Προσπαθείτε να Είσθε Συνεπής
«ΣΥΝΕΠΕΙΑ, είσαι ένα κόσμημα!» Αυτή είναι μια έκφρασις που ακούεται συχνά, όταν κάποιος εκδηλώνη ασυνέπεια. Κι επειδή όλοι είμεθα ατελείς, όλοι είναι πιθανόν κατά καιρούς να είμεθα ασυνεπείς.
Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχωμε θέσει για σκοπό μας τη συνέπεια. Πρέπει, διότι συνέπεια σημαίνει «αρμονία διαγωγής ή πράξις με ομολογία· έμμονος προσήλωσις σε ηθικούς ή ηθικοπλαστικούς κανόνες σε σκέψι κι ενέργεια.» Με άλλα λόγια, πρέπει να πράττωμε αυτό που κηρύττομε και δεν πρέπει ν’ απομακρυνώμεθα από μια πορεία ορθής διαγωγής. Ο Δημιουργός, Ιεχωβά Θεός, κι ο Υιός του, Ιησούς Χριστός, είναι συνεπείς και πρέπει κι εμείς να είμεθα μιμηταί των σ’ αυτό.—Ματθ. 5:48· Εβρ. 6:18· 13:8.
Επειδή η ασυνέπεια είναι ένα κοινό ανθρώπινο σφάλμα, δεν είναι εκπληκτικό το ότι έχει διαπιστωθή ότι εκείνοι που γράφουν γι’ αυτό το θέμα συχνά ομιλούν υποτιμητικά περί συνεπείας. «Μην είσθε ‘συνεπείς’ αλλά να είσθε απλώς αληθείς», είπε κάποτε ένας διάσημος Αμερικανός νομομαθής. Αλλ’ είχε κανένα λόγο; Όχι, σύμφωνα με το λεξικό. Κι ένας άλλος συγγραφεύς είπε γι’ αυτό το θέμα: «Η συνέπεια είναι η ιδιότης μιας στάσιμης διανοίας», ωσάν η συνέπεια να εξήλειφε την πρόοδο. Δεν είν’ έτσι. Κι ένας δημοφιλής Αμερικανός συγγραφεύς έγραψε πριν από χρόνια: «Με συνέπεια μια μεγάλη ψυχή δεν έχει απλώς τίποτα να κάμη». Αλλά μήπως οι νόμοι της φύσεως δεν είναι συνεπείς; Είναι, και αποτελούν προϊόν της μεγαλυτέρας ψυχής στο σύμπαν.—Ιερεμ. 51:14.
Πολύ πιθανόν μερικοί να υποτιμούν τη συνέπεια, επειδή δεν θέλουν να υποταχθούν στις απαιτήσεις της. Έτσι, ένας ιστορικός λέγει ότι ο Θωμάς Τζέφφερσον, ο οποίος από πολλούς Αμερικανούς θεωρείται ως ο δημοκρατικός άνθρωπος, ο κατ’ εξοχήν φιλελεύθερος, προφανώς δεν είδε τίποτα το ασυνεπές μεταξύ των αυστηρών καταγγελιών περί δουλείας και του ότι αυτός ο ίδιος ήταν ιδιοκτήτης πολλών δούλων. Κατόπιν πάλιν, μολονότι εκήρυττε ότι ‘την πλάνη δεν πρέπει να φοβούμεθα ενόσω η λογική είναι ελεύθερη να την καταπολεμήση’, εν τούτοις επεζήτησε, ασυνεπώς, να κάμη το Πανεπιστήμιο της Βιργινίας φρούριον των Ουνιταριανών θρησκευτικών ιδεών του και της Δημοκρατικής πολιτικής φιλοσοφίας του.—Χρονικά της Αμερικανικής Ακαδημίας Πολιτικής και Κοινωνικής Επιστήμης, Μάιος 1963.
Η Αγία Γραφή, ο μόνος ασφαλής οδηγός του ανθρώπου, δεν επαινεί την ασυνέπεια· δεν την παραβλέπει ούτε την συγχωρεί. Μάλλον, σε όλες τις σελίδες της, κατακρίνει έντονα την ασυνέπεια. Πόσο απερίφραστα ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, εξέθεσε την ασυνέπεια των θρησκευτικών ηγετών της εποχής του! Αυτοί ισχυρίζοντο ότι ήσαν τέκνα του Αβραάμ, αλλά δεν έκαναν τα έργα του Αβραάμ. Ισχυρίζοντο ότι επίστευαν στον Μωυσή· αλλ’ αν επίστευαν στον Μωυσή, θα επίστευαν, επίσης, και στον Ιησούν, διότι ο Μωυσής έγραψε για τον Ιησού.—Ιωάν. 5:44-47· 8:39, 40.
Οι άνθρωποι εκείνοι εκάθησαν επί της καθέδρας του Μωυσέως, διδάσκοντας τον νόμον του, αλλ’ έκαναν ό,τι εκήρυτταν; Όχι, ήσαν ασυνεπείς. «Λέγουσι, και δεν πράττουσι», είπε ο Ιησούς. Ο Ιησούς, τονίζοντας περαιτέρω την ασυνέπειάν των, είπε ότι διύλιζαν τον κώνωπα και κατέπιναν την κάμηλον.—Ματθ. 23:2, 3, 24.
Ο απόστολος Παύλος, μολονότι ήταν πολυμαθής, δεν υποτιμούσε τη συνέπεια, όπως είναι πρόθυμοι να κάμουν οι σύγχρονοι πολυμαθείς άνδρες. Μιμούμενος τον Ιησούν, εμαστίγωσε αυστηρά τους Ιουδαίους, που ήσαν ένοχοι ασυνεπείας: «Ο διδάσκων λοιπόν άλλον, σεαυτόν δεν διδάσκεις; ο κηρύττων να μη κλέπτωσι, κλέπτεις; Ο λέγων να μη μοιχεύωσι, μοιχεύεις;»—Ρωμ. 2:17, 21, 22.
Σήμερα, ειδικά στους άμβωνας, υπάρχει μεγάλη ασυνέπεια. Άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί διάκονοι κι ωστόσο γελοιοποιούν τις Βιβλικές αφηγήσεις περί δημιουργίας, περί κατακλυσμού των ημερών του Νώε, και λοιπά, γεγονότα τα οποία ο Ιησούς Χριστός ανέφερε ως ιστορικά. Άλλως τε, δεν είπε ο Ιησούς, «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια»; Όσον δε αφορά τον Ιησούν, ο γραπτός λόγος του Θεού τότε συνίστατο από τις Εβραϊκές Γραφές.—Ιωάν. 17:17· Ματθ. 19:3-6· 24:37-39.
Η απαίτησις συνεπείας δεν χλευάζεται μόνο από τον κλήρο. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που μεγαλαυχούν για τον πατριωτισμό τους, κάνοντας επίδειξι αυτού υψώνοντας και χαιρετώντας σημαίες, ψάλλοντας το εθνικό θούριο κι εορτάζοντας εθνικές εορτές. Εν τούτοις, τ’ αληθινά τους χρώματα προδίδονται από την προθυμία τους ν’ απατήσουν τη χώρα τους στο ζήτημα της πληρωμής φόρων.
Επίσης, και οι γονείς συχνά υστερούν στο θέμα της συνεπείας απέναντι των τέκνων των. Προειδοποιούν τα τέκνα των ότι θα τιμωρηθούν αν κάμουν αυτό ή εκείνο, και ύστερα τα μεν τέκνα προχωρούν και το πράττουν οπωσδήποτε, ο δε γονεύς αγνοεί την ανυπακοή. Ή ένας γονεύς μπορεί να τιμωρήση ένα τέκνον επειδή έκαμε κάτι μια μέρα και μια άλλη μέρα ν’ αφήση το τέκνον να το πράξη χωρίς τιμωρία. Και το πιο σοβαρό απ’ όλα, η ασυνέπεια δείχνεται, όταν ένας γονεύς λέγη σ’ ένα τέκνον να μη ψεύδεται, να μη κλέπτη, να μη σπερμολογή και λοιπά, και κατόπιν το παίδι βλέπει κι ακούει τον γονέα να κάνη ακριβώς τα ίδια.
Τι κάνει τους ανθρώπους να είναι ασυνεπείς; Θα μπορούσε να είναι απλώς η έλλειψις προσοχής, ή θα μπορούσε να είναι η ιδιοτέλεια—πολύ πιθανώς είναι σε πολλές περιπτώσεις. Εν τούτοις, θα μπορούσε, επίσης, να οφείλεται στο ότι ένας δεν έχει ή δεν αναγνωρίζει κανένα σταθερό και βάσιμο κανόνα από τον οποίον να καθοδηγήται.
Ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά Θεός, επρομήθευσε στον άνθρωπο έναν ασφαλή οδηγό, τον λόγον Του, την Αγία Γραφή. Ο οδηγός εδόθη για να χρησιμεύση ως ‘λύχνος εις τους πόδας μας και φως εις τας τρίβους μας’. Είναι γεμάτος από συνετές συμβουλές, που καλύπτουν όλες τις καταστάσεις και σχέσεις της ζωής. Αφ’ ενός, δείχνει ότι ‘ο Ιεχωβά Θεός και μόνο είναι εκείνος που πρέπει να λατρεύωμε’, και αφ’ ετέρου, ότι ‘πάντα όσα αν θέλωμε να κάμνωσιν εις εμάς οι άνθρωποι, ούτω και εμείς πρέπει να κάμνωμεν εις αυτούς’.—Ψαλμ. 119:105· Ματθ. 22:37-39· 4:10, ΜΝΚ· 7:12.
Επί πλέον, η Γραφή, επίσης, παρέχει το κίνητρον για μια συνεπή δίκαιη πορεία ενεργείας. Αυτό το πράττει εντυπώνοντας στη διάνοια τον φόβον του Ιεχωβά, που σημαίνει μίσος για κάθε τι που είναι κακό, πράγμα που είναι η αρχή σοφίας. Το ν’ ακολουθούμε την πορεία της συνεπείας σημαίνει αγαθές σχέσεις τόσο με τον Πλάστη μας, τον Ιεχωβά Θεό, όσο και με τον συνάνθρωπό μας. Αυτό φέρνει ειρήνη διανοίας κι ευτυχία τώρα και θα οδηγήση σε ατελεύτητη ζωή στο τέλειο νέο σύστημα πραγμάτων, που είναι τόσο πλησίον. Η απαίτησις συνεπείας παρουσιάζεται ως μια πρόκλησις, αλλ’ ανάλογα με τον βαθμό στον οποίον ανταποκρινόμεθα στην πρόκλησι αυτή θα είμεθα ευτυχείς.