Είναι ο Ουρανός Προορισμός Σας;
ΕΛΠΙΖΕΤΕ σεις, όπως πάρα πολλά άτομα στον «Χριστιανικό κόσμο», να πάτε στον ουρανό όταν πεθάνετε; Ναι; Αλλά σκεφθήκατε ποτέ σοβαρά το γιατί ακριβώς έχετε αυτή την ελπίδα; Θέλετε πραγματικά να πάτε εκεί, ή θα προτιμούσατε να παραμείνετε σ’ αυτή την ωραία γη, ιδιαίτερα αν αυτή επρόκειτο να γίνη ένας παράδεισος; Μήπως, τελικά, είσθε σαν εκείνους για τους οποίους λέγει ένα λαϊκό τραγούδι: «Ο καθένας θέλει να πάη στον ουρανό, αλλά κανείς δεν θέλει να πεθάνη»;
Όχι ότι υπάρχει τίποτα το εσφαλμένο στο να θέλη κανείς να πάη στον ουρανό. Ο ουρανός θα είναι ο προορισμός ωρισμένων ατόμων, διότι ο Ιησούς είπε καθαρά στους αποστόλους του: «Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα· ει δε μη, ήθελον σας ειπεί· υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, δια να ήσθε και σεις όπου είμαι εγώ.» Ένεκα της υποσχέσεως αυτής ο Πέτρος μπορούσε να γράψη σε ωρισμένους Χριστιανούς: «Ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν . . . , εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς.»—Ιωάν. 14:2, 3· 1 Πέτρ. 1:3, 4.
Μολονότι ‘μπορεί ο καθένας να θέλη να πάη στον ουρανό’, η Γραφή δείχνει ότι πολύ λίγοι θα μεταβούν εκεί. Έτσι, ο Ιησούς τους εχαρακτήρισε ως ένα «μικρόν ποίμνιον,» ενώ ο απόστολος Ιωάννης μάς δίνει τον ακριβή αριθμό, «εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες.» Εν συγκρίσει με τα δισεκατομμύρια της γης, βέβαια 144.000 είναι λίγοι, ένα μικρόν ποίμνιον.—Λουκ. 12:32· Αποκάλ. 7:4· 14:1.
Ένας παράγων που περιορίζει τον αριθμό εκείνων που πηγαίνουν στον ουρανό είναι ότι ο Ιησούς Χριστός πρώτος διήνοιξε ‘νέαν και ζώσαν οδόν’ προς τον ουρανό με τον θυσιαστικό του θάνατο και την ανάστασι. Γι’ αυτόν τον λόγο ούτε κι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν θα είναι στον ουρανό, μολονότι έχομε τα λόγια του ιδίου του Ιησού ότι ο Ιωάννης δεν είχε τον όμοιόν του ως προφήτης του Θεού. «Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν» πριν από τον Ιησούν.—Εβρ. 10:20· Ματθ. 11:11· Ιωάν. 3:13.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι, εκτός απ’ τους πολύ λίγους που πηγαίνουν στον ουρανό, όλοι οι λοιποί του ανθρωπίνου γένους χάνονται; Όχι, διόλου! Όλοι οι άλλοι που είναι επιδεκτικοί δικαιοσύνης θα έχουν μια ευκαιρία ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή, τώρα ή αργότερα μέσω αναστάσεως, κατ’ ευθείαν εδώ πάνω στη γη. Αυτοί θα είναι υπήκοοι και δέκται των ευεργεσιών των 144.000 που πηγαίνουν στον ουρανό για να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό χίλια χρόνια. Ναι, μολονότι υπάρχει μια μόνο σωτηρία, υπάρχουν δύο διακεκριμένοι προορισμοί, ένας ουράνιος κι ένας επίγειος.—Αποκάλ. 20:6.
Λόγω εσφαλμένης κατά γράμμα νοήσεως εκείνων που λέγει η Γραφή για ένα πύρινο τέλος του παρόντος κόσμου, πολλοί παρέβλεψαν εντελώς τα όσα λέγει ο λόγος που Θεού περί προορισμού της γης αυτής. Μακριά από το να καταστραφή η γη, ο Θεός ‘εθεμελίωσε την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα του αιώνος.’ Ο Θεός δεν εδημιούργησε τη γη «ματαίως» αλλά «έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.»—Ψαλμ. 104:5· Ησ. 45:18.
Όχι μόνο θα εξακολουθήση αυτή η γη να υπάρχη επ’ άπειρον, αλλ’ ο Θεός υπεσχέθη ένδοξα πράγματα γι’ αυτήν. Γι’ αυτό μας εδίδαξε ο Ιησούς να προσευχώμεθα: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Τότε «δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει . . . διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» Βαθμιαίως «θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» Σημειώστε ότι αυτή η υπόσχεσις εφαρμόζεται, όχι στον ουρανό, αλλά στη γη, όπου το ανθρώπινο γένος υπέστη δεινά στα περασμένα έξη χιλιάδες χρόνια.—Ησ. 11:9, ΜΝΚ· Αποκάλ. 21:4.
Απλώς έτσι πρόκειται να γίνη, διότι αυτός ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού σχετικά με τη γη και τον άνθρωπο. Μήπως δεν είπε ο Θεός στους προγόνους μας να πληθυνθούν, να γεμίσουν τη γη, να την κυριεύσουν, δηλαδή να την κάμουν όλη σαν τον κήπο της Εδέμ, και να εξουσιάζουν τα κατώτερα ζώα; Απλώς επειδή ο Αδάμ παρήκουσε κι επομένως ηστόχησε να εκτελέση κατάλληλα την εντολή αυτή δεν σημαίνει ότι ηστόχησαν και οι σκοποί του Θεού σχετικά με τη γη. «Ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου . . . δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» Αν ωρισμένα πλάσματα αποτυγχάνουν, αυτό απλώς σημαίνει ότι ο Θεός θα χρησιμοποιήση άλλους για να εκπληρώση τους σκοπούς του.—Γέν. 1:28· Ησ. 55:11.
Πολλοί άνθρωποι ελπίζουν να μεταβούν στον ουρανό επειδή ποτέ δεν άκουσαν γι’ αυτόν τον επίγειο προορισμό και διότι εσφαλμένα εδιδάχθησαν ότι έχουν μια αθάνατη ψυχή η οποία κατά τον θάνατο πηγαίνει ή στον ουρανό ή σ’ έναν πύρινο άδη. Εν τούτοις, η Αγία Γραφή σαφώς δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι ψυχή και ότι όταν πεθαίνη παραμένει νεκρός ως την ανάστασι.—Γέν. 2:7· Εκκλησ. 9:5· Ιωάν. 5:28, 29.
Εκείνοι που είναι ενδεδειγμένοι για τον ουράνιο προορισμό φθάνουν εκεί μόνον ένεκα ωρισμένων ενεργειών που κάνουν και που κάνει κι ο Θεός υπέρ αυτών. Πρέπει να προσλάβουν γνώσι, ν’ ασκήσουν πίστι, ν’ αφιερωθούν και να βαπτισθούν και κατόπιν να παραμείνουν πιστοί στην αφιέρωσί των μέχρι θανάτου, ‘επιμελούμενοι περισσότερον να κάμουν βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν των.’ Από μέρους του ο Θεός τους εκλέγει ατομικά, τους δικαιώνει, τους καθιστά πνευματικούς του γυιούς και τους χρίει με το πνεύμα του ως μέλη του σώματος του Χριστού.—2 Πέτρ. 1:10.
Εκείνοι με τους οποίους ο Θεός πολιτεύεται έτσι έχουν μια σταθερή πεποίθησι βασισμένη στη μελέτη του λόγου του Θεού, με τις σχέσεις του Θεού προς αυτούς και με τη δική τους πορεία ενεργείας. Σαν τον απόστολο Παύλο, μπορούν να λέγουν: «Αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού,» και θα γίνουν «συμμέτοχοι της δόξης αυτού» αν παραμείνουν πιστοί.—Ρωμ. 8:16, 17.
Αλλ’ αν δεν έχωμε κάμει αυτά τα βήματα και δεν έχωμε ένδειξιν ότι ο Θεός πολιτεύεται έτσι μ’ εμάς και συγκεκριμένα αν δεν έχωμε μια έντονη ελπίδα και ζωηρό πόθο για την ουράνια αμοιβή, αναμφιβόλως είμεθα μεταξύ εκείνων των οποίων ο προορισμός, αν αποδειχθούν άξιοι, είναι μια ένδοξη παραδεισιακή γη. Δεν υπάρχει τίποτα το εσφαλμένο στο να μη θέλη κανείς να πάη στον ουρανό, αλλά θα ήταν ασύνετο να το θέλη κανείς αυτό αν δεν έχη βάσι για μια τέτοια ελπίδα. Όλες οι ευλογίες του Θεού είναι παρ’ αξίαν, η δε αγάπη και η σοφία δείχνουν ότι δεχόμεθα μ’ ευγνωμοσύνη οποιονδήποτε προορισμό που είναι για μας.