Τεμπελιά — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΤΕΜΠΕΛΙΑ

Φυγοπονία· απραξία· νωχέλεια· νωθρότητα· οκνηρία. Το εβραϊκό ρήμα ‛ατσάλ σημαίνει «δείχνω οκνηρία». (Κρ 18:9) Το συγγενικό επίθετο αυτού του ρήματος μεταφράζεται «τεμπέλης». (Παρ 6:6) Στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο χρησιμοποιούνται οι λέξεις ὀκνηρός (Ματ 25:26· Ρω 12:11) και νωθρός.—Εβρ 5:11· 6:12.

Ο Ιεχωβά και ο Γιος του, οι δύο πιο Φίλεργες Προσωπικότητες, μισούν την τεμπελιά. Ο Ιησούς είπε: «Ο Πατέρας μου εργάζεται ως τώρα, και εγώ εργάζομαι». (Ιωα 5:17) Από την αρχή ως το τέλος, ο Λόγος του Θεού περιέχει προειδοποιήσεις για τον τεμπέλη και καταδικάζει την τεμπελιά.

Ο Τρόπος Σκέψης του Τεμπέλη. Περιγραφή του τεμπέλη δίνεται στο βιβλίο των Παροιμιών. Πρώτα από όλα, ο τεμπέλης δημιουργεί εμπόδια με το μυαλό του προκειμένου να δικαιολογηθεί για το ότι δεν αρχίζει να ασχολείται με κάποιο έργο. «Ο δρόμος του τεμπέλη είναι σαν φράχτης από βάτους». (Παρ 15:19) Βλέπει την εργασία που πρέπει να κάνει σαν έναν πολύ δύσβατο δρόμο γεμάτο βάτους. Μετά εφευρίσκει γελοίες δικαιολογίες για τη νωθρότητά του, λέγοντας: «Είναι ένα λιοντάρι έξω! Στο μέσο των πλατειών θα φονευτώ!», σαν να ελλόχευε στην εργασία κάποιος κίνδυνος, που όμως είναι ανύπαρκτος. (Παρ 22:13) Συχνά η τεμπελιά συνοδεύεται από δειλία, από αναστολές που γεννάει ο φόβος. (Ματ 25:26, υποσ.· 2Τι 1:7) Αν και οι άλλοι δίνουν στον τεμπέλη συμβουλές και παραινέσεις, αυτός στριφογυρίζει πάνω στο κρεβάτι του όπως «η πόρτα στρέφεται στη στρόφιγγά της», σαν να μην μπορεί να σηκωθεί. Είναι τόσο τεμπέλης που δεν μπορεί ούτε να φάει. «Έχει κρύψει το χέρι του στη γαβάθα του συμποσίου· έχει αποκάμει τόσο πολύ ώστε δεν μπορεί να το ξαναφέρει στο στόμα του». (Παρ 26:14, 15· 19:24) Αλλά αυταπατάται και πιστεύει μέσα του ότι έχει δίκιο.

Ένα τέτοιο άτομο αρέσκεται σε αληθοφανείς εκλογικεύσεις και φαντασιώδη επιχειρήματα. Μπορεί να πιστεύει ότι η εργασία θα βλάψει την υγεία του ή ότι είναι πολύ κουρασμένος. Μπορεί να έχει την εντύπωση ότι ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να τον συντηρεί. Ή αναβάλλει για αύριο ό,τι έχει να κάνει σήμερα. (Παρ 20:4) Με το παραμικρό που κάνει αισθάνεται ότι έκανε το μέρος του, ακριβώς όπως και κάθε άλλος. Ενώ όλοι οι επιμελείς άνθρωποι μπορούν να δώσουν κάποια λογική απάντηση σε οποιοδήποτε από αυτά τα επιχειρήματα, αυτός είναι «στα δικά του μάτια σοφότερος» και νομίζει ότι εκείνοι είναι οι ανόητοι που κοπιάζουν και προσπαθούν να τον παρακινήσουν να κάνει το ίδιο.—Παρ 26:13-16.

Ο τεμπέλης δεν χαρακτηρίζεται από «αυτάρκεια» ούτε ικανοποιείται με «διατροφή, ενδύματα και στέγη». (1Τι 6:6-8) Αντίθετα, επιθυμεί διάφορα πράγματα, συνήθως πολύ περισσότερα από τροφή ή ρούχα. «Ο τεμπέλης επιθυμεί, αλλά η ψυχή του δεν έχει τίποτα». (Παρ 13:4) Δεν δείχνει ενδιαφέρον ή σεβασμό για το συνάνθρωπό του, αλλά είναι διατεθειμένος να αφήσει κάποιον άλλον να κάνει τη δική του εργασία ή ακόμη και να του προμηθεύσει τα πράγματα που επιθυμεί.—Παρ 20:4.

Ο Μισθός της Τεμπελιάς. Ενώ ο τεμπέλης μπορεί να πιστεύει ότι αργότερα θα δραστηριοποιηθεί, ο μισθός της τεμπελιάς του τον προλαβαίνει ξαφνικά και τότε είναι πολύ αργά, καθώς του λέγονται τα εξής: «Λίγος ακόμη ύπνος, λίγο ακόμη γλυκοκοίμισμα, λίγο ακόμη σταύρωμα των χεριών καθώς είσαι ξαπλωμένος, και σίγουρα η φτώχεια σου θα έρθει σαν ληστής και η στέρησή σου σαν ένοπλος άντρας».—Παρ 6:9-11.

Η περιγραφή της κατάστασης του τεμπέλη, είτε τη θεωρήσουμε κυριολεκτική είτε μεταφορική, είναι αληθινή: «Πέρασα από τον αγρό του τεμπέλη και από το αμπέλι του ανθρώπου που του λείπει η καρδιά. Και τι να δω! είχε βγάλει παντού ζιζάνια. Τσουκνίδες σκέπαζαν την επιφάνειά του και ο πέτρινος τοίχος του ήταν γκρεμισμένος». «Από τη μεγάλη τεμπελιά η ξυλοδεσιά καταρρέει, και από τα κατεβασμένα χέρια το σπίτι στάζει».—Παρ 24:30, 31· Εκ 10:18.

Όποιος προσλαμβάνει τον τεμπέλη, ή όποιος εκπροσωπείται από αυτόν, δίχως άλλο θα απογοητευτεί, θα δυσαρεστηθεί και θα ζημιωθεί, επειδή, «όπως το ξίδι στα δόντια και ο καπνός στα μάτια, έτσι είναι ο τεμπέλης σε εκείνους που τον στέλνουν».—Παρ 10:26.

Η τεμπελιά του νωθρού ατόμου θα αποβεί τελικά ολέθρια για αυτόν, επειδή «η ίδια η λαχτάρα του θα θανατώσει τον τεμπέλη». Ο τεμπέλης λαχταράει πράγματα που δεν τα αξίζει ή είναι εσφαλμένα. Μπορεί να οδηγηθεί στην καταστροφή, προσπαθώντας να τα αποκτήσει. Όπως και να έχει, η λαχτάρα του σε συνδυασμό με την τεμπελιά του τον απομακρύνουν από τον Θεό, την Πηγή της ζωής.—Παρ 21:25.

Ο Χριστιανός που είναι τεμπέλης δεν καλλιεργεί τον καρπό του πνεύματος, ο οποίος ζωογονεί και δραστηριοποιεί (Πρ 18:25), αλλά στην πραγματικότητα δημιουργεί προβλήματα στον εαυτό του. Ικανοποιεί τις επιθυμίες της σάρκας. Προτού περάσει πολύς καιρός μπορεί να “περπατάει άτακτα”, “με το να μην εργάζεται καθόλου αλλά να ανακατεύεται σε ό,τι δεν τον αφορά”.—2Θε 3:11.

Η Άποψη της Χριστιανικής Εκκλησίας. Στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία είχε καθιερωθεί μια διευθέτηση για την παροχή υλικής βοήθειας σε άπορα άτομα, ειδικά στις χήρες. Φαίνεται ότι μερικές από τις νεότερες χήρες εξέφραζαν την επιθυμία να χρησιμοποιήσουν την ελευθερία που είχαν ως χήρες για να ενασχολούνται με ζήλο στη Χριστιανική διακονία. (Παράβαλε 1Κο 7:34.) Προφανώς σε μερικές δινόταν υλική βοήθεια. Αυτές, όμως, αντί να αξιοποιούν τη μεγαλύτερη ελευθερία και τον επιπρόσθετο χρόνο που τους εξασφάλιζε αυτή η διευθέτηση, γίνονταν άεργες, αργόσχολες και άρχιζαν να περιφέρονται άσκοπα. Γίνονταν σπερμολόγοι και ανακατεύονταν στις υποθέσεις των άλλων, μιλώντας για πράγματα που δεν έπρεπε. Γι’ αυτόν το λόγο ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε τον επίσκοπο Τιμόθεο να μην καταγράφει στον κατάλογο παροχής βοήθειας τέτοια άτομα. Εκείνες οι γυναίκες έπρεπε να παντρεύονται και να χρησιμοποιούν την ενεργητικότητά τους και τις ικανότητές τους για να αναθρέψουν παιδιά και να διαχειρίζονται το σπιτικό τους.—1Τι 5:9-16.

Σε σχέση με την υλική βοήθεια μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, ο Βιβλικός κανόνας είναι: «Αν κάποιος δεν θέλει να εργάζεται δεν πρέπει ούτε και να τρώει». (2Θε 3:10) Ο άντρας, ως κεφαλή της οικογένειας, πρέπει να προμηθεύει για το σπιτικό του, και η σύζυγος δεν πρέπει να τρώει «ψωμί τεμπελιάς».—Παρ 31:27· 1Τι 5:8.

Να Αποφεύγετε την Τεμπελιά στη Μελέτη και στη Διακονία. Η Γραφή λέει ότι δεν πρέπει να εκδηλώνει κάποιος τεμπελιά σε σχέση με τη μελέτη, την απόκτηση βαθύτερης κατανόησης των σκοπών του Θεού και την ενασχόληση με τη Χριστιανική διακονία. Ο απόστολος Παύλος έλεγξε κάποιους Εβραίους Χριστιανούς που δεν έκαναν πρόοδο, επισημαίνοντας: «Έχετε γίνει νωθροί στην ακοή σας. Διότι, αν και οφείλατε να είστε δάσκαλοι από άποψη χρόνου, εσείς χρειάζεστε πάλι να σας διδάσκει κάποιος από την αρχή τα στοιχειώδη πράγματα των ιερών εξαγγελιών του Θεού· και έχετε γίνει άτομα που χρειάζονται γάλα, όχι στερεή τροφή». (Εβρ 5:11, 12) Επίσης νουθετεί: «Να μη χασομεράτε [μὴ ὀκνηροί, Κείμενο] στις ασχολίες σας. Να φλέγεστε με το πνεύμα».—Ρω 12:11.

Ο Ιησούς προείπε ότι θα υπήρχε μια τάξη ανθρώπων οι οποίοι θα ισχυρίζονταν ότι είναι υπηρέτες του και οι οποίοι θα γίνονταν οκνηροί και πονηροί, εφόσον δεν θα εργάζονταν για την επέκταση των συμφερόντων του Κυρίου στη γη. Όταν ο Κύριος θα επέστρεφε, θα αφαιρούσε από αυτούς τα συμφέροντα που τους είχε εμπιστευτεί και θα τους πέταγε ως «άχρηστο δούλο έξω στο σκοτάδι».—Ματ 25:18, 24-30.