Άγρυπνοι στη Χριστιανική Ευθύνη

Ο ΚΑΙΡΟΣ του παλαιού αυτού κόσμου περνάει γοργά. Πώς το γνωρίζομε αυτό; Από την εκπλήρωσι της μεγάλης προφητείας του Ιησού, σχετικά με την οποίαν είπε: «Όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι, επί τας θύρας. Αληθώς σας λέγω, ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.»—Μάρκ. 13:29, 30.a

Ποιο είναι το ενδιαφέρον των Χριστιανών γι’ αυτό; Είναι πολύ μεγάλο το ενδιαφέρον, διότι ο Ιησούς συνεχίζοντας είπε: «Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε· διότι δεν εξεύρετε πότε είναι ο καιρός. Επειδή τούτο θέλει είσθαι ως άνθρωπος αποδημών, όστις αφήκε την οικίαν αυτού, και έδωκεν εις τους δούλους αυτού την εξουσίαν, και εις έκαστον το έργον αυτού, και εις τον θυρωρόν προσέταξε να αγρυπνή. Αγρυπνείτε λοιπόν· διότι δεν εξεύρετε πότε έρχεται ο κύριος της οικίας, . . . μήποτε ελθών εξαίφνης, σας εύρη κοιμωμένους. Και όσα λέγω προς εσάς, προς πάντας λέγω, Αγρυπνείτε.»—Μάρκ. 13:33-37.

Σε ποια έλευσι αναφέρεται ενταύθα; Όχι του Χριστού την έλευσι ή παρουσία, που άρχισε στο έτος 1914, ούτε στην εκδήλωσι της παρουσίας του, την επιφάνεια, που άρχισε στο έτος 1918 με τον Ιεχωβά ερχόμενον στον ναό με τον άγγελον της διαθήκης, αλλά στην έλευσί του στον Αρμαγεδδώνα, στην αποκάλυψί του, στη φανέρωσί του, στην οποία ο Ιησούς, επίσης, ανεφέρθη όταν είπε, «Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης.»—Αποκάλ. 16:15.

Σε τι πρέπει ν’ αγρυπνούν οι Χριστιανοί; Στις Θεόδοτες ευθύνες των. Ο καθένας, που αφιερώθηκε να πράξη το θέλημα του Θεού και ν’ ακολουθήση τα ίχνη του Ιησού Χριστού, πρέπει ν’ αγαπά και να υπηρετή τον Θεό, όπως απητείτο και από τον λαό του Θεού στους αρχαίους χρόνους: «Τι ζητεί Ιεχωβά ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβήσαι Ιεχωβά τον Θεόν σου, να περιπατής εις πάσας τας οδούς αυτού, και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου.»—Δευτ. 10:12, ΜΝΚ.

Ποιες διάφορες ευθύνες περιλαμβάνει αυτό; Μεταξύ των πρώτων είναι να λέμε πιστά τον λόγον του Ιεχωβά: «Ιεχωβά ο Θεός ελάλησε· τις δεν θέλει προφητεύσει;» Οι πρώτοι Χριστιανοί κατανοούσαν την ευθύνη των να το πράξουν αυτό, διότι διαβάζομε ότι «οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» Ο απόστολος Παύλος είχε μια ιδιαίτερα ζωηρή εκτίμησι της αποστολής του να κηρύττη, διότι ανέκραξε: «Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.» Αυτή την ευθύνη κανένας αφιερωμένος Χριστιανός δεν μπορεί να την παραμερίση ή να την αποφύγη, αλλά πρέπει ν’ αγρυπνή γι’ αυτήν, να επιλαμβάνεται όλων των ευκαιριών για να την εκπληρώση. Τον μήνα Μάιο όλοι οι Χριστιανοί διάκονοι θα το πράξουν αυτό παρουσιάζοντας το βοήθημα Γραφικής μελέτης Από τον Απολεσθέντα Παράδεισο στον Αποκατεστημένο Παράδεισο στη διακονία τους.—Αμώς 3:8, ΜΝΚ· Πράξ. 8:4· 1 Κορ. 9:16.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη προηγούμενη φορά, είναι επίκαιρη η συμβουλή που αναγράφεται στην επιστολή 1 Θεσσαλονικείς 5:6: «Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμεν, και ας εγκρατευώμεθα.» Κάθε Χριστιανός, λοιπόν, ας αγρυπνή στις ευθύνες του προς τον Θεόν του, προς τον πλησίον του, προς την οικογένειά του και προς την εκκλησία του. Πράττοντας τούτο, θα κερδίση την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και μπορεί να ελπίζη να επιζήση στην επικείμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος για ν’ απολαύση ατελεύτητη ζωή στον νέο κόσμο του Θεού.

[Υποσημειώσεις]