Έχετε Καιρό;
ΕΧΕΤΕ καιρό να κάμετε τα πράγματα για τα οποία ενδιαφέρεσθε περισσότερο; Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καιρό, και τούτο παρά την αυξανόμενη χρήσι διαφόρων μηχανικών μέσων προς οικονομίαν χρόνου. «Παρ’ όλα τα μηχανικά μέσα εξοικονομήσεως χρόνου που διαθέτουν οι Αμερικανοί,» όπως έχει λεχθή, «έχουν περισσότερες δυσκολίες από όλους τους άλλους στην εξεύρεσι χρόνου για οτιδήποτε.» Άσχετα με τη χώρα στην οποία ζη κανείς, το ζήτημα της εξευρέσεως χρόνου είναι ζήτημα σοβαρό. Ιδιαίτερα ζωτικό είναι για τους Χριστιανούς, στους οποίους λέγεται: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν.»—Εφεσ. 5:15, 16.
Για να εξαγοράσωμε καιρό για επιδιώξεις, οι οποίες αληθινά θα πλουτίσουν τη ζωή μας, χρειαζόμεθα γνώσιν τού πώς να δαπανώμε τον καιρό μας. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, ο μέσος άνθρωπος στις Ηνωμένες Πολιτείες δαπανά είκοσι χρόνια εργαζόμενος, είκοσι χρόνια κοιμώμενος, πέντε χρόνια ξυριζόμενος και ντυνόμενος, πέντε χρόνια τρώγοντας, ένα χρόνο τηλεφωνώντας, τρία χρόνια απλώς αναμένοντας και δεκαέξη χρόνια παίζοντας ή αναπαυόμενος.
Αυτές οι χρονικές κατηγορίες αναμονής και αναπαύσεως μπορεί να προσφέρουν, για πολλά άτομα, ένα πλούτον χρόνου που μπορεί να εξαγορασθή. Εξ άλλου, δεκαέξη χρόνια παιχνιδιών ή αναπαύσεως αποτελούν σημαντικό χρονικό διάστημα. Θα ήταν δυνατόν ένα μέρος αυτού του χρόνου να χρησιμοποιηθή πιο επωφελώς; Κάθε άνθρωπος πρέπει ν’ απαντήση για τον εαυτό του σ’ αυτό το ερώτημα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις δικές του ανάγκες αναπαύσεως.
Πρέπει κανείς, επίσης, να εξετάση και τον σκοπό του στη ζωή. Αν ο σκοπός του είναι το να είναι ένας αληθινός ακόλουθος το Χριστού Ιησού, τότε θα αναζητή συνεχώς τρόπους να εξαγοράση καιρόν για να πλουτίση και τον εαυτό του και τους άλλους πνευματικώς. Στον παρόντα αιώνα του ακρατήτου υλισμού, όσοι θα ήθελαν να είναι ευτυχείς πρέπει πάντοτε να έχουν υπ’ όψιν τούς λόγους του Ιησού: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος του Ιεχωβά.—Ματθ. 4:4, ΜΝΚ.
Πρέπει, λοιπόν, να είναι κανείς πρόθυμος να εξετάση τον καιρό που διαθέτει για ανάπαυσι. Σχετικά με τούτο είναι πρόδηλον ότι πολλά άτομα είναι υπερβολικά στις συνήθειές των. Λόχου χάριν, η Εταιρία Α. Κ. Νήλσεν, μια οργάνωσις εμπορικών ερευνών, αναφέρει ότι η Αμερικανική οικογένεια δαπανά κατά μέσον όρον τριάντα οκτώ ώρες την εβδομάδα εμπρός στην οθόνη τηλεοράσεως. Αυτό ισοδυναμεί με 2.000 ώρες το έτος περίπου, δηλαδή 250 οκτάωρες μέρες—που χάνονται παντοτινά για οποιουσδήποτε άλλους σκοπούς.
Όχι μόνο είναι συνετό πράγμα να εξετάζη κανείς τις συνήθειες αναπαύσεώς του, αλλά και επωφελές είναι να συναισθάνεται και το πώς διαθέτει σημαντικό μέρος του άλλου διαθεσίμου χρόνου του. Μερικοί άνθρωποι δαπανούν σημαντικόν χρόνον διαβάζοντας. Για να επωφεληθή κανείς στον πιο μεγάλο βαθμό απ’ αυτόν τον χρόνον, πρέπει να διερωτηθή: Ποιος είναι ο σκοπός που διαβάζω τούτο ή εκείνο; Τι θα μάθω; Πώς θα ωφεληθώ; Όταν κανείς διαβάζη μ’ ένα σκοπό, εξοικονομεί χρόνον και είναι πιθανώτερο να τον χρησιμοποιήση με σοφία.
Πολύς χρόνος μπορεί να σπαταληθή στην ανάγνωσι ύλης όπως οι εφημερίδες. Η Κυριακάτικη εφημερίς είναι ένα μεγάλο μέσον σπατάλης χρόνου διότι πολλοί προσπαθούν να διαβάσουν πολύ μέρος των εφημερίδων αυτών. Συνήθως μόνο λίγα αρθρίδια είναι πραγματικού ενδιαφέροντος για τον αναγνώστη. Να θεωρήτε την εφημερίδα με την πραγματικότητά της—μια ύλη ιστορική. Γίνεσθε ενήμεροι των νέων που αποτελούν σημαντική ιστορία· πολύ, όμως, μέρος που γεμίζει μια εφημερίδα δεν είναι καθόλου αυτής της μορφής.
Για κείνους που έχουν ήδη τα όσα απαιτούνται γι’ ανάπαυσι σ’ ένα μέτριο ή ελάχιστο επίπεδο, υπάρχει μια άλλη κατηγορία την οποίαν μπορούν να εξετάσουν: είναι ο χρόνος της αναμονής. Αυτός λέγεται ότι είναι κατά μέσον όρον τρία χρόνια. Μπορεί να είναι και μακρότερος. Ένας Ελβετός που ετήρησε ακριβή στοιχεία της χρήσεως του χρόνου του διεπίστωσε ότι στα ογδόντα του χρόνια εσπατάλησε πάνω από πέντε χρόνια αναμένοντας άτομα που καθυστερούσαν.
Υπάρχει συχνά σημαντικός χρόνος στη διάθεσι ενός ανθρώπου σ’ αυτή την κατηγορία της αναμονής. Υπάρχει αναμονή για κόψιμο μαλλιών, αναμονή στη σειρά επισκέψεως γιατρού ή οδοντιάτρου, αναμονή για σύζυγο, αναμονή για τραίνα, αεροπλάνα και λεωφορεία και αναμονή ενόσω είναι κανείς στα τραίνα, στα αεροπλάνα και στα λεωφορεία. Αυτά τα χρονικά διαστήματα αναμονής μπορούν να παράσχουν ευκαιρίες να μελετήση κανείς ό,τι θέλει ή ό,τι χρειάζεται. Σκεφθήτε τις πολλές ευκαιρίες αναγνώσεως εντύπου ύλης που θα βοηθήσουν ένα να βελτιώση την πνευματική του ζωή! Σκεφθήτε τις πολλές ευκαιρίες να διαβάσετε τον λόγον του Θεού και να κάμετε σκέψεις πάνω σε τμήματα αυτού!
Για να χρησιμοποιήση κανείς με σύνεσι τον χρόνο της αναμονής του πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Μερικοί μπορεί να βρίσκουν κατάλληλη μια Γραφή σχήματος τσέπης. Όσοι έχουν αυτοκίνητα μπορούν εύκολα να έχουν στη διάθεσί τους αναγνώσιμη ύλη για να τη χρησιμοποιήσουν στη διάρκεια των περιόδων αναμονής.
Ένας άλλος τρόπος εξαγοράς του χρόνου είναι η αλλαγή του προγράμματός σας. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να περάσουν και με λιγώτερο ύπνο· μπορεί να προτιμήσουν να σηκώνωνται μισή ώρα ή μια ώρα ενωρίτερα από τη συνήθη ώρα. Αυτό τους παρέχει πολύτιμο χρόνο για να διαβάζουν τον λόγον του Θεού. Για την εξαγορά του χρόνου υπάρχει και κάτι άλλο που μπορεί να γίνη: να αποκτάτε χρόνον διοργανώνοντας τον ίδιο σας χρόνο. Εν τούτοις, ένας χρονικός προγραμματισμός ημέρας ή εβδομάδος δεν πρέπει να είναι τόσο άκαμπτος, ώστε ν’ απογοητεύη έναν λόγω ανικανότητος προς τήρησίν του. Το πρόγραμμα πρέπει να είναι λογικό. Πρέπει να γίνεται με εκτίμησι των ζωτικών πραγμάτων της ζωής.
Ο Μόργκαν Ντ. Πάρμεντερ, στο βιβλίο του Σεις και οι Τρόποι Εργασίας Σας, συνιστά να καταγράφετε τρεις διαφόρους τύπους δράσεως, όταν καταστρώνετε ένα χρονικώς καθωρισμένο πρόγραμμα ημέρας ή εβδομάδος: (1) Τα πράγματα που πρέπει κανείς να κάμη, (2) τα όσα θα ήθελε κανείς να κάμη και (3) τα όσα θα κάμη κανείς, μόνο αν ο χρόνος το επιτρέπη.
Το ν’ αρχίσετε μια εβδομάδα ή μέρα με μια καλή ιδέα τού τι προτίθεσθε να επιτελέσετε έχει ως αποτέλεσμα το να γίνωνται πολύ περισσότερα από όσα θα εγίνοντο αν δεν υπήρχε πρόγραμμα. «Όλος ο χρόνος σας πρέπει να είναι ωργανωμένος», λέγει ο Χάρρυ Σίμμονς, ένας πασίγνωστος διαχειριστικός σύμβουλος, «αλλιώς πολύ μέρος του χρόνου σας θα σπαταληθή—ο χρόνος της μελέτης σας καθώς και ο χρόνος της εργασίας και της αναπαύσεώς σας. Ένα πρόγραμμα μελέτης χωρίς την πειθαρχική τήρησι ενός θετικού προγράμματος συνήθως καταλήγει στο να μην κατορθώνωνται σημαντικά πράγματα. Ο μόνος τρόπος μελέτης ενός θέματος είναι να το επεξεργασθήτε με τακτικό πρόγραμμα. Αναλάβετε ένα πράγμα κάθε φορά. Απλώς περιλάβετέ το στο πρόγραμμά σας για ένα ωρισμένο μέρος του χρόνου σας κάθε μέρα ή κάθε δυο μέρες, και εμμένετε στο πρόγραμμά σας. Θα εκπλαγήτε για ό,τι μπορείτε να επιτελέσετε μ’ αυτό τον τρόπο.»
Στην κατηγορία υπ’ αριθμόν ένα—τα πράγματα που πρέπει κανείς να κάμη—ο συνετός άνθρωπος θέτει τα ζητήματα που ανάγονται στην πνευματική του ζωή. Η καλύτερη χρήσις που μπορεί να γίνη του εξαγορασμένου χρόνου είναι το να χρησιμοποιήται ο χρόνος στην εκτέλεσι του θελήματος του Δημιουργού. Εφόσον ο παλαιός αυτός κόσμος θα φθάση σύντομα στο τέλος του στον Θείο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, ο χρόνος είναι ζωή. Όσοι σπαταλούν άσκοπα τον χρόνο τους, σε λίγο δεν θα έχουν χρόνο να σπαταλήσουν. Όσοι χρησιμοποιούν τον χρόνο με σύνεσι, εξαγοραζόμενοι τον καιρό για την υπηρεσία του Δημιουργού, θα ευλογηθούν με μια αιωνιότητα χρόνου στον νέο κόσμο του Θεού.