ΚΙΤΤΙΜ
(Κιττίμ).
Ο Κιττίμ αναφέρεται ως ένας από τους τέσσερις “γιους” του Ιαυάν, παρότι σε όλες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει το όνομα στο εβραϊκό κείμενο της Γραφής εμφανίζεται μόνο στον πληθυντικό αριθμό. (Γε 10:4· 1Χρ 1:7) Ακολούθως, το όνομα χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει έναν λαό και μια περιοχή.
Ο Ιώσηπος (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Α΄, 128 [vi, 1]) αναφέρθηκε στον Κιττίμ με το όνομα «Χέθιμος» το οποίο συνέδεσε με την Κύπρο καθώς και με «το όνομα Χέθη που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι για όλα τα νησιά και για τις περισσότερες ναυτικές χώρες». Οι αρχαίοι Φοίνικες ονόμαζαν το λαό της Κύπρου Κίττι. Σύγχρονοι ειδήμονες συμφωνούν γενικά ότι η Κιττίμ ταυτίζεται με την Κύπρο.
Η πόλη Κίτιο στη νοτιοανατολική ακτή της Κύπρου είναι γνωστότερη ως φοινικική αποικία, γι’ αυτό και μερικοί λόγιοι θεωρούν άτοπη την καταχώριση του Κιττίμ στους απογόνους του Ιάφεθ. (Γε 10:2, 4· 1Χρ 1:5, 7) Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι Φοίνικες έφτασαν στην Κύπρο σχετικά αργά, η δε αποικία τους στο Κίτιο χρονολογείται, όπως πιστεύεται, μόλις από τον ένατο αιώνα Π.Κ.Χ. Έτσι λοιπόν, Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα ([The New Encyclopædia Britannica] 1987, Τόμ. 3, σ. 332), αφού χαρακτηρίζει το Κίτιο «κύρια φοινικική πόλη της Κύπρου», προσθέτει: «Τα αρχαιότερα ερείπια στο Κίτιο ανήκουν σε μια αιγαιακή αποικία της Μυκηναϊκής Περιόδου (περ. 1400-1100 π.Χ.)».—Βλέπε επίσης Τόμ. 16, σ. 948.
Το ότι η Κιττίμ μπορεί να περιλαμβάνει και άλλες περιοχές εκτός από την Κύπρο υποδηλώνεται από την προαναφερθείσα δήλωση του Ιώσηπου ότι οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν αυτή την ονομασία και για άλλα νησιά και χώρες της Μεσογείου οι οποίες βρέχονταν από θάλασσα—με τη διαφορά ότι, μεταξύ των χωρών Κιττίμ, η Κύπρος ήταν η πλησιέστερη (στην Παλαιστίνη). Αυτό φαίνεται να εξάγεται από τις αναφορές στα «νησιά» ή στις «παράκτιες περιοχές» της Κιττίμ στα εδάφια Ιεζεκιήλ 27:6 και Ιερεμίας 2:10. Μερικοί σχολιαστές θεωρούν ότι η Κιττίμ χρησιμοποιείται με αυτή την ευρύτερη έννοια και στο εδάφιο Αριθμοί 24:24, όπου ο σύγχρονος του Μωυσή προφήτης Βαλαάμ προείπε ότι «πλοία από την ακτή της Κιττίμ» θα ταλαιπωρούσαν την Ασσυρία και τον Έβερ, προσθέτοντας όμως ότι και αυτός ακόμη ο επιτιθέμενος θα αφανιζόταν τελικά. Αυτή η άποψη αφήνει περιθώρια για την εκδοχή να προερχόταν η επίθεση από την παράκτια περιοχή της Μακεδονίας, από όπου άρχισε την προέλασή του ο Μέγας Αλέξανδρος κατακτώντας τη γη του «Ασσούρ» (Ασσυρία-Βαβυλωνία) καθώς και τη Μηδοπερσική Αυτοκρατορία. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι επιτιθέμενοι ήταν Ρωμαίοι από τα παράλια της Μεσογείου στην Ιταλία. Η λατινική Βουλγάτα χρησιμοποιεί τη λέξη «Ιταλία» αντί της λέξης «Κιττίμ» στο εδάφιο Αριθμοί 24:24 και το Ταργκούμ του Ογκέλου λέει «Ρωμαίοι». Ωστόσο, το απόκρυφο βιβλίο Α΄ Μακκαβαίων (1:1) χρησιμοποιεί το όνομα «Χεττιίμ» (Κιττίμ) υποδηλώνοντας τη Μακεδονία.
Στην εξαγγελία του Ησαΐα κατά της Τύρου, η Κιττίμ (πιθανότατα η Κύπρος) είναι το σημείο όπου τα πλοία της Θαρσείς που κατευθύνονται προς την Ανατολή μαθαίνουν την είδηση για την πτώση της Τύρου, και ο Ιεχωβά λέει στην “παρθένα κόρη της Σιδώνας να περάσει απέναντι στην Κιττίμ”, στη μάταιη προσπάθειά της να βρει καταφύγιο. (Ησ 23:1, 11, 12) Αυτό εναρμονίζεται με τις ιστορικές αποδείξεις περί φοινικικών αποικιών στην Κύπρο την εποχή που προφήτευε ο Ησαΐας (περ. 778-μτ. το 732 Π.Κ.Χ.). Μια επιγραφή του Σενναχειρείμ εξιστορεί τη φυγή του Βασιλιά Λούλι της Σιδώνας στο νησί Γιαντνανά (Κύπρο) λόγω της επίθεσης των Ασσυρίων. (Αρχαία Κείμενα από την Εγγύς Ανατολή [Ancient Near Eastern Texts], επιμέλεια Τζ. Πρίτσαρντ, 1974, σ. 287, 288) Παρόμοια, πολλοί από την Τύρο, σε εκπλήρωση της εξαγγελίας του Ησαΐα, προφανώς αναζήτησαν καταφύγιο στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της 13χρονης πολιορκίας της Τύρου από τον Ναβουχοδονόσορα.
Η τελευταία μνεία της Κιττίμ (με αυτό το όνομα) βρίσκεται στην προφητεία που εξέφερε ο Δανιήλ για τον ανταγωνισμό ανάμεσα στο «βασιλιά του βορρά» και στο «βασιλιά του νότου», όπου και αναφέρεται ότι μια επίθεση του «βασιλιά του βορρά» αποτυγχάνει εξαιτίας των “πλοίων της Κιττίμ”.—Δα 11:30· βλέπε ΚΥΠΡΟΣ.