ΣΕΡΟΥΙΑ

(Σερουία) [πιθανώς από μια ρίζα που σημαίνει «βάλσαμο»].

Αμφιθαλής ή ετεροθαλής αδελφή του Βασιλιά Δαβίδ και μητέρα του Ιωάβ, του Αβισαί και του Ασαήλ. Για την Αβιγαία, την αδελφή της Σερουίας, λέγεται ότι ήταν «κόρη του Νάας», αν και αυτό δεν δηλώνεται άμεσα για τη Σερουία. (2Σα 17:25) Για τη Σερουία και την Αβιγαία λέγεται επίσης ότι ήταν «αδελφές» των γιων του Ιεσσαί. (1Χρ 2:16) Επομένως, ενδέχεται να ήταν κόρες της συζύγου του Ιεσσαί από προηγούμενο γάμο της με τον Νάας, και ως εκ τούτου ετεροθαλείς απλώς αδελφές του Δαβίδ. (Βλέπε ΑΒΙΓΑΙΑ Αρ. 2· ΝΑΑΣ Αρ. 2.) Προφανώς, η Σερουία ήταν αρκετά μεγαλύτερη από τον Δαβίδ, διότι οι γιοι της φαίνεται ότι ήταν περίπου συνομήλικοί του. Το όνομα της Σερουίας συνδέεται συνήθως με τους τρεις γιους της, οι οποίοι ήταν γενναίοι πολεμιστές του Δαβίδ. (2Σα 2:13, 18· 16:9) Το μόνο που αναφέρεται για τον πατέρα των αγοριών είναι ότι είχε θαφτεί στη Βηθλεέμ.—2Σα 2:32.