Καρποφορία για Ζωή Αιώνια

«Ο δε σπαρθείς επί την γην την καλήν, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον, και νοών· όστις και καρποφορεί, και κάμνει, ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα.»—Ματθαίος 13:23.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ευαρεστείται στην καρποφορία, ιδιαίτερα εκεί όπου αυτή έχει ως αποτέλεσμα την αιώνια ζωή. Εκεί που υπάρχει καρπός υπάρχει ζωή, και κάθε τι που φέρνει καλόν καρπό αξίζει να ζη. Κάθε γεωργός αισθάνεται χαρά και ικανοποίησι για την παραγωγικότητα της γης που αυτός ο ίδιος καλλιεργεί. Δεν είναι λιγώτερο αληθινό αυτό για τον μέγιστον από όλους αυτούς τους γεωργούς, ο οποίος είναι ο Ιεχωβά Θεός. Στην τρίτη ακριβώς ημέρα της δημιουργίας ο μεγάλος αυτός Καλλιεργητής όλης της γης εξέδωκε το διάταγμα: «Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης.» Βλέπετε ότι δεν είχε δημιουργήσει αυτή τη γη για να είναι άγονη. Έπειτα από ημέρες, προτού δημιουργήση τον άνδρα και τη γυναίκα, «εφύτευσε Ιεχωβά ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Και Ιεχωβά ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν, και καλόν εις την γεύσιν· και το ξύλον της ζωής εν μέσω του παραδείσου, και το ξύλον της γνώσεως του καλού και του κακού.» (Γένεσις 1:11· 2:8, 9, Α.Σ.Μ.) Σ’ αυτόν τον τέλειον άνθρωπο ο μέγας Καλλιεργητής παρεχώρησε τη γη, γι’ αυτόν και την μέλλουσα οικογένειά του, για να την καλλιεργούν και να την φροντίζουν, εκτείνοντας τον κήπο της Εδέμ ολόγυρα στη γήινη σφαίρα για να την καταστήσουν παράδεισο τέρψεως. Ο μέγας Καλλιεργητής θα πραγματοποιήση ακόμη αυτή την πρόθεσί του να γίνη η γη παράδεισος, για ν’ απολαύσουν οι ευπειθείς από το ανθρώπινο γένος αιώνια ζωή σ’ έναν ευτυχισμένο οίκο. Το να τρώγουν από τους τελείους καρπούς αυτού του επιγείου παραδείσου, θα διατηρή τη ζωή τους αιωνίως.

² Ο εχθρός του Θεού και του ανθρώπου έσπειρε τα σπέρματα της αμφιβολίας και της δυσπιστίας στην καρδιά της γυναικός στην Εδέμ. Αυτά έκαμαν ρίζες μέσα της και παρήγαγαν καρπό υπό την μορφή παραβλέψεως της κυριότητος του συζύγου της και απειθείας στον Θεό. Μέσω της γυναικός ο εχθρός έσπειρε στην καρδιά του συζύγου της τα σπέρματα της αγάπης προς τη σύζυγο περισσότερο από την αγάπη προς τον Ιεχωβά Θεό, πράγμα που ήταν, στην πραγματικότητα, περισσότερη αγάπη προς τον εαυτό του παρά προς τον Θεό. Αυτά τα σπέρματα της ιδιοτελείας ερρίζωσαν στην καρδιά του και παρήγαγαν, κάτω από την καλλιέργεια της γυναικός του, καρπό υπό την μορφή εκουσίας παραβιάσεως του νόμου του Ιεχωβά που διέτασσε να μη φάγουν τον απαγορευμένο καρπό. Οι καρποί που παρήχθησαν έτσι από τον Αδάμ και την Εύα συνήντησαν την αποδοκιμασία του Θεού, διότι έδειχναν υπακοή στο θέλημα του εχθρού, Σατανά του Διαβόλου, μάλλον παρά στο θέλημα του Θεού. Και έτσι ήταν μια καρποφορία που ωδήγησε στο θάνατο και στην καταστροφή, και όχι στην αιώνια ζωή μέσα στον παράδεισο της τέρψεως. Ο Θεός κατεδίκασε το απειθές ζεύγος σε θάνατο και τους απεδίωξε από τον κήπο της Εδέμ, ώστε να μην μπορούν να φθάσουν το «δένδρον της ζωής» και ‘φάγουν και ζήσουν αιωνίως’. (Γένεσις 3:1-24) Όταν απήγγειλε την καταδίκη εναντίον του εχθρού, ο οποίος, σαν ένας όφις, είχε σχεδιάσει να οδηγήση το ανθρώπινο γένος στην παρακοή, ο Ιεχωβά Θεός διεκήρυξε τον σκοπό του να ιδρύση μια νέα κυβέρνησι για τη διεκδίκησί Του ως του Κυριάρχου του σύμπαντος, στον οποίον όλο το ανθρώπινο γένος οφείλει να υπακούη. Διεκήρυξε τον σκοπό του να παραγάγη αυτή την κυβέρνησι από τη μήτρα της ουρανίας του παγκοσμίου οργανώσεως και να την μεταχειρισθή για να καταστρέψη τα έργα του Όφεως.—1 Ιωάννου 3:8.

³ Η ουρανία παγκόσμια οργάνωσις αγαπούσε τον Θεόν. Επομένως δεν είχε αγάπη για τον Όφιν. Έτσι, επίσης, η νέα κυβέρνησις την οποία θα εγεννούσε η όμοια με γυναίκα οργάνωσις του Θεού, ήταν βέβαιο ότι θα αγαπούσε τον Θεό και θα μισούσε τον Όφιν. Ο Θεός αποφάσισε να δοκιμάση και ν’ αποδείξη την πιστότητα αυτής της κυβερνήσεως επιτρέποντας στον Όφιν να κεντήση την πτέρνα του πρωτίστου μέλους της, του Βασιλέως της, του Σπέρματος της γυναικός του Θεού. Έπειτα μ’ αυτή τη δοκιμασμένη πιστή κυβέρνησι ο Θεός είχε σκοπό να καταστρέψη εντελώς τον Όφιν και όλο το πονηρό σπέρμα που θα παρήγε ο Όφις. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Θεός είχε σκοπό να επαναφέρη όλη τη γη και τους κατοίκους της κάτω από την παγκόσμια κυριαρχία του και ν’ αποκαταστήση τον παράδεισο και να τον κάνη παγγήινον. Όλα αυτά περιλαμβάνονται στα αινιγματικά του λόγια προς τον Όφιν, τον Σατανάν ή Διάβολο: «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γένεσις 3:15) Τέσσερες χιλιάδες χρόνια αργότερα, ο Υιός του Θεού από τον ουρανό, ο Ιησούς Χριστός, υπέστη το κέντημα της πτέρνας και αναστήθηκε από τους νεκρούς και επέστρεψε στον ουρανό για να γίνη Βασιλεύς. Τότε ο απόστολός του Παύλος έγραψε στους πιστούς ακολούθους του Βασιλέως: «Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας.» (Ρωμαίους 16:20) Ο καιρός είναι πολύ σύντομος τώρα ώσπου να συντριβούν ο Σατανάς και το σπέρμα του και να αποκατασταθή έπειτα ο παράδεισος στη γη.

⁴ Όταν υφίστατο το κέντημα της πτέρνας του πεθαίνοντας στο ξύλο του μαρτυρίου στο Γολγοθά, ο Ιησούς Χριστός έδωσε υπόσχεσι για την αποκατάστασι του παραδείσου στη γη. Ο ληστής που κρεμόταν δίπλα του μόλις είχε ειπεί με συμπάθεια: «Ιησού, μνήσθητί μου όταν έλθης εις την βασιλείαν σου.» Ο Ιησούς έδειξε την ελπίδα της αναστάσεως που ετίθετο μπροστά σ’ αυτόν τον ληστή και σε όλο το ανθρώπινο γένος που βρισκόταν στους τάφους, λέγοντας σ’ αυτόν: «Αμήν σοι λέγω σήμερον, μετ’ εμού έση εν τω Παραδείσω.» (Λουκάς 23:42, 43, Κριτική Έκδοσις Κειμένου· Μ.Ν.Κ.) Αυτός ο ληστής δεν ήταν ακόλουθος του Ιησού Χριστού και έτσι μπορούσε να ελπίζη μόνο για παράδεισο ως το μέρος όπου θα αποκτούσε αιώνια ζωή. Εν τούτοις, στη διάρκεια των τριάμισυ ετών της διδακτικής εκστρατείας του Ιησού μεταξύ των Ιουδαίων, αυτός προσκάλεσε πιστούς ν’ ακολουθήσουν τα ίχνη του, εγκαταλείποντας αυτόν τον κόσμο. Έθεσε μπροστά τους όχι μια επίγεια παραδεισιακή ελπίδα, αλλά μια ουράνια ελπίδα. Τους είπε ότι θα επέστρεφε στον ουρανό για να λάβη τη βασιλική ιδιότητα στην κυβέρνησι ενός νέου κόσμου, και τους εκάλεσε ν’ αποδειχθούν άξιοι για να συμμετάσχουν μαζί του στην ουράνια βασιλεία του. Γι’ αυτό το σκοπό τούς είπε πολλές παραβολές ή παρομοιώσεις και εξήγησε τη σημασία τους σ’ αυτούς. Ανάμεσα σε άλλες απαιτήσεις, αυτοί πρέπει να είναι καρποφόροι προς αίνον του Θεού και της βασιλείας του. Καρπός αυτού του είδους έχει ως αποτέλεσμα αιώνια ζωή για κείνον που καρποφορεί, ενώ ο καρπός που η Εύα και ο Αδάμ παρήγαγαν στην Εδέμ είχε ως αποτέλεσμα θάνατο για όλους μας. Για να το παραστήση αυτό, ο Ιησούς, στο δεύτερο έτος της εκστρατείας του για δημόσιες ομιλίες, ανέφερε την παραβολή του σπορέως. Οι εκζητηταί της ζωής θα ενδιαφερθούν να την μελετήσουν στο άρθρο που ακολουθεί αμέσως.