ΣΥΡΟΦΟΙΝΙΣΣΑ

(Συροφοίνισσα).

Προσδιορισμός που χρησιμοποιείται στο εδάφιο Μάρκος 7:26 αναφορικά με μια μη Ισραηλίτισσα από τις περιοχές της Τύρου και της Σιδώνας. Η ονομασία «Συροφοίνισσα» είναι συνδυασμός των λέξεων «Σύρος» και «Φοίνιξ», και κατά πάσα πιθανότητα οφείλει την προέλευσή της στο γεγονός ότι η Φοινίκη ήταν μέρος της ρωμαϊκής επαρχίας της Συρίας. Η Συροφοίνισσα αποκαλείται και Χαναναία στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο (λέξη που η ΜΝΚ αποδίδει «Φοίνισσα»), επειδή οι πρώτοι κάτοικοι της Φοινίκης κατάγονταν από τον Χαναάν, και με τον καιρό ο όρος «Χαναάν» έφτασε στο σημείο να υποδηλώνει κατά κύριο λόγο τη Φοινίκη. (Ματ 15:22, υποσ.) Το ότι αποκαλείται «Ελληνίδα» πιθανώς σημαίνει ότι είχε ελληνική καταγωγή.—Μαρ 7:26.

Λίγο μετά το Πάσχα του 32 Κ.Χ., αυτή η Συροφοίνισσα πλησίασε τον Ιησού Χριστό ζητώντας του κατ’ επανάληψη να εκβάλει έναν δαίμονα από την κόρη της. Στην αρχή ο Ιησούς αρνήθηκε λέγοντας: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το ρίξει στα σκυλάκια». Οι Ιουδαίοι θεωρούσαν τα σκυλιά ακάθαρτα ζώα. Ωστόσο, παρομοιάζοντας τους μη Ιουδαίους με «σκυλάκια» που θα μπορούσε κάποιος να έχει στο σπίτι του, και όχι με άγρια αδέσποτα σκυλιά, ο Ιησούς έκανε ηπιότερη τη σύγκριση. Τα λόγια του Ιησού, όμως, προφανώς αποσκοπούσαν στο να δοκιμάσουν τη γυναίκα. Ταπεινά εκείνη αναγνώρισε: «Ναι, Κύριε· αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τα λόγια της αντανακλούσαν μεγάλη πίστη, και ως αποτέλεσμα η κόρη της γιατρεύτηκε.—Ματ 15:21-28· Μαρ 7:24-30.