Πονηρία — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΠΟΝΗΡΙΑ

(Πονηρία).

Ό,τι δεν συμμορφώνεται με τα κριτήρια ηθικής αρτιότητας που έχει καθορίσει ο Θεός είναι πονηρό, κακό, φαύλο ή άχρηστο. Όπως η λέξη πονηρία του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου (Ματ 22:18· Μαρ 7:22· Λου 11:39· Πρ 3:26· Ρω 1:29· 1Κο 5:8· Εφ 6:12), έτσι και το ρήμα ρασά‛ του πρωτότυπου εβραϊκού κειμένου και συγγενικές του λέξεις προσδιορίζουν επίσης κάτι πονηρό. (Γε 18:23· 2Σα 22:22· 2Χρ 20:35· Ιωβ 34:8· Ψλ 37:10· Ησ 26:10) Το επίθετο πονηρός δηλώνει συνήθως κάτι φαύλο από ηθική άποψη (Λου 6:45), μπορεί δε να εφαρμοστεί και σε κάτι που είναι κακό ή άχρηστο από φυσική άποψη, όπως όταν ο Ιησούς Χριστός μίλησε για «άχρηστους καρπούς». (Ματ 7:17, 18) Αυτή η λέξη μπορεί επίσης να προσδιορίζει κάτι βλαβερό, και στο εδάφιο Αποκάλυψη 16:2, έχει αποδοθεί με τα επίθετα “επώδυνος” (AT, TEV, ΔΕΛ, ΚΔΒ) και “κακοήθης”.—NE, ΜΝΚ, ΜΠΚ.

Γιατί έχει επιτρέψει ο Θεός την πονηρία;

Ο Σατανάς ο Διάβολος, ο οποίος υποκίνησε τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα, τον Αδάμ και την Εύα, να στασιάσουν κατά του Θεού, εναντιώνεται στο πρότυπο του Θεού περί δικαιοσύνης και αποκαλείται εύλογα «ο πονηρός». (Ματ 6:13· 13:19, 38· 1Ιω 2:13, 14· 5:19) Ο στασιασμός που ξεκίνησε ο Σατανάς έθεσε υπό αμφισβήτηση το κατά πόσον είναι δικαιωματική και δίκαιη η κυριαρχία του Θεού, δηλαδή το κατά πόσον η εξουσία του Θεού επί των πλασμάτων του ασκείται δίκαια και με γνώμονα τα καλύτερα συμφέροντά τους. Το γεγονός ότι ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν ήγειρε και άλλο ένα ζήτημα: Θα αποδεικνύονταν και όλα τα άλλα νοήμονα πλάσματα άπιστα και ανόσια στον Θεό όταν η υπακοή θα φαινόταν να μην αποφέρει υλικά οφέλη; Ο ισχυρισμός που πρόβαλε ο Σατανάς σχετικά με τον πιστό Ιώβ υπονοούσε ότι αυτό θα έκαναν. Ο Σατανάς είπε: «Δέρμα για χάρη δέρματος, και όλα όσα έχει ο άνθρωπος θα τα δώσει για χάρη της ψυχής του. Άπλωσε, όμως, τώρα το χέρι σου, παρακαλώ, και άγγιξε τα κόκαλά του και τη σάρκα του και δες αν δεν σε καταραστεί κατά πρόσωπο».—Ιωβ 2:4, 5· βλέπε ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.

Για να τακτοποιηθούν τα ζητήματα που είχαν εγερθεί απαιτούνταν χρόνος. Έτσι λοιπόν, ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε στους πονηρούς να συνεχίσουν να ζουν, πράγμα που έδωσε και σε άλλους τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στο να αποδειχτεί ψευδής ο ισχυρισμός του Σατανά με το να υπηρετήσουν τον Θεό πιστά, υπό δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες. Η ανοχή αυτή της πονηρίας από μέρους του Θεού έχει δώσει επίσης την ευκαιρία σε κάποια άτομα να εγκαταλείψουν την εσφαλμένη πορεία τους και να υποταχθούν πρόθυμα στους δίκαιους νόμους του. (Ησ 55:7· Ιεζ 33:11) Άρα, το ότι για κάποιο χρονικό διάστημα ο Θεός δεν προβαίνει στην καταστροφή των πονηρών συμβάλλει στη σωτηρία εκείνων που έχουν δίκαιη διάθεση, δίνοντάς τους χρόνο να αποδείξουν την αγάπη και την αφοσίωσή τους στον Ιεχωβά.—Ρω 9:17-26.

Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί τις περιστάσεις με τέτοιον τρόπο ώστε ακόμη και οι πονηροί να εξυπηρετούν εν αγνοία τους το σκοπό του. Παρότι εναντιώνονται στον Θεό, αυτός μπορεί να τους περιορίσει στο βαθμό στον οποίο χρειάζεται, ώστε οι υπηρέτες του να διακρατούν την ακεραιότητά τους, και μπορεί να κάνει τις πράξεις ακόμη και τέτοιων ανθρώπων να αναδεικνύουν τη δικαιοσύνη του. (Ρω 3:3-5, 23-26· 8:35-39· Ψλ 76:10) Αυτή τη σκέψη εκφράζει το εδάφιο Παροιμίες 16:4: «Τα πάντα ο Ιεχωβά τα έκανε για το σκοπό του, ναι, ακόμη και τον πονηρό για την κακή ημέρα».

Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί ο Φαραώ στον οποίο ο Ιεχωβά γνωστοποίησε, μέσω του Μωυσή και του Ααρών, ότι έπρεπε να απελευθερώσει τους υπόδουλους Ισραηλίτες. Ο Θεός δεν έκανε αυτόν τον Αιγύπτιο ηγέτη πονηρό, αλλά του επέτρεψε να συνεχίσει να ζει, και παράλληλα δημιούργησε κάποιες καταστάσεις που έκαναν τον Φαραώ να εκδηλωθεί, δείχνοντας ότι είναι πονηρός και άξιος θανάτου. Ο σκοπός για τον οποίο το έκανε αυτό ο Ιεχωβά αποκαλύπτεται στο εδάφιο Έξοδος 9:16: «Γι’ αυτόν το λόγο σε κράτησα στη ζωή, για να σου δείξω τη δύναμή μου και για να κάνω το όνομά μου να διακηρυχτεί σε όλη τη γη».

Οι Δέκα Πληγές που επήλθαν στην Αίγυπτο, και οι οποίες αποκορυφώθηκαν με την καταστροφή του Φαραώ και των στρατιωτικών του δυνάμεων στην Ερυθρά Θάλασσα, αποτέλεσαν εντυπωσιακή επίδειξη της δύναμης του Ιεχωβά. (Εξ 7:14–12:30· Ψλ 78:43-51· 136:15) Χρόνια αργότερα, τα γύρω έθνη εξακολουθούσαν να μιλούν για αυτή την επίδειξη δύναμης, και έτσι το όνομα του Θεού διακηρυσσόταν σε όλη τη γη. (Ιη 2:10, 11· 1Σα 4:8) Αν ο Ιεχωβά είχε θανατώσει αμέσως τον Φαραώ, αυτή η μεγαλειώδης επίδειξη της δύναμης του Θεού που αποσκοπούσε στην ενδόξασή Του και στην απελευθέρωση του λαού Του δεν θα ήταν εφικτή.

Οι Γραφές διαβεβαιώνουν ότι κάποια ημέρα δεν θα υπάρχει πια πονηρία, και αυτό διότι όλοι όσοι εναντιώνονται στον Δημιουργό θα καταστραφούν όταν η από μέρους του ανοχή της πονηρίας θα έχει πλέον εξυπηρετήσει το σκοπό της.—2Πε 3:9-13· Απ 18:20-24· 19:11–20:3, 7-10.