ΛΕΥΙΑΘΑΝ

[εβρ., λιβγιαθάν].

Αυτή η εβραϊκή λέξη εμφανίζεται έξι φορές στην Αγία Γραφή. Θεωρείται ότι προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «στεφάνι», και ως εκ τούτου αυτή η ονομασία υποδηλώνει κάτι στριφογυρισμένο, ή αλλιώς κάτι που σχηματίζει δίπλες. Οι περισσότερες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής μεταγράφουν την εν λόγω ονομασία.

Εφόσον, εκτός από το εδάφιο Ιώβ 3:8, στις διάφορες περιπτώσεις ο Λευιάθαν συσχετίζεται με το νερό, φαίνεται ότι αυτός ο όρος υποδηλώνει κάποιο υδρόβιο πλάσμα μεγάλων διαστάσεων και μεγάλης δύναμης, αν και όχι κατ’ ανάγκην ενός συγκεκριμένου είδους. Τα εδάφια Ψαλμός 104:25, 26 λένε ότι αυτό παίζει στη θάλασσα όπου ταξιδεύουν τα πλοία, και γι’ αυτό πολλοί υποστηρίζουν ότι εδώ ο όρος εφαρμόζεται σε κάποιο είδος φάλαινας. Μολονότι οι φάλαινες σπανίζουν στη Μεσόγειο, δεν είναι άγνωστες σε αυτή τη θάλασσα. Τμήματα από τους σκελετούς δύο φαλαινών εκτίθενται σε μουσείο της Βηρυτού. Η Αμερικανική Μετάφραση λέει εδώ «κροκόδειλος» αντί για Λευιάθαν. Επιπρόσθετα, η λέξη «θάλασσα» (γιαμ) δεν είναι από μόνη της καθοριστική, επειδή στην εβραϊκή μπορεί να αναφέρεται σε μια μεγάλη υδάτινη μάζα της ενδοχώρας, όπως η Θάλασσα της Γαλιλαίας (Θάλασσα της Χιννερέθ) (Αρ 34:11· Ιη 12:3), ή ακόμη και στον ποταμό Νείλο (Ησ 19:5) ή στον Ευφράτη.—Ιερ 51:36.

Η περιγραφή του «Λευιάθαν» στα εδάφια Ιώβ 41:1-34 ταιριάζει πολύ στον κροκόδειλο, ενώ με τη «θάλασσα» του εδαφίου 31 ίσως εννοείται κάποιος ποταμός όπως ο Νείλος ή κάποια άλλη μάζα γλυκού νερού. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι ορισμένοι κροκόδειλοι, όπως οι κροκόδειλοι του Νείλου (κροκόδειλος ο νειλωτικός [Crocodylus niloticus]), μπορούν να βρεθούν στις ακτές και μερικές φορές μπαίνουν στη θάλασσα σε αρκετή απόσταση από τη στεριά.

Ο 74ος Ψαλμός περιγράφει διάφορες σωτήριες πράξεις του Θεού για το λαό του και τα εδάφια 13 και 14 αναφέρονται συμβολικά στην απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο. Εδώ ο όρος “θαλάσσια τέρατα [εβρ., θαννινίμ, πληθυντικός της λέξης ταννίν]” χρησιμοποιείται ως παράλληλη έκφραση του όρου «Λευιάθαν», η δε συντριβή των κεφαλιών του Λευιάθαν μπορεί κάλλιστα να αναφέρεται στη συντριπτική ήττα του Φαραώ και του στρατού του την εποχή της Εξόδου. Τα Αραμαϊκά Ταργκούμ λένε εδώ «τους δυνατούς του Φαραώ» αντί για «τα κεφάλια του Λευιάθαν». (Παράβαλε Ιεζ 29:3-5, όπου ο Φαραώ παρομοιάζεται με «μεγάλο θαλάσσιο τέρας» μέσα στα κανάλια του Νείλου· επίσης Ιεζ 32:2.) Το εδάφιο Ησαΐας 27:1 χρησιμοποιεί προφανώς τον Λευιάθαν (Ο΄, τόν δράκοντα) ως σύμβολο μιας αυτοκρατορίας, μιας οργάνωσης διεθνούς εμβέλειας η οποία κυριαρχείται από κάποιον που αποκαλείται και ο ίδιος «φίδι» και «δράκοντας». (Απ 12:9) Πρόκειται για μια προφητεία αποκατάστασης του Ισραήλ, και επομένως το ότι ο Ιεχωβά «θα στρέψει την προσοχή του» στον Λευιάθαν πρέπει να περιλαμβάνει τη Βαβυλώνα. Ωστόσο, τα εδάφια 12 και 13 μνημονεύουν επίσης την Ασσυρία και την Αίγυπτο. Άρα, ο Λευιάθαν εδώ προφανώς αναφέρεται σε μια διεθνή οργάνωση ή αυτοκρατορία που εναντιώνεται στον Ιεχωβά και στους λάτρεις του.