ΓΑΛΑΤΙΑ

(Γαλατία).

Η ρωμαϊκή επαρχία η οποία καταλάμβανε το κεντρικό τμήμα της περιοχής που είναι γνωστή σήμερα ως Μικρά Ασία. Συνόρευε με άλλες ρωμαϊκές επαρχίες—μερικώς με την Καππαδοκία στα Α, τη Βιθυνία και τον Πόντο στα Β, την Ασία στα Δ και την Παμφυλία στα Ν. (1Πε 1:1) Αυτή η περιοχή του κεντρικού υψιπέδου βρισκόταν ανάμεσα στα όρη του Ταύρου προς το Ν και στα όρη της Παφλαγονίας προς το Β. Στο κεντροβόρειο τμήμα της βρισκόταν η πόλη Άγκυρα, η σημερινή πρωτεύουσα της Τουρκίας. Την περιοχή αυτή διέρρεε το μέσο τμήμα του ποταμού Άλυος (του σημερινού Κιζίλ Ιρμάκ) και τα ανάντη του ποταμού Σαγγάριου (Σακάρια), που και οι δύο εκβάλλουν στη Μαύρη Θάλασσα. Η ιστορία της (επί 400 και πλέον έτη, από τον τρίτο αιώνα Π.Κ.Χ. και έπειτα) δείχνει ότι σημειώθηκαν πολλές μεταβολές στα όρια και στις πολιτικές συμμαχίες αυτής της περιοχής με τη μεγάλη στρατηγική σημασία.

Φαίνεται ότι, γύρω στο 278-277 Π.Κ.Χ., μεγάλα πλήθη ενός ινδοευρωπαϊκού λαού γνωστού ως Κέλτες—με προέλευση τη Γαλατία της Ευρώπης—τους οποίους οι Έλληνες ονόμαζαν Γαλάτες (εξού και η ονομασία που δόθηκε στην περιοχή) πέρασαν τον Βόσπορο και εγκαταστάθηκαν εκεί. Μαζί τους έφεραν τις συζύγους τους και τα παιδιά τους και προφανώς απέφυγαν την επιγαμία με το λαό που κατοικούσε ήδη εκεί, διαιωνίζοντας έτσι τα φυλετικά χαρακτηριστικά τους επί εκατονταετίες. Ο τελευταίος βασιλιάς τους, ο Αμύντας, πέθανε το 25 Π.Κ.Χ., και από την εποχή της δικής του βασιλείας ως υποχειρίου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έπειτα, η περιοχή που ονομαζόταν Γαλατία διευρύνθηκε και περιέλαβε τμήματα της Λυκαονίας, της Πισιδίας, της Παφλαγονίας, του Πόντου και της Φρυγίας. Αυτή, λοιπόν, ήταν η διευρυμένη Γαλατία την οποία επισκέφτηκαν ο απόστολος Παύλος και άλλοι ευαγγελιστές Χριστιανοί του πρώτου αιώνα Κ.Χ. και στην οποία βρήκαν άτομα πρόθυμα να οργανωθούν σε Χριστιανικές εκκλησίες.—Πρ 18:23· 1Κο 16:1.

Τόσο ο Παύλος όσο και ο Πέτρος απηύθυναν επιστολές στις Χριστιανικές εκκλησίες που βρίσκονταν στην επαρχία της Γαλατίας. (Γα 1:1, 2· 1Πε 1:1) Δεν αναφέρεται αν αυτές ήταν οι ίδιες εκκλησίες τις οποίες είχαν ιδρύσει ο Παύλος και ο Βαρνάβας. Σε εκείνη την περιοδεία τους στη Γαλατία, ο Παύλος και ο Βαρνάβας επισκέφτηκαν γαλατικές πόλεις όπως την Αντιόχεια της Πισιδίας, το Ικόνιο, τα Λύστρα και τη Δέρβη (Πρ 13:14, 51· 14:1, 5, 6), και όταν επέστρεψαν στους αδελφούς στην Αντιόχεια της Συρίας, τους αφηγήθηκαν πώς τόσο σε εκείνα τα μέρη όσο και αλλού ο Θεός «είχε ανοίξει στα έθνη την πόρτα για την πίστη». (Πρ 14:27) Μια εμπειρία που είχαν στα Λύστρα ήταν πολύ ασυνήθιστη. Ο Παύλος είχε θεραπεύσει έναν ανάπηρο που δεν είχε περπατήσει ποτέ στη ζωή του, και ξαφνικά τα πλήθη άρχισαν να κραυγάζουν στην τοπική τους γλώσσα, τη λυκαονική: «Οι θεοί έγιναν όμοιοι με τους ανθρώπους και κατέβηκαν σε εμάς!» Τον Βαρνάβα τον αποκαλούσαν Δία και τον Παύλο τον πέρασαν για τον Ερμή. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας με δυσκολία κατάφεραν να αποτρέψουν τα συνεπαρμένα πλήθη από το να προσφέρουν θυσίες σε αυτούς σαν να ήταν θεοί.—Πρ 14:8-18.

Οι σπόροι της Χριστιανοσύνης που έπεσαν ανάμεσα στους Γαλάτες απέφεραν καλό καρπό. Από αυτούς βγήκαν μαθητές σαν τον Τιμόθεο και τον Γάιο. (Πρ 16:1· 20:4) Ο Παύλος έδωσε οδηγίες στις εκκλησίες της Γαλατίας αναφορικά με το πώς να βάζουν στην άκρη συνεισφορές για τους φτωχούς και τους απόρους του Κυρίου.—1Κο 16:1, 2· Γα 2:10.