ΛΑΦΥΡΑ

Τα αντικείμενα, ή αλλιώς η λεία, που αποσπούν από τους ηττημένους εχθρούς οι νικητές στον πόλεμο θεωρώντας κατά παράδοση ότι τους ανήκουν, ή, σπανιότερα, η λεία που αρπάζουν επιδρομείς ή ληστές. (Λου 11:21, 22) Μολονότι ο Ισραήλ έπαιρνε λάφυρα όταν νικούσε, δεν διεξήγε τις μάχες του έχοντας ως κίνητρο τη λαφυραγώγηση, αλλά αυτή αποτελούσε μέρος της αμοιβής τους από τον Ιεχωβά για το ότι πραγματοποιούσαν το θέλημά του, ως εκτελεστές εντεταλμένοι από τον ίδιο.

Ο Αβραάμ, όταν έσωσε τον Λωτ από τις δυνάμεις του Χοδολλογομόρ, αρνήθηκε να δεχτεί από το βασιλιά των Σοδόμων λάφυρα για τον εαυτό του ώστε να μην μπορεί να πει κανείς ότι αυτός, και όχι ο Ιεχωβά, έκανε τον Αβραάμ πλούσιο.—Γε 14:1-24· Εβρ 7:4.

Μοίρασμα των Λαφύρων. Όταν εκτελέστηκε εκδίκηση εναντίον των Μαδιανιτών επειδή προκάλεσαν την αμαρτία και την εξολόθρευση πολλών από τον Ισραήλ (Αρ 25), πάρθηκαν πολλά λάφυρα. Αυτά μοιράστηκαν έτσι ώστε οι 12.000 πολεμιστές πήραν τα μισά και εκείνοι που έμειναν στο σπίτι τους τα άλλα μισά. Κατόπιν το ένα πεντακοσιοστό από το μερίδιο των πολεμιστών πήγε στους ιερείς, ενώ το ένα πεντηκοστό του άλλου μισού στους Λευίτες. Οι στρατιώτες έδωσαν εθελοντικά στο αγιαστήριο πολλά χρυσά λάφυρα, ιδιαίτερα κοσμήματα και στολίδια, από εκτίμηση για την προστασία που τους παρείχε ο Ιεχωβά στη μάχη, στην οποία δεν έχασαν ούτε έναν άντρα.—Αρ 31:3-5, 21-54.

Αυτή η τακτική μπορεί να μην ακολουθήθηκε επακριβώς σε μεταγενέστερες περιπτώσεις, αλλά φαίνεται ότι έθεσε τη γενική βάση για το μοίρασμα των λαφύρων. (1Σα 30:16-20, 22-25· Ψλ 68:12) Αργότερα, στην περίοδο της βασιλείας, μέρος από τα λάφυρα ξεχωριζόταν για το βασιλιά ή για το αγιαστήριο.—2Σα 8:7, 8, 11, 12· 2Βα 14:14· 1Χρ 18:7, 11.

Στην Κατάκτηση της Χαναάν. Οι πόλεις των εφτά εθνών της Χαναάν έπρεπε να αφιερωθούν στην καταστροφή. Όλοι οι κάτοικοι έπρεπε να θανατωθούν. Μόνο τα ζώα και διάφορα αντικείμενα μπορούσαν να κρατηθούν. (Δευ 20:16-18· 7:1, 2· Ιη 11:14) Η Ιεριχώ, ως οι πρώτοι καρποί από την κατάκτηση της Χαναάν, αποτέλεσε εξαίρεση. Κράτησαν μόνο τα μεταλλικά αντικείμενα και τα αφιέρωσαν στο αγιαστήριο. (Ιη 6:21, 24) Το σπιτικό της Ραάβ διαφυλάχτηκε λόγω της πίστης της. (Ιη 6:25) Αν χρειαζόταν να καταλάβουν με μάχη τις πόλεις των λαών άλλων εθνών, κρατούσαν ζωντανές τις παρθένες και τα παιδιά. (Δευ 20:10-15) Όλα τα λάφυρα υπό τη μορφή αγαθών ή άλλων αντικειμένων έπρεπε να καθαριστούν. Αν ήταν φτιαγμένα από ύφασμα, δέρμα ή ξύλο, έπρεπε να πλυθούν. Αν ήταν μεταλλικά, έπρεπε να περάσουν μέσα από τη φωτιά.—Αρ 31:20-23.

Αποστατικές Πόλεις. Οι ισραηλιτικές πόλεις που αποστατούσαν έπρεπε να αφανίζονται ολοσχερώς μαζί με όλους τους κατοίκους τους. Τα λάφυρα έπρεπε να καίγονται στην πλατεία και η πόλη να παραμείνει «σωρός ερειπίων στον αιώνα».—Δευ 13:12-17.

Ο Χριστός Λαφυραγωγεί το Σπίτι του Σατανά. Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, λαφυραγώγησε ή “λεηλάτησε” το σπίτι του Σατανά, ελευθερώνοντας όσους ήταν υποδουλωμένοι στους δαίμονες με το να θεραπεύει τις παθήσεις που τους είχαν προκαλέσει αυτοί. (Ματ 12:22-29) Επίσης, «όταν ανέβηκε στα ύψη, πήρε αιχμάλωτους· έδωσε δώρα σε μορφή ανθρώπων». Αυτούς τους απέσπασε από τον έλεγχο του Σατανά ώστε να αποτελούν δώρα για την εποικοδόμηση της εκκλησίας του.—Εφ 4:8, 11, 12.