Τι Λέγουν για τους Μάρτυρας του Ιεχωβά και σ’ Αυτούς
ΜΕΤΑΞΥ των πολλών ενδιαφερουσών εκφράσεων που λέγονται για τους μάρτυρας του Ιεχωβά και σ’ αυτούς τους ίδιους από δημοσίους λειτουργούς, κληρικούς και άλλους, όπως αναγράφονται στο Βιβλίον του Έτους 1962 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, είναι και τ’ ακόλουθα:
Ένας δήμαρχος της Δημοκρατίας του Κονγκό, όταν είδε στο σπίτι του την ταινία των Μαρτύρων «Η Ευτυχία της Κοινωνίας του Νέου Κόσμου», είπε: «Πρόκειται για κάτι που πρέπει να το ενισχύσωμε όσο το δυνατόν περισσότερο».
Ο αναπληρωτής δήμαρχος κάποιας πόλεως της Γαλλικής Γουυάνας έκαμε μια παρόμοια δήλωσι όταν είδε την ίδια ταινία: «Πρώτη φορά είναι που είδα ένα τέτοιο πράγμα στη ζωή μου! Όλοι πρέπει να ιδούν αυτή την ταινία!» Επίσης, έκαμε διευθετήσεις με τον δήμαρχο για την προβολή της ταινίας στη μεγαλύτερη αίθουσα της πόλεως. Μεταξύ των σχολίων που ηκούσθησαν ήταν κι αυτό: «Τώρα ο ιερεύς μάς λέγει να διαβάζωμε τις Γραφές μας, αλλ’ οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πρόθυμοι να μας τις εξηγήσουν».
Στη Δημοκρατία της Μαλαγκάσης, ένας Διαμαρτυρόμενος κληρικός, ύστερ’ από μερικές συζητήσεις μ’ ένα μάρτυρα του Ιεχωβά, ωμολόγησε: «Διψώ να γνωρίσω την Αγία Γραφή, να γνωρίσω την αλήθεια . . . Μπορώ να διακρίνω ότι σεις διδάσκετε μόνον ό,τι είναι μέσα στην Αγία Γραφή».
Στη συνέλευσι του Αμβούργου, Γερμανίας, το 1961, πολλές χιλιάδες Μαρτύρων εστεγάσθησαν σε σχολεία, που είχαν μετατραπή σε υπνωτήρια. Ο επιστάτης ενός των σχολείων αυτών, όπου παρέμειναν 500 Μάρτυρες, έκαμε τα εξής σχόλια: «Οι οκτώ αυτές μέρες ήσαν οι καλύτερες της όλης ζωής μου, και πολύ λυπήθηκα, όταν οι αδελφοί ανεχώρησαν κι άφησαν κενό το σχολείο.»
Ένας κληρικός στη Σικελία, όταν συνήντησε ένα Μάρτυρα που επεσκέπτετο τους οικοδεσπότας, προσεκάλεσε τον Μάρτυρα να τον επισκεφθή. Ο κληρικός τότε είπε μεταξύ άλλων: «Επί χρόνια ήρχεσο σ’ αυτόν τον τομέα με τα βιβλία σου, και οι ενορίται μου μού επρομήθευαν περιοδικά· αλλ’ αντί να τα καίω, εγώ τα διάβαζα». Ως προς το να λάβη τη στάσι του υπέρ του Ιεχωβά, απήντησε συγκαλυμμένα: «Όταν ο καρπός ωριμάση, πέφτει στη γη μόνος του».
Στις Μπαχάμας, ένας θεατής βαπτίσματος Μαρτύρων ερώτησε: «Από τους μάρτυρας του Ιεχωβά γίνεται αυτό;» Όταν εβεβαιώθη γι’ αυτό, είπε: «Ήξερα ότι έτσι θα ήταν· σε καμμιά άλλη οργάνωσι δεν θα έβλεπε κανείς ποτέ έναν λευκό να βαπτίζη έναν μαύρο. Πρέπει να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά».
Εξητάζετο το θέμα περί άδου στο σπίτι ενός ανθρώπου που αγαπούσε τη δικαιοσύνη στη Δομινικανή Δημοκρατία από ένα Μάρτυρα κι έναν Ευαγγελικό κήρυκα. Ο κήρυξ, αδυνατώντας ν’ αναιρέση τη Γραφική παρουσίασι του Μάρτυρος, εσηκώθη πηδώντας κι εκραύγασε με οργή: «Κύτταξε! άνθρωπε, ο Θεός δεν είναι Θεός αγάπης!» Και τότε έφυγε, για να μην επιστρέψη ποτέ. Και τι απέγινε με τον οικοδεσπότη; Λέγει ότι τώρα αυτός και ο οίκος του είναι υπέρ του Ιεχωβά!—Ιησ. Ναυή 24:15.
Ένας άνθρωπος που πεινούσε για την αλήθεια στη Σομαλία της Αφρικής, παρεπονέθη στον Μάρτυρα που τον επεσκέφθη: «Γιατί δεν μας λέγει ο τοπικός ιερεύς αυτά τα καλά πράγματα, αντί να περνά τα βράδια του παίζοντας χαρτιά με τα παιδιά στη λέσχη;»
Στη Γκάνα ένας επίσκοπος εκκλησίας κι ο βοηθός του έκαμαν επίσκεψι σ’ έναν από τους Μάρτυρας που είχε εξασθενήσει πνευματικώς. Οι άλλοι που ήσαν μέσα στο σπίτι κρυφάκουαν τις παρατηρήσεις των, που έκαμαν τον ένα απ’ αυτούς να πη: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά καλοί Χριστιανοί· ο αδελφός τους δεν πήγαινε μαζί τους αυτές τις μέρες, και γι’ αυτό ήλθαν να τον ενισχύσουν, και τώρα ιδέτε πόσο ευτυχής έχει γίνει. Αν έκανε κι ο ιερεύς μας το ίδιο πράγμα, δεν θα έχανε η Εκκλησία, θα εξετάσω πληρέστερα αυτή τη θρησκεία.»
Μάρτυρες στις Προσήνεμους Νήσους της Καραϊβικής θαλάσσης, μεταβαίνοντας στη συνέλευσί των, εχάρησαν όταν άκουσαν τον υπάλληλο της υπηρεσίας μεταναστεύσεως να λέγη: «Θα περιλάβωμε πρώτα όλους τους μάρτυρας του Ιεχωβά σε μια ομάδα. Γνωρίζω ότι μπορούμε να βασισθούμε σ’ αυτούς για το ότι θα επιστρέψουν, όταν τελειώση η συνέλευσίς των. Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν μας προξενούν καμμιά ανωμαλία».
Μια γυναίκα στην Τσεχοσλοβακία, όταν εζήτησε βοήθεια για να εννοήση ωρισμένες Βιβλικές δοξασίες, εξεπλάγη, όταν, σε απάντησι της αιτήσεως της αυτής, άκουσε τα ακόλουθα από τον Ρωμαιοκαθολικό ιερέα της: «Αγαπητή κυρία, εγώ δεν είμαι σε θέσι να σας δώσω μια πλήρη απάντησι σ’ αυτά τα Βιβλικά ερωτήματα. Πραγματικά, εμείς, η εκκλησία, είμεθα υπεύθυνοι για το ότι ο λαός ξέρει τόσο λίγα πράγματα για την Αγία Γραφή, και ξέρω ότι θα υποστούμε την τιμωρία του Θεού γι’ αυτό. Αλλ’ αν θέλετε να γνωρίσετε περισσότερα για την αλήθεια της Αγίας Γραφής, υπάρχουν άνθρωποι που κατοικούν στην πόλι μας, οι οποίοι θα μπορέσουν να σας πουν πολλά για τα ερωτήματά σας και αυτούς [τους μάρτυρας του Ιεχωβά] πρέπει να τους ιδήτε». Αυτή η γυναίκα είχε αρχίσει να συμμελετά με τους μάρτυρας του Ιεχωβά κι εταράχθη διαπιστώνοντας ότι η διδασκαλία τους είναι τόσο διαφορετική από την της Καθολικής Εκκλησίας. Τώρα, όμως, δεν έχει πια ενδοιασμούς στο να συνεχίση τη συμμελέτη της μαζί τους!