Ο Ιησούς Τρέφει Χιλιάδες

Λίγο πριν από το Πάσχα του 32 Κ.Χ., οι απόστολοι επέστρεψαν από κάποια περιοδεία κηρύγματος. Ήταν κουρασμένοι, γι’ αυτό ο Ιησούς τούς πήρε με ένα πλοιάριο και τους πήγε στη Βηθσαϊδά, όπου θα μπορούσαν να ξεκουραστούν. Αλλά όταν το πλοιάριο πλησίασε στην ακτή, ο Ιησούς είδε ότι χιλιάδες άνθρωποι τον είχαν ακολουθήσει μέχρι εκεί. Αν και ήθελε να μείνει μόνος με τους αποστόλους του, καλοδέχτηκε τους ανθρώπους. Γιάτρεψε τους αρρώστους τους και άρχισε να τους διδάσκει. Όλη μέρα, ο Ιησούς τούς δίδασκε για τη Βασιλεία του Θεού. Όταν βράδιασε, οι απόστολοί του ήρθαν και του είπαν: “Οι άνθρωποι πρέπει να πεινάνε. Πες τους να φύγουν για να βρουν κάτι να φάνε”.

Ο Ιησούς είπε: “Δεν χρειάζεται να φύγουν. Δώστε τους να φάνε κάτι εδώ”. Οι απόστολοι ρώτησαν: “Θέλεις να πάμε και να τους αγοράσουμε ψωμί;” Ο Φίλιππος, ένας από τους αποστόλους, είπε: “Ακόμα και αν είχαμε πολλά λεφτά, δεν θα μπορούσαμε να αγοράσουμε αρκετό ψωμί για αυτό το πλήθος”.

Ο Ιησούς ρώτησε: “Πόσο φαγητό έχουμε;” Ο Ανδρέας απάντησε: “Έχουμε πέντε ψωμιά και δύο μικρά ψάρια. Αποκλείεται να φτάσουν”. Ο Ιησούς είπε: “Φέρτε μου τα ψωμιά και τα ψάρια”. Είπε στους ανθρώπους να καθίσουν στο χορτάρι σε ομάδες των 50 και των 100. Ο Ιησούς πήρε τα ψωμιά και τα ψάρια, κοίταξε προς τον ουρανό και προσευχήθηκε. Μετά έδωσε την τροφή στους αποστόλους, και εκείνοι την έδωσαν στους ανθρώπους. Οι 5.000 άντρες, καθώς και οι γυναίκες και τα παιδιά, έφαγαν όλοι μέχρι που χόρτασαν. Στη συνέχεια, οι απόστολοι μάζεψαν ό,τι είχε περισσέψει, ώστε να μην πεταχτεί τίποτα. Περίσσεψαν 12 γεμάτα καλάθια! Δεν ήταν φανταστικό αυτό το θαύμα;

Οι άνθρωποι εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ ώστε ήθελαν να κάνουν τον Ιησού βασιλιά τους. Αλλά ο Ιησούς ήξερε ότι δεν ήταν ο καιρός του Ιεχωβά για να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Γι’ αυτό, είπε στα πλήθη να φύγουν και στους αποστόλους του να πάνε στην άλλη πλευρά της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Εκείνοι μπήκαν στο πλοιάριό τους, και ο Ιησούς ανέβηκε μόνος του σε κάποιο βουνό. Γιατί; Επειδή ήθελε να βρει χρόνο για να προσευχηθεί στον Πατέρα του. Όσο απασχολημένος και αν ήταν, ο Ιησούς πάντα έβρισκε χρόνο για προσευχή.