Επιμελείς στη Διακήρυξι του Αιωνίου Ευαγγελίου

ΣΗΜΕΡΑ πολλοί άνθρωποι είναι επιμελείς. Οι πολιτικοί είναι επιμελείς στην επιδίωξί τους να εκλεγούν ή να επανεκλεγούν. Τραπεζίται, επιχειρηματίαι και εργοστασιάρχαι είναι επιμελείς επιδιώκοντας ν’ αυξήσουν τη δύναμι ή τα κέρδη τους ή και τα δύο. Ερευνηταί της ιατρικής είναι επιμελείς αναζητώντας να βρουν αιτίες και θεραπείες των ασθενειών. Και πολλοί γονείς είναι επιμελείς στην προσπάθειά τους να φροντίσουν για την οικογένειά τους.

Αν ο ανθρώπινος τρόπος λογικεύσεως και η σοφία αυτού του κόσμου δικαιολογούν επιμέλεια σε τέτοιες προσπάθειες, πόσο περισσοτέρους λόγους έχουν οι αφιερωμένοι Χριστιανοί για να είναι επιμελείς εργαζόμενοι για το αιώνιον ευαγγέλιον, για το οποίον ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, δια να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν· και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού.»—Αποκάλ. 14:6, 7.a

Βεβαίως, το ότι ‘ήλθεν η ώρα της κρίσεως του Θεού’ δεν είναι ευαγγέλιον για τον Σατανά τον Διάβολο ούτε για οποιονδήποτε που έχει το πνεύμα του, είναι όμως αγαθά νέα για όλους όσοι αγαπούν δικαιοσύνη. Σημαίνει το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων με όλες τις θλίψεις, τους πόνους, τα δάκρυα, την αμαρτία και τον θάνατο, και την είσοδο μιας νέας τάξεως απηλλαγμένης από όλα αυτά τα πράγματα. Η απόλαυσις, όμως, αυτής της νέας τάξεως, θα γίνη μόνο με τους όρους του Θεού, κι επομένως μόνο για κείνους που είναι πρόθυμοι να συμμορφωθούν με τους όρους του Θεού που εκτίθενται σ’ αυτά τα πράγματι αγαθά νέα.—Αποκάλ. 21:4.

Το γεγονός ότι ο Ιωάννης είδε έναν άγγελο, που είχε αυτό το ευαγγέλιο, δείχνει ότι το κήρυγμά του θα εγίνετο κάτω από την διεύθυνσι αγγέλων, και αυτό είναι εκείνο που έπρεπε ν’ αναμένωμε λόγω του ρόλου που έπαιξαν οι άγγελοι φέροντας στο ανθρώπινο γένος τ’ αγαθά νέα της γεννήσεως του Ιησού πριν από δέκα εννέα αιώνες. (Λουκ. 2:9-14) Επί πλέον, δεν επροφήτευσε μήπως ο Ιησούς ότι άγγελοι θα τον συνώδευαν, όταν θα επανήρχετο; (Ματθ. 24:30, 31· 25:31, 32) Εκτός τούτου, δεν μας λέγεται ότι οι άγγελοι αυτοί είναι «λειτουργικά πνεύματα, εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα, δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν»; Αποτελεί πράγματι μια μεγάλη παρηγορία και πηγή ενθαρρύνσεως το να γνωρίζωμε ότι οι άγγελοι του Θεού καθοδηγούν, υποστηρίζουν και προστατεύουν εκείνους, οι οποίοι κηρύττουν το αιώνιον ευαγγέλιον.—Εβρ. 1:14.

Τι μεγάλο προνόμιο είναι να κηρύττη κανείς το αιώνιο ευαγγέλιο! Φέρει δόξα στον Θεό και ζωή σ’ εκείνους, οι οποίοι το δέχονται, καθώς, επίσης, και σ’ εμάς. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, τι σημασία έχει αν εναντιούμενοι άνθρωποι, προς απώλειάν των, προσπαθούν να μας σταματήσουν, ή τουλάχιστον να επιβραδύνουν τη δράσι μας; Αυτό δεν αποτελεί αιτία για φόβο. Στον Ιεχωβά Θεό πρέπει να υπακούσωμε, όχι σε ανθρώπους! Ας ομιλούμε, λοιπόν, με θάρρος και ας είμεθα επιμελείς να το πράττωμε, διότι ο καιρός είναι σύντομος. Εφόσον η Βαβυλών η Μεγάλη βαίνει προς την καταστροφή, δεν θα υπάρξη πια ευκαιρία για οποιουσδήποτε ακροατάς να λάβουν στάσι υπέρ του Ιεχωβά και να βρουν ασφάλεια.

Πώς μπορούμε να εκδηλώσωμε επιμέλεια στη θαρραλέα διακήρυξι των αγαθών νέων; Ένας τρόπος είναι με το να εξαρτισθούμε εμείς οι ίδιοι επιμελώς, ώστε να είμεθα ικανοί να παρουσιάσωμε τ’ αγαθά νέα με νοημοσύνη και πειστικότητα. Δεν θέλομε να ‘υπολογίζωμε χρόνο’ μόνο, αλλά να κάνωμε τον χρόνο υπολογίσιμο! Αλλά και περισσότερο απ’ αυτό, πρέπει να θέσωμε κατά μέρος χρόνο γι’ αυτό το έργο κηρύγματος, διότι, αν περιμένωμε ωσότου δεν έχομε τίποτε άλλο να κάμωμε, τότε δεν θα μπορέσωμε ποτέ ν’ ασχοληθούμε στη διακήρυξι των αγαθών νέων. Αυτό σημαίνει να ‘περιπατώμεν εν φρονήσει προς τους έξω, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν’. Με άλλα λόγια, πρέπει ν’ αφαιρέσωμε χρόνο από άλλες ασχολίες ή υποθέσεις για να τον χρησιμοποιήσωμε στη διακήρυξι του αιωνίου ευαγγελίου—Κολ. 4:5.

Και κάτι περισσότερο, για να είμεθα επιμελείς στη διακήρυξι των αγαθών νέων, πρέπει να προσέξωμε, ώστε οι ένοικοι κάθε σπιτιού στον τομέα μας να έχουν την ευκαιρία ν’ ακούσουν τ’ αγαθά νέα, και μάλιστα επανειλημμένως. Θέλομε, επίσης, να είμεθα βέβαιοι ότι όλα τα άτομα, που έδειξαν ενδιαφέρον, έτυχαν επανεπισκέψεως και ότι, όπου αυτό ήταν δυνατόν, έγινε έναρξις Γραφικής μελέτης με άτομα που αγαπούν τη δικαιοσύνη, πιθανά άτομα καλής θελήσεως.

Θέλομε να δείξωμε όχι μόνο θάρρος και επιμέλεια στη διακήρυξι των αγαθών νέων αλλά, επίσης, και υπομονή. Το ότι υπομονή θα εχρειάζετο είναι σαφές από τους λόγους που αναφέρει ο Ιωάννης συναφώς με αυτό: «Εδώ είναι η υπομονή των αγίων· εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.» Μολονότι γνωρίζομε ότι ο καιρός είναι σχετικώς σύντομος, δεν γνωρίζομε ακριβώς πόσο σύντομος. Γι’ αυτό θα χρειασθή υπομονή εκ μέρους μας, μια απόφασις να υπομείνωμε άσχετα με το τι είναι δυνατόν να κληθούμε να υποφέρωμε και άσχετα με το πόσος χρόνος θα παρέλθη ακόμη μέχρις ότου ο Ιεχωβά διατάξη να σταματήση η διακήρυξις των αγαθών νέων.—Αποκάλ. 14:12.

Στη διάρκεια του μηνός Οκτωβρίου οι αφιερωμένοι Χριστιανοί θα εξαγγείλουν τ’ αγαθά νέα προσφέροντας μια συνδρομή στο περιοδικό Ξύπνα!, κάθε τεύχος του οποίου έχει κάτι να πη περί του αιωνίου ευαγγελίου.

[Υποσημειώσεις]