Αύγουστος

Ακόμα και όταν διωκόταν, ο Ιησούς είχε εσωτερική ειρήνη επειδή ήξερε ότι έδινε χαρά στον Πατέρα του. Παρέμενε υπάκουος ακόμα και όταν του ήταν δύσκολο. Αγαπούσε τον Πατέρα του και οικοδόμησε όλη τη ζωή του γύρω από την υπηρεσία του Ιεχωβά. Προτού έρθει στη γη, ήταν ο «δεξιοτέχνης εργάτης» του Θεού. (Παρ. 8:30) Ενόσω ήταν στη γη, δίδασκε με ζήλο τους άλλους για τον Πατέρα του. (Ματθ. 6:9· Ιωάν. 5:17) Αυτό το έργο έφερνε μεγάλη χαρά στον Ιησού. (Ιωάν. 4:34-36) Μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού υπακούοντας στον Ιεχωβά και “έχοντας πάντοτε πολλά να κάνουμε στο έργο του Κυρίου”. (1 Κορ. 15:58) Όταν “ασχολούμαστε εντατικά” με το έργο κηρύγματος, είμαστε σε καλύτερη θέση να βλέπουμε τα προβλήματά μας στη σωστή τους διάσταση. (Πράξ. 18:5) Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που συναντούμε στη διακονία μας πολλές φορές έχουν χειρότερα προβλήματα από εμάς. Ωστόσο, όταν μαθαίνουν να αγαπούν τον Ιεχωβά και εφαρμόζουν τις συμβουλές του, η ζωή τους βελτιώνεται και γίνονται πιο ευτυχισμένοι. Κάθε φορά που βλέπουμε να συμβαίνει αυτό, βεβαιωνόμαστε ακόμα περισσότερο ότι ο Ιεχωβά θα μας φροντίσει. w19.04 σ. 10 ¶8, 9

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν στα πονηρά πνεύματα. Τα βιβλία τους για τη μαγεία ήταν πανάκριβα. Αντί όμως να τα χαρίσουν σε άλλους ή να τα πουλήσουν, τα κατέστρεψαν. Το να ευαρεστούν τον Ιεχωβά τούς απασχολούσε περισσότερο από ό,τι η χρηματική αξία των βιβλίων. Πώς μπορούμε να μιμηθούμε το παράδειγμα εκείνων των Χριστιανών του πρώτου αιώνα; Θα ήταν σοφό να απαλλαχτούμε από οποιοδήποτε αντικείμενο έχουμε το οποίο σχετίζεται με τον αποκρυφισμό. Αυτό περιλαμβάνει φυλαχτά, γούρια, ματόχαντρα ή άλλα πράγματα που φορούν ή έχουν στην κατοχή τους οι άνθρωποι για προστασία από τα πονηρά πνεύματα. (1 Κορ. 10:21) Εξετάστε προσεκτικά την ψυχαγωγία σας. Αναρωτηθείτε: “Μήπως κάποια μορφή ψυχαγωγίας που επιλέγω σχετίζεται με τον πνευματισμό;” Να είστε αποφασισμένοι να κάνετε επιλογές που θα σας βοηθήσουν να μείνετε μακριά από οτιδήποτε μισεί ο Ιεχωβά. Θέλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να “διατηρούμε καθαρή συνείδηση” ενώπιον του Θεού μας.​—Πράξ. 24:16. w19.04 σ. 22, 23 ¶10-12

Αρκετά πράγματα απασχολούν τους πρεσβυτέρους όταν έρχεται στην προσοχή τους κάποια αναφορά σοβαρής αδικοπραγίας. Τους απασχολεί πρωτίστως η διατήρηση της αγιότητας του ονόματος του Θεού. (Λευιτ. 22:31, 32· Ματθ. 6:9) Επίσης, τους απασχολεί ιδιαίτερα η πνευματική ευημερία των αδελφών τους στην εκκλησία και θέλουν να βοηθήσουν οποιαδήποτε άτομα έχουν πέσει θύματα αδικοπραγίας. Επιπρόσθετα, αν ο ένοχος είναι μέρος της εκκλησίας, κάτι άλλο που απασχολεί τους πρεσβυτέρους είναι να προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν να ανανήψει αν αυτό είναι δυνατόν. (Ιακ. 5:14, 15) Ο Χριστιανός που ενδίδει σε μια εσφαλμένη επιθυμία και διαπράττει σοβαρή αμαρτία είναι πνευματικά άρρωστος. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πλέον υγιή σχέση με τον Ιεχωβά. Κατά μία έννοια, οι πρεσβύτεροι είναι πνευματικοί γιατροί. Προσπαθούν να κάνουν «καλά τον άρρωστο», εν προκειμένω τον ένοχο. Οι βασισμένες στη Γραφή συμβουλές τους μπορούν να τον βοηθήσουν να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον Θεό, αλλά αυτό είναι εφικτό μόνο αν έχει μετανοήσει ειλικρινά.​—Πράξ. 3:19· 2 Κορ. 2:5-10. w19.05 σ. 10 ¶10, 11

Ο Ιεχωβά μπορεί να μας δώσει την επιθυμία να αναλάβουμε δράση. Ίσως μάθουμε ότι υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ανάγκη εντός ή εκτός της εκκλησίας μας. Ίσως αυτό μας ωθήσει να αναρωτηθούμε: “Πώς μπορώ να συμβάλω εγώ στην κάλυψη αυτής της ανάγκης;” Ή πιθανώς μας έχει προταθεί ένας απαιτητικός διορισμός, αλλά αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ή, αφού διαβάσουμε ένα τμήμα από τον Λόγο του Θεού, ίσως αναρωτηθούμε: “Πώς μπορώ να εφαρμόσω αυτή τη Βιβλική περικοπή για να βοηθήσω άλλους;” Όταν ο Ιεχωβά βλέπει ότι είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε τέτοια αυτοεξέταση, μας δίνει την επιθυμία να υλοποιήσουμε τις σκέψεις μας και να αναλάβουμε δράση. Ο Ιεχωβά μπορεί επίσης να μας δώσει τη δύναμη να αναλάβουμε δράση. (Ησ. 40:29) Μπορεί να επαυξήσει τις φυσικές μας ικανότητες με το άγιο πνεύμα του. (Έξοδ. 35:30-35) Μέσω της οργάνωσής του, ο Ιεχωβά ίσως μας διδάξει πώς να επιτελούμε ορισμένες εργασίες. Αν ποτέ νιώσετε αβεβαιότητα για το πώς να φέρετε σε πέρας έναν διορισμό, ζητήστε βοήθεια. Επίσης, μη διστάζετε να ζητάτε από τον γενναιόδωρο ουράνιο Πατέρα μας τη «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό».​—2 Κορ. 4:7· Λουκ. 11:13. w19.10 σ. 21 ¶3, 4

Ο κόσμος προτρέπει τους ανθρώπους να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Ένα σύγγραμμα αναφέρει ότι στη δεκαετία του 1970 «τα βιβλία αυτοβοήθειας πολλαπλασιάστηκαν». Μερικά βιβλία «παρότρυναν τους αναγνώστες να γνωρίσουν και να αποδεχτούν τον εαυτό τους και να καμαρώνουν για αυτό που είναι». Λόγου χάρη, προσέξτε τη δήλωση που κάνει ένα τέτοιο βιβλίο: «Αγαπήστε τον πιο όμορφο, συναρπαστικό και αξιόλογο άνθρωπο που υπήρξε ποτέ​—τον εαυτό σας». Αυτό το βιβλίο συστήνει «τη θρησκεία του εγώ στην οποία ο καθένας αποφασίζει για τη δική του συμπεριφορά με βάση τη δική του συνείδηση και όποιους νόμους του πολιτισμού του βολεύουν εκείνον προσωπικά». Σας φαίνεται οικεία αυτή η αντίληψη; Ο Σατανάς παρότρυνε την Εύα να κάνει κάτι παρόμοιο. Είπε ότι εκείνη μπορούσε να γίνει «σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό». (Γέν. 3:5) Σήμερα, πολλοί έχουν τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους ώστε, κατά τη γνώμη τους, κανένας​—ούτε καν ο Θεός—​δεν μπορεί να τους πει τι είναι σωστό και τι λάθος. Για παράδειγμα, αυτή η στάση είναι ιδιαίτερα εμφανής στον τρόπο με τον οποίο βλέπουν οι άνθρωποι τον γάμο. w19.05 σ. 23 ¶10, 11

Ο βασιλιάς Δαβίδ κατά καιρούς συντριβόταν από τις στενοχώριες. Σκεφτείτε τι προβλήματα αντιμετώπισε. Τον καταβάρυνε η ενοχή για τα πολλά σφάλματα που είχε κάνει. (Ψαλμ. 40:12) Ο αγαπημένος του γιος ο Αβεσσαλώμ στασίασε εναντίον του, πράγμα που κατέληξε στον θάνατο του Αβεσσαλώμ. (2 Σαμ. 15:13, 14· 18:33) Επίσης, ένας από τους πιο στενούς του φίλους τον πρόδωσε. (2 Σαμ. 16:23–17:2· Ψαλμ. 55:12-14) Πολλοί από τους ψαλμούς που συνέθεσε ο Δαβίδ εκφράζουν την αποθάρρυνση που ένιωθε καθώς και την ακλόνητη εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά. (Ψαλμ. 38:5-10· 94:17-19) Αργότερα, ένας ψαλμωδός άρχισε να φθονεί τον τρόπο ζωής των πονηρών ανθρώπων. Ίσως ήταν απόγονος του Λευίτη Ασάφ και υπηρετούσε «στο μεγαλειώδες αγιαστήριο του Θεού». Αυτός ο ψαλμωδός υπέφερε από συναισθηματική πίεση που τον έκανε να νιώθει δυστυχισμένος και ανικανοποίητος. Άρχισε μάλιστα να αμφιβάλλει για τις ευλογίες που έρχονται όταν υπηρετούμε τον Θεό.​—Ψαλμ. 73:2-5, 7, 12-14, 16, 17, 21. w19.06 σ. 17 ¶12, 13

Ο Σατανάς κάνει έκκληση σε φυσιολογικές επιθυμίες. Έχουμε τη φυσιολογική επιθυμία να αποκτήσουμε δεξιότητες που θα μας βοηθούν να συντηρούμε τον εαυτό μας και την οικογένειά μας. (1 Τιμ. 5:8) Συνήθως, αποκτούμε τέτοιες δεξιότητες όταν πηγαίνουμε στο σχολείο και είμαστε επιμελείς μαθητές. Αλλά χρειάζεται προσοχή. Σε πολλές χώρες, το εκπαιδευτικό σύστημα δεν διδάσκει τους μαθητές μόνο πρακτικές δεξιότητες, αλλά και ανθρώπινες φιλοσοφίες. Οι μαθητές προτρέπονται να αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού και να περιφρονούν τη Γραφή. Τους λέγεται ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι η μόνη ευφυής εξήγηση για την προέλευση της ζωής. (Ρωμ. 1:21-23) Τέτοιες διδασκαλίες αντίκεινται στη «σοφία του Θεού». (1 Κορ. 1:19-21· 3:18-20) Να είστε αποφασισμένοι να μην αιχμαλωτιστείτε ποτέ «μέσω της φιλοσοφίας και της κενής απάτης» του κόσμου του Σατανά. (Κολ. 2:8) Να φυλάγεστε συνεχώς από τις τακτικές του Σατανά. (1 Κορ. 3:18) Ποτέ μην του επιτρέψετε να θολώσει την εικόνα που έχετε για το ποιος είναι ο Ιεχωβά. Να ζείτε σύμφωνα με τους υψηλούς ηθικούς κανόνες του Ιεχωβά. Και μην αφήσετε τον Σατανά να σας ξεγελάσει ώστε να αγνοήσετε τις συμβουλές του Ιεχωβά. w19.06 σ. 5 ¶13· σ. 7 ¶17

Όποιο θέμα και αν επιλέξετε, να σκέφτεστε τους ανθρώπους που θα σας ακούσουν. Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς θα ωφεληθούν αν μάθουν τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή. Όταν μιλάτε μαζί τους, είναι σημαντικό να τους ακούτε προσεκτικά και να σέβεστε την άποψή τους. Με αυτόν τον τρόπο, θα τους καταλαβαίνετε καλύτερα και εκείνοι θα είναι πιο πιθανό να σας ακούσουν. Προτού αποφασίσει ένα άτομο να μελετήσει τη Γραφή, ίσως χρειαστεί να επενδύσετε χρόνο και προσπάθεια για επανεπισκέψεις. Γιατί; Επειδή τα άτομα μπορεί να μην είναι εκεί ή να μην είναι σε θέση να μας δεχτούν όταν τα επισκεφτούμε ξανά. Επίσης, ίσως χρειαστούν αρκετές επανεπισκέψεις μέχρι να νιώσει ο οικοδεσπότης άνετα μαζί σας και να δεχτεί να κάνει Γραφική μελέτη. Να θυμάστε ότι ένα φυτό έχει περισσότερες πιθανότητες να μεγαλώσει όταν ποτίζεται τακτικά. Παρόμοια, η αγάπη ενός ενδιαφερόμενου ατόμου για τον Ιεχωβά και τον Χριστό έχει περισσότερες πιθανότητες να μεγαλώσει όταν συζητάμε τακτικά μαζί του τον Λόγο του Θεού. w19.07 σ. 14 ¶1· σ. 15, 16 ¶7, 8

Τι ήθελε να πει ο Ιησούς; Ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι θα άρεσε στους Χριστιανούς να τους μισούν. Απλώς μιλούσε ρεαλιστικά. Εμείς δεν είμαστε μέρος του κόσμου. Ζούμε σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Ιησού και κηρύττουμε το άγγελμα που κήρυττε εκείνος. Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος μάς μισεί. (Ιωάν. 15:18-21) Εμείς θέλουμε να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά. Αν οι άνθρωποι μας μισούν επειδή αγαπάμε τον Πατέρα μας, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να μετράμε την αξία μας με βάση το πόσο δημοφιλείς είμαστε. Δεν ξέρουμε πότε ένα κύμα διωγμού ή μια ολοκληρωτική απαγόρευση θα επηρεάσει τη λατρεία μας προς τον Ιεχωβά. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι μπορούμε να προετοιμαζόμαστε από τώρα ενισχύοντας τη σχέση μας με τον Ιεχωβά, αυξάνοντας το θάρρος μας και μαθαίνοντας να αντιμετωπίζουμε το μίσος των ανθρώπων. Οι προετοιμασίες που κάνουμε τώρα θα μας βοηθήσουν να μείνουμε σταθεροί στο μέλλον. w19.07 σ. 6 ¶17, 18· σ. 7 ¶21

Όταν διεξάγουμε Γραφικές μελέτες με ανθρώπους που μεγάλωσαν ως άθρησκοι, πρέπει να ενισχύουμε συνεχώς την πίστη τους στην ύπαρξη του Θεού. Χρειάζεται δε να τους βοηθήσουμε να οικοδομήσουν πίστη στη Γραφή. Αυτό ίσως σημαίνει ότι πρέπει να επαναλαμβάνουμε κάποια πράγματα αρκετές φορές. Κάθε φορά που διεξάγουμε τη μελέτη, ίσως χρειάζεται να εξετάζουμε αποδείξεις τού ότι η Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού στρέφοντας την προσοχή σε προφητείες που έχουν εκπληρωθεί, στην επιστημονική και ιστορική ακρίβεια της Γραφής ή σε παραδείγματα της πρακτικής της σοφίας. Βοηθάμε τους ανθρώπους να γίνουν μαθητές του Χριστού εκδηλώνοντας αγάπη για αυτούς, είτε είναι θρησκευόμενοι είτε όχι. (1 Κορ. 13:1) Καθώς τους διδάσκουμε, στόχος μας είναι να δείξουμε ότι ο Θεός μάς αγαπάει και θέλει να τον αγαπάμε και εμείς. Κάθε χρόνο, χιλιάδες άτομα που προηγουμένως είχαν ελάχιστο ή καθόλου ενδιαφέρον για τη θρησκεία βαφτίζονται επειδή έμαθαν να αγαπούν τον Θεό. Γι’ αυτό, να είστε θετικοί και να δείχνετε στοργικό ενδιαφέρον σε κάθε είδους ανθρώπους. Να τους ακούτε. Να προσπαθείτε να τους καταλάβετε. Με το παράδειγμά σας, να τους διδάσκετε ώστε να γίνουν μαθητές του Χριστού. w19.07 σ. 24 ¶16, 17

Οι κόρες του Σαλλούμ ήταν μεταξύ εκείνων που χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να επισκευάσουν τα τείχη της Ιερουσαλήμ. (Νεεμ. 2:20· 3:12) Παρότι ο πατέρας τους ήταν άρχοντας, εκείνες ήταν πρόθυμες να κάνουν αυτή τη δύσκολη και επικίνδυνη εργασία. (Νεεμ. 4:15-18) Στην εποχή μας, πρόθυμες αδελφές προσφέρουν μετά χαράς τη βοήθειά τους σε μια ειδική μορφή ιερής υπηρεσίας​—την οικοδόμηση και τη συντήρηση κτιρίων που είναι αφιερωμένα στον Ιεχωβά. Η επιδεξιότητα, ο ενθουσιασμός και η οσιότητά τους παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του έργου. Ο Ιεχωβά ώθησε την Ταβιθά να κάνει «πολλά καλά έργα και δώρα ελέους», ιδίως για τις χήρες. (Πράξ. 9:36) Επειδή επρόκειτο για ένα εξαιρετικά γενναιόδωρο και καλοσυνάτο άτομο, πολλοί λυπήθηκαν βαθιά όταν πέθανε. Αλλά καταχάρηκαν όταν ο απόστολος Πέτρος την ανέστησε. (Πράξ. 9:39-41) Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα της Ταβιθά; Είτε είμαστε νέοι είτε ηλικιωμένοι, είτε άντρες είτε γυναίκες, μπορούμε όλοι να βοηθάμε έμπρακτα τους αδελφούς και τις αδελφές μας. w19.10 σ. 23 ¶11, 12

Πώς μπορεί να κάνουμε κάποιον να προσκόψει; Σκεφτείτε το ακόλουθο σενάριο: Ένας σπουδαστής της Γραφής καταφέρνει τελικά να θέσει υπό έλεγχο τον εθισμό του στο αλκοόλ. Αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να απέχει εντελώς από αυτό, κάνει πρόοδο και βαφτίζεται. Αργότερα, σε μια Χριστιανική παρέα, ο καλοπροαίρετος οικοδεσπότης προσφέρει στον καινούριο αδελφό ένα οινοπνευματώδες ποτό λέγοντας: «Αν εκδηλώνεις εγκράτεια, θα μπορείς να πίνεις με μέτρο». Φανταστείτε ποιες θα είναι οι συνέπειες αν ο καινούριος αδελφός ακούσει αυτή την ασύνετη συμβουλή! Οι συναθροίσεις μας μάς βοηθούν να εφαρμόζουμε τις συμβουλές του σημερινού εδαφίου. Μας υπενθυμίζουν ποια πράγματα θεωρεί ο Ιεχωβά πιο σημαντικά και πώς να εφαρμόζουμε όσα μαθαίνουμε ώστε να είμαστε αψεγάδιαστοι. Επίσης, μας παρακινούν να αγαπάμε τον Θεό και τους αδελφούς μας. Αν αυτές οι δύο μεγάλες αγάπες γεμίζουν την καρδιά μας, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μη σκανδαλίζουμε τους αδελφούς μας. w19.08 σ. 10 ¶9· σ. 11 ¶13, 14

Οι άνθρωποι που φαίνεται ότι έχουν αυτοπεποίθηση και μιλούν ευθέως δεν είναι κατ’ ανάγκην και υπερήφανοι. (Ιωάν. 1:46, 47) Ωστόσο, είτε είμαστε εξωστρεφείς είτε όχι, όλοι πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες για να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη στην καρδιά μας. Εξετάστε το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου. Ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε εκτεταμένα για να ιδρύσει νέες εκκλησίες σε πολλές πόλεις. Ίσως μάλιστα ο Παύλος να επιτέλεσε περισσότερα στη διακονία από οποιονδήποτε άλλον απόστολο του Ιησού Χριστού. Ωστόσο, δεν εξύψωνε τον εαυτό του πάνω από τους αδελφούς του. Ορθά απέδιδε την καλή του υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά, όχι στις ικανότητές του ή στα επιτεύγματά του, αλλά στην παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού. (1 Κορ. 15:10) Τι υπέροχο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης έθεσε ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Κορινθίους​—ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι ορισμένοι σε εκείνη την εκκλησία προσπαθούσαν να αποδειχτούν ανώτεροί του!​—2 Κορ. 10:10. w19.09 σ. 3 ¶5, 6

Ένας λόγος για τον οποίο ίσως μας είναι δύσκολο να υποτασσόμαστε στον Ιεχωβά είναι ότι όλοι μας έχουμε κληρονομήσει την αμαρτία και είμαστε ατελείς. Ως εκ τούτου, ρέπουμε προς τον στασιασμό. Όταν ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν εναντίον του Θεού και έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό, άρχισαν να θέτουν δικούς τους κανόνες. (Γέν. 3:22) Μέχρι και σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να αψηφούν τον Ιεχωβά και να αποφασίζουν οι ίδιοι τι είναι σωστό και τι λάθος. Ακόμα και εκείνοι που γνωρίζουν και αγαπούν τον Ιεχωβά ίσως δυσκολεύονται να υποτάσσονται πλήρως σε αυτόν. Ο απόστολος Παύλος αντιμετώπισε αυτό το πρόβλημα. (Ρωμ. 7:21-23) Όπως ο Παύλος, έτσι και εμείς θέλουμε να κάνουμε το σωστό στα μάτια του Ιεχωβά. Αλλά πρέπει να καταπολεμούμε συνεχώς την τάση να κάνουμε κακά πράγματα. Κάτι άλλο που μπορεί να καθιστά δύσκολη την υποταγή στον Ιεχωβά είναι οι επιρροές που δεχόμαστε από τον πολιτισμό στον οποίο ανατραφήκαμε. Πολλές ανθρώπινες απόψεις συγκρούονται με το θέλημα του Ιεχωβά, και ίσως απαιτείται διαρκής αγώνας για να απεγκλωβιστούμε από διαδεδομένες αντιλήψεις. w19.09 σ. 15 ¶4-6

Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Ο καθένας μας έχει ένα συγκεκριμένο απόθεμα δυνάμεων. Πρέπει λοιπόν να προσέχουμε με τι επιλέγουμε να ασχοληθούμε. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να σπαταλάμε δυνάμεις προσπαθώντας να συσσωρεύσουμε υλικά αποκτήματα. Προσέξτε τι είπε ο Ιησούς σε έναν πλούσιο νεαρό ο οποίος τον ρώτησε: «Τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;» Προφανώς ήταν καλός άνθρωπος διότι η αφήγηση στο Ευαγγέλιο του Μάρκου λέει συγκεκριμένα ότι ο Ιησούς «ένιωσε αγάπη για αυτόν». Ο Ιησούς απηύθυνε στον νεαρό άρχοντα την παραπάνω πρόσκληση. Εκείνος προβληματίστηκε, αλλά φαίνεται ότι δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τα «πολλά αποκτήματα» που είχε. (Μάρκ. 10:17-22) Ως αποτέλεσμα, απέρριψε τον ζυγό που του πρόσφερε ο Ιησούς και συνέχισε να υπηρετεί ως δούλος «τον Πλούτο». (Ματθ. 6:24) Τι θα είχατε επιλέξει εσείς; Κατά καιρούς, είναι καλό να επαναξιολογούμε τις προτεραιότητές μας στη ζωή. Γιατί; Για να βεβαιωνόμαστε ότι χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις μας σοφά. w19.09 σ. 24 ¶17, 18

Το έργο κηρύγματος της Βασιλείας θα τελειώσει μόνο όταν ο Ιεχωβά πει ότι ολοκληρώθηκε. Πόσος καιρός απομένει για να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό; (Ιωάν. 17:3) Δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε όμως ότι, ώσπου να αρχίσει η μεγάλη θλίψη, οποιοιδήποτε άνθρωποι έχουν «τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή» μπορούν ακόμα να ανταποκριθούν στα καλά νέα. (Πράξ. 13:48) Πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε προτού να είναι πολύ αργά; Μέσω της οργάνωσής του, ο Ιεχωβά μάς δίνει όλα τα αναγκαία εφόδια για να διδάσκουμε στους ανθρώπους την αλήθεια. Για παράδειγμα, κάθε εβδομάδα εκπαιδευόμαστε στη μεσοβδόμαδη συνάθροιση. Χάρη σε αυτήν, μαθαίνουμε τι να λέμε στην αρχική επίσκεψη και στις επανεπισκέψεις. Και αν έπειτα από μια αναζωογονητική συζήτηση με ένα ενδιαφερόμενο άτομο του αφήσετε κάποιο φυλλάδιο ή περιοδικό, θα έχει κάτι σχετικό να διαβάσει μέχρι να μπορέσετε να έρθετε ξανά σε επαφή μαζί του. Είναι προσωπική μας ευθύνη να παραμένουμε πολυάσχολοι στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας κάθε μήνα. w19.10 σ. 9 ¶7· σ. 10 ¶9, 10

Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε στον Συμεών, έναν όσιο ηλικιωμένο στην Ιερουσαλήμ, ότι δεν θα πέθαινε προτού δει τον Μεσσία. Αυτή η υπόσχεση πρέπει να ενθάρρυνε αφάνταστα τον Συμεών, επειδή περίμενε πολλά χρόνια να έρθει ο Μεσσίας. Η πίστη και η υπομονή του ανταμείφθηκαν. Μια μέρα, «υπό την κατεύθυνση του πνεύματος», ο Συμεών πήγε στον ναό. Εκεί είδε τον μικρό Ιησού, και ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε για να μεταδώσει μια προφητεία σχετικά με αυτό το παιδί που θα γινόταν ο Χριστός. (Λουκ. 2:25-35) Παρότι ο Συμεών πιθανότατα δεν έζησε για να δει τον Ιησού να επιτελεί την επίγεια διακονία του, ήταν ευγνώμων για το προνόμιο που είχε. Θα γευτεί δε ακόμα περισσότερες ευλογίες στο μέλλον! Στον νέο κόσμο, αυτός ο πιστός άντρας θα δει πώς η διακυβέρνηση του Ιησού θα είναι ευλογία για όλες τις οικογένειες στη γη. (Γέν. 22:18) Μπορούμε και εμείς να είμαστε ευγνώμονες για οποιοδήποτε προνόμιο μας δίνει ο Ιεχωβά στην υπηρεσία του. w19.10 σ. 22 ¶7· σ. 23 ¶12

Είτε έχουμε λίγα είτε πολλά από υλική άποψη, χρειάζεται να προφυλάσσουμε την καρδιά μας. Πώς; Μην αναπτύσσετε αγάπη για τα πλούτη. Και μην επιτρέπετε στην εργασία σας να έχει προτεραιότητα έναντι της υπηρεσίας του Ιεχωβά. Πώς θα διαπιστώσετε αν σας συμβαίνει κάτι τέτοιο; Θα μπορούσατε να θέσετε στον εαυτό σας ερωτήματα όπως τα εξής: “Μήπως σκέφτομαι συχνά την εργασία μου όταν είμαι στη συνάθροιση ή στο έργο; Μήπως ανησυχώ διαρκώς για το αν θα είμαι οικονομικά εξασφαλισμένος στο μέλλον; Μήπως τα χρήματα και τα υλικά αποκτήματα δημιουργούν προβλήματα στον γάμο μου; Θα ήμουν διατεθειμένος να κάνω εργασία που οι άλλοι περιφρονούν αν θα μου επέτρεπε να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στην υπηρεσία του Ιεχωβά;” (1 Τιμ. 6:9-12) Όταν σκεφτόμαστε αυτά τα ερωτήματα, ας θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά μάς αγαπάει και δίνει την εξής υπόσχεση σε όσους είναι αφοσιωμένοι σε εκείνον: «Δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσω ούτε πρόκειται ποτέ να σε εγκαταλείψω». Να γιατί ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο τρόπος της ζωής σας ας είναι απαλλαγμένος από τη φιλαργυρία».​—Εβρ. 13:5, 6. w19.10 σ. 29 ¶10

Όταν συνεργαζόμαστε με τους ομοπίστους μας και βλέπουμε από πρώτο χέρι τις ελκυστικές τους ιδιότητες, μαθαίνουμε από αυτούς και ερχόμαστε πιο κοντά τους. Για παράδειγμα, πώς νιώθετε όταν είστε στη διακονία και ακούτε τον αδελφό σας να υπερασπίζεται με τόλμη την πίστη του ή να μιλάει με εγκάρδια πεποίθηση για τον Ιεχωβά και τους σκοπούς Του; Πιθανότατα τον αγαπάτε ακόμα περισσότερο. Η Αντελίν, μια 23χρονη αδελφή, ζήτησε από μια φίλη της, την Κάντις, να πάει μαζί της για να κηρύξουν σε τομέα που καλυπτόταν σπάνια. «Θέλαμε να αυξήσουμε τον ζήλο μας και να απολαμβάνουμε περισσότερο τη διακονία», λέει η ίδια. «Χρειαζόμασταν και οι δύο πνευματική ώθηση». Πώς ωφελήθηκαν από τη συνεργασία τους; Η Αντελίν λέει: «Στο τέλος της κάθε ημέρας, συζητούσαμε για το πώς αισθανόμασταν, για σημεία που μας είχαν αγγίξει καθώς μιλούσαμε με τους ανθρώπους και για το πώς είχαμε νιώσει την καθοδηγία του Ιεχωβά στη διακονία μας. Και οι δύο απολαμβάναμε εκείνες τις βαθιές συζητήσεις και γνωριστήκαμε ακόμα καλύτερα». w19.11 σ. 5 ¶10, 11

Στους αρχαίους καιρούς, ένας στρατιώτης θα ντροπιαζόταν αν επέστρεφε χωρίς την ασπίδα του. Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος έγραψε: «Το να εγκαταλείψει κάποιος την ασπίδα του είναι το άκρον άωτον της ατίμωσης». Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο οι στρατιώτες φρόντιζαν να κρατούν γερά τις ασπίδες τους. Εμείς κρατάμε γερά την ασπίδα της πίστης μας αν παρακολουθούμε τακτικά τις συναθροίσεις και αν μιλάμε για το όνομα και τη Βασιλεία του Ιεχωβά σε άλλους. (Εβρ. 10:23-25) Επιπρόσθετα, διαβάζουμε με προσευχή τον Λόγο του Θεού κάθε μέρα και εφαρμόζουμε τις συμβουλές και τις οδηγίες του σε ό,τι κάνουμε. (2 Τιμ. 3:16, 17) Αν ενεργούμε έτσι, κανένα όπλο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς εναντίον μας δεν θα μας προξενήσει μόνιμη βλάβη. (Ησ. 54:17) Η «μεγάλη ασπίδα της πίστης» μας θα μας προστατεύει. Θα μείνουμε σταθεροί, ώμο προς ώμο με τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Και δεν θα κερδίζουμε απλώς τις καθημερινές μας μάχες​—θα έχουμε την τιμή να είμαστε με το μέρος του Ιησού όταν κερδίσει τον πόλεμο εναντίον του Σατανά και των ακολούθων του.​—Αποκ. 17:14· 20:10. w19.11 σ. 19 ¶18, 19

Ένα σαφές, γραπτό σχέδιο θα σας βοηθήσει να κάνετε πράξη τις αποφάσεις σας. (1 Κορ. 14:40) Λόγου χάρη, στα πρεσβυτέρια έχει δοθεί η οδηγία να διορίζουν έναν πρεσβύτερο να καταγράφει κάθε απόφαση του πρεσβυτερίου, μεταξύ άλλων ποιος διορίζεται να την υλοποιήσει καθώς και την προτεινόμενη ημερομηνία διεκπεραίωσής της. Οι πρεσβύτεροι που ακολουθούν αυτή την οδηγία είναι πιο πιθανό να υλοποιούν τις αποφάσεις τους. Θα μπορούσατε να προσπαθήσετε να κάνετε κάτι παρόμοιο στα προσωπικά σας ζητήματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να φτιάξετε έναν καθημερινό κατάλογο υποχρεώσεων και να αριθμήσετε τις εργασίες σύμφωνα με τη σειρά που θέλετε να τις διεκπεραιώσετε. Αυτό θα σας βοηθήσει, όχι μόνο να ολοκληρώνετε ό,τι αρχίζετε, αλλά και να κάνετε περισσότερα σε λιγότερο χρόνο. Πρέπει όμως να καταβάλλετε φιλότιμες προσπάθειες. Χρειάζεται προσπάθεια για να ακολουθήσετε το σχέδιό σας και να ολοκληρώσετε αυτό που αρχίσατε. (Ρωμ. 12:11) Ο απόστολος Παύλος είπε στον Τιμόθεο να “επιδίδεται” στο να γίνει καλύτερος δάσκαλος και να “μένει σταθερός” σε αυτή την προσπάθεια. Εκείνη η συμβουλή εφαρμόζεται εξίσου και σε άλλους πνευματικούς στόχους.​—1 Τιμ. 4:13, 16. w19.11 σ. 29, 30 ¶15, 16

Όταν ανατέθηκε στον Μωυσή να βγάλει το έθνος του Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο, ο Μωυσής δεν είχε αυτοπεποίθηση και επανειλημμένα είπε στον Ιεχωβά ότι ένιωθε ανεπαρκής. Ο Θεός ανταποκρίθηκε με αληθινή συμπόνια και του προμήθευσε βοήθεια. (Έξοδ. 4:10-16) Ως αποτέλεσμα, ο Μωυσής μπόρεσε να μεταδώσει δυναμικά αγγέλματα κρίσης στον Φαραώ. Έπειτα, ο Μωυσής είδε τον Ιεχωβά να χρησιμοποιεί τη δύναμή του όταν έσωσε τους Ισραηλίτες αλλά κατέστρεψε τον Φαραώ και τα στρατεύματά του στην Ερυθρά Θάλασσα. (Έξοδ. 14:26-31· Ψαλμ. 136:15) Αφού ο Μωυσής έβγαλε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, εκείνοι έβρισκαν διαρκώς αιτίες για να παραπονιούνται. Παρ’ όλα αυτά, ο Μωυσής έβλεπε με πόση μακροθυμία φερόταν ο Ιεχωβά στον λαό που Εκείνος είχε ελευθερώσει από τη δουλεία. (Ψαλμ. 78:40-43) Ο Μωυσής είδε επίσης τον Ιεχωβά να εκδηλώνει αξιοσημείωτη ταπεινοφροσύνη όταν ο ίδιος του ζήτησε να αλλάξει γνώμη για κάποιο ζήτημα και ο Ιεχωβά το έκανε αυτό. (Έξοδ. 32:9-14) Μετά την Έξοδο, ο Μωυσής ήρθε τόσο κοντά στον Ιεχωβά ώστε ήταν σαν να μπορούσε να δει τον ουράνιο Πατέρα του.​—Εβρ. 11:27. w19.12 σ. 17 ¶7, 8· σ. 19 ¶9

Οι περισσότεροι μαθητές του Ιησού ήταν Γαλιλαίοι. Επομένως, ένα βουνό στη Γαλιλαία θα ήταν πιο κατάλληλο μέρος για να συγκεντρωθεί ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων από ό,τι κάποιο ιδιωτικό σπίτι στην Ιερουσαλήμ. Επίσης, ο αναστημένος Ιησούς είχε ήδη συναντηθεί με τους 11 αποστόλους του σε ένα ιδιωτικό σπίτι στην Ιερουσαλήμ. Αν ήθελε να δώσει μόνο στους αποστόλους την οδηγία να κηρύττουν και να κάνουν μαθητές, θα μπορούσε να το κάνει αυτό στην Ιερουσαλήμ αντί να ζητήσει από τους αποστόλους, τις γυναίκες, καθώς και άλλους να τον συναντήσουν στη Γαλιλαία. (Λουκ. 24:33, 36) Η εντολή του Ιησού για μαθήτευση δεν περιοριζόταν στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Πώς το ξέρουμε; Ο Ιησούς ολοκλήρωσε τις οδηγίες του προς τους ακολούθους του με τα λόγια: «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθ. 28:19, 20) Σήμερα το έργο μαθήτευσης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Για σκεφτείτε! Σχεδόν 300.000 άτομα κάθε χρόνο βαφτίζονται ως Μάρτυρες του Ιεχωβά και γίνονται μαθητές του Ιησού Χριστού! w20.01 σ. 2 ¶1· σ. 3 ¶5, 6

Ένας νεαρός πάσχει από μια εξουθενωτική ασθένεια. Ένας μεσήλικος δεν μπορεί να βρει δουλειά. Ένας ηλικιωμένος κάνει ολοένα και λιγότερα στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Αν αντιμετωπίζετε και εσείς κάποια παρόμοια κατάσταση, ίσως νιώθετε ότι δεν είστε πια χρήσιμοι. Αυτές οι καταστάσεις μπορούν να στερήσουν τη χαρά σας, να διαλύσουν τον αυτοσεβασμό σας και να βλάψουν τις σχέσεις σας με τους άλλους. Αυτός ο κόσμος αντανακλά την άποψη του Σατανά για την ανθρώπινη ζωή. Ο Σατανάς ανέκαθεν μεταχειριζόταν τους ανθρώπους σαν να είχαν ελάχιστη αξία. Ενεργώντας άσπλαχνα, πρότεινε στην Εύα έναν δρόμο προς την ελευθερία, ενώ ήξερε πολύ καλά ότι η ποινή για την ανυπακοή στον Θεό ήταν θάνατος. Ο Σατανάς ανέκαθεν είχε υπό τον έλεγχό του αυτόν τον κόσμο. Διόλου παράξενο λοιπόν που πολλοί από τους ηγέτες του δείχνουν επίσης έλλειψη σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Από την άλλη πλευρά, ο Ιεχωβά θέλει να νιώθουμε καλά για τον εαυτό μας και μας στηρίζει όταν αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν αισθήματα αχρηστίας.​—Ρωμ. 12:3. w20.01 σ. 14 ¶1-4

Επί τουλάχιστον 40 χρόνια, ο Ιερεμίας έζησε ανάμεσα σε ανόσιους ανθρώπους. Μεταξύ αυτών ήταν οι γείτονές του και πιθανώς κάποιοι συγγενείς του από τη γενέτειρά του, την Αναθώθ. (Ιερ. 12:6) Ωστόσο, ο Ιερεμίας δεν απομονώθηκε. Μάλιστα εξέφρασε τα αισθήματά του στον πιστό του γραμματέα, τον Βαρούχ, και κατ’ επέκταση σε εμάς. (Ιερ. 8:21· 9:1· 20:14-18· 45:1) Μπορούμε να φανταστούμε ότι, καθώς ο Βαρούχ κατέγραφε την περιπετειώδη ιστορία του Ιερεμία, μεταξύ τους αναπτύχθηκε βαθιά στοργή και αμοιβαίος σεβασμός. (Ιερ. 20:1, 2· 26:7-11) Επί πολλά χρόνια, ο Ιερεμίας προειδοποιούσε με τόλμη τους Ισραηλίτες για την κατάληξη που θα είχε η Ιερουσαλήμ. (Ιερ. 25:3) Σε μια περαιτέρω προσπάθεια να ωθήσει τον λαό σε μετάνοια, ο Ιεχωβά ανέθεσε στον Ιερεμία να καταγράψει τις προειδοποιήσεις Του σε έναν ρόλο. (Ιερ. 36:1-4) Καθώς ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ συνεργάζονταν στενά σε αυτή τη θεόδοτη εργασία, η οποία πιθανότατα κράτησε αρκετούς μήνες, αναμφίβολα θα έκαναν συζητήσεις που ενίσχυαν την πίστη τους. w19.11 σ. 2, 3 ¶3, 4

Πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους χρισμένους αδελφούς και αδελφές; Θα ήταν λάθος να θαυμάζουμε υπερβολικά κάποιο άτομο, ακόμα και αν είναι χρισμένος αδελφός του Χριστού. (Ματθ. 23:8-11) Όταν η Γραφή μιλάει για τους πρεσβυτέρους, μας προτρέπει να “μιμούμαστε την πίστη τους”, αλλά δεν μας λέει ότι μπορούμε να κάνουμε οποιονδήποτε άνθρωπο ηγέτη μας. (Εβρ. 13:7) Είναι αλήθεια ότι η Γραφή αναφέρει πως κάποιοι αδελφοί είναι «άξιοι διπλής τιμής». Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή «προΐστανται με καλό τρόπο» και «εργάζονται σκληρά στην ομιλία και στη διδασκαλία», όχι επειδή είναι χρισμένοι. (1 Τιμ. 5:17) Αν δίνουμε στους χρισμένους υπερβολικό έπαινο και προσοχή, μπορεί να τους φέρουμε σε δύσκολη θέση. Ή ακόμα χειρότερα, μπορεί να γίνουν υπερήφανοι εξαιτίας μας. (Ρωμ. 12:3) Κανείς μας δεν θα ήθελε με οποιονδήποτε τρόπο να ωθήσει κάποιον χρισμένο αδελφό του Χριστού σε ένα τόσο σοβαρό λάθος!​—Λουκ. 17:2. w20.01 σ. 28 ¶8

Ο απόστολος Παύλος είχε πολλούς λόγους να ανησυχεί. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι αδελφοί και οι αδελφές του βασάνιζαν το μυαλό του. (2 Κορ. 2:4) Ο Παύλος υπέστη ξυλοδαρμούς και φυλακίσεις από τους εναντιουμένους. Υπέμεινε και άλλες κακουχίες που προκαλούσαν ανησυχία, όπως όταν αναγκαζόταν να “περνάει με λίγα”. (Φιλιπ. 4:12) Και αν σκεφτούμε ότι μέχρι τότε είχε ναυαγήσει τουλάχιστον τρεις φορές, φανταζόμαστε πόση ανησυχία θα του προκαλούσε το ταξίδι με πλοίο. (2 Κορ. 11:23-27) Πώς διαχειριζόταν την ανησυχία; Ο Παύλος ανησυχούσε για τους αδελφούς και τις αδελφές του που αντιμετώπιζαν δυσκολίες, αλλά δεν προσπαθούσε να λύσει όλα τους τα προβλήματα μόνος του. Ήταν μετριόφρων. Ανέθετε και σε άλλα άτομα να βοηθούν στη φροντίδα της εκκλησίας, για παράδειγμα σε αξιόπιστους άντρες όπως ο Τιμόθεος και ο Τίτος. Το έργο αυτών των αδελφών αναμφίβολα μείωνε την ανησυχία του Παύλου.​—Φιλιπ. 2:19, 20· Τίτο 1:1, 4, 5. w20.02 σ. 23 ¶11, 12

Ο Ιεχωβά αναμένει επίσης από εμάς να υπακούμε σε εκείνον. Αξίζει την υπακοή μας επειδή είναι ο Δημιουργός μας, ο Συντηρητής της ζωής μας και ο σοφότερος από όλους τους γονείς. Ωστόσο, ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο τον υπακούμε είναι ότι τον αγαπάμε. (1 Ιωάν. 5:3) Παρότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να υπακούμε στον Ιεχωβά, εκείνος δεν μας εξαναγκάζει να το κάνουμε αυτό. Μας χάρισε το δώρο της ελεύθερης βούλησης, γι’ αυτό χαίρεται όταν επιλέγουμε να τον υπακούμε από αγάπη. Οι γονείς θέλουν να είναι ασφαλή τα παιδιά τους. Γι’ αυτό θέτουν κανόνες συμπεριφοράς, οι οποίοι τα ωφελούν. Όταν τα παιδιά υπακούν σε αυτές τις οδηγίες, δείχνουν ότι εμπιστεύονται και σέβονται τους γονείς τους. Πόσο σημαντικότερο είναι λοιπόν να γνωρίζουμε τους κανόνες του ουράνιου Πατέρα μας και να τους τηρούμε! Όταν ενεργούμε έτσι, δείχνουμε στον Ιεχωβά ότι τον αγαπάμε και τον σεβόμαστε, ενώ ωφελούμαστε και εμείς οι ίδιοι. (Ησ. 48:17, 18) Αντίθετα, όσοι απορρίπτουν τον Ιεχωβά και τους κανόνες του τελικά κάνουν κακό στον εαυτό τους.​—Γαλ. 6:7, 8. w20.02 σ. 9, 10 ¶8, 9

Όπως η Αβιγαία, έτσι και εμείς χρειάζεται να έχουμε το θάρρος να μιλήσουμε αν δούμε ότι κάποιος οδεύει σε επικίνδυνα μονοπάτια. (Ψαλμ. 141:5) Πρέπει να μιλήσουμε με σεβασμό αλλά και τόλμη. Όταν δίνουμε με αγάπη μια αναγκαία συμβουλή, αποδεικνυόμαστε αληθινοί φίλοι. (Παρ. 27:17) Ιδίως οι πρεσβύτεροι πρέπει να έχουν το θάρρος να μιλήσουν σε εκείνους στην εκκλησία που κάνουν ένα εσφαλμένο βήμα. (Γαλ. 6:1) Αντιλαμβάνονται ταπεινά ότι και οι ίδιοι είναι ατελείς και μπορεί κάποια μέρα να χρειαστούν συμβουλή. Αλλά δεν επιτρέπουν σε αυτό να τους εμποδίζει να ελέγχουν όσους χρειάζονται διαπαιδαγώγηση. (2 Τιμ. 4:2· Τίτο 1:9) Όταν συμβουλεύουν κάποιον, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το δώρο της ομιλίας τους για να τον διδάξουν με επιδεξιότητα και μακροθυμία. Αγαπούν τον αδελφό τους, και αυτή η αγάπη τούς υποκινεί σε πράξεις. (Παρ. 13:24) Αλλά το πρώτιστο μέλημά τους είναι να τιμούν τον Ιεχωβά υποστηρίζοντας τους κανόνες του και προστατεύοντας την εκκλησία.​—Πράξ. 20:28. w20.03 σ. 20 ¶8, 9

Ο Ιεχωβά έκανε τον Μωυσή να γίνει απελευθερωτής των Ισραηλιτών. Αλλά πότε τον χρησιμοποίησε; Μήπως τότε που ο Μωυσής ένιωθε ικανός, αφού «διδάχτηκε όλη τη σοφία των Αιγυπτίων»; (Πράξ. 7:22-25) Όχι, ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε μόνο αφού τον είχε διαπλάσει και τον είχε κάνει ταπεινό, πράο άνθρωπο. (Πράξ. 7:30, 34-36) Ο Ιεχωβά τού έδωσε το θάρρος να σταθεί ενώπιον του πιο ισχυρού άρχοντα της Αιγύπτου. (Έξοδ. 9:13-19) Από αυτό βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί όσους εκδηλώνουν θεοσεβείς ιδιότητες και στηρίζονται σε εκείνον για δύναμη. Στο διάβα της ιστορίας, ο Ιεχωβά έχει κάνει τους υπηρέτες του να εκπληρώσουν πολλούς διαφορετικούς ρόλους. Τι θα κάνει εσάς να γίνετε; Αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από το πόσες προσπάθειες είστε διατεθειμένοι να καταβάλετε. (Κολ. 1:29) Αν διαθέσετε τον εαυτό σας, ο Ιεχωβά μπορεί να σας κάνει να γίνετε ζηλωτής ευαγγελιστής, αποτελεσματικός δάσκαλος, ικανός παρηγορητής, επιδέξιος εργάτης, συμπονετικός φίλος ή οτιδήποτε άλλο χρειάζεται για να εκπληρώσει το θέλημά του. w19.10 σ. 21 ¶5· σ. 25 ¶14

Οι καλοί φίλοι μάς βοηθούν να παραμένουμε όσιοι στον Ιεχωβά. Και ο καλύτερος τρόπος για να βρούμε καλούς φίλους είναι να είμαστε εμείς οι ίδιοι καλοί φίλοι. (Ματθ. 7:12) Για παράδειγμα, η Γραφή μάς προτρέπει να δαπανούμε τον εαυτό μας για τους άλλους, ιδίως για όσους βρίσκονται «σε ανάγκη». (Εφεσ. 4:28) Όταν εστιάζουμε στο να βοηθάμε άλλους, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να είμαστε ευτυχισμένοι. (Πράξ. 20:35) Οι φίλοι μας θα μας υποστηρίζουν όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες, βοηθώντας μας να διατηρούμε την εσωτερική μας ειρήνη. Όπως ο Ελιού άκουγε καθώς ο Ιώβ μιλούσε για τις δοκιμασίες του, έτσι και οι φίλοι μας μάς βοηθούν ακούγοντας υπομονετικά καθώς εκφράζουμε τις ανησυχίες μας. (Ιώβ 32:4) Δεν πρέπει να αναμένουμε από τους φίλους μας να παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό μας, αλλά είναι σοφό να ακούμε τις βασισμένες στη Γραφή συμβουλές τους. (Παρ. 15:22) Και όπως ο βασιλιάς Δαβίδ δεχόταν ταπεινά τη βοήθεια των φίλων του, έτσι και εμείς δεν πρέπει να αφήνουμε την υπερηφάνεια να μας εμποδίζει να δεχτούμε τη βοήθεια που προσφέρουν οι φίλοι μας σε καιρούς ανάγκης. (2 Σαμ. 17:27-29) Πραγματικά, τέτοιοι καλοί φίλοι είναι δώρο από τον Ιεχωβά.​—Ιακ. 1:17. w19.04 σ. 11 ¶12· σ. 12 ¶14, 15