Διακριτικοί Αλλά και Σταθεροί

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι το να μπορούμε να συμπεριφερόμαστε στους άλλους έτσι ώστε να μην τους θίγουμε άσκοπα. Προϋποθέτει το να ξέρουμε πώς και πότε να μιλήσουμε. Αυτό δεν υπονοεί ότι χρειάζεται να κάνουμε συμβιβασμούς όσον αφορά το τι είναι ορθό ή να διαστρέφουμε τα γεγονότα. Η διακριτικότητα δεν θα πρέπει να συγχέεται με το φόβο του ανθρώπου.—Παρ. 29:25.

Οι καρποί του πνεύματος παρέχουν το καλύτερο θεμέλιο για να είμαστε διακριτικοί. Έτσι λοιπόν, όταν ένα άτομο υποκινείται από αγάπη, δεν θέλει να εκνευρίζει τους άλλους, αλλά να τους βοηθάει. Αυτός που είναι καλοσυνάτος και πράος ενεργεί με ευγένεια. Το ειρηνικό άτομο επιζητεί τρόπους για να προάγει τις καλές σχέσεις με τους άλλους. Ακόμη και όταν οι άλλοι είναι τραχείς στους τρόπους τους, το μακρόθυμο άτομο παραμένει ήρεμο.—Γαλ. 5:22, 23.

Ανεξάρτητα, όμως, από το πώς παρουσιάζεται το άγγελμα της Αγίας Γραφής, μερικοί άνθρωποι θα θίγονται. Επειδή η κατάσταση της καρδιάς των περισσότερων Ιουδαίων του πρώτου αιώνα ήταν πονηρή, ο Ιησούς Χριστός έγινε για αυτούς «πέτρα προσκόμματος και βράχος σκανδάλου». (1 Πέτρ. 2:7, 8) Αναφορικά με το έργο διακήρυξης της Βασιλείας που είχε αναλάβει, ο Ιησούς είπε: «Ήρθα να βάλω φωτιά στη γη». (Λουκ. 12:49) Το άγγελμα, λοιπόν, της Βασιλείας του Ιεχωβά, το οποίο θέτει ενώπιον των ανθρώπων την ανάγκη να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Δημιουργού τους, εξακολουθεί να είναι το φλέγον ζήτημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Πολλοί άνθρωποι θίγονται με το άγγελμα που δηλώνει ότι η Βασιλεία του Θεού θα απομακρύνει σε λίγο το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων. Εντούτοις, υπακούοντας στον Θεό, εμείς συνεχίζουμε να κηρύττουμε. Καθώς το κάνουμε αυτό όμως, έχουμε κατά νου τη συμβουλή της Αγίας Γραφής: «Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους».—Ρωμ. 12:18.

Διακριτικοί Όταν Δίνουμε Μαρτυρία. Υπάρχουν πολλές περιστάσεις υπό τις οποίες μιλάμε στους άλλους για την πίστη μας. Φυσικά, δίνουμε μαρτυρία όταν βρισκόμαστε στη διακονία αγρού, αλλά αναζητούμε επίσης κατάλληλες ευκαιρίες όταν είμαστε μαζί με συγγενείς, συνεργάτες και συμμαθητές. Σε όλες αυτές τις περιστάσεις, η διακριτικότητα είναι αναγκαία.

Αν παρουσιάζουμε το άγγελμα της Βασιλείας με τέτοιον τρόπο ώστε οι άλλοι να νομίζουν ότι τους κάνουμε κήρυγμα, ίσως δυσανασχετήσουν. Εφόσον δεν έχουν ζητήσει οι ίδιοι βοήθεια, και μάλιστα ίσως νιώθουν πως δεν τη χρειάζονται, μπορεί να θιχτούν με οποιονδήποτε υπαινιγμό ότι πρέπει να διορθώσουν την πορεία τους. Τι μπορούμε να κάνουμε για να μη δίνουμε λάθος εντύπωση; Το να μάθουμε την τέχνη της φιλικής συνομιλίας μπορεί να μας βοηθήσει.

Προσπαθήστε να αρχίσετε τη συνομιλία αναφέροντας ένα θέμα που ενδιαφέρει το άλλο άτομο. Αν αυτό το άτομο είναι συγγενής, συνεργάτης ή συμμαθητής σας, ίσως γνωρίζετε ήδη τι τον ενδιαφέρει. Ακόμη και αν δεν έχετε συναντήσει το άτομο ποτέ προηγουμένως, θα μπορούσατε να αναφέρετε κάτι που ακούσατε στις ειδήσεις ή που διαβάσατε στην εφημερίδα. Τέτοια θέματα συνήθως είναι ενδεικτικά τού τι έχουν στο μυαλό τους πολλοί άνθρωποι. Όταν κάνετε το έργο από σπίτι σε σπίτι, να είστε παρατηρητικοί. Η διακόσμηση του σπιτιού, τα παιχνίδια στην αυλή, διάφορα θρησκευτικά αντικείμενα και τυχόν αυτοκόλλητα σε κάποιο αυτοκίνητο σταθμευμένο μπροστά από το σπίτι ίσως παρέχουν επιπρόσθετες ενδείξεις για τα ενδιαφέροντα του οικοδεσπότη. Όταν ο οικοδεσπότης ανοίξει την πόρτα, να τον ακούτε καθώς εκφράζει τις σκέψεις του. Αυτά που λέει είτε θα επιβεβαιώσουν είτε θα διορθώσουν τα συμπεράσματά σας για τα ενδιαφέροντα και τις απόψεις του, ενώ θα σας παράσχουν και επιπρόσθετες ενδείξεις για το τι χρειάζεται να λάβετε υπόψη σας ώστε να δώσετε μαρτυρία.

Στην πορεία της συνομιλίας, να αναφέρετε από την Αγία Γραφή και από τα βασισμένα σε αυτήν έντυπα ορισμένα σημεία που σχετίζονται με το θέμα. Αλλά μη μονοπωλείτε τη συζήτηση. (Εκκλ. 3:7) Να περιλαμβάνετε και τον οικοδεσπότη στη συζήτηση, αν επιθυμεί να συμμετάσχει. Να δείχνετε ενδιαφέρον για τη γνώμη και τις απόψεις του. Από αυτές μπορεί να αντλήσετε χρήσιμα συμπεράσματα που θα σας βοηθήσουν να είστε διακριτικοί.

Προτού πείτε κάτι, σκεφτείτε πώς θα ακουστεί αυτό στο άλλο άτομο. Το εδάφιο Παροιμίες 12:8 συστήνει να έχουμε “φρόνηση στο στόμα”. Η εβραϊκή φράση που χρησιμοποιείται εδώ σχετίζεται με ιδέες όπως η ενόραση και η σύνεση. Άρα λοιπόν, η φρόνηση περιλαμβάνει το να είναι κανείς επιφυλακτικός στα λόγια του, σκεφτόμενος διεξοδικά το εκάστοτε ζήτημα ώστε να ενεργεί με σοφία. Το 18ο εδάφιο του ίδιου κεφαλαίου των Παροιμιών προειδοποιεί να μη “μιλάμε αστόχαστα σαν να δίνουμε χτυπήματα με σπαθί”. Μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια της Αγίας Γραφής χωρίς να είμαστε προσβλητικοί.

Απλώς και μόνο το να επιλέγετε με διάκριση τις λέξεις μπορεί να σας βοηθήσει να αποφεύγετε τη δημιουργία άσκοπων εμποδίων. Αν η χρήση της φράσης «Αγία Γραφή» αποτελεί διανοητικό εμπόδιο, θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε μια φράση όπως «ιερά συγγράμματα» ή «ένα βιβλίο που εκδίδεται τώρα σε πάνω από 2.000 γλώσσες». Αν τελικά αναφερθείτε στην Αγία Γραφή, θα μπορούσατε να ρωτήσετε το άλλο άτομο ποια είναι η γνώμη του για αυτήν και μετά να έχετε κατά νου τα σχόλιά του στην υπόλοιπη συζήτησή σας.

Η διακριτικότητα προϋποθέτει συχνά το να διαβλέπει κανείς ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να πει κάτι. (Παρ. 25:11) Ίσως δεν συμφωνείτε με όλα όσα λέει το άλλο άτομο, αλλά δεν χρειάζεται να αντικρούετε την κάθε αντιγραφική άποψη που εκφράζει. Μην προσπαθείτε να τα πείτε όλα στον οικοδεσπότη μεμιάς. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Έχω πολλά ακόμη να σας πω, αλλά δεν μπορείτε να τα αντέξετε προς το παρόν».—Ιωάν. 16:12.

Όποτε είναι δυνατόν, να επαινείτε ειλικρινά τα άτομα στα οποία μιλάτε. Ακόμη και αν ο οικοδεσπότης εκφράζει συνεχώς αντιρρήσεις, μπορείτε και πάλι να τον επαινέσετε για το ότι διακρατεί μια συγκεκριμένη άποψη. Ο απόστολος Παύλος το έκανε αυτό όταν μίλησε στους φιλοσόφους της Αθήνας, στον Άρειο Πάγο. Οι φιλόσοφοι «έπιασαν συζήτηση μαζί του διαφωνώντας». Πώς θα μπορούσε να μεταδώσει το μήνυμά του χωρίς να τους θίξει; Νωρίτερα είχε παρατηρήσει τους πολλούς βωμούς τους οποίους είχαν φτιάξει για τους θεούς τους. Αντί να κατακρίνει τους Αθηναίους για την ειδωλολατρία τους, τους επαίνεσε με διακριτικότητα για το ισχυρό θρησκευτικό τους συναίσθημα, λέγοντας: «Βλέπω πως σε όλα τα πράγματα φαίνεται ότι έχετε μεγαλύτερο φόβο για τις θεότητες από ό,τι άλλοι». Αυτή η προσέγγιση του άνοιξε το δρόμο για να παρουσιάσει το άγγελμά του αναφορικά με τον αληθινό Θεό. Ως αποτέλεσμα, μερικοί έγιναν πιστοί.—Πράξ. 17:18, 22, 34.

Μην αντιδράτε υπερβολικά όταν εγείρονται αντιρρήσεις. Να παραμένετε ήρεμοι. Να το θεωρείτε αυτό ως ευκαιρία για να καταλάβετε τον τρόπο σκέψης του άλλου ατόμου. Θα μπορούσατε να ευχαριστήσετε το άτομο για το ότι εξέφρασε τις απόψεις του. Τι θα κάνετε αν πει απότομα: «Έχω τη δική μου θρησκεία»; Θα μπορούσατε να ρωτήσετε διακριτικά: «Ήσασταν ανέκαθεν θρησκευόμενο άτομο;» Στη συνέχεια, αφού απαντήσει, μπορείτε να προσθέσετε: «Πιστεύετε ότι θα έρθει ποτέ ο καιρός που η ανθρωπότητα θα είναι ενωμένη έχοντας μία μόνο θρησκεία;» Αυτό μπορεί να ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω συζήτηση.

Το να έχουμε κατάλληλη άποψη για τον εαυτό μας θα μας βοηθήσει να είμαστε διακριτικοί. Εμείς είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι για την ορθότητα των οδών του Ιεχωβά και για το αληθές του Λόγου του. Μιλάμε με πεποίθηση για αυτά τα πράγματα. Αλλά δεν έχουμε λόγο να αυτοδικαιωνόμαστε. (Εκκλ. 7:15, 16) Είμαστε ευγνώμονες για το ότι γνωρίζουμε την αλήθεια και απολαμβάνουμε την ευλογία του Ιεχωβά, αλλά ξέρουμε πολύ καλά πως το γεγονός ότι έχουμε την επιδοκιμασία του οφείλεται στην παρ’ αξία καλοσύνη του και στην πίστη μας στον Χριστό, όχι στη δική μας δικαιοσύνη. (Εφεσ. 2:8, 9) Αναγνωρίζουμε ότι χρειάζεται “να δοκιμάζουμε τον εαυτό μας, αν είμαστε στην πίστη, να αποδεικνύουμε τι είμαστε”. (2 Κορ. 13:5) Όταν, λοιπόν, λέμε στους ανθρώπους ότι χρειάζεται να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του Θεού, εφαρμόζουμε ταπεινά τη συμβουλή της Αγίας Γραφής και στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν ανήκει σε εμάς το να κρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Ο Ιεχωβά «έχει παραδώσει όλη την κρίση στον Γιο», και εμείς πρέπει να σταθούμε μπροστά στη δικαστική έδρα εκείνου προκειμένου να λογοδοτήσουμε για αυτά που κάνουμε.—Ιωάν. 5:22· 2 Κορ. 5:10.

Με την Οικογένειά μας και τους Συγχριστιανούς Μας. Διακριτικότητα δεν πρέπει να δείχνουμε μόνο στη διακονία αγρού. Εφόσον η διακριτικότητα αποτελεί έκφραση της καρποφορίας του πνεύματος του Θεού, θα πρέπει να εκδηλώνουμε διακριτικότητα και στο σπίτι, στις επαφές μας με τα μέλη της οικογένειάς μας. Η αγάπη θα μας υποκινεί να δείχνουμε ενδιαφέρον για τα αισθήματα των άλλων. Ο σύζυγος της Βασίλισσας Εσθήρ δεν ήταν λάτρης του Ιεχωβά, αλλά εκείνη έδειχνε σεβασμό για αυτόν και μεγάλη διάκριση όταν του παρουσίαζε ζητήματα που αφορούσαν τους υπηρέτες του Ιεχωβά. (Εσθήρ, κεφ. 3-8) Σε μερικές περιπτώσεις, η εκδήλωση διακριτικότητας στις επαφές μας με μέλη της οικογένειας που δεν είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά ίσως απαιτεί να αφήνουμε τη διαγωγή μας να συστήνει σε αυτούς την οδό της αλήθειας, αντί να εξηγούμε οι ίδιοι τις πεποιθήσεις μας.—1 Πέτρ. 3:1, 2.

Παρόμοια, το γεγονός ότι γνωρίζουμε καλά τα μέλη της εκκλησίας μας δεν σημαίνει πως μπορούμε να είμαστε απότομοι ή αγενείς απέναντί τους. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι, επειδή είναι ώριμοι, θα πρέπει να ανέχονται τέτοια συμπεριφορά. Ούτε θα πρέπει να δικαιολογούμε τον εαυτό μας λέγοντας: «Έτσι είμαι εγώ». Αν διαπιστώνουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο εκφραζόμαστε προσβάλλει τους άλλους, θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε. Επειδή έχουμε «έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον», θα πρέπει να υποκινούμαστε να «εργαζόμαστε το καλό . . . προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη».—1 Πέτρ. 4:8, 15· Γαλ. 6:10.

Όταν Μιλάμε Ενώπιον Ακροατηρίου. Όσοι μιλούν από το βήμα χρειάζεται και αυτοί να είναι διακριτικοί. Το ακροατήριο αποτελείται από ανθρώπους με διαφορετικό παρελθόν και περιστάσεις, οι οποίοι βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια πνευματικής ανάπτυξης. Μερικοί μπορεί να ήρθαν στην Αίθουσα Βασιλείας για πρώτη φορά. Κάποιοι άλλοι μπορεί να περνούν μια ιδιαίτερα στενόχωρη περίοδο, κάτι για το οποίο ο ομιλητής δεν γνωρίζει τίποτα. Τι μπορεί να βοηθήσει τον ομιλητή να μη θίξει το ακροατήριό του;

Σε αρμονία με τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου στον Τίτο, να το βάλετε στόχο σας “να μην κακολογείτε κανέναν, . . . να είστε λογικοί, δείχνοντας κάθε πραότητα προς όλους τους ανθρώπους”. (Τίτο 3:2) Να αποφεύγετε να μιμείστε τον κόσμο που χρησιμοποιεί υποτιμητικές εκφράσεις για ανθρώπους άλλης φυλής, γλωσσικής ομάδας ή εθνικότητας. (Αποκ. 7:9, 10) Να παρουσιάζετε τις απαιτήσεις του Ιεχωβά με ευθύτητα και να δείχνετε πόσο σοφό είναι να τις εφαρμόζει κανείς, αλλά μην κάνετε περιφρονητικά σχόλια για εκείνους που ακόμη δεν περπατούν πλήρως στην οδό του Ιεχωβά. Απεναντίας, να ενθαρρύνετε όλους να διακρίνουν το θέλημα του Θεού και να κάνουν ό,τι τον ευαρεστεί. Να απαλύνετε τις συμβουλές με θερμό και ειλικρινή έπαινο. Με τον τρόπο της ομιλίας σας και με τον τόνο της φωνής σας, να εκδηλώνετε την αδελφική στοργή την οποία πρέπει να έχουμε όλοι μας ο ένας για τον άλλον.—1 Θεσ. 4:1-12· 1 Πέτρ. 3:8.