Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Έχοντας υπ’ όψι το εδάφιο Παροιμίαι 22:6, πώς συμβαίνει ώστε παιδιά που ανετράφησαν από αφιερωμένους Χριστιανούς γονείς κατά καιρούς απομακρύνονται από την οδό του Ιεχωβά, την οποία εδιδάχθησαν;—Λ. Γ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Το εδάφιο Παροιμίαι 22:6 λέγει: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.» Όταν εκείνοι που ανετράφησαν στην οδόν του Ιεχωβά αποχωρούν απ’ αυτή στο γήρας των, θα μπορούσε να λεχθή ότι πολύ πιθανώς κάτι έλειπε στην ανατροφή των. Ίσως οι γονείς να μην ήσαν αρκετά ευσυνείδητοι ή πλήρεις, δεν ήσαν αρκετά αυστηροί, ή απέτυχαν στο να δείξουν αρκετή αγάπη. Επίσης, μπορεί να μην έδωσαν ένα τόσο καλό παράδειγμα όσο έπρεπε. Έτσι, ενώ αυτά τα παιδιά φαινομενικά ανετράφησαν με τον κατάλληλο τρόπο επειδή είχαν Χριστιανούς γονείς, μπορεί να μην ήταν πραγματικά τέτοια η περίπτωσις.
Εν τούτοις, δεν μπορούμε και ν’ αποκλείσωμε τις εξαιρέσεις. Πρέπει, λοιπόν, να συμπεράνωμε ότι αυτό που νοείται στις Παροιμίες 22:6 περιλαμβάνει το στοιχείο της πιθανότητος, τις περιστάσεις και τις δυνάμεις ή τους παράγοντας εκείνους, που, όταν τεθούν σ’ ενέργεια με την κατάλληλη εκπαίδευσι, είναι τέτοιου είδους, ώστε να καθιστούν πολύ ενδεχόμενον για τα παιδιά να μην απομακρυνθούν από τον ορθό δρόμο όταν γεράσουν· όχι όμως ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν κι εξαιρέσεις.
Αφ’ ετέρου, δεν μπορεί να μη γίνη παραδεκτόν ότι όλα τα τέκνα που παρημελήθησαν οικτρά από τους γονείς των ακολούθησαν κακό δρόμο. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι λόγω των εξαιρέσεων αυτών δεν πρέπει να λαμβάνεται φροντίς για τα τέκνα ή ότι είναι μάταιο να εκπαιδεύωνται στην κατάλληλη γι’ αυτά οδό.