Η Βίβλος​—Ένα Βιβλίο που Δίνει Ελπίδα

ΕΝΩ μελετούσε για να δώση εξετάσεις μια νοσοκόμος, ηλικίας είκοσι οκτώ ετών, στην Αυστραλία, υπέστη διανοητική κρίσι. Η καλύτερη ψυχιατρική νοσηλεία απέτυχε να επιφέρη ανάρρωσι. Η κόρη απειλούσε ν’ αυτοκτονήση. Ο τοπικός γιατρός απεφάνθη ότι είναι ανίατη η περίπτωσις και της καθώρισε να παίρνη πολλά καταπραϋντικά. Υπέβαλαν από μέρους της αίτησι για να της χορηγηθή πλήρης σύνταξις αναπήρου. Οι γονείς της δεν εφείσθησαν τίποτα, αλλ’ εν τούτοις όλες οι προσπάθειες τον εφαίνοντο χωρίς καμμιά ελπίδα, επειδή η κόρη των δεν εγίνετο καλύτερα.

Τελικά, ο πατέρας στην απελπισία του συγκατετέθη να γίνεται μια Γραφική μελέτη με την ασθενή θυγατέρα του. Μετά από λίγες Γραφικές μελέτες η υγεία της κόρης εβελτιώθη αισθητά. Ο πατέρας της, οι φίλοι και οι συγγενείς της όλοι κατεπλάγησαν με τη βελτίωσι της καταστάσεώς της. Κι ο γιατρός της κόρης, επίσης, πραγματικά έμεινε εμβρόντητος με την ταχεία και πλήρη ανάρρωσί της. Την ερώτησε να του πη την αιτία της μεγάλης αυτής μεταβολής. Η απάντησίς της ήταν απλή κι εύστοχη: «Τώρα έχω κάτι για το οποίον αξίζει να ζω​—τον νέο κόσμο». Ναι, η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο που δίνει ελπίδα.

Είναι πολύ παράδοξο το ότι πολλοί από τους λεγόμενους «μεγάλους» μεταξύ των Ελλήνων και των άλλων εθνών ενόμιζαν ότι η ελπίδα ήταν μια φρεναπάτη. Ο Αισχύλος είπε ότι ήταν «η τροφή των εξορίστων». Ο Ευριπίδης την αποκαλούσε «κατάραν του ανθρώπου». Αλλ’ η Βίβλος λαμβάνει αντίθετη άποψι. Εξυμνεί την ελπίδα και τη συνδέει με την πίστι και την αγάπη. (1 Κορ. 13:13) Όχι μόνον εγκωμιάζει τις επιδράσεις της ελπίδος, αλλά και παροτρύνει τους Χριστιανούς να ‘χαίρουν εις την ελπίδα’ και ‘να περισσεύουν εις την ελπίδα’. Επίσης, καλεί την ελπίδα «άγκυραν της ψυχής».​—Ρωμ. 12:12· 15:13· Εβρ. 6:19.

Όσα ετόνιζε πάντοτε η Βίβλος, τα παραδέχονται τώρα οι γιατροί ως αληθινά, δηλαδή, ότι η ελπίδα είναι απαραίτητη για μια υγιή ζωή. Ο ψυχίατρος Κάρολος Μέννιγκερ είπε ότι μερικοί από τους ασθενείς του εχλεύαζαν την ιδέα της ανάγκης για ελπίδα, και κατόπιν προσέθεσε: «Εν μέρει γι’ αυτό είναι και ασθενείς».

Η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο που δίνει ελπίδα, διότι περιέχει τις επαγγελίες του Παντοδυνάμου, του Θεού της ελπίδος. Ο απόστολος Παύλος εξαίρει το γεγονός αυτό στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Είπε: «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» (Ρωμ. 15:4, 13) Στον άνθρωπο, που λόγω της αμαρτίας εκληρονόμησε την ευπάθεια και τη διαφθορά των προπατόρων του, η Βίβλος διανοίγει την πολύτιμη ελπίδα της αιωνίου ζωής. Στον Τίτο 1:2 μιλεί για την ‘ελπίδα ζωής αιωνίου, την οποίαν υπεσχέθη ο αψευδής Θεός προ χρόνων αιωνίων’. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Αύτη είναι η υπόσχεσις την οποίαν αυτός υπεσχέθη προς ημάς, η ζωή η αιώνιος.» (1 Ιωάν. 2:25) Αιώνια ζωή είναι η άφθονη ζωή που κατέστησε δυνατή ο Ιησούς Χριστός για το ανθρώπινο γένος. (Ιωάν. 10:10) Πουθενά έξω από τη Βίβλο δεν μπορεί να βρεθή μια τόσο μεγάλη αληθινή ελπίδα.

Η άφθονη ζωή της Βιβλικής επαγγελίας πρόκειται να υπάρξη, όχι σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι γεμάτος από διλήμματα, απειλές πυρηνικής εκμηδενίσεως, πρωτοφανή δεινά, ασθένειες και θάνατο, αλλά σ’ ένα νέο κόσμο της Θείας δημιουργίας. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε γι’ αυτή την ελπίδα μ’ αυτά τα λόγια: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε για τις ευλογίες, που θ’ απολαύσουν οι άνθρωποι σ’ εκείνο τον νέο κόσμο. Είπε: «Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» (Αποκάλ. 21:2-4) Τι θαυμάσια ελπίδα είναι αυτή ! Φαντασθήτε να ζήτε σ’ έναν κόσμο χωρίς ασθένεια, λύπη ή θάνατο! Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι αυτή η ελπίδα ενέπνευσε την Αυστραλή κόρη κι έγινε καλύτερα. Αυτές οι υποσχέσεις μπορούν να τύχουν εμπιστοσύνης διότι έχουν την υποστήριξι του Θεού. Αυτός μας διαβεβαιώνει ότι «ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί.»​—Αποκάλ. 21:5· 1 Βασ. 8:56· Εβρ. 10:23.

Το γεγονός ότι ο Άρχων του υποσχεμένου νέου κόσμου του Θεού είναι ο Ιησούς Χριστός εμπνέει επίσης ελπίδα. Ο Παύλος γράφει: «Εις αυτόν τα έθνη θέλουσιν ελπίσει.» (Ρωμ. 15:12· 1 Τιμ. 1:1) Γιατί η ελπίς στον Ιησού; Ο Παύλος απαντά για μας: «Την οποίαν [ελπίδα] έχομεν, ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν, και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος· όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 6:19, 20) Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς εξετέλεσε πολλά θαυμαστά έργα υπέρ του λαού. Μας λέγεται ότι ‘εθεράπευε πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν’. (Ματθ. 9:35) Άνοιξε τους οφθαλμούς των τυφλών, τα ώτα των κωφών, κι έκαμε τους άλαλους να ομιλούν. Εθεράπευσε χωλούς, ανέστησε δε και νεκρούς ακόμη. Τα επίγεια έργα του ήσαν μόνο ένα τεκμήριο των ευλογιών που θα φέρη η βασιλεία του Θεού δια Ιησού Χριστού σ’ εκείνους που θα ζήσουν στον νέο κόσμο.

Σκεφθήτε τι πρέπει να σημαίνη αυτό σ’ εκείνους, που ψάχνουν στο φυσικό σκοτάδι σήμερα, σ’ εκείνους που είναι κωφοί, βωβοί ή χωλοί! Ο Ιησούς είναι ακόμη η μόνη ελπίδα τους, η δε Βίβλος μάς κάνει τούτο γνωστόν. Όσο για τους καταδυναστευομένους, η υπόσχεσις είναι ότι οι απατεώνες και καταδυνάσται θα συντριβούν και ότι οι θλιμμένες ψυχές θα παρηγορηθούν. Εκείνοι, που πεινούν για φίλους, δεν έχουν παρά να ενστερνισθούν τ’ αγαθά νέα. Ο Ιησούς διαβεβαίωσε τους ακολούθους του ότι θ’ αποκτούσαν «εκατονταπλασίονα τώρα εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και μητέρας και τέκνα και αγρούς, μετά διωγμών, και εν τω ερχομένω αιώνι ζωήν αιώνιον.»​—Μάρκ. 10:30· Ψαλμ. 72:4.

Τι ελπίδα επιφυλάσσει η Βίβλος για τους νεκρούς; Υπάρχει ελπίς αναστάσεως γι’ αυτούς. Ο Θεός υπόσχεται να τους επαναφέρη ν’ απολαύσουν ζωή σ’ έναν επίγειο παράδεισο. Την ελπίδα αυτή έδωσε ο Ιησούς και σ’ έναν κακούργο, που εσταυρώθη παράπλευρά του, λέγοντας: «Θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.» (Λουκ. 23:43· 1 Κορ. 15:22) Ασφαλώς πρόκειται για μια μεγάλη ελπίδα.​—Πράξ. 26:6-8.

Μόνο για τους ασεβείς η Βίβλος δεν προβλέπει καμμιά ελπίδα. Αυτοί θ’ απολεσθούν. (Ψαλμ. 9:17· 68:2) Αλλά σε όλους, όσοι αγαπούν τον Θεό και ζητούν να γνωρίσουν και να πράξουν το θέλημά του, η Βίβλος δίνει ελπίδα. Πόσο ζωτικό είναι να μελετούμε τις σελίδες της και να κάμωμε την ελπίδα που επιφυλάσσει ‘άγκυρα των ψυχών μας’!