίδρυσε εκατοντάδες θρησκευτικών δογμάτων, Καθολικά και Προτεσταντικά, και τα λατρεύει από σεβασμό σε άνδρες και γυναίκες, που τα ίδρυσαν, αγνοώντας τελείως το ερώτημα του αποστόλου Παύλου: «Διεμερίσθη ο Χριστός;» (1 Κορινθίους 1:13) Ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι σαν να προσπαθή με χρυσούς μόσχους να λατρεύση τον Θεό. Δεν είναι ο ενοποιημένος δούλος του Θεού.

 9. Πώς ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» υπήρξε όπως η Ιεζάβελ, και τι εσήμαινε αυτό για τα θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου»;

⁹ Ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμού,» προάγοντας την ειδωλολατρία στα θρησκευτικά δόγματα και τους ηγέτας των, στα πολυάριθμα εμβλήματα και τα σύμβολα, υπήρξε όπως η Ιεζάβελ, η οποία προήγαγε τη λατρεία του Βάαλ στον Ισραήλ. Ακριβώς όπως η Ιεζάβελ ενυμφεύθη τον Βασιλέα Αχαάβ του Ισραήλ και κατεδίωκε τους προφήτας του Ιεχωβά Θεού, έτσι και τα θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου,» Καθολικά και Προτεσταντικά, ενυμφεύθησαν τις εθνικές πολιτικές οργανώσεις, δηλαδή, το Κράτος. Αυτό δεν εσήμαινε σε όλες τις περιπτώσεις την ίδρυσι μιας Κρατικής Εκκλησίας, αλλ’ εσήμαινε τη συμμετοχή των θρησκευτικών δογμάτων στην πολιτική της χώρας. Η Ιεζάβελ ως σύζυγος υπέκειτο στον Βασιλέα Αχαάβ· ομοίως δια γαμηλίου δεσμού με το πολιτικό Κράτος, τα θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου» κατέστησαν υποκείμενα στο Κράτος.

10. Όταν επέρχεται ένας διεθνής πόλεμος, ποια γεγονότα γίνονται καταφανή όσον αφορά τους δεσμούς των δογμάτων αυτών, την υποταγή των και τις θυσίες των;

¹⁰ Όταν εκρήγνυται ένας διεθνής πόλεμος, τότε γίνεται καταφανές αν τα θρησκευτικά δόγματα είναι νυμφευμένα με το πολιτικό Κράτος. Τότε γίνεται καταφανές αν τα θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου» υπόκεινται στην εθνική τους πολιτική οργάνωσι ή στον Ιεχωβά Θεό των Δέκα Εντολών. Τότε τα θρησκευτικά δόγματα όλου του «Χριστιανικού Κόσμου» προθυμοποιούνται να θυσιάζουν τους γυιους των σ’ ένα βάπτισμα πυρός, ακριβώς όπως οι αρχαίοι Ισραηλίται συνήθιζαν «να καίωσι τους υιούς αυτών εν πυρί, ολοκαυτώματα προς τον Βάαλ.»—Ιερεμίας 19:5.

11. Με ποιον άλλον τρόπο ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» έχει δείξει τον Βααλισμό του, και για ποιο είδος μοιχείας είναι ένοχος;

¹¹ Οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι, υπηρέτησαν ως ιερείς και προφήται του Βάαλ. Και ακριβώς όπως ο Βάαλ ήταν ένας θεός της φύσεως, έτσι και ο κλήρος προέβη στη διδασκαλία ενός θεού της φύσεως, της θεωρίας περί εξελίξεως ως προς την προέλευσι του ανθρώπου. Το εδάφιον Ιακώβου 4:4 χαρακτηρίζει τον «Χριστιανικό κόσμο» ως μοιχόν λόγω φιλίας με τον παρόντα κόσμο.

12. Εν τούτοις, ποιο υπόλοιπο υπάρχει σήμερα στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου,» και κάτω από ποια φρασεολογία προείπε ο Ιησούς αυτό το υπόλοιπο στην προφητεία του για το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων;

¹² Υπάρχει, όμως, στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου» ένα υπόλοιπο, επτά χιλιάδες ας πούμε έτσι, που δεν έκλιναν γόνυ στον Βάαλ, ούτε ησπάσθησαν τη σύγχρονη εικόνα του. (1 Βασιλέων 19:18) Αυτοί είναι πράγματι ένας λαός για το όνομα του Ιεχωβά. Ποιοι είναι αυτοί; Ας απαντήση ο Ιησούς, που ανήκε στον λαό για το όνομα του Ιεχωβά στην εποχή του. Στην προφητεία του για το τέλος του παρόντος συστήματος πραγμάτων, ο Ιησούς ήγειρε το ίδιο ερώτημα, όταν είπε: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας [τους αποστόλους] λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθαίος 24:3, 45-47.

13. Ποιος ήταν αυτός ο «πιστός και φρόνιμος δούλος,» που είχε έτσι διορισθή στη γη του Ισραήλ πριν από δεκαεννέα αιώνας, και ποιος όμιλος σήμερα είναι σε μια ομοία θέσι;

¹³ Ποιος είναι αυτός ο «πιστός και φρόνιμος δούλος,» που διωρίσθη πάνω σε όλους τους υπηρέτας του Κυρίου, και ο οποίος καθίσταται διαχειριστής όλων των υπαρχόντων του Κυρίου; Πριν από δεκαεννέα αιώνες, στην εποχή του «υπολοίπου» στη γη του Ισραήλ, ήσαν οι απόστολοι και οι σύντροφοί των πιστοί Χριστιανοί. Αυτοί ήσαν ο πνευματικός «Ισραήλ του Θεού» κι ενωμένοι αποτελούσαν τον «δούλον» του, το «άγιον έθνος» του. Αυτός ο «δούλος,» που απετελείτο από πολλά μέλη που επίστευαν, που είχαν αφιερωθή, βαπτισθή, και χρισθή με το πνεύμα, ήταν ο δούλος εκείνος, τον οποίον ο Κύριος Ιησούς Χριστός «κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού,» από την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. κι εμπρός. Όσοι απερίτμητοι μη Ιουδαίοι ή Εθνικοί επίστευαν προσετέθησαν σ’ αυτήν την τάξι του «δούλου» για ν’ αποτελέσουν μέρος του λαού δια το όνομα του Ιεχωβά. (Πράξεις 2:1-47· 9:15-20· 15:14-30) Η γραμμένη ιστορία του δεκάτου ενάτου και του εικοστού αιώνος μας πιστοποιεί το γεγονός ότι υπάρχει, επίσης, ένας λαός δια το όνομα αυτού σήμερα. Είναι ένα απλό υπόλοιπο μέσα στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου,» που είναι το σύγχρονο αντίστοιχο του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ των ημερών του Βασιλέως Αχαάβ και της Βασιλίσσης Ιεζάβελ. Ποιος, λοιπόν, πρέπει να είναι «δούλος» ή «υπηρέτης» σήμερα;

14. Όσον αφορά την ταυτότητα αυτού του «δούλου,» πώς το περιοδικό Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού απαντά στο τεύχος της του Οκτωβρίου 1880, με την πέννα ενός από τους συνεργάτας του;

¹⁴ Η απάντησις, που υποστηρίζουν οι Γραφές σήμερα, αφήνεται να δοθή από το θρησκευτικό περιοδικό, που είναι γνωστό ως Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού, στο δέκατο έκτο τεύχος της εκδόσεώς του, του Οκτωβρίου 1880, σελίδες 6/7, ήτοι:

«‘Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, ΟΤΑΝ ΕΛΘΗ (ελθών) ο Κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως.’ Υπήρξε να τέτοιος δούλος; Φυσικά, δεν εννοούμε ότι αυτό σημαίνει ένα άτομο, αλλά προφανώς μια μικρή ομάδα, που συμβολίζεται κάλλιστα από ένα μεμονωμένο δούλο. Υπήρχε ένας τέτοιος, που έδινε την τροφή εν καιρώ, κι ελάμβανε την ευλογία, επί χρόνια.

Αυτό ήταν μέρος του άρθρου με τον τίτλο «Πότε και Πώς Θα Έλθη ο Χριστός;» από την πέννα του Γ. Ι. Μαν, ενός από τους τακτικούς συνεργάτας. Συγγραφεύς κι εκδότης του περιοδικού ήταν τότε ο Κ. Τ. Ρώσσελ του Πιττσβούργου, Πενσυλβανίας, που ανήκε προηγουμένως στη Κογκρεγκασιοναλική Εκκλησία.

15. Από την αρχή αυτού του περιοδικού πώς οι υποστηρικταί του κατέδειξαν ότι είναι ο ενιαίος δούλος του Ιεχωβά Θεού;

¹⁵ Ήταν ‘λαός για το όνομά του’ εκείνοι που υπεστήριξαν αυτό το περιοδικό κι ενεργούσαν ως ο ενιαίος δούλος του Ιεχωβά Θεού; Από την αρχή, Ναι! Στο δεύτερο ακριβώς τεύχος, του Αυγούστου 1879, στη σελίδα 2, κάτω από τον τίτλο «Θέλετε τη ‘Σκοπιά της Σιών’;» ελέγοντο τα εξής:

«Απεστείλαμε από 6.000 περίπου αντίτυπα από τα τεύχη Ιουλίου και Αυγούστου της Σκοπιάς της Σιών ως δείγματα. . . . Μη νομίσετε πώς αυτό είναι έκκλησις για εισφορά χρήματος. Όχι. Η ‘Σκοπιά της Σιών’ έχει, πιστεύομε, τον ΙΕΧΩΒΑ ως υποστηρικτή της, και ενώ έτσι έχει το πράγμα, δεν θα απαιτήση ούτε θα εκλιπαρήση ανθρώπους ποτέ για υποστήριξι. Όταν Εκείνος που λέγει: ‘Όλος ο χρυσός και ο άργυρος των ορέων είναι εμού,’ δεν μπορή να προμηθεύση τ’ απαιτούμενα μέσα, θα καταλάβωμε ότι είναι καιρός να διακόψωμε την έκδοσι. . . .»

16. (α) Ποια απόδειξις υπάρχει σήμερα για το αν ο Ιεχωβά υπήρξε ο υποστηρικτής του περιοδικού αυτού; (β) Πώς η στάσις του για τον Ιεχωβά επεδείχθη περισσότερο από την 1η Μαρτίου 1988 και κατόπιν, και, όσον αφορά τις θυσίες, ποια μόνη υπεστηρίχθη από την αρχή;

¹⁶ Έως σήμερα το περιοδικό αυτό με την τόσο ταπεινή αρχή του δεν διέκοψε την έκδοσί του, αλλ’ εκδίδεται τώρα (1969) σε 72 γλώσσες σε 6.000.000 αντίτυπα από κάθε έκδοσι. Η υποστήριξις του Ιεχωβά είναι καταφανής. Από την 1η Μαρτίου 1939, το περιοδικό αυτό φέρει τον τίτλο «Η ΣΚΟΠΙΑ Αγγέλλουσα την Βασιλείαν του Ιεχωβά,» και στο κάτω μέρος του εξωφύλλου του αναγράφει το εδάφιον Ησαΐας 43:12, το οποίον λέγει εν μέρει: «‘Σεις είσθε μάρτυρες μου,’ λέγει ο Ιεχωβά.» Εκτός αυτού, το περιοδικό είχε εκδοθή αρχικά πράγματι για την υπεράσπισι του μεγάλου θυσιαστηρίου του Ιεχωβά, δηλαδή, για την υπεράσπισι της απολυτρωτικής θυσίας του Υιού του Ιησού Χριστού, του μόνου δεκτού θυσιαστικού θύματος πάνω σ’ εκείνο το θυσιαστήριο. Υπήρξε εναντίον του συγχρόνου Βααλισμού και των ανθρωπίνων θυσιών του και του υλισμού του.—1 Τιμόθεον 2:5, 6.

17, 18. (α) Ποιος, λοιπόν, είναι ο δούλος, που απέστειλε ο Ιεχωβά, ακριβώς όπως απέστειλε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή; (β) Ποιο ενδιαφέρον για τη σύγχρονη εκπλήρωσι της προφητείας του Μαλαχία σχετικά με τον Ηλία έδειξαν ο εκδότης και οι συνεργάται του προτού ακόμη αρχίση να εκδίδεται Η Σκοπιά της Σιών και λίγο ύστερα;

¹⁷ Σύμφωνα με όλες τις αποδείξεις, αυτή η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» είναι ο δούλος του Ιεχωβά τον οποίον αυτός στέλλει, όπως στην περίπτωσι του Ιωάννου του Βαπτιστού, «εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου,» για να κάμη την τελική εκπλήρωσι των εδαφίων Μαλαχίας 4:5, 6. Ακόμη και πριν αρχίση να εκδίδεται η Σκοπιά της Σιών τον Ιούλιο του 1879, ο εκδότης της και οι συνεργάται του ενδιεφέροντο για την προφητεία του Μαλαχία περί του Ηλία. Επίστευαν ότι αυτή δεν είχε εκπληρωθή τελείως στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, αλλ’ ότι, όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε κηρύξει την πρώτη έλευσι του Κυρίου Ιησού έτσι, επίσης, έπρεπε να υπάρχη ένας παρόμοιος πρόδρομος για να προηγηθή από τη Δευτέρα έλευσι του Ιησού Χριστού, εν πνεύματι αυτή τη φορά.a

¹⁸ Το τεύχος της Σκοπιάς του Ιουνίου 1881 εδημοσίευσε ένα άρθρο από δεκατέσσερες παραγράφους περί του Ηλία (σελίδες 5, 6). Το τεύχος του Νοεμβρίου 1883 εδημοσίευσε το άρθρον «Θα Έλθη Πρώτον ο Ηλίας,» εκθέτοντας μια σύγκρισι μεταξύ του Ηλία και της «Εκκλησίας» και δείχνοντας, επίσης, ότι η τάξις του Ηλία θα εσχετίζετο με μια τάξι του Ελισσαιέ, που θα παρουσιάζετο αργότερα.

19. Το προφητικό δράμα του Ηλία είχε σύγχρονη εκπλήρωσι; Αν ναι, σε ποιον;

¹⁹ Μήπως το προφητικό δράμα, όπως εξετελέσθη από τον αρχικό Ηλία είχε την αντιτυπική του εκπλήρωσι στην τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου»; Υπάρχουν γεγονότα που μπορούμε να τα συμβουλευθούμε για ν’ απαντήσωμε Ναι!

20, 21. (α) Την οργή τίνος, που εξεικονίσθη από την Ιεζάβελ και την Ηρωδιάδα, ήγειρε η τάξις του δούλου; (β) Αυτό έγινε λόγω ποιας διδασκαλίας, που εδίδασκε η τάξις του Ηλία;

²⁰ Η τάξις των Χριστιανών που αποτελούσαν τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» ενωρίς ήγειρε το μίσος των κληρικών του «Χριστιανικού κόσμου,» Καθολικών και διαμαρτυρομένων, που εξεικονίσθησαν από τη Βασίλισσα Ιεζάβελ καθώς και από την Ηρωδιάδα, την αθέμιτη σύζυγο του Ηρώδου Αντίπα. Η σύγχρονη τάξις του Ηλία εδίδαξε ότι:

²¹ Ο Ιεχωβά Θεός είναι Ένας, κι ο Ιησούς Χριστός είναι ο δημιουργηθείς Υιός του, το δε άγιον πνεύμα είναι η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά, και, συνεπώς, η δοξασία περί τριάδος είναι αντιχριστιανική και πραγματικά ειδωλολατρικής προελεύσεως. Επί πλέον, η Εβραϊκή λέξις Σιεόλ, που μεταφράζεται «άδης» σε διάφορες μεταφράσεις της Αγ. Γραφής, σημαίνει τον κοινό τάφο του νεκρού ανθρωπίνου γένους, ο οποίος πρόκειται να εκκενωθή κάτω από τη βασιλεία του Θεού με την ανάστασι των νεκρών. Δεν είναι τόπος αιωνίων βασάνων με πυρ και θείον, στα οποία ο σύγχρονος κλήρος του Βάαλ αρέσκεται να διαζωγραφίζη τους μη Χριστιανούς, τους εκτός εκκλησίας νεκρούς ως βασανιζομένους σε όλη την αιωνιότητα. Το τέλος του κόσμου σημαίνει, όχι την πύρινη καταστροφή της γης μας, αλλά την καταστροφή του συστήματος πραγμάτων του Σατανά ή Διαβόλου, που θα ακολουθηθή από τη βασιλεία του Ιησού Χριστού για μια χιλιετηρίδα για την ευλογία όλων των φυλών της γης με αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη. Η εκκλησία των 144.000 θα συμβασιλεύση με τον Χριστόν ως βασιλείς και ιερείς στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του επάνω το ανθρώπινο γένος. Σαν μια παρθένος, η εκκλησία αυτή είναι ηρραβωνισμένη για να νυμφευθή τον Χριστό. Ένεκα τούτου, η ένωσις των καθ’ ομολογίαν Χριστιανικών εκκλησιών με το πολιτικό κράτος αποτελεί πνευματική μοιχεία· σημαίνει απιστία στον Νυμφίο Ιησού Χριστό.

22. Γιατί ανεστατώθησαν οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» γι’ αυτή τη διδασκαλία και τ’ αποτελέσματά της; (β) Ποια ανακούφισι από την πείνα βρήκαν οι άνθρωποι με το να δεχθούν και διαδώσουν αυτές τις αλήθειες;

²² Οι βασικές αυτές Γραφικές διδασκαλίες έπληξαν καταστρεπτικά αυτά τα θεμέλια των θρησκευτικών συστημάτων του «Χριστιανικού κόσμου,» Καθολικού και Προτεσταντικού. Αυτό καθ’ εαυτό ήταν αρκετό ν’ αναστατώση τον θρησκευτικό κλήρο. Αλλ’ οι ειλικρινείς άνθρωποι, και σε πολλές περιπτώσεις τα «καλύτερα μέλη» των δογματικών εκκλησιών, εδέχθησαν τις Γραφικές αυτές αλήθειες και βγήκαν από τη θρησκευτική ‘ζούγκλα’ του «Χριστιανικού κόσμου» κι ενώθηκαν στη διάδοσι των αληθειών αυτών σε άλλους προφορικώς και με έντυπα. Μ’ αυτόν τον τρόπο βρήκαν ανακούφισι από την πνευματική πείνα, που επεκράτησε στον «Χριστιανικόν κόσμο.» Η τάξις του Ηλία ετόνισε αυτή την πείνα ως εκπλήρωσι των εδαφίων Αμώς 8:11-14 (ΜΝΚ): «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει ο Ιεχωβά Θεός, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γην· ουχί πείναν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ’ ακροάσεως των λόγων του Ιεχωβά . . . Θέλουσι περιτρέχει, ζητούντες τον λόγον του Ιεχωβά και δεν θέλουσιν ευρεί . . . Οι ομνύοντες εις την αμαρτίαν της Σαμαρείας [ψευδούς λατρείας], και οι λέγοντες, Ζη ο θεός σου (ο χρυσούς μόσχος), Δαν, και Ζη η οδός της Βηρ-σαβεέ [ως η οδός της μοσχολατρίας], και θέλουσι πέσει, και δεν θέλουσι σηκωθή πλέον.» Ο Ιεχωβά Θεός έστειλε αυτή την πνευματική πείνα στον υποκριτικό «Χριστιανικό κόσμο» με την παρεμπόδισι του ευχαρίστου μηνύματος του λόγου του από τον δογματικό κλήρο, Καθολικό και Προτεσταντικό. Όλ’ αυτά τους ανεστάτωσαν.

23. (α) Πώς αυτό το Χριστιανικό υπόλοιπο μπορούσε να λάβη τα λόγια του Ηλία του εδαφ. 1 Βασιλέων 17:1, όσον αφορά βροχή και δρόσο; (β) Σχετικά με αυτό, ποιο γεγονός έπρεπε να μάθουν οι πολιτικοί άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου» όσον αφορά τον κλήρο;

²³ Όπως ο αρχαίος Ηλίας, έτσι και το Χριστιανικό υπόλοιπο, που δεν έκλινε γόνυ στον σύγχρονο Βααλισμό ή δεν υιοθέτησε τη μοσχολατρία, θα μπορούσε να λέγη: «Ζη Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι, δεν θέλει είσθαι τα έτη ταύτα δρόσος, και βροχή, ειμή δια του λόγου του στόματός μου.» (1 Βασιλέων 17:1, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά είχε έναν αληθινό «λαόν δια το όνομα αυτού» σε όλη τη διάρκεια της θρησκευτικής πείνας του «Χριστιανικού κόσμου.» Ο Υιός του Ιεχωβά Θεού είχε μια τάξι «πιστού και φρονίμου δούλου» μέσα στην επικράτεια του «Χριστιανικού κόσμου.» Αφού ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε διορίσει αυτή την τάξι του «δούλου» να είναι «επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ,» η πνευματική τροφή, που θα έφερνε ανακούφισι από την πείνα, θα μπορούσε να έλθη μόνο μέσω αυτού του ενός «αγωγού,» αυτής της καθωρισμένης τάξεως του «δούλου,» της τάξεως του Ηλία. Βροχή και δρόσος ευλογίας για τους λαούς του «Χριστιανικού κόσμου» δεν μπορούσαν να έλθουν δια του μοσχολατρικού, Βααλιστικού κλήρου. Οι πολιτικοί άρχοντες του «Χριστιανικού κόσμου,» όπως ο Βασιλεύς Αχαάβ του Ισραήλ, έπρεπε να μάθουν το γεγονός αυτό. Η ένωσις ή συνεργασία των με τον κλήρο, Καθολικό και Προτεσταντικό, δεν μπορούσε να φέρη δροσιστική ευλογία.

24. Στη διάρκεια της πνευματικής πείνης του «Χριστιανικού κόσμου» πώς διετράφη η τάξις του Ηλία, και πώς τα μέσα της πνευματικής συντηρήσεως εφάνησαν στον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου»;

²⁴ Οι θρησκευτικές συνθήκες του «Χριστιανικού κόσμου» δεν εβελτιώθησαν ούτε ανεχαίτισαν την πλημμυρίδα της απιστίας, ούτε εμπόδισαν την έκρηξι του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μέσα στην καρδιά του «Χριστιανικού κόσμου.» Στη διάρκεια της πείνας του, η τάξις του Ηλία δεν εστερήθη πνευματικού άρτου, ύδατος και ελαίου. Ο Ιεχωβά εφρόντισε ώστε η τάξις του «δούλου» του να τρέφεται επαρκώς. Φυσικά, στον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» αυτά τα μέσα για την απόκτησι πνευματικής συντηρήσεως εφαίνοντο ακάθαρτα, όπως οι κόρακες που έφερναν στον Ηλία άρτον και κρέας στην κοιλάδα του χειμάρρου Χερίθ, και όπως ο «Εθνικός κύων,» η μη Ιουδαία χήρα της Σαρεπτά της Σιδώνος, της οποίας το μεγάλο πιθάρι του αλεύρου και το μικρό πιθάρι του ελαίου παρέσχον στον Ηλία το πρώτο του γεύμα στο σπίτι της και τότε θαυματουργικά δεν εκενώνοντο ενόσω αυτή έκρυβε τον Ηλία από τους κατασκόπους που είχε εξαποστείλει ο Βασιλεύς Αχαάβ. Η Σκοπιά της Σιών εδημοσίευε Βιβλική τροφή κάθε μήνα για την τάξι του Ηλία.

25. Ποια Εταιρία ιδρύθη το 1881 και για την αύξησι αποδοτικότητος τι έγινε σχετικά με αυτή την Εταιρία το 1884 και το 1909;

²⁵ Στο έτος 1881 ιδρύθη η Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών κάτω από τη διεύθυνσι του εκδότου της Σκοπιάς της Σιών. Για να υπάρξη ακόμη περισσότερο αποδοτικό έργο παρέστη ανάγκη να ενσωματωθή αυτή η Εταιρία σύμφωνα με τους νόμους της Πολιτείας Πενσυλβανίας το 1884 και να ιδρύση το νομικό σωματείο που έγινε γνωστό για πρώτη φορά ως Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών, αλλά τώρα είναι παγκοσμίως γνωστό ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Για να επεκτείνη πολύ περισσότερο το έργον της ανακουφίσεως από πνευματική πείνα, κατέστη σκόπιμο να μεταφερθούν τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας από την Αλλεγκένη της Πενσυλβανίας στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, το έτος 1909.

26. Τι εξεχύθη μέσω αυτής της Εταιρίας, και πώς εξεδηλώθη ο κλήρος σχετικά με αυτήν την τροφή που εξεχύθη;

²⁶ Μέσω της Εταιρίας αυτής τα θρησκευτικά έντυπα άρχισαν να ξεχύνωνται κατά ποσότητες σε μορφή περιοδικών, φυλλαδίων, βιβλιαρίων και δεμένων βιβλίων. Οι έξη δεμένοι τόμοι έγιναν γνωστοί ως Γραφικαί Μελέται. Εξεδόθησαν με την εξής σειρά: Το Θείον Σχέδιον των Αιώνων (1886)· Ο Καιρός Εστίν Εγγύς, (1889), με τίτλο του ογδόου κεφαλαίου του «Ο Ηλίας Πρέπει να Έλθη Πρώτον»· Ελθέτω η Βασιλεία Σου (1891)· Η Ημέρα της Εκδικήσεως (αργότερα, Η Μάχη του Αρμαγεδδώνος) (1897)· Η Μεταξύ Θεού και Ανθρώπου Καταλλαγή (1899)· και Η Νέα Κτίσις (1904). Ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» ετάχθη εναντίον αυτής της τροφής από τον λόγον του Θεού.

27. Πώς ενήργησε ο κλήρος όμοια με την Ιεζάβελ, η οποία εφόνευσε τους προφήτας του Ιεχωβά, και πώς θεωρούσαν την τάξι του Ηλία οι πολιτικοί σύμμαχοι του κλήρου;

²⁷ Όπως η Βασίλισσα Ιεζάβελ, που εθανάτωσε τους προφήτας του Ιεχωβά στη διάρκεια του λιμού, έτσι κι ο κλήρος προσεπάθησε να θανατώση τη θρησκευτική υπόληψι της Εταιρίας Σκοπιά και την υπόληψι του υπολοίπου των λάτρεων του Ιεχωβά, που συνειργάζοντο με την Εταιρία για να διαδώσουν τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους για τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, στην οποία το παλαιό αυτό κοσμικό σύστημα πραγμάτων θα τελειώση με καταστροφή. Ο Ιεζαβελικός κλήρος πολλά έκαμε για τελική βλάβη των ιδίων του εκκλησιαζομένων. Η προκατάληψις που επροξένησε αποτελούσε ένα μεγάλο εμπόδιο στο υπόλοιπο, αλλ’ ο Ιεχωβά επροστάτευσε κι έθρεψε την πιστή του τάξι του «δούλου.» Όπως ο Βασιλεύς Αχαάβ, έτσι και οι πολιτικοί σύμμαχοι του κλήρου θεωρούσαν την τάξι του Ηλία ως ταραχοποιούς για τον κατ’ όνομα πνευματικό Ισραήλ.

28. (α) Τι έγινε ένα φλέγον ερώτημα, και τι είπε γι’ αυτό καθεμιά από τ’ αντιτιθέμενα μέρη; (β) Πώς τα ερωτήματα σχετικά με την ιδιότητα του προφήτου και του αληθινού Θεού έπρεπε να τύχουν απαντήσεως με αυθεντικό τρόπο;

²⁸ Ποιος αποτελεί τον «αγωγόν» του Θεού για την παροχή της καθαρής Γραφικής αληθείας; Αυτό το ζήτημα κατέστη ένα φλέγον ερώτημα. Ο θρησκευτικός κλήρος κατήγγειλε τον Κ. Τ. Ρώσσελ και το υπόλοιπο, που εταυτίζετο με αυτόν, ως απαιδεύτους ψευδοπροφήτας, χωρίς θεολογική εκπαίδευσι. Αφ’ ετέρου, η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» με θάρρος ετόνισε ότι ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» δεν είχε τον αληθινό διορισμό από τον Θεό να είναι κήρυκές του και δεν ήσαν πραγματικά διάκονοι κεχρισμένοι με το πνεύμα του Θεού. (Ησαΐας 61:1-3) «Πολλοί Κληρικοί Κηρύττοντες Άνευ Θείας Εξουσιοδοτήσεως Πρέπει να Παύσουν το Κήρυγμα—Κλήρος και Λαϊκοί Είναι Λέξεις Μη Γραφικές,» έλεγαν οι τίτλοι της προμετωπίδος του φυλλαδίου Μηνιαία Έκδοσις των Σπουδαστών της Γραφής, Τόμος Ε΄, Τεύχος 1ον. Εγίνοντο μεγάλες ζωηρές θρησκευτικές συζητήσεις μεταξύ εκπροσώπων αμφοτέρων των μερών. Ποιος είναι ο αληθινός, επιδοκιμασμένος προφήτης που εστάλη από τον Ιεχωβά Θεό; Δεν ανήκε απλώς στους ακροατάς ν’ αποφανθούν, αλλ’ ο Παντοδύναμος Θεός ο ίδιος έπρεπε να καταδείξη τούτο από τον ουρανό. Ποιος είναι ο αληθινός Θεός; Ο Ιεχωβά, όπως διεκηρύχθη από την τάξι του Ηλία, ή η τριαδική θεότης του πυρίνου άδου, που πιστεύουν τα θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου»; Απητείτο δοκιμή πυρός εξ ουρανού για ν’ αποδειχθή το πολύ αμφισβητούμενο αυτό σημείο.

29. (α) Ως αντίστοιχο της προκλήσεως του Ηλία προς τους προφήτας του Βάαλ, η τάξις του Ηλία προεκάλεσε τον κλήρο σε ποια δοκιμή σχετικά με την τάξι του συγχρόνου Αχαάβ; (β) Σε ποιο έτος στο πρόσφατο παρελθόν και ποια έκδοσις απετέλεσε τη βάσι γι’ αυτή τη δοκιμή;

²⁹ Ο Ηλίας μέσω του Βασιλέως Αχαάβ επροκάλεσε τους τετρακοσίους πενήντα προφήτας του Βάαλ στον Ισραήλ στην πύρινη δοκιμασία επάνω στο Όρος Κάρμηλον. Το σύγχρονο αντίστοιχο του Ηλία επροκάλεσε τις εκατοντάδες χιλιάδων κληρικών του «Χριστιανικού κόσμου» σε μια δοκιμή εν σχέσει με τους πολιτικούς ηγέτας, τους πάτρωνάς των. Η απόδειξις του τέλους των «καιρών των εθνών» θα ήταν μια δοκιμή που θ’ απαιτούσε περισσότερο από έναν απλό άνθρωπο για να την αντιμετωπίση. Μια πρόκλησις πάνω σ’ αυτό ακριβώς το ζήτημα εξετοξεύθη κατά των συγχρόνων «προφητών του Βάαλ,» που κηδεμονεύονται ειδικά από το πολιτικό Κράτος, τον σύγχρονο Βασιλέα Αχαάβ. Στο έτος 1877 το βιβλίο Τρεις Κόσμοι και ο Θερισμός του Κόσμου τούτου, του οποίου ο Κ. Τ. Ρώσσελ ήταν συνεκδότης, έλεγε, κάτω από τον τίτλο «Οι Καιροί των Εθνών,» στην σελίδα 83, παράγρ. 2 σχετικά με την ανατροπή της βασιλείας του Θεού στον Ισραήλ:

«Όθεν, στο έτος 606 π.Χ. έληξε η βασιλεία του Θεού, αφηρέθη το διάδημα, και όλη η γη παρεδόθη στα έθνη. Τα 2.520 έτη από το 606 π.Χ., θα λήξουν στο έτος 1914, δηλαδή μετά σαράντα χρόνια από το 1874· τα δε σαράντα αυτά χρόνια, στα οποία εχομε ήδη, εισέλθει, θα είναι καιρός θλίψεως ‘οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν’.»

Στη σελίδα 189 προσετίθετο σχετικά με το εδάφ. Λουκάς 21:24:

«Οι επτά προφητικοί καιροί των εθνών, δηλαδή 2.520 έτη αποτελούν μακρά περίοδο χρόνου, και αναμφιβόλως άρχισαν απ’ όπου η βασιλεία του Θεού, στη γραμμή του Δαβίδ, ετελείωσε, από την αρχή των εβδομήντα ετών της αιχμαλωσίας, δηλαδή, στο έτος 606 π.Χ. Και όπως από την έναρξι του θερισμού του Ιουδαϊκού αιώνος, ως το 70 μ.Χ., πέρασαν σαράντα χρόνια έτσι αυτά τα 2.520 χρόνια, δηλαδή, οι ‘καιροί των εθνών,’ φθάνουν από το έτος 606 π.Χ. ως το 1914 μ.Χ., δηλαδή σαράντα χρόνια μετά το 1874.»

30. (α) Πώς ο σύγχρονος Αχαάβ και Ιεζάβελ προειδοποιήθησαν ως προς το κρίσιμον έτος; (β) Σε τι απέβλεψαν για διατήρησι της παγκοσμίου ειρήνης και της υπαρχούσης καταστάσεως μετά το κρίσιμον έτος;

³⁰ Εκτός από την επανειλημμένη παραπομπή στο έτος 1914 από το περιοδικό Σκοπιά, και το βιβλίο Ο καιρός Εστίν Εγγύς, που εξεδόθη στο έτος 1889, επραγματεύθη δια μακρών το θέμα στο Κεφάλαιον Δ΄, κάτω από τον τίτλο «Οι Καιροί των Εθνών.» Ο σύγχρονος Βασιλεύς Αχαάβ και η Βασίλισσα Ιεζάβελ, δηλαδή το Κράτος κι η εκκλησία του «Χριστιανικού κόσμου» ειδοποιήθησαν ως προς το κρίσιμον έτος 1914, οπότε θα έληγε η άδεια εξουσίας, που παρεχώρησε ο Ιεχωβά Θεός στα Έθνη να διακυβερνήσουν τη γη χωρίς παρέμβασι της βασιλείας του Θεού μέσω της γραμμής του Βασιλέως Δαβίδ. Η Διεθνής Διάσκεψις Ειρήνης της Χάγης του 1899 κατέληξε στην ίδρυσι του Δικαστηρίου της Χάγης για διεθνή διαιτησία. Ο σύγχρονος Βασιλεύς Αχαάβ και η Βασίλισσα Ιεζάβελ και οι προφήται του Βάαλ απέβλεψαν σ’ αυτό το ανθρωποποίητο όργανο για τη διατήρησι της παγκοσμίου ειρήνης και του στάτους κβο (της υπαρχούσης καταστάσεως) μετά το έτος 1914.

31. Στο κρίσιμον έτος τι άρχισε να προβάλλη η τάξις του Ηλία, για να επιστήση την προσοχή στην προσέγγισι τίνος;

³¹ Το έτος ενάρξεως της δοκιμής ήλθε—το έτος 1914 μ.Χ. Τον Ιανουάριο του έτους εκείνου η τάξις του Ηλία άρχισε να προβάλλη το περίφημο Φωτόδραμα της Δημιουργίας, το οποίον, σε τέσσερες προβολές των δύο ωρών η καθεμιά, εξέθετε τον ένδοξο σκοπό του Θεού με ηχογραφημένες διαλέξεις και όμορφα χρωματισμένες φωτεινές και κινηματογραφικές εικόνες. Αυτό το Δράμα εφιστούσε την προσοχή του κόσμου στον προσεγγίζοντα καιρό θλίψεως τέτοιας που δεν έγινε ποτέ άλλοτε. (Δανιήλ 12:1) Ο λαός του «Χριστιανικού κόσμου,» ειδικά το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, το παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον.

32. (α) Ποια ήταν η προσευχή των κληρικών στο θεό τους για το 1914; (β) Αντιθέτως, ποια ήταν η κατάστασις στον «Χριστιανικό κόσμο» με το τέλος των Καιρών των Εθνών εκείνο το έτος;

³² Οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου» προετοιμάσθηκαν για έναν τεράστιο θρησκευτικό θρίαμβο με τη συνέχισι της παγκοσμίου ειρήνης, για την οποία προσηύχοντο θερμά στον θεό τους, τον θεόν του κόσμου τούτου. (2 Κορινθίους 4:4) Έλαβαν απάντησι στις προσευχές των; Όχι! Στις 28 Ιουνίου έγινε μια δολοφονία διεθνούς σημασίας. Επακολούθησαν επιστρατεύσεις· και στις 28 Ιουλίου 1914, εξερράγη πόλεμος στον «Χριστιανικό κόσμο.» Στο τέλος του Σεπτεμβρίου, οπότε οι «καιροί των εθνών» θα ετελείωναν σύμφωνα με το Ιουδαϊκό ή Βιβλικό ημερολόγιο, εννέα έθνη του κόσμου ευρίσκοντο ήδη στην αγωνία του παγκοσμίου πολέμου.

33. (α) Εκείνο το έτος ποια έξοχα φυλλάδια διένειμαν οι πνευματικοί Ισραηλίται σ’ εκατομμύρια αντίτυπα; (β) Ποια έκκλησι έκαμε για την 4 Οκτωβρίου 1914 ο Πρόεδρος Ουίλσων, και πώς απήντησε ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, και γιατί;

³³ Εκείνο το έτος το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών διένειμε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στον Καναδά δέκα εκατομμύρια και πλέον αντίτυπα του φυλλαδίου Μηνιαία Έκδοσις των Σπουδαστών της Γραφής Τόμος 4, Τεύχος 1ον, με κύριον άρθρον «Το Τέλος του κόσμου στο 1914,» και τη διανομή αυτή ακολούθησε η έκδοσις 6 Τόμου, 5ου Τεύχους της Μηνιαίας Επιθεωρήσεως Σπουδαστών της Γραφής, που επραγματεύετο τα θέματα «Η Θλίψις των Εθνών Προηγείται του Αρμαγεδδώνος» και η αιτία του θυμού του Θεού—η προφητική άποψις του παρόντος Πανευρωπαϊκού Πολέμου και η σχέσις του με τον μέγαν Καιρόν της Θλίψεως. Ο Πρόεδρος Τ. Γούντρω Ουίλσων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής‚ έκαμε έκκλησι στους κληρικούς του έθνους να κάμουν την 4η Οκτωβρίου 1914 ημέραν προσευχής υπέρ της ειρήνης της Ευρώπης. Σ’ αυτή έκκλησι ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, Κάρολος Τ. Ρώσσελ, απήντησε ως εκτίθεται στη Σκοπιά της 15 Οκτωβρίου 1914:

«Ο Αξιότιμος Πρόεδρός μας με αξιέπαινο σκοπό εζήτησε απ’ όλους τους Χριστιανικούς λαούς να κάμουν την 4^η Οκτωβρίου ημέρα προσευχής υπέρ της ειρήνης της Ευρώπης. Εν τούτοις, εμείς δεν μπορούμε να συμφωνήσωμε με τον Άξιο Πρόεδρό μας σ’ αυτό το 0έμα. Όσο κι αν εκτιμούμε την ειρήνη—κι έχομε μοχθήσει σε όλη μας τη ζωή για να είμεθα ειρηνοποιοί—δεν μπορούμε να προσευχηθούμε στον Παντοδύναμο ν’ αλλάξη τα σχέδιά Του για να συνταυτισθούν με τα σχέδια του Αξιοτίμου Προέδρου μας.

»Επί δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια ο Θεός, μέσω των Βιβλικών Προφητών, έλεγε στον λαό Του γι’ αυτόν τον μέγαν πόλεμο και για τον τρομερώτερον Αρμαγεδδώνα που θα επακολουθήση· και μπορούμε εμείς ν’ αναμένωμε ότι Αυτός θ’ αντιστρέψη το πρόγραμμα κατ’ εντολήν μας;

»Οι προσευχές αυτών των εκατομμυρίων που προσεύχονται για την ευημερία των Γερμανών και την εξόντωσι των Συμμάχων, και οι προσευχές άλλων εκατομμυρίων για επιτυχία των Συμμάχων και την εξολόθρευσι των Γερμανών, και οι προσευχές του Πάπα και του Προέδρου μας και άλλων αγαθών ανθρώπων για να παύση σύντομα ο δεινός αυτός πόλεμος, θα μείνουν όλες αναπάντητες, αν διαβάζωμε ορθά τη Γραφή μας . . .

»Επί σαράντα χρόνια εκηρύτταμε αυτόν ακριβώς τον πόλεμο και την ένδοξη έκβασί του, με ομιλίες, προφορικά και δια του τύπου, και στα βιβλία μας Γραφικής μελέτης σε είκοσι γλώσσες. Τώρα, που ήλθε αυτό ακριβώς το έτος κι εκπληρώνεται η προφητεία, θα μπορούσαμε με συνέπεια να παρακαλέσωμε τον Παντοδύναμο ν’ αλλάξη το πρόγραμμά Του; Όχι! Μάλλον, η ομιλία μας της 4ης Οκτωβρίου ήταν από τα λόγια του Διδασκάλου, σχετικά με την παρούσα ‘ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΕΘΝΩΝ ΕΝ ΑΠΟΡΙΑ, αποψυχούντων των ανθρώπων εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.’—Λουκάς 21:25, 26.

»Η διάλεξίς μας εδόθη στην αίθουσα «Τεμπλ» της Νέας Υόρκης—χίλιοι πεντακόσιοι άκουαν επί δύο ώρες, και πολλοί έφυγαν ελλείψει χώρου.»

34. Στις προσευχές και τις προσπάθειες για διεθνή ειρήνη, ειδικά από τους πάπας, ποια απάντησις υπήρξε, για να χρησιμεύση ως πυρ από τον ουρανό;

³⁴ Οι σύγχρονοι προφήται του Βάαλ προσηύχοντο ενθέρμως για ειρήνη. Κανένα σημείο ειρήνης, κανένα πυρ από τον ουρανό, δεν ήλθε ν’ απαντήση στις αγωνιώδεις προσευχές των. Πολύ σύντομα πέθανε ο Πάπας Πίος Ι΄, στις 20 Αυγούστου 1914. «Η έκρηξις του Παγκοσμίου Πολέμου στο έτος 1914 πιστεύεται ότι επετάχυνε τον θάνατό του,» λέγει Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος ΚΒ΄, σελίς 138, έκδοσις 1929. Ο διάδοχός του, Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄, κατέβαλε προσπάθειες να τερματίση τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ευθύς μετά τη στέψι του στις 6 Σεπτεμβρίου 1914, οπότε εξέδωκε εγκύκλιο στους Ρωμαιοκαθολικούς επισκόπους προτρέποντας τους πολιτικούς άρχοντας ν’ αφήσουν κατά μέρος τις διαμάχες των. Ακόμη και την 11 Αυγούστου 1917 εξέδωκε την περίφημή του ‘νότα’ της ειρήνης· αλλ’ ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος συνεχίσθηκε ως τις 11 Νοεμβρίου 1918. Οι προσευχές των κληρικών για ειρήνη μετετράπησαν σε προσευχές να ευλογήση ο Θεός τους μαχομένους στρατούς των οικείων εθνών των στον πόλεμο. Δεν κατήλθε συμβολικό πυρ από τον ουρανό σε απάντησι.

35. Για ποιον έπεσε συμβολικό πυρ από τον ουρανό, και με ποιον τρόπο;

³⁵ Εν τούτοις, για την τάξι του Ηλία εξακολούθησε, να πέφτη πυρ από τον ουρανό με τη συσσώρευσι αποδείξεων ότι οι Καιροί των Εθνών είχαν λήξει στο έτος 1914 και ότι η προφητεία του λόγου του Ιεχωβά ήταν αληθής.

36, 37. Σε απάντησι στην ερώτησι για απόδειξι περί του τέλους του παρόντος συστήματος πραγμάτων και της βασιλικής του παρουσίας, ποιο όταν το πρώτο μέρος της αποδείξεως που έδωσε ο Ιησούς;

³⁶ Όταν τέσσερες απόστολοι του Ιησού Χριστού τον ερώτησαν ποιο θα ήταν το σημείο, που θα τους έκανε να γνωρίσουν ότι επλησίαζε το τέλος του παλαιού συστήματος πραγμάτων και ότι αυτός ήταν παρών στον θρόνο της βασιλείας του, ο Ιησούς είπε:

³⁷ «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων. Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών, δια το όνομά μου.»—Ματθαίος 24:7-9.

38. Η εκπλήρωσις αυτής της προφητείας στον ωρισμένο καιρό τι απετέλεσε για την τάξι Ηλία, και τι, ως αποτέλεσμα, ανέκραξε το υπόλοιπο των λάτρεων του Ιεχωβά;

³⁸ Ο Παντοδύναμος Θεός, για να εκπληρώση αυτή την προφητεία, επρομήθευσε το προλεχθέν σημείον, επιτρέποντας ν’ αρχίσουν αυτές οι «ωδίνες» στο προειπωμένο έτος στην επικράτεια των εθνών, που ισχυρίζοντο ή διετείνοντο ότι είναι λαός Του, λαός του Θεού. Η εκπλήρωσις αυτού του σημείου κατεσιώπησε τους συγχρόνους προφήτας του Βάαλ. Αλλά για την τάξι του Ηλία ήταν πυρ εξ ουρανού από τον Ιεχωβά. Απεδείκνυε ότι Αυτός εβασίλευε στον ουρανό και ότι είχε δεχθή τη θυσία λατρείας και υπηρεσίας που προσέφερε σ’ αυτόν το υπόλοιπο. Αυτοί ήσαν ο αληθινός «δούλος» του, οι αληθινοί προφητικοί μάρτυρές του. Το υπόλοιπο των λάτρεών του είδε και κατενόησε το θαυμαστό σημείο· και με δέος ανέκραξε ενώπιόν του: «Ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο Θεός· ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο Θεός.»—1 Βασιλέων 18:39, ΜΝΚ.

39. (α) Ποια αλλαγή έγινε στην προεδρία της Εταιρίας Σκοπιά και πώς η απόδειξις του τέλους των Καιρών των Εθνών έγινε πιο εντυπωσιακή ύστερ’ από λίγο καιρό; (β) Εκείνο το έτος, τι άρχισε που παρεβάλλετο με τη σφαγή των προφητών του Βάαλ από τον Ηλία;

³⁹ Στις 31 Οκτωβρίου 1916, ο Κάρολος Τ. Ρώσσελ πέθανε στη διάρκεια περιοδείας κηρύγματος. Σε λίγο εξελέγη ο Ι. Φ. Ρόδερφορδ για την προεδρία της Εταιρίας Σκοπιά. Η απόδειξις για το τέλος των Καιρών των Εθνών ως σημείον από τον ουρανό έγινε τώρα πιο εντυπωσιακή, όταν το δέκατο έκτο έθνος, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, προσεχώρησαν στην παγκόσμιο διαμάχη στις 6 Απριλίου 1917. Αφού απήντησε ο Ιεχωβά στον Ηλία με πυρ από τον ουρανό, ο Ηλίας έσφαξε όλους τους εκεί προφήτας του Βάαλ ως δούλους του ψευδούς θεού Βάαλ, Σατανά ή Διαβόλου. Ομοίως, τον Ιούλιο του 1917 άρχισε μια σφαγή των συγχρόνων προφητών του Βάαλ στον «Χριστιανικό κόσμο» με την έκδοσι του βιβλίου Το Τετελεσμένον Μυστήριον. Αυτό παρουσιάσθη ως ο έβδομος τόμος των Γραφικών Μελετών· και παρέσχε μια επεξήγησι των δύο προφητικών βιβλίων της Γραφής, της Αποκαλύψεως και του Ιεζεκιήλ, όπως κατενοούντο τότε.

40. Από ποιους τίτλους κεφαλαίων του βιβλίου Το Τετελεσμένον Μυστήριον μπορεί να εκτιμηθή ο τρόπος του σφαγιαστικού έργου;

⁴⁰ Το σφαγιαστικό έργον, που θα προξενούσε αυτό το βιβλίο σχετικά με τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου,» που είχε αναμιχθή στον πόλεμο, μπορεί να εκτιμηθή από επικεφαλίδες του βιβλίου όπως αυτές: Οι Επτά Πληγές του Εκκλησιαστικισμού· Η Τελευταία Στάσις του Παπισμού· Η Πτώσις του Εκκλησιαστικισμού· Η Τυφλή Φυγή του «Χριστιανικού Κόσμου»· Οι υποκριτικοί Εκκλησιαστικοί· Το Μόλυσμα του Προτεσταντισμού· Ο Εκκλησιαστικισμός θα Καταστραφή· Εκκλησία και Κράτος Καταπίπτουν Μαζί· Ο «Χριστιανικός Κόσμος» Δεν θ’ Ανθέξη· Η Ολοσχερής Πτώσις του «Χριστιανικού Κόσμου»· Γιατί ο Εκκλησιαστικισμός Πρέπει ν’ Απολεσθή. Στον Θεό ο κλήρος έγινε σαν νεκρός, φονευμένος από τον λόγο του.—Ωσηέ 6:5.

41. Μετά τη σφαγή των προφητών του Βάαλ από τον Ηλία, τι ήλθε ως απάντησις των προσευχών του, και τι άρχισε το 1918 ως ανταπόκρισις σ’ αυτό;

⁴¹ Αφού ο Ηλίας έσφαξε τους προφήτας του Βάαλ, ανέβηκε στην κορυφή του Όρους Καρμήλου και προσηύχετο για να βρέξη. Ένα σύννεφο βροχής εμφανίσθηκε και ήλθε πάνω απ’ αυτόν κι επήλθε μεγάλη βροχόπτωσις. Αντιστοίχως, ξεχύθηκε μεγάλη πνευματική ευλογία στις 24 Φεβρουαρίου 1918, η οποία αυξήθηκε σε διαστάσεις με την πάροδο των ετών. Αυτό έγινε όταν ο τότε πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, Ι. Φ. Ρόδερφορδ, έδωσε την περίφημη ομιλία στο Λος Άντζελες της Καλιφορνίας, με το καταπληκτικό θέμα «Ο Κόσμος Ετελείωσε—Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει.» Η ομιλία αυτή θαρραλέα υπεστήριξε την ελπίδα ότι οι όμοιοι με πρόβατα άνθρωποι της γης, που θα εστρέφοντο στον Ιεχωβά και στη δικαιοσύνη του, θα διεφυλάττοντο στη διάρκεια της εγγιζούσης μάχης του Αρμαγεδδώνος και θα επιζούσαν στον δίκαιο νέο κόσμο του Θεού με τη θαυμάσια ευκαιρία του για αιώνια ζωή πάνω σε μια παραδεισιακή γη κάτω από τη διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού. Η αξιόλογη αυτή αναγγελία έγινε θέμα των δημοσίων ομιλητών του υπολοίπου στα επόμενα έτη, σε όλη τη γη.

42. Λίγο πριν απ’ αυτό, τι εδημοσίευσε Η Σκοπιά για να δείξη το ενδιαφέρον του υπολοίπου σ’ αυτό το προφητικό δράμα του μακρού παρελθόντος;

⁴² Παρεμπιπτόντως, λίγο πριν απ’ αυτή την ομιλία, το τεύχος 15ης Φεβρουαρίου 1918 της Σκοπιάς εδημοσίευσε ένα κύριο άρθρο, μερικές από τις υποεπικεφαλίδες του οποίου ήσαν οι εξής: Το τελευταίο Έργον της Εκκλησίας· Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής Ήταν ένας Τύπος· Οι Πείρες του Ηλία και του Ελισσαιέ Ήσαν Τυπικές· Η Σημασία της Μηλωτής του Ηλία. Αυτό απεκάλυψε πόσο έντονο ήταν το ενδιαφέρον του πιστού υπολοίπου του πνευματικού Ισραήλ σ’ αυτό το θέμα στον κρίσιμο εκείνο καιρό.

43. (α) Πώς αυτό ήταν τώρα ωσάν το προφητικό δράμα του Ιωάννου του Βαπτιστού και του Ηρώδου Αντίπα να επανελαμβάνετο; ( β) Πώς η Ηρωδιάς και η Βασίλισσα Ιεζάβελ έδειξαν όμοιο φονικό πνεύμα;

⁴³ Ήταν τώρα ωσάν έλεγε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής στον σύγχρονο Ηρώδη Αντίπα, στο πολιτικό στοιχείο του «Χριστιανικού κόσμου»: ‘Δεν σου είναι θεμιτό να έχης το εκκλησιαστικό στοιχείο, τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου,» ως σύζυγό σου, μέσω ενώσεως ή συνεργασίας της Εκκλησίας με το Κράτος’ Αυτό είναι πνευματική μοιχεία, που κατακρίνεται από τον Ιεχωβά Θεό, ακριβώς όπως ήταν αιμομικτικό και μοιχευτικό, όταν ο ήδη νυμφευμένος Ηρώδης Αντίπας ενυμφεύθη την ετεροθαλή ανεψιά του Ηρωδιάδα, η οποία ήταν και η ίδια ήδη νυμφευμένη με τον ετεροθαλή θείο της Ηρώδη Φίλιππο, ετεροθαλή αδελφό του Ηρώδου Αντίπα. Λόγω αυτής της καταγγελίας η Ηρωδιάς διατηρούσε μνησικακία εναντίον του Ιωάννου του Βαπτιστού κι επωφελήθηκε από τον παράνομο σύζυγό της, τον Ηρώδη Αντίπα, για να κάμη ν’ αποκεφαλισθή ο Ιωάννης ενώ ήταν στη φυλακή. Μια αρχαιότερη βασίλισσα του Ισραήλ, η Ιεζάβελ, σύζυγος του Βασιλέως Αχαάβ, επέδειξε το ίδιο φονικό πνεύμα προς τον προφήτη Ηλία. Ωρκίζετο στους θεούς της να τον θανατώση, ακριβώς όπως αυτός είχε θανατώσει τους προφήτας του θεού της, Βάαλ. Τότε ο Ηλίας εσκέφθη ότι έπρεπε να φύγη για να σώση τη ζωή του.

44. Από τι επωφελήθηκε η σύγχρονη Ιεζάβελ για να κάμη την εκδίκησί της, και τι κατέπεισε τους πολιτικούς εραστάς της να κάμουν στην τάξι του Ηλία;

⁴⁴ Η σύγχρονη Ιεζάβελ, οι κληρικοί μέτοχοι του πολιτικού στοιχείου του «Χριστιανικού κόσμου,» εξηγριώθη από την καταδίκη της Εκκλησίας και Κράτους και από την έκθεσι του κλήρου ως αιμοσταγούς πνευματικού μοιχού. Διέκρινε ότι ήταν ευκαιρία να επωφεληθή από τον πόλεμο του «Χριστιανικού κόσμου» για να κάμη την εκδίκησί της εναντίον της τάξεως του Ηλία, της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου.» Κατέπεισε τον βασιλικό σύζυγό της, τις πολιτικές δυνάμεις του «Χριστιανικού κόσμου,» να κατηγορήση την τάξι του Ηλία ότι είναι προδόται, ότι βοηθούν τον εχθρό, ότι συνωμοτούν εναντίον της πολιτικής κυβερνήσεως για να την εμποδίσουν να κερδίση τον πόλεμο. Μεγάλη ήταν η ικανοποίησις της Ιεζάβελ, όταν οι πολιτικοί ερασταί της απαγόρευσαν τα Γραφικά έντυπα της τάξεως του Ηλία και όταν έρριξαν πολλούς απ’ αυτούς στη φυλακή. Αυτό έφθασε στο κατακόρυφο, όταν αξιωματούχοι και άλλοι εξέχοντες υπηρέται της Εταιρίας Σκοπιά κατεδικάσθησαν σε μακράς διαρκείας φυλάκισι σ’ ένα ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο.

45. (α) Πώς η τάξις Ιεζάβελ προσεπάθησε να συντρίψη για πάντα αυτούς τους μάρτυρας του Ιεχωβά, και τι αναγκάσθηκαν να κάμουν τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας; (β) Ποια προμήθεια εξακολούθησε, ομοία με την προμήθεια άρτου και ύδατος στον φυγάδα Ηλίαν;

⁴⁵ Η τάξις της Ιεζάβελ εξήγειρε και όχλους εναντίον της τάξεως του Ηλία. Με κάθε τρόπο εχρησιμοποίησε ό,τι επιρροή και μέσα είχε για να σταματήση το έργον της τάξεως του Ηλία και να συντρίψη για πάντα αυτούς τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Το έργον της τάξεως του Ηλία περιεκόπη πολύ. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας μετεφέρθησαν και πάλι από το Μπρούκλυν στο Πίττσμπουργκ, σ’ ένα μικρό οίκημα. Αλλά με θεία προστασία το περιοδικό Η Σκοπιά του Πύργου και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού εξακολούθησε να εκδίδεται κάθε δεκαπενθήμερο. Δεν παρελείφθη ούτε ένα τεύχος. Ήταν σαν τους ψημένους στη στάχτη άρτους και το αγγείον ύδατος, που επρομήθευσε ο άγγελος του Ιεχωβά για τον Ηλία, όταν έφυγε προς νότον από τη Βηρ-σαβεέ της Ιουδαίας στο Όρος Χωρήβ της Αραβίας.

46. (α) Επί πόσον καιρό ο Ηλίας ήταν φυγάς από τον Ισραήλ και ως νεκρός για την Ιεζάβελ; (β) Πως η τάξις του Ηλία εισήλθε στο 1918 σε μια ίδια, ομοία με θάνατο κατάστασι, και πως αυτό ήταν σύμφωνα με την Αποκάλυψι 11:2-8;

⁴⁶ Επί σαράντα και πλέον ημέρες ο Ηλίας ήταν ένας φυγάς από τον Ισραήλ και ήταν αδρανής ως προς τη γη Ισραήλ. Για την Ιεζάβελ ήταν ως νεκρός, ακριβώς όπως κι ο προφήτης Μωυσής ήταν νεκρός απέναντι της Αιγύπτου στη διάρκεια των σαράντα ετών της εξορίας του στη γη Μαδιάμ. Ομοίως, όταν επήλθε το αποκορύφωμα του διωγμού την άνοιξι του 1918, το έργον μαρτυρίας της τάξεως του «δούλου,» του υπολοίπου, σύμφωνα με όλες τις εξωτερικές ενδείξεις, είχε θανατωθή, όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Η τάξις του Ηλία έφυγε από φόβο. Σαν τον αρχαίο Ηλία, έγιναν εντελώς απαρηγόρητοι, αβέβαιοι περί ζωής, νομίζοντας ότι επλησίαζε το τέλος της υπάρξεως και του έργου. Αυτό ιδιαίτερα συνέβη, επειδή το υπόλοιπο αποτελούσε μέρος της τάξεως της παρθένου, που ήταν μνηστευμένη με τον Χριστό ως Νύμφη του και ηστόχησε στην πραγματοποίησι των ελπίδων της να δοξασθή σε ουράνια ζωή με αυτόν και στο έτος 1914 και τώρα στο 1918. Αυτό συμφωνεί με τα εδάφια Αποκάλυψις 11:2-8:

«Την αυλήν όμως την έξωθεν του ναού άφες έξω, και μη μετρήσης αυτήν, διότι εδόθη εις τα έθνη· και την πόλιν την αγίαν θέλουσι πατήσει τεσσαράκοντα δύο μήνας. Και θέλω δώσει εις τους δύο μάρτυράς μου να προφητεύσωσι χιλίας διακοσίας εξήκοντα ημέρας, ενδεδυμένοι σάκκους. Ούτοι είναι αι δύο ελαίαι, και αι δύο λυχνίαι αι ιστάμεναι ενώπιον του Θεού της γης. Και εάν τις θέλη να βλάψη αυτούς, εξέρχεται πυρ εκ του στόματος αυτών και κατατρώγει τους εχθρούς αυτών· και εάν τις θέλη να βλάψη αυτούς, ούτω πρέπει αυτός να θανατωθή. Ούτοι έχουσιν εξουσίαν να κλείσωσι τον ουρανόν, δια να μη βρέχη βροχή εν ταις ημέραις της προφητείας αυτών και έχουσιν εξουσίαν επί των υδάτων, να μεταβάλλωσιν αυτά εις αίμα, και να πατάξωσι την γην με πάσαν πληγήν, οσάκις εάν θελήσωσι. Και όταν τελειώσωσι την μαρτυρίαν αυτών, το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου θέλει κάμει πόλεμον με αυτούς, και θέλει νικήσει αυτούς, και θανατώσει αυτούς. Και τα πτώματα αυτών θέλουσι κείσθαι επί της πλατείας της πόλεως της μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη.»

47. (α) Ποιους εξεικόνιζαν αυτοί «οι δύο μάρτυρες,» και γιατί; (β) Πότε εφονεύθησαν αυτοί οι «δύο μάρτυρες» στη σύγχρονη εκπλήρωσι, και πώς;

⁴⁷ Οι «δύο μάρτυρες,» που προλέγονται ενταύθα, εσήμαιναν το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως προεσκιάσθη από τους δύο προφήτας Μωυσή και Ηλία, οι οποίοι είχαν εμφανισθή στο όραμα, όταν μετεμορφώθη ο Ιησούς. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν έκαμε θαύματα, αλλ’ ο Μωυσής κι ο Ηλίας έκαμαν θαύματα όπως αυτά που περιγράφονται. Και οι δύο αυτοί άνδρες διέτρεξαν κίνδυνο βιαίου θανάτου κι έσπευσαν να φύγουν, αλλ’ εστάλησαν πάλι στην προφητική διακονία από τον Ιεχωβά Θεό. Τα θαύματα που κάνουν οι «δύο μάρτυρες» σ’ εκπλήρωσι του προφητικού δράματος είναι πνευματικού είδους. Την άνοιξι του 1918 το «θηρίον,» που προεικονίσθη στην Αποκάλυψι 13:1, 2 ως αναβαίνον «εκ της αβύσσου» της θαλάσσης, δηλαδή, η ορατή επίγεια οργάνωσις του Σατανά ή Διαβόλου, εθανάτωσε το έργον της μαρτυρίας στην ελεύθερη δημοσία παρουσία του. Έτσι, έκειτο ως αν είχε αποκεφαλισθή, όπως ο Ιωάννης.

48. Τι επεδίωκε να κάμη ο μέγας Όφις, και η δίωξις από αυτόν είχε προλεχθή ως μέρος του σημείου για απόδειξι ποιων σπουδαίων γεγονότων;

⁴⁸ Εκείνος ο Μέγας Όφις, Σατανάς ή Διάβολος, επεδίωκε να κεντήση την πτέρνα των υπολοίπων του υποσχεμένου σπέρματος της «γυναικός» του Θεού. Η δίωξις της τάξεως των «δύο μαρτύρων» είχε προλεχθή από τον Ιησού Χριστό ως μέρος της μαρτυρίας, που απεδείκνυε ότι οι Καιροί των Εθνών έληξαν στο έτος 1914 και ότι αυτός ήταν αοράτως παρών στη βασιλεία του και ότι αυτό το παλαιό κοσμικό σύστημα πραγμάτων ήταν στον «έσχατον καιρόν» του. (Ματθαίος 24:9-13· Δανιήλ 12:1-4) Το έργον της μαρτυρίας υπεβλήθη έτσι σε δημόσιο όνειδος, ως να έκειτο νεκρό στην οδό.

49, 50. (α) Όσον αφορά το αν το έργον Ηλία απέτυχε ή όχι, ποια βεβαίωσι έχομε από το έργον Ιωάννου του Βαπτιστού; (β) Όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, πώς το κεχρισμένο υπόλοιπον υπηρέτησε σ’ εκπλήρωσι του εδαφίου Μαλαχίας 3:1;

⁴⁹ Απέτυχε το σύγχρονο έργον του Ηλία; Όχι· όπως δεν απέτυχε λόγω του αποκεφαλισμού του και το έργον Ιωάννου του Βαπτιστού, εκείνου που τυπικά εξεπλήρωσε την προφητεία του Ηλία. Ακριβώς όπως προελέχθη, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, πριν από τον βίαιο θάνατό του, προεπορεύθη ενώπιον του Ιεχωβά, για να ετοιμάση την οδόν Αυτού. Ο Ιησούς είπε ότι ο Ιωάννης ήταν ο «άγγελος» που προελέχθη στον Μαλαχία 3:1 (ΜΝΚ): «Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου, και θέλει κατασκευάσει την οδόν εμπροσθέν μου και ο Κύριος, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει έλθει εις τον ναόν αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε· ιδού, έρχεται, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.» Ο Ιωάννης εβάπτισε στο ύδωρ τον Ιησούν, τον «άγγελον της διαθήκης,» ο οποίος ήλθε εν ονόματι του Ιεχωβά. Αυτό το εν ύδατι βάπτισμα ακολουθήθηκε από το χρίσμα του Ιησού με άγιον πνεύμα. Αυτό έγινε τριάμισυ χρόνια πριν εισέλθη ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ «εν ονόματι του Ιεχωβά» και έλθη ξαφνικά στον εκεί τυπικό ναό και τον καθαρίση. Έτσι, ως τότε που απεκεφαλίσθη, ο Ιωάννης ειργάζετο για να «ετοιμάση εις τον Ιεχωβά λαόν προδιατεθειμένον,» τον οποίον διεβίβασε στον Υιόν του Ιεχωβά, τον Ιησού Χριστό.

⁵⁰ Στους νεωτέρους χρόνους, σ’ εκπλήρωσι του εδαφίου Μαλαχίας 3:1 σε παγκόσμιο κλίμακα, το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά υπηρέτησαν ως αγγελιαφόροι Του επάνω στη γη. ‘Κατεσκεύασαν την οδόν’ έμπροσθέν του προτού έλθη με τον «άγγελον της διαθήκης» του στον πνευματικό ναό για να τον καθαρίση και να εκτελέση κρίσι.

51, 52. (α) Για καθορισμό του χρόνου της ελεύσεως του Ιεχωβά στο ναό με τον Άγγελόν του, ποια σύγχρονη ημερομηνία έπρεπε ν’ ανταποκρίνεται στο 29 μ.Χ. και γιατί; (β) Ποια χρονολογία θα μπορούσε συνεπώς να είναι παράλληλη με το 33 μ.Χ., και ποιο γεγονός έπρεπε να συμβή τότε;

⁵¹ Στο έτος 1914 έληξαν οι Καιροί των Εθνών όπως εσημειώθη από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο δε Ιεχωβά Θεός έθεσε τον ουράνιο Υιό του Ιησού Χριστό στον θρόνο για να κατακυριεύη ανάμεσα στους εχθρούς του. Αυτό, λοιπόν το έτος 1914 παραλληλίζεται με τον καιρό του χρίσματος του Ιησού στο έτος 29 μ.Χ. να κηρύττη την «βασιλείαν των ουρανών» ως εγγίζουσαν και να λέγη: «Η βασιλεία του Θεού είναι εντός [εν μέσω, ΜΝΚ]υμών.» (Λουκάς 17:21) Τι, λοιπόν;

⁵² Τριάμισυ χρόνια από το έτος 29 μ.Χ. ως το 33 (εαρινή εποχή του πάσχα) θα εύρισκαν το σύγχρονο παράλληλό των στα τριάμισυ χρόνια από το φθινόπωρο του 1914 ως την εαρινή πασχαλινή εποχή του 1918. Εκείνο το έτος το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων ετήρησε σε όλον τον κόσμο το ετήσιο δείπνον του Κυρίου την τρίτη, 26 Μαρτίου. Τα γεγονότα, που επρόκειτο να γίνουν σ’ εκείνον τον σεσημασμένο καιρό, έπρεπε να ανταποκρίνωνται μ’ εκείνα του παραλλήλου καιρού του έτους 33, δηλαδή, ο Ιεχωβά με τον «άγγελον της διαθήκης» του έπρεπε να έλθη αοράτως στον πνευματικό του ναό για να τον καθαρίση και να κρίνη.

53. (α) Ως παράλληλον της πείρας του Ιησού, τι συνέβη στους «δύο μάρτυρας» μετά τον εορτασμόν του δείπνου του Κυρίου το 1918; (β) Ωστόσο, ποιο προειπωμένο έργον είχε εκτελεσθή πριν από τότε;

⁵³ Ο Ιησούς, ως ο απερριμμένος ζων «λίθος,» εθανατώθη λίγο μετά τον καθαρισμό του ναού της Ιερουσαλήμ και αφού εώρτασε το πάσχα και ίδρυσε το δείπνον του Κυρίου με τους πιστούς αποστόλους του. Ομοίως, οι «δύο μάρτυρες» του Ιεχωβά, αφού εώρτασαν το δείπνον του Κυρίου στο έτος 1918, απερρίφθησαν κι εθανατώθησαν από το πολιτικό στοιχείο του «Χριστιανικού κόσμου,» υποκινούμενο από τον κλήρο, Καθολικό και Προτεσταντικό, τις σύγχρονες Ιεζάβελ και Ηρωδιάδα. Ωστόσο, η οδός είχε ετοιμασθή ενώπιον του Ιεχωβά, προτού αυτός έλθη συνοδευόμενος από τον «άγγελον της διαθήκης» του, τον Ιησού Χριστό, στον πνευματικό ναό, την άνοιξι του 1918. Τότε είχε ετοιμασθή ένας ‘προδιατεθειμένος λαός’ για το όνομα του Ιεχωβά. Αυτοί ήσαν μέλη του πνευματικού ναού του Ιεχωβά Θεού στους οποίους εφηρμόζετο το ερώτημα: «Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; . . . ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις.» (1 Κορινθίους 3:16, 17) Η έλευσις του Ιεχωβά στον ναό εσήμαινε έναν καιρό κρίσεως γι’ αυτούς, αλλά για τον καθαρισμό των. «Έφθασεν ο καιρός,» λέγει το εδάφιον 1 Πέτρου 4:17, «του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού.». Το αποτέλεσμα της κρίσεως ήταν ν’ αποδειχθή ότι ο υποσχεμένος πρόδρομος δεν υπηρέτησε ματαίως. Είχε προετοιμάσει την οδόν, για να έχη ο Ιεχωβά ένα «λαόν δια το όνομα αυτού,» ένα λαό προδιατεθειμένον να διέλθη την κρίσι με πιστότητα.

[Υποσημείωση]