ΕΚΚΟΠΗ

Στον Ισραήλ, ο όρος αυτός, όταν χρησιμοποιούνταν σε σχέση με την τιμωρία για παράβαση του Νόμου, σήμαινε τη θανάτωση. Μερικοί ραβίνοι λόγιοι πιστεύουν ότι συνιστούσε απλώς αποβολή από την εκκλησία του Ισραήλ, μολονότι οι απόψεις τους διαφέρουν πολύ.

Από την εξέταση των Γραφικών εδαφίων που κατονομάζουν τα αδικήματα για τα οποία ορίζεται αυτή η τιμωρία φαίνεται καθαρά ότι πρόκειται για τη θανατική ποινή, η οποία εκτελούνταν είτε από τις αρχές του Ισραήλ είτε από τον ίδιο τον Θεό. Τα εγκλήματα για τα οποία ορίζεται η ποινή της εκκοπής είναι τα πλέον σοβαρά. Μεταξύ αυτών είναι η ασέβεια προς τον Ιεχωβά (τον Θεό και Βασιλιά του Ισραήλ), η ειδωλολατρία, οι θυσίες παιδιών, ο πνευματισμός, η βεβήλωση ιερών πραγμάτων και διάφορες αηδιαστικές συνήθειες, όπως η αιμομειξία, η κτηνοβασία και η σοδομία. Σε μερικές περιπτώσεις γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στη θανατική ποινή σε σχέση με το αδίκημα για το οποίο ορίζεται ως τιμωρία η «εκκοπή».—Εξ 31:14· Λευ 7:27· 18:6, 22, 23, 29· 20:3-6· 22:3, 4, 9· 23:28-30· Αρ 4:15, 18, 20· 15:30, 31· βλέπε επίσης Εξ 30:31-33, 38.

Ο συγγραφέας της επιστολής προς τους Εβραίους προφανώς είχε κατά νου τη δήλωση του εδαφίου Αριθμοί 15:30: «Η ψυχή που θα κάνει κάτι εσκεμμένα . . . αυτή η ψυχή θα εκκοπεί ανάμεσα από το λαό της», όταν είπε: «Όποιος έχει αδιαφορήσει για το νόμο του Μωυσή πεθαίνει χωρίς συμπόνια, με τη μαρτυρία δύο ή τριών». (Εβρ 10:28) Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτή την έκφραση όταν προσδιόρισε την τιμωρία που επιφυλάσσεται για τα συμβολικά «κατσίκια»: «Αυτοί θα απέλθουν σε αιώνια εκκοπή [κόλασιν, Κείμενο· κατά κυριολεξία, «κοπή· κλάδεμα»], αλλά οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή». (Ματ 25:46) Εδώ αντιπαρατίθεται η ζωή με το θάνατο.