Ενθυμείσθε;

Εδιαβάσατε προσεκτικά τα πρόσφατα τεύχη της Σκοπιάς; Αν ναι, πρέπει ν’ αναγνωρίσετε τα σπουδαία αυτά σημεία. Εξετάστε τον εαυτό σας.

● Από τι θα καθοδηγήται μια κατάλληλα εκπαιδευμένη συνείδησις;

Από αρχές της Αγίας Γραφής.—Σελ. 133, 134 (1965).

● Ποιο είναι το μεγαλύτερο βιβλίο προσευχών, και τι μπορεί να λεχθή ότι είναι πράγματι η προσευχή;

Η Αγία Γραφή. Μιας μονής κατευθύνσεως επικοινωνία με τον Θεό.—Σελ. 13 (1965).

● Γιατί πολλοί άνθρωποι δίδουν εμπιστοσύνη στις επιθέσεις που κάνουν επιστήμονες εναντίον της Γραφής;

Διότι εσφαλμένως νομίζουν ότι οι επιστήμονες έχουν αποδείξει επιστημονικώς ότι η Γραφή είναι αντεπιστημονική.—Σελ. 104 (1965).

● Ποιοι είναι οι ‘άνθρωποι ευδοκίας’ οι οποίοι αναφέρονται στο Λουκάς 2:14;

Εκείνοι τους οποίους ευνοεί ο Θεός διότι πράττουν το θέλημά του.—Σελ. 629-631 (1964).

● Τι σημαίνει το ότι η Ιερουσαλήμ έγινε ‘προς πάντας τους λαούς λίθος καταβαρύνων’;

Ότι ο διωγμός του λαού του Θεού, που είναι οι ορατοί αντιπρόσωποι της ουρανίου Ιερουσαλήμ, θα επιστρέψη επάνω στους διώκτας για να επιφέρη τη συντριβή τους.—Σελ. 146, 147 (1965).

● Μπορεί ένας Χριστιανός να εργάζεται για λογαριασμό μιας ψευδούς θρησκευτικής οργανώσεως;

Όχι, διότι θα εγίνετο ο ίδιος ένα μέρος της οργανώσεως εκείνης.—Σελ. 319 (1965).

● Τι θα σημαίνη επάνοδος εις ανάστασιν ζωής;

Να κερδίση ή να αμειφθή με αιώνια ζωή στους ουρανούς κατά τον καιρό της αναστάσεως στην περίπτωσι εκείνων που εκλήθησαν για ουράνια ζωή, ή να κριθή ως ένας που είναι άξιος αιωνίου ζωής διότι έπραξε αγαθά μετά την ανάστασί του και κατά την δοκιμασία στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στην περίπτωσι εκείνων οι οποίοι ανασταίνονται επί της γης.—Σελ. 211-214 (1965).

● Τι σημαίνει επάνοδος εις ανάστασιν κρίσεως;

Το να κριθή ένας ανάξιος ζωής διότι έπραξε φαύλα μετά την ανάστασί του επί της γης κάτω από τη βασιλεία του Θεού.—Σελ. 217, 219 (1965).

● Γιατί είπε ο Ιησούς ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή;

Διότι δεν μπορούν να εμποδίσουν τον Θεό από το ν’ αναστήση την ψυχή από τους νεκρούς.—Σελ. 46 (1965).

● Πώς ο Θεός καταστρέφει μια ψυχή στη Γέεννα;

Με το να μη την αναστήση από τους νεκρούς.—Σελ. 48 (1965).