Επιδιώκοντας τον Σκοπό μου στη Ζωή

Αφήγησις του Τ. Ε. Κλάιν

ΗΤΑΝ μια ωραία θερινή μέρα του 1917, όταν, δεκαετές παιδί, έπιασα ένα φυλλάδιο απ’ το πεζοδρόμιο στο Μπλου Άιλαντ (προάστιον του Σικάγου) που διεφήμιζε μια Γραφική διάλεξι: «Ο Πλούσιος στον Άδη». Ο αδελφός μου κι εγώ πήγαμε να την ακούσωμε. Όταν εξηγούσαμε στη μητέρα μας τι είχε πει ο ομιλητής, εκείνη παρεδέχθη ότι ήταν αυτή η αλήθεια, μολονότι ο πατέρας μας ήταν Μεθοδιστής κήρυξ. Μαζί με τον αδελφό μου άρχισα να παρακολουθώ εκείνες τις συναθροίσεις Γραφικών μελετών· επίσης, τις Κυριακές, αρχίζοντας από την πέμπτη πρωινή ώρα (όπως ήταν τότε συνήθεια), ησχολούμεθα στη διανομή Γραφικών φυλλαδίων. Ήσαν τότε ολίγοι νεαροί στην αλήθεια· ωστόσο ήταν πραγματική ευχαρίστησίς μου να παίρνω τους μεγαλύτερους στην ηλικία με το αυτοκίνητό μου στην υπηρεσία κάθε Κυριακή. Ήσαν προχωρημένοι στην ηλικία αλλά και ώριμοι στην αλήθεια, και πολύ απελάμβανα τη συντροφιά τους.

Εξετίμησα την αλήθεια και στο έτος 1925 εσυμβόλισα την αφιέρωσί μου και μιλούσα τακτικά για τη Βασιλεία, επιδιώκοντας έτσι τον σκοπό μου στη ζωή. Μέσα στον ψυχρό χειμώνα του 1930, ένας περιοδεύων εκπρόσωπος της Εταιρίας, επισκεπτόμενος την εκκλησία του Σικάγου, επέρασε μερικές νύχτες στο σπίτι μας. Αρχίσαμε να μιλούμε για το έργον σκαπανέως. Ετόνισε ότι ήταν προνόμιο το να είναι κανείς στην ολοχρόνια υπηρεσία ως θεοκρατικός πολεμιστής υπέρ της μόνης κυβερνήσεως της θεοκρατικής κυβερνήσεως. Χωρίς να χάσω καιρό, εσχημάτισα τη γνώμη ότι δεν υπήρχε τίποτα πιο ωφέλιμο ή πιο σπουδαίο και τίποτα άλλο που θα επιθυμούσα περισσότερο να πράξω από το να διαθέσω όλο μου το χρόνο στο έργον του σκαπανέως. Επληροφόρησα τον προϊστάμενο της εργασίας μου ότι αποχωρώ της υπηρεσίας και άρχισα αμέσως το έργον σκαπανέως. Καθώς ανατρέχω τώρα στα περασμένα είκοσι επτά χρόνια, μου φαίνεται πώς ήταν ακριβώς όπως ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Εφεσίους: ότι ο Θεός δύναται «υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν.»

Στο 1931, την πρώτη Απριλίου, ο καιρός ήταν ακόμη δριμύς καθώς η σύζυγός μου κι εγώ ανεχωρήσαμε από το Σικάγο για την Αϊόα, περνώντας πρόχειρα επί τρεις μήνες, κοιμώμενοι μέσα στο αυτοκίνητο. Το έργον σκαπανέως εκεί ήταν μια ευτυχής πείρα. Πολλοί έλαβαν το άγγελμα της Βασιλείας και πολλοί μας υπεδέχθησαν φιλόφρονα. Επέρασαν τρεις μήνες και ήταν καιρός ν’ αναχωρήσωμε για τη διεθνή συνέλευσι που θα εγίνετο στο Κολόμπους (Οχάιο) Στέιτ Φαιρ Γκράουντς, στην οποία συνέλευσι όλοι μας εμάθαμε το νέο μας όνομα. Τα αρχικά στοιχεία μ. Ι. επάνω στο έντυπο πρόγραμμα της συνελεύσεως έβαλαν όλους σε σκέψεις. Μήπως σημαίνουν μαχηταί του Ιεχωβά; Ή μήπως μαθηταί του Ιεχωβά; Αυτές και άλλες απορίες διετυπώνοντο από πολλούς. Προτού λήξη η συνέλευσις εμάθαμε ότι εσήμαιναν «μάρτυρες του Ιεχωβά».

Μετά τη συνέλευσι εκείνη επρομηθεύθηκα ένα ρυμουλκούμενο όχημα, μια άνετη τροχοφόρο κατοικία. Σε λίγο ήμεθα στο δρόμο προς τον επόμενο τόπο διορισμού μας, το Γκώλφπορτ, Μισσισσιππή, και την επαρχία του. Στο Γκώλφπορτ και στο Μπιλόξι υπήρχαν διάφοροι συνδρομηταί της Σκοπιάς, οι οποίοι ήσαν ωργανωμένοι σε μια ομάδα μελέτης. Ένα νεαρό ανδρόγυνο που είχε κάποια γνώσι της αληθείας με συνώδευσε στην υπηρεσία για πρώτη φορά. Όταν κατόπιν έγινε λόγος γι’ αυτούς, ύστερ’ από πολλά χρόνια, και οι δύο είχαν περάσει από τη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ και απελάμβαναν τον διορισμό των στο εξωτερικό.

Το επάνω τμήμα της πολιτείας Μισσισσιππή ήταν ο επόμενος τομεύς μας. Σ’ αυτή τη βαμβακοπαραγωγό περιφέρεια βρήκαμε πολλή φτώχεια, αλλά το άγγελμα της Βασιλείας πραγματικά εφάνη καλό στους ταπεινούς αυτούς ανθρώπους. Περίπου εξήντα βιβλία την ημέρα διετίθεντο σ’ αυτούς. Στο 1933, η Εταιρία ανήγγειλε ένα νέο μέσον που θα εχρησιμοποιείτο στην υπηρεσία της Βασιλείας, το φορητό ηχητικό μηχάνημα και ηχογραφημένες ομιλίες. Πολλές ενδιαφέρουσες πείρες απηλαύσαμε καθώς εγίνοντο διαλέξεις τα βράδια κάτω από δένδρα, σε βεράντες, σε σχολικές αίθουσες και σε εκκλησίες. Για τη διαφήμισι αυτών των διαλέξεων πολύ αποτελεσματική ήταν η μέθοδος της από στόμα σε στόμα μεταδόσεως. Πολλή ώρα πριν αρχίση η διάλεξις, η εκκλησία ήταν γεμάτη. Από μακριά και κοντά ήρχοντο άνθρωποι ν’ ακούσουν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας, συναπακομίζοντας πάντοτε κι ένα αντίτυπο της ομιλίας δωρεάν. Οποία αντίθεσις σε όσα ήσαν συνηθισμένοι!

Το φθινόπωρο του 1934 ανελάβαμε νέο είδος έργου—εθέσαμε σε λειτουργία ένα ηχητικό αυτοκίνητο, ταξιδεύοντας από τη Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια μέσοι Φλωρίδας. Το ηχητικό συγκρότημα ήταν στημένο πάνω σ’ ένα αμάξωμα ενάμισυ τόννου, με δύο ενισχυτάς των 30 βαττ και μια χαλύβδινη κεραία που ανεπτύσσετο σε ύψος εξήντα πέντε ποδών για να κρατή ψηλά τέσσερες συσκευές «Μπουντ» προσαρμοσμένες σ’ ένα τρίποδο βροντώδες μεγάφωνο. Οι διαλέξεις που εδίδοντο απ’ αυτό το συγκρότημα μπορούσαν ν’ ακουσθούν σε απόστασι δύο μιλίων. Πολλές ήσαν οι ενδιαφέρουσες πείρες μας και τα σχόλια των ακροατών. Όταν εφθάσαμε στην Καλιφόρνια την άνοιξι του 1935, έληξε το ταξίδι του ηχητικού αυτοκινήτου. Εκεί μου ανετέθησαν πέντε κομητείες στην υψηλή Σιέρρα Μάουνταιν, όπου πολλοί άνθρωποι εδέχθησαν με προθυμία το άγγελμα της Βασιλείας. Το ηχητικό συγκρότημα του αυτοκινήτου μας εχρησιμοποιήθη επωφελώς.

Κάνοντας έργον μαρτυρίας σ’ αυτόν τον τομέα συνήντησα ένα νεαρό ανδρόγυνο που είχε σχεδόν ό,τι μπορεί ν’ αγορασθή με χρήμα: ένα ωραίο σπίτι ανάμεσα σε πεύκα, ένα αυτοκίνητο, γάλα, κρέμα, βούτυρο και αυγά άφθονα. Είχαν καλή γνώσι της αληθείας. Τους εξηγήθη το έργον σκαπανέως, ότι είναι μια ζωή απηλλαγμένη από κάθε μέριμνα, φροντίδα και βάρος του παλαιού αυτού κόσμου, μια ζωή ευτυχισμένη· ναι, η μόνη ζωή. Δεν υπήρχε τότε σχολή Γαλαάδ, αλλ’ όταν κατόπιν άκουσα γι’ αυτούς, είχαν φοιτήσει κι αυτοί στη σχολή Γαλαάδ και υπηρετούσαν στον Παναμά.

Αφού εδαπανήσαμε πάνω από ένα έτος φέρνοντας το άγγελμα της Βασιλείας στους κτηματίας, δασοφύλακας και ορεσίβιους ανάμεσα στα δάση από δένδρα «Σηκουόια», στα εθνικά πάρκα (περιλαμβανομένου του Γιοσεμάιτ και της Λίμνης Τάχο) και στα ωραία ορεινά ρεύματα και στους καταρράκτες που τροφοδοτούνται από τα χιονοσκεπή βουνά, τα οποία είναι στολισμένα με άνθη που αναπτύσσονται σε λίγων μόλις ποδών απόστασι από τη χιονισμένη γραμμή, ήλθε μια επιστολή από την Εταιρία που μας ώριζε να πάμε στην ερημική χώρα Γιούμα και Φοίνιξ, της Αριζόνας. Η αλλαγή των τοπίων και του κλίματος στην αρχή εφαίνετο τρομερή. Η θερμοκρασία υπερέβαινε τους 100 βαθμούς Φαρενάιτ και σκιά δεν υπήρχε. Και το τοπίον; Αυτό ήταν ερημικό, άγονο και χέρσο. Αλλά σε δύο μόλις μέρες προσαρμόσθηκα στο νέο περιβάλλον με όλη τη μοναδική ομορφιά του. Εκεί υπήρχαν αντικατοπτρισμοί, πολλές ποικιλίες κακτοειδών με τα κομψά των άνθη και τη ζωή των ζώων, τα οποία στην αρχή δεν είχαμε προσέξει. Ο λαός της ερήμου ήταν εύκολο να δεχθή τη μαρτυρία, ακόμη και οι Ινδοί που διέμεναν στις προσωρινώς παραχωρούμενες εκτάσεις. Επρόκειτο για μια νέα πείρα. Οι Ινδοί αυτοί ήθελαν ν’ ακούουν, και μάλιστα ν’ ακούουν όση ώρα τους μιλούσε κανείς, χωρίς ποτέ να κάμουν μια έκφρασι προσώπου και χωρίς να έχουν να πουν τίποτα, αλλά αμετάβλητα επωφελούντο να ακούουν το άγγελμα.

Με ανάμικτα αισθήματα εγκατέλειψα την ερημική χώρα με τους κατοίκους της, τους οποίους είχα μάθει ν’ αγαπώ. Τώρα μας ωρίσθη να εργασθούμε στα εμπορικά τμήματα των πόλεων του Τέξας, Σουήτγωτερ, Μπράουνσβιλ, Σαν Άντζελο και Μπωμόντ. Βρήκα τους εμπορευομένους να είναι ευχάριστοι ακροαταί. Επακολούθησε η συνέλευσις του 1937 στο Κολόμπους του Οχάιο. Εκεί ο Αδελφός Ρόδερφορδ ανεκοίνωσε ότι μερικοί σκαπανείς θα διωρίζοντο να υπηρετήσουν σε ό,τι αυτός εχαρακτήρισε ως «ιπτάμενον απόσπασμα». Η κυρία μορφή του έργου αυτού ήταν η παρουσίασις ηχογραφημένων Γραφικών διαλέξεων σε διάφορες γλώσσες, σε αντικατάστασι μερικών εκατοντάδων ραδιοσταθμών που τις εξέπεμπαν τότε. Το Γκάλβεστον του Τέξας και το Λαφαγιέτ της Λουϊζιάνας αποτελούσαν τους δικούς μου τόπους διορισμού. Εκεί οι διαλέξεις ετύγχαναν καλής υποδοχής. Οι Γαλλόφωνοι κάτοικοι της πόλεως Λαφαγιέτ ποτέ δεν είχαν ακούσει τόσο ενδιαφέρουσες Γραφικές ομιλίες και τόσο καλά Γαλλικά. Τις απήλαυσαν απείρως, αλλ’ όχι και ο Καθολικός ιερεύς. Αυτός υπεκίνησε τη σύλληψί μας. Όταν εξήγησα το άγγελμα της Βασιλείας στην αστυνομία, μου έγινε η εξής υπόμνησις από έναν αστυνομικό: «Ο Δήμος της Λαφαγιέτ και όχι ο Ιεχωβά υπογράφει τις μισθοδοτικές μας επιταγές.» Αλλ’ ο δικαστής της πόλεως με προθυμία με απέλυσε, αφού έμεινα στη φυλακή πέντε μέρες.

Στο έτος 1938 άρχισε το έργον της ζώνης, εγώ δε διωρίσθηκα στην πρώτη Ζώνη της Λουϊζιάνας. Ενώ υπηρετούσα την εκκλησία της Νέας Ορλεάνης έξω στον αγρό «η Εκκλησία» και πάλι επροκάλεσε τη σύλληψί μου. Εδώ η αστυνομία, αντίθετα από ό,τι συνέβη στη Λαφαγιέτ, εζήτησε να γνωρίση τον λόγον. Οι αστυνομικοί είχαν την ευχαρίστησι να λάβουν από κάθε είδος εντύπου που είχα μέσα στη σάκκα μου. Το δικαστήριο έλαβε μια καλή μαρτυρία, αφού επέρασα ένα μέρος της ημέρας και μια νύχτα στο κρατητήριο. Κατόπιν εφέσεως απηλλάγην.

Επειδή το έργον της ζώνης ετελείωνε στο 1941, ο επόμενος διορισμός μου ήταν ο του ειδικού σκαπανέως στη Γκρέτνα της Λουϊζιάνας, ανάμεσα σε πολλούς Καθολικούς. Αυτοί άκουσαν, όμως, και σύντομα ωργανώθηκε μια ομάς συμμελέτης. Εδώ ήλθε μια επιστολή από το γραφείο του προέδρου που με καλούσε να παρακολουθήσω την πρώτη σειρά σπουδαστών της σχολής Γαλαάδ (τον Φεβρουάριο του 1943), με την προοπτική να πάω σ’ έναν αγρό του εξωτερικού. Συγκινητικό αλήθεια ήταν αυτό, που με υποκινούσε και πάλι να επιδιώξω τον σκοπό μου στη ζωή. Αφού απεφοίτησα και ενώ ανέμενα τον διορισμό μου στο εξωτερικό, εστάλην στο Ντελ Ρίο, του Τέξας, για να υπηρετήσω πολλούς Μεξικανούς. Μεταξύ των ταπεινών αυτών ανθρώπων είχαμε ως τριάντα Ισπανικές Γραφικές μελέτες την εβδομάδα, και ωργανώθη μια εκκλησία. Στο 1945 διωρίσθηκα στο Ντένβερ της πολιτείας Κολοράδο, όπου η εκκλησία Ήγγλγουντ έκανε καλές προόδους. Συμμερισθήκαμε με αυτούς το προνόμιο να κτίσωμε την πρώτη Αίθουσα Βασιλείας στην πόλι, στο Μπροντγουαίη. Λίγον καιρό μετά την αποπεράτωσί της, εξεκίνησα για τον διορισμό μου στο εξωτερικό, τις Παρθένους Νήσους.

Αναχωρώντας από τη Νέα Υόρκη στις 3 Ιανουαρίου 1947 με το πλοίο «Μαρίν Τάιγκερ», εφθάσαμε στις 7 Ιανουαρίου στην παράξενη μικρή πόλι Σαρλότ Αμαλί, Π. Ν. Αφού τακτοποιηθήκαμε, το έργον της μαρτυρίας άρχισε ζωηρά την επόμενη μέρα. Η εκστρατεία της Σκοπιάς ήταν εν προόδω, και αυτό ήταν πραγματικά ένα παρθένον έδαφος. Ελήφθησαν αρκετές εκατοντάδες συνδρομές, πράγμα που κατέστησε αναγκαίον για το ταχυδρομείο να εγκαινιάση αγροτική διανομή. Τόσο πολλές μελέτες άρχισαν ώστε τα δύο πρώτα χρόνια έπρεπε τακτικά να επιστρέφω στο σπίτι κατά τα μεσάνυχτα για να φροντίζω για όλ’ αυτά.

Η πρώτη δημοσία διάλεξις που εδόθη στην Μάρκετ Σκουαίαρ παρακολουθήθη από χίλιους ακροατάς. Σ’ αυτούς εδόθησαν δωρεάν 800 βιβλιάρια στην Αγγλική, Γαλλική και Ισπανική γλώσσα. Στη διάλεξι που εδόθη στην Κόραλ Μπαίη, Σαιντ Τζων, Π. Ν., η σχολή ήταν υπερπλήρης. Ένας άνθρωπος που έστεκε όρθιος στην πόρτα προσεκλήθη να καθήση· αυτός αρνήθηκε, λέγοντας ότι αν δεν του ήταν αρεστό ό,τι ελέγετο, θ’ αναχωρούσε. Σε λίγο τον είδαν να προσπαθή να μοιρασθή ένα κάθισμα με άλλον. Μετά τη διάλεξι κανείς δεν έκανε την προσπάθεια να φύγη· ήθελαν ν’ ακούσουν κι άλλα, και άκουσαν. Έγινε ανακοίνωσις για τη μελέτη Σκοπιάς και άλλες συναθροίσεις. Με τρεις και τέσσερες παρόντας στην αρχή, βαθμηδόν αυξήθηκαν εκείνοι που παρακολουθούσαν. Αυτοί απήλαυσαν και μερικές χαρές της υπηρεσίας, διότι γρήγορα έλαβαν μέρος στην υποβοήθησι για τη διαφήμισι των δημοσίων διαλέξεων με προγράμματα.

Αλλά τώρα ο τόπος του διορισμού μας άλλαξε και πάλι και επί του παρόντος συνεχίζομε την ιεραποστολική μας υπηρεσία στην Καγαί του Πόρτο Ρίκο, όπου έχομε πολλή χαρά κάθε μέρα, επιδιώκοντας τον σκοπό μας στη ζωή.

Γνωρίζοντας ότι απαιτείται υπομονή για σωτηρία, μαθαίνει κανείς γρήγορα ν’ ασκή τη μεγαλύτερη υπομονή και αγαθότητα μεταξύ των νέων αδελφών, καθώς κι αυτοί αγαπούν τον ιεραπόστολο γι’ αυτό. Σ’ αυτόν γίνονται πιο αγαπητοί σε κάθε έτος που περνά καθώς αυτός τους βλέπει ν’ αυξάνουν σε ωριμότητα, παράγοντας καρπούς της Βασιλείας, κηρύττοντας το άγγελμα της Βασιλείας από σπίτι σε σπίτι, κάνοντας επανεπισκέψεις, αρχίζοντας και διεξάγοντας μόνοι τους Γραφικές μελέτες. Βλέποντας συνεχώς την ευλογία του Ιεχωβά επάνω στην υπηρεσία της Βασιλείας, η χαρά τού να επιδιώκω τον σκοπό μου στη ζωή δεν μπορεί να περιγραφή γραπτώς. Είναι έργον του Ιεχωβά, και θα ποθήσουν διακαώς να μετάσχουν σ’ αυτή τη μορφή της υπηρεσίας όλοι όσοι είναι δυνατόν να μπορέσουν να το επιτύχουν αυτό.