ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ
Έκφραση στο εδάφιο Ρωμαίους 13:1 η οποία αναφέρεται στις ανθρώπινες κυβερνητικές εξουσίες. Αυτό το εδάφιο έχει αποδοθεί με διάφορους τρόπους: «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, γιατί δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από τον Θεό· οι υπάρχουσες εξουσίες βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό». (ΜΝΚ) «Κάθε υπήκοος ας υποτάσσεται στις άρχουσες εξουσίες, διότι δεν υπάρχει εξουσία που να μην είναι υπό τον έλεγχο του Θεού, και υπό τον έλεγχό Του έχουν συσταθεί οι υπάρχουσες εξουσίες». (We) «Καθένας πρέπει να υπακούει στις κρατικές εξουσίες, διότι καμιά εξουσία δεν υπάρχει χωρίς την άδεια του Θεού, και οι υπάρχουσες εξουσίες έχουν τοποθετηθεί εκεί από τον Θεό».—TEV· βλέπε επίσης ΛΧ, ΤΚΔ.
Παρότι οι ανθρώπινες κυβερνητικές εξουσίες δεν προέρχονται από τον Ιεχωβά Θεό (παράβαλε Ματ 4:8, 9· 1Ιω 5:19· Απ 13:1, 2), αυτός έχει επιτρέψει να έρθουν σε ύπαρξη, και η ύπαρξή τους συνεχίζεται με την άδειά του. Ωστόσο, αν ο Ιεχωβά το επιλέξει, μπορεί να απομακρύνει, να κατευθύνει ή να ελέγξει αυτές τις εξουσίες με σκοπό την επιτέλεση του θελήματός του. Ο προφήτης Δανιήλ δήλωσε σε σχέση με τον Ιεχωβά: «Αυτός αλλάζει χρόνους και καιρούς, απομακρύνει βασιλιάδες και εγκαθιστά βασιλιάδες». (Δα 2:21) Επίσης, το εδάφιο Παροιμίες 21:1 αναφέρει: «Η καρδιά του βασιλιά είναι σαν ρεύματα νερού στο χέρι του Ιεχωβά. Όπου τον ευχαριστεί τη στρέφει».—Παράβαλε Νε 2:3-6· Εσθ 6:1-11.
Λόγοι για Χριστιανική Υποταγή. Δεδομένου ότι οι Χριστιανοί δεν έχουν κανέναν λόγο να εναντιώνονται σε μια διευθέτηση την οποία έχει επιτρέψει ο Θεός, έχουν σοβαρούς λόγους να υποτάσσονται στις ανώτερες εξουσίες. Οι κυβερνητικοί άρχοντες, αν και μπορεί να είναι διεφθαρμένοι ως άτομα, υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν τιμωρούν κάποιον επειδή κάνει το καλό, δηλαδή επειδή προσκολλάται στους νόμους της χώρας. Όταν, όμως, ένα άτομο διαπράττει κλοπή, φόνο ή άλλες άνομες πράξεις, μπορεί να αναμένει δυσμενή κρίση από την άρχουσα εξουσία. Για παράδειγμα, κάποιος που είναι ένοχος για φόνο εκ προμελέτης ίσως εκτελεστεί για το έγκλημά του. Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός έδωσε την εξουσιοδότηση για επιβολή θανατικής ποινής στους δολοφόνους μετά τον Κατακλυσμό (Γε 9:6), οι ανθρώπινες εξουσίες, εκτελώντας τον παραβάτη, θα ενεργούσαν ως «διάκονος του Θεού, εκδικητής για να εκδηλώσει οργή σε εκείνον που πράττει το κακό».—Ρω 13:2-4· Τιτ 3:1· 1Πε 2:11-17.
Η Χριστιανική υποταγή στις ανώτερες εξουσίες δεν βασίζεται απλώς στο γεγονός ότι αυτές έχουν τη δυνατότητα να τιμωρούν τους κακοποιούς. Για τον Χριστιανό αυτό είναι ζήτημα συνείδησης. Ο Χριστιανός υποτάσσεται στις ανθρώπινες εξουσίες επειδή αναγνωρίζει ότι αυτό είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. (Ρω 13:5· 1Πε 2:13-15) Επομένως, η υποταγή στις ανώτερες εξουσίες—στις κοσμικές πολιτικές εξουσίες—δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι απόλυτη. Θα ήταν αδύνατον να διατηρεί ένας Χριστιανός αγαθή συνείδηση και να εκτελεί το θεϊκό θέλημα αν παραβίαζε το νόμο του Θεού επειδή το απαιτεί αυτό κάποια πολιτική εξουσία. Γι’ αυτόν το λόγο, η υποταγή στις ανώτερες εξουσίες πρέπει να εξετάζεται πάντοτε μέσα από το πρίσμα της δήλωσης των αποστόλων στο Ιουδαϊκό Σάνχεδριν: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους».—Πρ 5:29.
Εφόσον οι κυβερνητικές εξουσίες προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες χάριν της προστασίας, της ασφάλειας και της ευημερίας των υπηκόων τους, δικαιούνται φόρους και τέλη ως αμοιβή για τις υπηρεσίες τους. Οι κυβερνητικές εξουσίες μπορούν να αποκληθούν «δημόσιοι υπηρέτες του Θεού» με την έννοια ότι παρέχουν ωφέλιμες υπηρεσίες. (Ρω 13:6, 7) Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές οι υπηρεσίες έχουν υποστηρίξει άμεσα τους υπηρέτες του Θεού, όπως όταν ο Βασιλιάς Κύρος έδωσε τη δυνατότητα στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ και να ανοικοδομήσουν το ναό. (2Χρ 36:22, 23· Εσδ 1:1-4) Συνήθως, τα οφέλη για αυτούς δεν είναι παρά τα κοινά οφέλη που προκύπτουν από την ομαλή λειτουργία των εξουσιών. Σε αυτά περιλαμβάνεται και η διατήρηση ενός νομικού συστήματος στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν να προσφεύγουν για δικαιοσύνη, για προστασία από τους κακοποιούς και από έκνομους όχλους και ούτω καθεξής.—Φλπ 1:7· Πρ 21:30-32· 23:12-32.
Φυσικά, ένας κυβερνήτης ο οποίος κάνει κατάχρηση της εξουσίας του είναι υπόλογος στον Θεό. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Να μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας, αγαπητοί, αλλά να αφήνετε τόπο για την οργή του Θεού· διότι είναι γραμμένο: “Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά”».—Ρω 12:19· Εκ 5:8.