Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Τι εφυλάσσετο μέσο στην κιβωτό της διαθήκης; Κατά το 2 Χρονικών 5:10 (ΜΝΚ), «δεν ήτο εν τη κιβωτώ ειμή αι δύο πλάκες τας οποίας έθεσεν ο Μωυσής εκεί εν Χωρήβ, όπου ο Ιεχωβά έκαμε διαθήκην προς τους υιούς Ισραήλ, ότε εξήλθον εξ Αιγύπτου», και το 1 Βασιλέων 8:9 λέγει σχεδόν τα ίδια. Ωστόσο, το εδάφιον Εβραίους 9:4 λέγει: «Έχουσα χρυσούν θυμιατήριον, και την κιβωτόν της διαθήκης πανταχόθεν περικεκαλυμμένην με χρυσίον, εν η ήτο στάμνος χρυσή έχουσα το μάννα, και η ράβδος του Ααρών η βλαστήσασα, και αι πλάκες της διαθήκης.»—Τ. Ρ., Η.Π.Α.
Τα λόγια του Παύλου στην επιστολή προς Εβραίους 9:4 βασίζονται στα επόμενα εδάφια, που δείχνουν τι είχε τεθή μέσα στην κιβωτό της διαθήκης: «Και είπεν ο Μωυσής προς τον Ααρών, Λάβε μίαν στάμνον, και βάλε εν αυτή εν γομόρ πλήρες από μάννα, και θες αυτήν έμπροσθεν του Ιεχωβά, δια να φυλάττηται εις τας γενεάς σας. Και έθεσεν αυτήν ο Ααρών έμπροσθεν του Μαρτυρίου, δια να φυλάττηται, καθώς προσέταξεν ο Ιεχωβά εις τον Μωυσήν.» Μολονότι ο Ααρών ασφαλώς συνέλεξε το μάννα και το έβαλε μέσα στη στάμνα, είναι προφανές ότι η θέσις αυτής έμπροσθεν του Μαρτυρίου δεν θα μπορούσε να γίνη ώσπου να κατασκευασθή η κιβωτός της διαθήκης η κιβωτός του μαρτυρίου και να ληφθούν οι πλάκες του νόμου. (Έξοδ. 16:33, 34, ΜΝΚ) Αργότερα ο ίδιος ο Μωυσής ανέγραψε: «Και επιστρέψας κατέβην από του όρους, και ενέθεσα τας πλάκας εν τη κιβωτώ, την οποίαν έκαμον και είναι εκεί, καθώς προσέταξεν εις εμέ ο Ιεχωβά.» (Δευτ. 10:5, ΜΝΚ) «Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Μωυσήν, Απόθες την ράβδον του Ααρών έμπροσθεν του μαρτυρίου, δια να φυλάττηται εις σημείον εις τους υιούς της αποστασίας· και θέλεις καταπαύσει απ’ εμού τους γογγυσμούς αυτών, δια να μη αποθάνωσι.» (Αριθμ. 17:10, ΜΝΚ) Απ’ αυτά τα εδάφια καταφαίνεται ότι η κιβωτός της διαθήκης κάποτε περιείχε τα όσα μνημονεύονται από τον Παύλο, και γι’ αυτό προφανώς ο Παύλος έγραφε περί του χρόνου, στον οποίον τα πράγματα έτσι ήσαν.
Εν τούτοις, μακράν από το να υπάρχη αντίφασις μεταξύ των λόγων του Παύλου κι εκείνων που βρίσκονται στο 2 Χρονικών 5:10, το γεγονός και μόνον ότι αυτό το εδάφιο λέγει ότι στον καιρό της αφιερώσεως του ναού του Σολομώντος «δεν ήτο εν τη κιβωτώ ειμή αι δύο πλάκες τας οποίας έθεσεν ο Μωυσής εκεί εν Χωρήβ» υπονοεί ότι κάποτε προηγουμένως η Κιβωτός περιείχε κι άλλα πράγματα, που την καθιστούσαν αξιοσημείωτη όσο δεν ήταν τώρα.
Ο λόγος, που δίδεται για την τοποθέτησι ενώπιον του Ιεχωβά της ράβδου του Ααρών που εβλάστησε, δηλαδή, ως μαρτυρίας κατά των αποστατών, θα εφαίνετο να προσδίδη την έννοια ότι, τουλάχιστον για τη διάρκεια της δια της ερήμου πορείας, ή ενόσω ζούσαν ούτοι οι αποστάται, η ράβδος αυτή παρέμενε μέσα στην κιβωτό της διαθήκης. Λογικό, λοιπόν, είναι να συμπεράνωμε ότι, μετά την είσοδο των Ισραηλιτών στη γη της επαγγελίας και πριν από την αφιέρωσι του ναού του Σολομώντος, αφηρέθησαν η χρυσή στάμνος και η ράβδος του Ααρών. Δεν φαίνεται, όμως, λογικό ότι ο Ιεχωβά θα επέτρεπε να πέσουν τα ιερά αυτά πράγματα στα χέρια των Φιλισταίων, όταν αυτοί εκυρίευσαν την Κιβωτό στην εποχή του Αρχιερέως Ηλεί, διότι αλλιώς θα ήταν δυνατόν να λείπουν και οι δύο πλάκες του νόμου. Προφανώς η χρυσή στάμνος του μάννα και η ράβδος του Ααρών η βλαστήσασα εξεπλήρωσαν τον σκοπό τους· γι’ αυτό κι ο Ιεχωβά επέτρεψε ν’ αφαιρεθούν.
Ενδιαφέρει να τονισθή ότι υπάρχουν περισσότερες από μια κιβωτό που μνημονεύεται σχετικά με τις πλάκες. Η κιβωτός, για την οποία ομιλεί ο Μωυσής στο Δευτερονόμιο 10:1-5 και που του είπε ο Ιεχωβά να κατασκευάση, ήταν μια προσωρινή θήκη για τις δύο πλάκες του νόμου, που είχε λάβει στο Όρος Σινά. Ενώ αργότερα, κατά το τέλος του έτους, η κιβωτός της διαθήκης ήταν έτοιμη για χρήσι.—Έξοδ. 39:33-40:3.
Και τι θα λεχθή για το βιβλίο που μνημονεύεται στο 1 Σαμουήλ 10:25 (ΜΝΚ); Σχετικά με αυτό αναγινώσκομε: «Και είπεν ο Σαμουήλ προς τον λαόν τον τρόπον της βασιλείας, και έγραψεν αυτόν εν βιβλίω, και έθεσεν έμπροσθεν του Ιεχωβά.» Μήπως η τοποθέτησίς του ενώπιον του Ιεχωβά σημαίνει τοποθέτησι μέσα στην κιβωτό της διαθήκης; Όχι κατ’ ανάγκην, και ειδικά όχι σ’ αυτή την περίπτωσι. Γιατί όχι; Διότι σ’ αυτόν τον καιρό επεκράτησε στον Ισραήλ μια μάλλον ανώμαλη κατάστασις. Η κιβωτός της διαθήκης, μετά την επιστροφή της από τους Φιλισταίσυς, βρήκε ένα τόπο αναπαύσεως στην Κιριάθ-ιαρείμ, όπου παρέμεινε ως τη βασιλεία του Βασιλέως Δαβίδ. (1 Σαμ. 7:1, 2) Εν τούτοις, η σκηνή εκείνο τον καιρό ευρίσκετο ή στη Σηλώ ή στη Νωβ, αργότερα δε μετεφέρθη στη Γαβαών. Με τη σκηνή του μαρτυρίου ήταν επίσης και το θυσιαστήριο για τις θυσίες και το ιερατείο καθώς και τα περιεχόμενα του Αγίου Τόπου, κι έτσι λογικό είναι να συμπεράνωμε ότι «έμπροσθεν του Ιεχωβά» στην εποχή του Σαμουήλ εσήμαινε μάλλον εκεί όπου ήταν η σκηνή του μαρτυρίου, παρά εκεί όπου εκείτο η Κιβωτός.—Ιησ. Ναυή 18:1· 1 Σαμ. 21:1· 1 Χρον. 16:39.
Έτσι, από τα προεκτεθέντα βλέπομε πάλι ότι η Βίβλος είναι συνεπής προς εαυτήν.
«Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.