Η Άποψη της Αγίας Γραφής για το Διαζύγιο και το Χωρισμό

Ο Ιεχωβά αναμένει από όσους είναι παντρεμένοι να μένουν πιστοί στη γαμήλια υπόσχεσή τους. Όταν ένωσε τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα με τα δεσμά του γάμου, ο Ιεχωβά δήλωσε: «Ο άνθρωπος . . . θα προσκολληθεί στη σύζυγό του και θα γίνουν μία σάρκα». Μετέπειτα, ο Ιησούς Χριστός επανέλαβε αυτή τη δήλωση και πρόσθεσε: «Άρα λοιπόν, αυτό που ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος να μην το χωρίζει». (Γένεση 2:24· Ματθαίος 19:3-6) Συνεπώς, ο Ιεχωβά και ο Ιησούς θεωρούν το γάμο ισόβιο δεσμό ο οποίος τερματίζεται μόνο όταν πεθάνει ο ένας σύντροφος. (1 Κορινθίους 7:39) Εφόσον ο γάμος αποτελεί ιερό θεσμό, το διαζύγιο δεν πρέπει να θεωρείται κάτι επουσιώδες. Στην πραγματικότητα, ο Ιεχωβά μισεί τα διαζύγια που δεν έχουν Γραφική βάση.​—Μαλαχίας 2:15, 16.

Τι συνιστά Γραφική βάση για διαζύγιο; Ο Ιεχωβά μισεί τη μοιχεία και την πορνεία. (Γένεση 39:9· 2 Σαμουήλ 11:26, 27· Ψαλμός 51:4) Πράγματι, θεωρεί την πορνεία τόσο απεχθή ώστε την ορίζει ως επιτρεπτή αιτία διαζυγίου. (Για μια εξέταση του τι περιλαμβάνει η πορνεία, βλέπε Κεφάλαιο 9, παράγραφος 7, όπου εξηγείται ο όρος «πορνεία».) Ο Ιεχωβά δίνει στον αθώο σύντροφο το δικαίωμα να αποφασίσει αν θα μείνει με τον ένοχο σύντροφο ή θα επιδιώξει να πάρει διαζύγιο. (Ματθαίος 19:9) Επομένως, αν ένας αθώος σύντροφος αποφασίσει να πάρει διαζύγιο, δεν κάνει κάτι που μισεί ο Ιεχωβά. Ταυτόχρονα, όμως, η Χριστιανική εκκλησία δεν προτρέπει κανέναν να πάρει διαζύγιο. Μάλιστα ορισμένες περιστάσεις μπορεί να υποκινήσουν τον αθώο σύντροφο να παραμείνει με τον ένοχο, ιδιαίτερα αν αυτός έχει μετανοήσει ειλικρινά. Τελικά, όμως, εκείνοι που έχουν Γραφική βάση για διαζύγιο πρέπει να πάρουν μια απόφαση μόνοι τους και να δεχτούν τις όποιες συνέπειες αυτής της απόφασης.​—Γαλάτες 6:5.

Σε ορισμένες ακραίες καταστάσεις, μερικοί Χριστιανοί έχουν αποφασίσει να χωρίσουν ή να διαζευχθούν το γαμήλιο σύντροφό τους παρότι εκείνος δεν διέπραξε πορνεία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Γραφή ορίζει ότι το άτομο που φεύγει πρέπει να “παραμείνει ανύπαντρο ή να συμφιλιωθεί”. (1 Κορινθίους 7:11) Ο Χριστιανός που βρίσκεται σε αυτή τη θέση δεν είναι ελεύθερος να αναζητήσει ένα τρίτο πρόσωπο με σκοπό να ξαναπαντρευτεί. (Ματθαίος 5:32) Ας εξετάσουμε τώρα κάποιες ιδιάζουσες καταστάσεις τις οποίες μερικοί έχουν θεωρήσει βάση για χωρισμό.

Εσκεμμένη άρνηση παροχής των αναγκαίων. Μια οικογένεια μπορεί να καταλήξει άπορη και να στερείται τα αναγκαία για τη ζωή επειδή ο σύζυγος δεν τους τα προμηθεύει, παρότι είναι ικανός για αυτό. Η Γραφή δηλώνει: «Αν κάποιος δεν προμηθεύει για . . . εκείνους που είναι μέλη του σπιτικού του, έχει απαρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από έναν άπιστο». (1 Τιμόθεο 5:8) Αν ένας τέτοιος άντρας αρνείται να αλλάξει πορεία, η σύζυγος θα πρέπει να αποφασίσει αν είναι αναγκαίο να προστατέψει την ευημερία τόσο τη δική της όσο και των παιδιών της με το να χωρίσει νομικά. Βέβαια, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι οφείλουν να εξετάσουν προσεκτικά την κατηγορία ότι ένας Χριστιανός αρνείται να συντηρεί την οικογένειά του. Η άρνηση κάποιου ατόμου να φροντίζει για την οικογένειά του μπορεί να οδηγήσει στην αποκοπή του.

Ακραία σωματική κακομεταχείριση. Ένας βάναυσος σύντροφος μπορεί να ενεργεί τόσο βίαια ώστε να κινδυνεύει η υγεία ή ακόμη και η ζωή του κακοποιημένου συντρόφου. Αν ο βάναυσος σύντροφος είναι Χριστιανός, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας πρέπει να ερευνήσουν τις κατηγορίες. Τα ξεσπάσματα θυμού και η κατά συνήθεια βίαιη συμπεριφορά αποτελούν αιτία για αποκοπή.​—Γαλάτες 5:19-21.

Απόλυτος κίνδυνος για την πνευματική ζωή. Κάποιος γαμήλιος σύντροφος ίσως προσπαθεί διαρκώς να το καταστήσει αδύνατον για το σύντροφό του να ασκεί την αληθινή λατρεία ή ίσως και να προσπαθεί να τον αναγκάσει να παραβιάσει τις εντολές του Θεού με κάποιον τρόπο. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο απειλούμενος σύντροφος πρέπει να αποφασίσει αν ο μόνος τρόπος για να “υπακούει στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους” είναι να χωρίσει νομικά.​—Πράξεις 5:29.

Σε όλες τις περιπτώσεις που περιλαμβάνουν τέτοιες ακραίες καταστάσεις όπως οι προαναφερόμενες, κανείς δεν πρέπει να πιέζει τον αθώο σύντροφο είτε να χωρίσει είτε να μείνει με τον άλλον. Ενώ πνευματικά ώριμοι αδελφοί καθώς και οι πρεσβύτεροι μπορεί να παράσχουν υποστήριξη και Γραφικές συμβουλές, δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τι συμβαίνει μεταξύ δύο συζύγων. Μόνο ο Ιεχωβά το βλέπει αυτό. Βέβαια, μια Χριστιανή σύζυγος δεν τιμάει ούτε τον Θεό ούτε το θεσμό του γάμου αν μεγαλοποιεί τη σοβαρότητα των οικογενειακών της προβλημάτων απλώς και μόνο για να ζήσει χωριστά από το σύζυγό της ή αντίστροφα. Ο Ιεχωβά γνωρίζει οποιαδήποτε μηχανορραφία ίσως κρύβεται πίσω από έναν χωρισμό, όσο και αν προσπαθεί κάποιος να την κρύψει. Πράγματι, «τα πάντα είναι γυμνά και τελείως εκτεθειμένα στα μάτια εκείνου στον οποίο έχουμε να δώσουμε λογαριασμό». (Εβραίους 4:13) Αλλά αν μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση επιμένει, κανείς δεν πρέπει να επικρίνει έναν Χριστιανό ο οποίος επιλέγει ως ύστατη λύση το χωρισμό. Σε τελική ανάλυση, «όλοι θα σταθούμε μπροστά στη δικαστική έδρα του Θεού».​—Ρωμαίους 14:10-12.