Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Γιατί δεν εκδίδει η Εταιρία Σκοπιά απλουστευμένη ύλη για να τη χρησιμοποιούν οι γονείς να διδάσκουν στα παιδιά τους Γραφικές αλήθειες;—Ερώτησις βασισμένη σε συχνές απορίες αναγνωστών.
Ο Ιεχωβά Θεός αναθέτει στους ίδιους τους γονείς την ευθύνη να διδάξουν τα τέκνα τους. «Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων, και εγειρόμενος.» (Δευτ. 6:6, 7) Παρόμοιες οδηγίες επαναλαμβάνονται και αλλού. (Γεν. 18:17-19· Δευτ. 4:9, 10· 11:19-21· Ψαλμ. 78:1-8· Ησ. 38:19) Η αρχή αυτή διαβιβάζεται στους Χριστιανούς γονείς προς τήρησιν. Ο απόστολος Παύλος, αφού συμβουλεύει τα τέκνα να υπακούουν στους γονείς των, συνεχίζει: «Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά.»—Εφεσ. 6:4.
Είναι αληθές ότι ο Ιεχωβά επρομήθευσε, μαζί με τον Νόμον του, ένα ιερατείον, του οποίου τα μέλη έπρεπε να διδάσκουν τον λαό. (Μαλαχ. 2:7) Είναι επίσης αληθές ότι όταν ετερματίσθη η διαθήκη του Νόμου και ιδρύθη η Χριστιανοσύνη, ελήφθη πρόνοια για να διακονή τις ανάγκες των ευπειθών ανθρώπων ένα νέο ιερατείο, περιλαμβανομένης και μιας ωργανωμένης τάξεως «πιστού και φρονίμου δούλου» σήμερα, η οποία έλαβε εντολήν να «δώση εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ», νοείται δε εδώ η πνευματική τροφή. (Ματθ. 24:45-47· Εβρ. 3:1· 1 Πέτρ. 2:9· Αποκάλ. 20:6) Αλλ’ απ’ αυτό δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» πρέπει να εκδώση ειδικά βιβλία για παιδιά. Οι ιερείς του Ισραήλ δεν συνέγραψαν ειδικούς ρόλους για να μελετούν τα παιδιά. Ο Θείος Νόμος δεν προέβλεπε για ειδική εκπαίδευσι παιδικών ομάδων χωρισμένων από τους ενηλίκους. Νέοι και ηλικιωμένοι έπρεπε να συναθροίζωνται μαζί για διδασκαλία. (Δευτ. 31:10-13) Το ίδιο και σήμερα. Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» παρέχει την πνευματική τροφή και φροντίζει να γίνωνται εκκλησιαστικές συναθροίσεις διαφόρων ειδών για να λαμβάνεται η τροφή από όλους, νέους και ηλικιωμένους, μαζί. Όπως λοιπόν οι γονείς στον Ισραήλ έπρεπε να συγκρατήσουν αυτά τα πράγματα στη διάνοιά τους για να μπορέσουν αργότερα να τα εντυπώσουν στα τέκνα τους, έτσι και οι σημερινοί γονείς πρέπει να απλοποιούν και να διασαφηνίζουν την αλήθεια για τα παιδιά τους. Ούτε η ιερατική διδασκαλία στον Ισραήλ ούτε πνευματική προμήθεια του «φρονίμου δούλου» για τη σημερινή θεοκρατική οργάνωσι ήταν ή είναι αποκλειστικά για παιδιά.
Κανένα από τα εξήντα έξη βιβλία της Γραφής δεν εγράφη ειδικά για παιδιά. Από τη βρεφική του ηλικία ο Τιμόθεος εδιδάχθη από τη μάμμη του Λωίδα και τη μητέρα του Ευνίκη, όχι από κανένα παιδικό βιβλίο μελέτης, αλλ’ από τις Άγιες Γραφές. (2 Τιμ. 1:5· 3:15) Η τυπική θεοκρατία του Ισραήλ δεν επρομήθευε απλουστευμένη ύλη μελέτης για τα παιδιά. Ούτε στην εποχή του Ιησού και των αποστόλων δεν ελήφθη τέτοια φροντίς. Καμμιά ανάγκη δεν υπάρχει να ληφθή τώρα. Το να προσαρμοσθή η ύλη για τις διανοητικές ικανότητες του παιδιού αποτελεί καθήκον του γονέως ανατεθειμένο σ’ αυτόν από τον Θεό. Είναι κάτι καλό για τον γονέα. Θα κάμη τον γονέα τον ίδιον ένα επιμελή σπουδαστήν, διότι η γνώσις ενός ανθρώπου πρέπει να είναι πλήρης για να μπορή αυτός να δίνη σαφή και απλή εξήγησι στους άλλους. Η ίδια αυτή γνώσις μπορεί να χρησιμοποιηθή επωφελώς στην υπηρεσία του αγρού μ’ εκείνους που ανευρίσκονται εκεί και είναι νήπια σε γνώσεις, αν όχι σε ηλικία. Θα ήταν σκόπιμο να κάνουν οι γονείς τακτικές μελέτες με τα παιδιά τους, χρησιμοποιώντας τα δευτερεύοντα άρθρα της Σκοπιάς. Τα άρθρα πρέπει ν’ αναγινώσκωνται και να εξετάζωνται, με ερωταποκρίσεις. Η δε χρήσις του ιδίου εντύπου μελέτης που χρησιμοποιούν οι ενήλικοι θα κάμη τα παιδιά να αισθάνωνται περισσότερο ότι αποτελούν μέρος της ωργανωμένης διατάξεως, και όχι μια χωριστή, κατώτερη ομάδα.
Οι γονείς και άλλοι ενήλικοι που φρονούν ότι τα παιδιά είναι πολύ μικρά και δεν μπορούν να μάθουν σοβαρά πράγματα, πρέπει να κάμουν σκέψεις πάνω στην επόμενη δήλωσι που γίνεται σ’ ένα φυλλάδιο το οποίον εξεδόθη το 1952, για τη σπουδαιότητα του να δίδεται θρησκευτική εκπαίδευσις στα τέκνα από πολύ νεαρή ηλικία: «Οι εκπαιδευταί επιμένουν ότι κανένα παιδί δεν είναι πολύ μικρό για να μάθη. Πραγματικά, ισχυρίζονται ότι τόσα μπορεί να μάθη στα πρώτα τρία χρόνια του όσα σε όλη την υπόλοιπη ζωή του!» Μήπως δεν μαθαίνουν μια πολύ δύσκολη γλώσσα στα πρώτα λίγα χρόνια της ζωής των; Μη λησμονείτε πόσο δύσκολο είναι και για έναν ενήλικο να μάθη μια νέα γλώσσα. Μην υποτιμάτε τις διανοητικές ικανότητες των παιδιών. Θα σας εκπλήξουν με ό,τι μπορούν να μάθουν, με την αντίληψι πραγμάτων που τα ενομίζατε πέραν των δυνάμεών των.
Γονείς πηγαίνουν να δώσουν μαρτυρία και προσπαθούν πολύ να εξηγήσουν και απλοποιήσουν το άγγελμα για τις οικιακές Γραφικές μελέτες των. Γιατί να μην ευχαριστούνται να κάμουν το ίδιο και για τα τέκνα των; Είναι προνόμιο των γονέων, πρέπει να χαίρουν γι’ αυτό και όχι να θέλουν να το αναλάβη κάποιος άλλος. Οι γονείς συγκατοικούν με τα τέκνα των, μιλούν σ’ αυτά, απλοποιούν πολλά θέματα της καθημερινής ζωής γι’ αυτά. Γιατί να μην κάμουν το ίδιο και για την αλήθεια; Υπάρχει κάτι άλλο σπουδαιότερο απ’ αυτήν; Διεξάγετε τακτικές μελέτες με τα τέκνα σας, χρησιμοποιώντας συγγράμματα της Σκοπιάς και την Αγία Γραφή.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να κάνωμε μελέτες στην υπηρεσία του αγρού με άλλα παιδιά εκτός από τα δικά μας; Όχι· αν διεξάγωμε μια οικιακή Γραφική μελέτη με άτομα τα οποία έχουν παιδιά, ας τα ενθαρρύνωμε να παρακαθήσουν στη μελέτη και να λάβουν μέρος σ’ αυτή. Αν μερικά παιδιά θέλουν να συμμελετήσουν αλλ’ οι γονείς των δεν θέλουν, κι εν τούτοις οι γονείς προθυμοποιούνται ν’ αφήσουν τα παιδιά τους να συμμελετήσουν μ’ εμάς, οι μελέτες αυτές μπορούν να διεξάγωνται. Δεν επιζητούμε να καταρτίσωμε νεανικές συναθροίσεις ιδιαίτερα, όπως τα Κυριακά σχολεία αλλ’ αν μερικά παιδιά επιθυμούν να συμμελετούν μαζί μας και οι γονείς των δεν έχουν αντίρρησι, μπορούμε να διεξάγωμε τις μελέτες αυτές. Ο Χριστός Ιησούς δεν προσεπάθησε ειδικά να συγκεντρώνη παιδιά, αλλ’ όταν άτομα μεγαλυτέρας ηλικίας επιφορτισμένα με την ανατροφή παιδιών, του έφεραν τα παιδιά, αυτός τα υπεδέχθη, και επετίμησε εκείνους που ήθελαν να παρεμποδίσουν τα παιδιά να τον πλησιάσουν. (Ματθ. 19:14· Μάρκ. 10:13-16) Μπορούμε λοιπόν να φροντίζωμε για τα παιδιά υπό παρόμοιες περιστάσεις και να το πράττωμε αυτό χρησιμοποιώντας τα βιβλία μελέτης που συνεγράφησαν εξίσου για μικρούς όσο και για μεγάλους, απλοποιώντας το άγγελμα σύμφωνα με τις ανάγκες των σπουδαστών,
● Τα συγγράμματά σας τονίζουν ότι η μάχη του Αρμαγεδδώνος θα γίνη στην παρούσα γενεά, και ότι αυτή η γενεά άρχισε ατό έτος 1914 μ.X. Γραφικώς, πόσο διαρκεί μια γενεά;—Γ. Π., Λιβερία.
Το ασυντόμευτο λεξικό του Ουέμπστερ δίνει, εν μέρει, αυτόν τον ορισμό περί γενεάς: «Η μέση διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, ή η συνήθης περίοδος χρόνου στην οποία η μια σειρά ακολουθεί την άλλη, ή τον πατέρα διαδέχεται το παιδί· μια εποχή. Μια γενεά συνήθως υπολογίζεται σε 33 έτη.» Αλλ’ η Αγία Γραφή δεν προσδιορίζει τόσο λεπτομερώς το ζήτημα. Δεν αναφέρει αριθμόν ετών για μια γενεά. Και στο Ματθ. 24:34, στο Μάρκ. 13:30 και στο Λουκ. 21:32, όπου τα εδάφια κάνουν μνεία της γενεάς στην οποία αναφέρεται η ερώτησις, δεν πρέπει να νομίσωμε ότι γενεά σημαίνει το μέσον χρονικό διάστημα διαδοχής της μιας γενεάς από την επόμενη, όπως στον ορισμό του Ουέμπστερ με τα κατά προσέγγισιν 33 έτη μάλλον, όμοια με τον πρώτον ορισμό που παραθέτει ο Ουέμπστερ, σημαίνει τη «μέση διάρκεια της ζωής του ανθρώπου». Τρεις ή και τέσσερες γενεές μπορεί να ζουν ταυτόχρονα και η ζωή της μιας να εισχωρή στη ζωή της άλλης. (Ψαλμ. 78:4· 145:4) Πριν από τον κατακλυσμό του Νώε η διάρκεια της ζωής ήταν εκατοντάδες ετών. Στο πέρασμα των αιώνων από τότε διεκυμάνθη, και τώρα δε ακόμη διαφέρει στις διάφορες χώρες. Η Γραφή ομιλεί για τις ημέρες του ανθρώπου ότι είναι εβδομήντα ή ογδόντα έτη· αλλά δεν ορίζει ειδικόν αριθμό ετών για μια γενεά.—Ψαλμ. 90:10.
Και αν ακόμη ώριζε, δεν θα μπορούσαμε να υπολογίσωμε από έναν τέτοιον αριθμό τη χρονολογία του Αρμαγεδδώνος, διότι τα υπό εξέτασιν εδάφια δεν λέγουν ότι η μάχη του Θεού θα έλθη ακριβώς στο τέλος αυτής της γενεάς, αλλά πριν από το τέλος της. Το να προσπαθήσωμε να πούμε πόσα χρόνια θα είναι πριν από το τέλος της, θα αποτελούσε αναπόδεικτη θεωρία. Τα εδάφια θέτουν απλώς ένα όριο που είναι αρκετά θετικό για όλους τους παρόντας πρακτικούς σκοπούς. Μερικά άτομα που ζούσαν στο έτος 1914 μ.Χ., όταν άρχισε η σειρά των προλεχθέντων γεγονότων, θα ζουν επίσης όταν λήξη η σειρά στον Αρμαγεδδώνα. Όλα τα γεγονότα θα επέλθουν στη διάρκεια μιας γενεάς. Υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα που ζουν τώρα και τα οποία ζούσαν στο έτος 1914 και πολλά εκατομμύρια από αυτά τα άτομα μπορεί να ζήσουν ακόμη είκοσι χρόνια ή και περισσότερα. Δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς πότε θα περικοπή η ζωή της πλειονότητος από αυτά στον Αρμαγεδδώνα.