Ας Κάνωμε την Υπηρεσία του Θεού τη Μεγαλύτερη Χαρά Μας

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλές δραστηριότητες που καταλήγουν σε κάποιο μέτρο χαράς σ’ εκείνους οι οποίοι ασχολούνται μ’ αυτές, ειδικά, αν γίνωνται από ανθρωπιστικά ελατήρια. Αλλά καμμιά απ’ αυτές, ούτε και όλες αν τεθούν μαζί, δεν μπορούν να συγκριθούν με την υπηρεσία του Θεού ή τη λατρεία όταν πρόκειται να δώσουν στον άνθρωπο μια πλούσια και διαμένουσα χαρά. Μάλιστα όπως έχει προλεχθή, «οι δούλοι μου θέλουσιν αλαλάζει εν ευθυμία.»​—Ησ. 65:14.a

Η χαρά του Χριστιανού είναι ένα ευχάριστο αίσθημα ικανοποιήσεως, διότι ο Χριστιανός γνωρίζει ότι πράττει το ορθόν κι έτσι ευαρεστεί τον Θεό. Προέρχεται από τη γνώσι ότι πράττομε ένα καλό έργο το οποίον ωφελεί άλλους, διευρύνει τα συμφέροντα του Θεού και μεγαλύνει τ’ όνομά του. Η κατανόησις αυτών των πραγμάτων μάς φέρνει ένα ευχάριστο αίσθημα ικανοποιήσεως και μια εσωτερική γαλήνη που αποτελούν πάντοτε δικό μας απόκτημα.​—Φιλιπ. 4:4.

Για να μπορούμε να κάνωμε τη λατρεία του Θεού ή την υπηρεσία του την κυριώτερη χαρά μας οφείλομε να στρέφωμε τις σκέψεις μας στα πράγματα τα οποία θα μας δώσουν χαρά. Δεν μπορούμε να περιμένωμε να έχωμε τη χαρά αυτή αν οι σκέψεις μας στρέφωνται σε δυσάρεστα πράγματα ή πείρες. Οφείλομε μάλλον να αποβλέπωμε στη διακονία μας με θετικό τρόπο και στο τι αυτή επιτελεί για την εκπλήρωσι των σκοπών του Θεού διαχωρίζοντας ανθρώπους, μαρτυρώντας στο όνομά του και τη Βασιλεία του και αποδεικνύοντας τη δική μας ακεραιότητα.

Πώς δείχνομε ότι κάνωμε την υπηρεσία του Θεού τη μεγαλύτερη χαρά μας; Με το να σκεπτώμεθα γι’ αυτήν, με το να ομιλούμε γι’ αυτήν οπουδήποτε παρουσιάζεται ευκαιρία, και με το να ζητούμε πρώτα τη βασιλεία του Θεού. (Ματθ. 6:33) Δείχνομε επίσης αυτή την καλή πορεία με το να εξαγοράζωμε καιρό από τις κοσμικές επιδιώξεις κι ευχαριστήσεις γι’ αυτήν​—για συναθροίσεις, για προσωπική μελέτη και για τη διακονία του αγρού. (Εφεσ. 5:15, 16) Ακόμη δείχνομε αυτή τη καλή πορεία με το να φροντίζωμε για τις φυσικές μας δυνάμεις, ν’ αποφεύγωμε την υπερβολική επίδοσι σε φαγητό και ποτό, να αποφεύγωμε να παραμένωμε αργά, επίσης να μη εξαπτώμεθα χωρίς να υπάρχη λόγος, διότι όλα αυτά τείνουν να μας αφαιρέσουν τις ζωτικές μας δυνάμεις τις οποίες θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσωμε κατ’ άλλον τρόπον στην υπηρεσία του Θεού και στην εποικοδόμησι των αδελφών μας και του εαυτού μας.​—1 Κορ. 9:25.

Δείχνομε επίσης ότι κάνωμε τη λατρεία του Θεού τη μεγαλύτερη χαρά μας με το να συνεισφέρωμε ελευθέρως από τα αγαθά μας σύμφωνα με τα όσα έχομε και τούτο με ιλαρότητα, ενθυμούμενοι ότι όσο περισσότερα προσφέρομε κατ’ αναλογίαν, τόσο μεγαλύτερη είναι η χαρά μας.​—Λουκ. 21:1-4· Πράξ. 20:35· 2 Κορ. 8:12· 9:7.

Τελικά, ας μη λησμονούμε το πόσο σπουδαία είναι μια καλή κατάστασις της καρδιάς, για να μπορούμε να κάνωμε τη λατρεία του Θεού τη μεγαλύτερη χαρά μας.​—Ησ. 65:14· Παροιμ. 4:23.

[Υποσημειώσεις]