Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Πώς μπορούμε να εναρμονίσωμε τις αφηγήσεις στις Πράξεις 7:2-4 και Γένεσις 11:31-12:4; Η αφήγησις των Πράξεων δείχνει ότι ενώ ο Αβραάμ ήταν στη Μεσοποταμία τον προσέταξε ο Θεός: «Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου, και ελθέ εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει.» Η αφήγησις της Γενέσεως φαίνεται να δείχνη ότι αυτή η εντολή τού είχε δοθή στη Χαρράν, μετά τον θάνατο του πατρός του Θάρα.—Γ. Ο., Η. Π. Α.
Η αφήγησις των Πράξεων διασαφηνίζει καλά ότι η εντολή του Θεού στον Αβραάμ να εγκαταλείψη τη χώρα του και να μεταβή σε μια χώρα την οποία θα του υπεδείκνυε ο Θεός έγινε στη Μεσοποταμία πριν ο Αβραάμ εγκατασταθή στη Χαρράν. Η εντολή αυτή είναι σαφώς η ιδία που αναγράφεται στη Γένεσι 12:1. Η διατύπωσις της εντολής ενταύθα δείχνει ότι ο Αβραάμ ήταν ακόμη στην Ουρ των Χαλδαίων, διότι ο Θεός τον προστάζει: «Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου,» η δε Χαρράν, που απείχε περίπου 575 μίλια βορειοδυτικώς της Ουρ, δεν ήταν η «γη» του Αβραάμ, διότι έκειτο πολύ έξω από τη Βαβυλώνα της εποχής εκείνης. Γι’ αυτό τα εδάφια Γένεσις 12:1-3 δεν τοποθετούνται χρονολογικώς στην αφήγησι και είναι εντολή που εδόθη από τον Ιεχωβά προτού ο Αβραάμ εξέλθη ποτέ από την Ουρ της Βαβυλώνος και η οποία επίσης είχε ως αποτέλεσμα περαιτέρω μετοίκησι του Αβραάμ κατά τον θάνατο του Θάρρα στη Χαρράν.
● Είναι ορθό για τους Χριστιανούς να προσφεύγουν στη στείρωσι για ν’ αποφύγουν την τεκνοποιία;
Σ’ αυτό το ζήτημα μπορούμε να καθοδηγηθούμε από την αρχή που εκτίθεται στον νόμο του Θεού που εδόθη δια του Μωυσέως. Γνωρίζομε ότι, αν κάποιο μέλος της ιερατικής οικογενείας του Ααρών είχε τεθλασμένα τα κρύφια, δεν μπορούσε να υπηρετή ως ιερεύς· επίσης, κανένα σεξουαλικώς ακρωτηριασμένο άτομο δεν μπορούσε να εισέλθη στη συναγωγή του Ιεχωβά. Ο δε Θεός τόσο εφρόντιζε για τα όργανα αναπαραγωγής του άρρενος, ώστε, αν μια γυναίκα ελάμβανε μέρος σε διαμάχη μεταξύ του συζύγου της κι ενός άλλου ανδρός κι εξέτεινε το χέρι της και τον έπιανε από τα κρύφια μέρη του για να τον καταστήση ανίκανο, τότε θα της απεκόπτετο το χέρι της. (Λευιτ. 21:17-20· Δευτ. 23:1· 25:11, 12) Αν, λοιπόν, ο Θεός ενδιεφέρετο για τις αναπαραγωγικές δυνάμεις του τυπικού του λαού Ισραήλ, πρέπει να ενδιαφέρεται τόσο, επίσης, και για τις δυνάμεις αυτές των πνευματικών Ισραηλιτών του, διότι τους εξουσιοδοτεί να είναι γονείς και να παράγουν σπέρμα με φόβο Θεού.
Αν κανείς ήταν σεξουαλικώς στειρωμένος πριν έλθη σε γνώσι της αληθείας κι επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα, θα εχρειάζετο ένα θαύμα από τον Θεό δια Χριστού του Βασιλέως της ανθρωπότητος για να μπορέση το στειρωμένο αυτό άτομο να λάβη τότε μέρος στην εκπλήρωσι της εντολής περί αναπαραγωγής.
Υπάρχουν και διάφοροι άλλοι τρόποι, που χρησιμοποιούνται σήμερα για την αποφυγή της τεκνοποιίας, σ’ αυτούς δε η Εταιρία παραμένει σιωπηλή, αφήνοντας κάθε ανδρόγυνο να κάμη την απόφασί του. (Βλέπε Σκοπιά 1ης Μαρτίου 1951, σελίς 159 [στην Αγγλική]· 1ης Απριλίου 1953, σελίς 222 [στην Αγγλική].) Εν τούτοις, είναι εντελώς εσφαλμένο για ένα άτομο να νομίζη ότι για να παραμείνη ελεύθερο για την υπηρεσία της Βασιλείας και ν’ αποφύγη οικογενειακές ευθύνες στο ζήτημα των τέκνων, δικαιολογείται να στειρωθή σεξουαλικώς. Αν επιθυμή τόσο ν’ αποφύγη τις οικογενειακές ευθύνες, τότε ας παραμείνη άγαμος, κι έτσι, όπως είπε ο Ιησούς, ας ‘ευνουχίση εαυτόν’ για τη βασιλεία του Θεού. (Ματθ. 19:12) Ένα άτομο που εστείρωσε τον εαυτό του κάνει αδικία στον σύντροφο του γάμου του, ο οποίος μπορεί κάποτε να θελήση και να δικαιούται να τεκνοποιήση. Μπορεί να νομίζη ότι ελευθερώνεται έτσι από δοκιμασίες και πειρασμό του Διαβόλου σ’ αυτό το ζήτημα, αλλ’ εκθέτει τον εαυτό του σε άλλες δοκιμασίες και πειρασμούς πάνω στο ίδιο αυτό ζήτημα. Το καλύτερο είναι να ζη μια φυσιολογική ζωή με όλες τις δυνάμεις και ικανότητες που έδωσε ο Θεός φυσικά σ’ ένα πλάσμα.
Αν ένας εστειρώθη προτού λάβη κατανόησι της αληθείας, τότε ας αντλήση παρηγορία από τον Ησαΐα 56:3-7.
● Όταν είπε ο Ιησούς, όπως αναφέρεται στο Ματθαίος 5:5, «Μακάριοι οι πραείς· διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γήν,» για ποιους ωμιλούσε; Χ. Σ., Η.Π.Α.
Ο Ιησούς εδώ εφήρμοσε την έκφρασι «πραείς» στους μαθητάς του εκείνης της εποχής, που προωρίζοντο για την ουράνια βασιλεία. Αυτός ήταν ο πιο πράος μεταξύ των και αποτελούσε το παράδειγμά των. Τα εδάφια Εβραίους 1:1, 2 και 2:5, 6 πιστοποιούν ότι ο Ιησούς κληρονομεί τη γη, δηλαδή την αποκτά. Οι μαθηταί του κατέστησαν συγκληρονόμοι του στη Βασιλεία και λαμβάνουν αυτή την κληρονομία ή κατοχή της γης μαζί με αυτόν. Επομένως, το Ματθαίος 5:5 δεν εφαρμόζεται αυστηρώς στα «άλλα πρόβατα.» Εν τούτοις, παρετέθη σχετικά με αυτούς και αυτό είναι κατάλληλο, διότι αυτοί πρέπει να είναι πράοι κατά μίμησιν του Ιησού Χριστού, και μόνο επειδή είναι τέτοιοι θα επιτραπή να ζήσουν επάνω στη γη στον νέο κόσμο. Αυτοί δεν λαμβάνουν κατοχή της γης, όπως δεν είχε κατοχή αυτής κι ο Αδάμ στον κήπο της Εδέμ, αλλά στο εδάφιο Ματθαίος 5:5 μπορεί εν τούτοις να δοθή μια γενική εφαρμογή, διότι αυτοί κατέχουν τη γη ως παρακαταθήκη υπέρ του πρωτίστου Κληρονόμου, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μέχρις αυτού του βαθμού εισέρχονται σε κληρονομία. Απολαμβάνουν το βασίλειο του Βασιλέως. Όπως είπε ο Ιησούς στην παραβολή των προβάτων και των εριφίων: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.» (Ματθ. 25:34) Δεν είναι λοιπόν εσφαλμένον το να χρησιμοποιήται αυτή η Γραφική περικοπή με μια γενική έννοια, όταν μιλούμε για τις ευλογίες που αναμένουν τα «άλλα πρόβατα» στον νέο κόσμο.
● Είναι πρέπον για ένα αδελφό να τελέση την υπηρεσία κηδείας ενός ατόμου, το οποίον ποτέ δεν ήταν ταυτισμένο με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και το οποίον ηυτοκτόνησε;—Κ. Λ., Η.Π.Α.
Αυτά όλα εξαρτώνται από την ευσυνείδητη στάσι του εν τη αληθεία αδελφού, ο οποίος μπορεί να εκλήθη να τελέση την υπηρεσία κηδείας. Αν η συνείδησίς του εξεγείρεται κατά της σκέψεως αυτής λόγω της αυτοκτονίας, τότε δεν πρέπει να παραβιάση τη συνείδησί του τελώντας αυτή την ιερουργία. Αν ένας άλλος ικανός αδελφός φρονή ότι μπορεί ευσυνείδητα να το πράξη, δεν υπάρχει αντίρρησις σ’ αυτό. Ενώ δεν μπορεί να κηρύξη ότι η αυτοκτονία φέρνει στον ουρανό ή ακόμη δεν μπορεί να τονίση Γραφικές επαγγελίες ότι και για όσους αυτοκτονούν θα υπάρξη ευκαιρία ζωής στον νέο κόσμο, και μολονότι δεν συγχωρεί αυτόν που ηυτοκτόνησε, εν τούτοις, εκτιμά το ότι η τέλεσις μιας κηδείας παρέχει θαυμάσια ευκαιρία να δοθή μαρτυρία για τη βασιλεία του Θεού και τις ευλογίες που θα φέρη στο ανθρώπινο γένος, περιλαμβανομένης και της αναστάσεως των νεκρών.
Επειδή αυτός που ηυτοκτόνησε δεν είχε ποτέ συνδεθή με την αλήθεια, αγνοούσε το πράγμα και κατέστη ένοχος εγκλήματος, όπως έγιναν ένοχα και πολλά άλλα άτομα εν αγνοία των, ως το σημείο να διαπράξουν φόνο άλλου ατόμου. Η θέσις του εξαρτώται από το αν είναι επιδεκτικός σωτηρίας δια της λυτρωτικής θυσίας του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο Ιεχωβά αποφασίζει από την ανάγνωσι της καρδίας του αυτόχειρος περί του αν αυτός είναι ακόμη επιδεκτικός σωτηρίας από την προμήθεια της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού και αν θα κληθή να εξέλθη από το μνημείον δια του ανάσσοντος Βασιλέως, Ιησού Χριστού. Μπορεί να έχη μια ευκαιρία για ζωή στον νέο κόσμο. Τίποτα θετικό, λοιπόν, δεν μπορεί να λεχθή στην κηδεία ως μια υπόσχεσις περί μελλοντικής ζωής του αυτόχειρος. Ακριβώς προς αυτή την άποψι μπορεί να δοθή μια αποτελεσματική μαρτυρία σε όλους εκείνους που συνέρχονται για τη νεκρώσιμη ακολουθία, εκείνους που εγνώριζαν τον αυτόχειρα. Οι αρχές της Χριστιανικής αληθείας μπορούν να λεχθούν, και οποιαδήποτε παρηγοριά μπορούν να λάβουν οι τεθλιμμένοι από την απαγγελία των Χριστιανικών αρχών που θίγουν και τον αυτόχειρα ακόμη, μπορεί να γίνη μετά την ακρόασι της επικηδείου ομιλίας.