ΗΡΩΔΙΑΝΟΙ (ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ)
Αυτοί ήταν προφανώς Ιουδαίοι υπέρμαχοι ή οπαδοί της δυναστείας των Ηρωδιδών, η οποία λάβαινε την εξουσία της από τη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού Χριστού, ηγέτης αυτής της δυναστείας ήταν ο Ηρώδης Αντίπας.
Η ιστορία δεν κάνει καμιά μνεία για τους Ηρωδιανούς, και οι Γραφές αναφέρονται ελάχιστες φορές σε αυτούς. (Ματ 22:16· Μαρ 3:6· 12:13) Ωστόσο, υπάρχουν ισχυρές αντιρρήσεις στις απόψεις ορισμένων για τους Ηρωδιανούς, ότι δηλαδή ήταν άτομα από το υπηρετικό προσωπικό του οίκου του Ηρώδη, ότι ήταν στρατιώτες του ή ότι ήταν αυλικοί του.
Από πολιτική άποψη, οι Ηρωδιανοί βρίσκονταν στη μέση: Από τη μια πλευρά τούς εναντιώνονταν οι Φαρισαίοι και οι Ιουδαίοι ζηλωτές οι οποίοι υποστήριζαν την ίδρυση ενός Ιουδαϊκού βασιλείου εντελώς ανεξάρτητου από το ρωμαϊκό έλεγχο, και από την άλλη τούς εναντιώνονταν εκείνοι που υποστήριζαν την πλήρη απορρόφηση της Ιουδαίας από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μερικοί Σαδδουκαίοι, οι οποίοι θεωρούνταν άτομα με ελεύθερη σκέψη και μετριοπαθείς του Ιουδαϊσμού, πιθανώς να ανήκαν στην ηρωδιανή σχολή. Αυτό το τελευταίο συμπέρασμα εξάγεται από τα όσα αναφέρουν ο Ματθαίος και ο Μάρκος σχετικά με τη δήλωση του Ιησού για το προζύμι. Σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 16:6, ο Ιησούς είπε: «Να προσέχετε από το προζύμι των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων», ενώ το εδάφιο Μάρκος 8:15 λέει: «Να προσέχετε από το προζύμι των Φαρισαίων και το προζύμι του Ηρώδη». Η επανάληψη της λέξης «προζύμι» τόνιζε ότι υπήρχε διαφορά ανάμεσα στις διεφθαρμένες διδασκαλίες των δύο παρατάξεων. Αντί της λέξης Ἡρῴδου, στο εδάφιο Μάρκος 8:15 (Κείμενο), μερικά χειρόγραφα περιέχουν τη φράση τῶν Ἡρῳδιανῶν, συγκεκριμένα ο πάπυρος Τσέστερ Μπίτι Αρ. 1 (P45), ο Κώδικας της Ουάσινγκτον I και ο Κώδικας Κοριδήθου.—Το Βιβλικό Λεξικό του Ερμηνευτή (The Interpreter’s Dictionary of the Bible), επιμέλεια Τζ. Ά. Μπάτρικ, 1962, Τόμ. 2, σ. 594· Η Βίβλος μας και τα Αρχαία Χειρόγραφα (Our Bible and the Ancient Manuscripts), του Σερ Φρέντερικ Κένιον, 1958, σ. 215, 216.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο: οι οπαδοί της παράταξης του Ηρώδη και οι Φαρισαίοι, αν και εμφανώς αντίθετοι μεταξύ τους στις πολιτικές και στις Ιουδαϊστικές απόψεις τους, ήταν απόλυτα ενωμένοι στη βίαιη εναντίωσή τους προς τον Ιησού. Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις αυτές οι αντίθετες παρατάξεις συσκέφθηκαν για να αποφασίσουν ποιος ήταν ο καλύτερος τρόπος να εξοντώσουν τον κοινό τους αντίπαλο. Το πρώτο καταγραμμένο περιστατικό ήταν λίγο μετά το Πάσχα του 31 Κ.Χ., κατά τη διάρκεια της μεγάλης διακονίας του Ιησού στη Γαλιλαία. Μόλις είδαν τον Ιησού να αποκαθιστά το ξεραμένο χέρι κάποιου ανθρώπου το Σάββατο, «οι Φαρισαίοι βγήκαν έξω και άρχισαν αμέσως να συνεννοούνται με τους οπαδούς της παράταξης του Ηρώδη εναντίον του, για να τον θανατώσουν».—Μαρ 3:1-6· Ματ 12:9-14.
Η δεύτερη καταγραμμένη περίπτωση ήταν σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, τρεις μόνο ημέρες πριν θανατωθεί ο Ιησούς, όταν κάποιοι μαθητές των Φαρισαίων και ορισμένοι οπαδοί της παράταξης του Ηρώδη ένωσαν τις δυνάμεις τους για να υποβάλουν τον Ιησού σε δοκιμή όσον αφορά το ζήτημα της φορολογίας. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν πληρωθεί κρυφά προκειμένου «να προσποιηθούν ότι είναι δίκαιοι για να τον πιάσουν από τα λόγια, ώστε να τον παραδώσουν στην κυβέρνηση και στην εξουσία του κυβερνήτη». (Λου 20:20) Προλόγισαν την άμεση ερώτησή τους για τους φόρους με λόγια κολακείας τα οποία είχαν στόχο να αποπροσανατολίσουν τον Ιησού. Ωστόσο, ο Ιησούς, αντιλαμβανόμενος την πανουργία και την πονηρία τους, δήλωσε: «Γιατί με υποβάλλετε σε δοκιμή, υποκριτές;» Στη συνέχεια, τους αποστόμωσε με την απάντησή του όσον αφορά το ζήτημα της πληρωμής φόρων.—Ματ 22:15-22· Λου 20:21-26.