ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ
Κόσμημα σε σχήμα κρίκου που φοριέται στο δάχτυλο. Δακτυλιόσχημα κοσμήματα διαφόρων ειδών, τα οποία φορούσαν τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες, ήταν κοινά ανάμεσα στους Εβραίους, στους Αιγυπτίους, στους Ασσυρίους, στους Βαβυλωνίους, στους Έλληνες, στους Ρωμαίους και σε άλλους λαούς της αρχαιότητας. Αυτά τα κοσμήματα τα φορούσαν όχι μόνο στα δάχτυλα αλλά και στη μύτη και στα αφτιά. (Βλέπε ΚΡΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΥΤΗ· ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ.) Τα υλικά που χρησιμοποιούνταν ήταν μεταξύ άλλων χρυσός, ασήμι, μπρούντζος, χαλκός, γυαλί, σίδερο και ελεφαντόδοντο. Μερικά δαχτυλίδια ήταν διακοσμημένα με ένθετες πέτρες. Οι Αιγύπτιοι είχαν ιδιαίτερη προτίμηση στα δαχτυλίδια που έφεραν παραστάσεις σκαραβαίου, ο οποίος ήταν για αυτούς σύμβολο της αιώνιας ζωής. Ανάμεσα στα πολλά κοσμήματα που ανασκάφηκαν από τον τάφο του Αιγύπτιου Φαραώ Τουταγχαμών ήταν ένα δαχτυλίδι αποτελούμενο από τρεις κρίκους με τρεις σκαραβαίους, έναν από κυανόχρωμο γυαλί και δύο από χρυσό. Μερικά δαχτυλίδια των Ρωμαίων έφεραν εγχάρακτες μυθολογικές παραστάσεις ή ακόμη και προσωπογραφίες προγόνων ή φίλων τους.
Στην παραβολή του Ιησού για τον άσωτο γιο ο συγχωρητικός πατέρας διατάζει να βάλουν ένα δαχτυλίδι στο χέρι του ασώτου που επέστρεψε. (Λου 15:22) Αυτή η πράξη έδειχνε αφενός την εύνοια και τη στοργή του πατέρα και αφετέρου το κύρος, την τιμή και τη θέση που αποδιδόταν σε αυτόν τον αποκαταστημένο γιο. Ο Ιάκωβος, ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, συμβούλεψε τους Χριστιανούς να μη μεροληπτούν υπέρ εκείνων που φορούσαν λαμπρά ρούχα και χρυσά δαχτυλίδια (τα οποία υποδήλωναν πλούτο και υψηλή κοινωνική θέση). (Ιακ 2:1-9) Ανάλογο είναι το πνεύμα των λόγων του αποστόλου Πέτρου ο οποίος, ενώ δεν καταδίκασε το να φοράει κάποιος τέτοιου είδους κοσμήματα, τόνισε ότι ο πνευματικός στολισμός είναι πολύ πιο σημαντικός.—1Πε 3:1-5.
Σφραγιδοφόρα Δαχτυλίδια. Οι εβραϊκές λέξεις που χρησιμοποιούνται για να ορίσουν ένα δαχτυλίδι ή ένα σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι προέρχονται από ρίζες που σημαίνουν «βουλιάζω» (Ιερ 38:6) και «σφραγίζω». (1Βα 21:8) Αυτοί οι όροι ίσως συνδέονται με την κύρια χρήση ορισμένων αρχαίων δαχτυλιδιών που ήταν η δημιουργία αποτυπώματος πάνω σε πηλό ή σε κερί με βύθιση ή εμπίεση του δαχτυλιδιού μέσα σε αυτό το υλικό. Τα εν λόγω δαχτυλίδια ήταν χρυσά, ασημένια ή μπρούντζινα. Μερικά έφεραν ένθετη, εγχάρακτη πέτρα με το όνομα ή το σύμβολο του κατόχου. Η σφραγίδα σε αυτά ήταν είτε ένθετη είτε στρεπτή είτε κυλινδρική. Μερικά τα κρεμούσαν, πιθανώς στο λαιμό, με ένα διακοσμητικό κορδόνι.—Γε 38:18, 25.
Το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι ενός άρχοντα ή ενός αξιωματούχου ήταν σύμβολο της εξουσίας του. (Γε 41:41, 42) Επίσημα έγγραφα ή πράγματα που δεν έπρεπε να παραποιηθούν ή να αλλάξουν σφραγίζονταν με τέτοια δαχτυλίδια, όπως περίπου γίνεται στη σύγχρονη εποχή με τις επίσημες σφραγίδες ή τις υπογραφές.—Εσθ 3:10-13· 8:2, 8-12· Δα 6:16, 17.
Μεταφορική Χρήση. Κατά την αρχαιότητα, το σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι φαίνεται ότι χρησιμοποιούνταν σε παροιμιώδεις φράσεις που αναφέρονταν σε κάποιο πολύτιμο αντικείμενο ή άτομο. Η προφητεία του Ιερεμία άφηνε να εννοηθεί ότι ο Βασιλιάς Χονίας (Ιωαχίν) του Ιούδα δεν θα γλίτωνε τη συμφορά, ακόμη και αν ήταν “σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο δεξί χέρι του Ιεχωβά”. Ο Ιωαχίν εκθρονίστηκε ύστερα από ένα πολύ σύντομο διάστημα διακυβέρνησης. (Ιερ 22:24· 2Βα 24:8-15) Επίσης, ο Ιεχωβά είπε για τον πιστό Ζοροβάβελ: «Θα πάρω εσένα . . . και θα σε καταστήσω σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι, επειδή εσένα έχω εκλέξει». (Αγγ 2:23) Ο Ζοροβάβελ, ο οποίος υπηρετούσε τον Ιεχωβά με επίσημη ιδιότητα σε σχέση με την ανοικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ, ήταν πολύτιμος για τον Ιεχωβά, σαν ένα σφραγιδοφόρο δαχτυλίδι στο χέρι του ίδιου του Θεού. Ο Ζοροβάβελ είχε συμμορφωθεί άφοβα με την ενθάρρυνση που παρείχε ο Ιεχωβά μέσω των προφητών Αγγαίου και Ζαχαρία και είχε αναλάβει το έργο της κατασκευής του ναού παρά την απαγόρευση που είχε επιβάλει ο παραπληροφορημένος βασιλιάς της Περσίας. (Εσδ 4:24–5:2) Ο Ιεχωβά θα συνέχιζε να χρησιμοποιεί τον Ζοροβάβελ προκειμένου να εκπληρώσει το ρητό σκοπό Του, και κανένας ανθρώπινος κυβερνήτης δεν θα μπορούσε να τον απομακρύνει από εκείνη την τιμημένη υπηρεσία.