Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποιο είναι το «έν βάπτισμα» το οποίο αναφέρεται, στο εδάφιο Εφεσίους 4:5; Είναι το ίδιο με το βάπτισμα που αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 28:19;​—Ε. Μπ., Η.Π.Α.

Ναι, είναι ουσιαστικώς το ίδιο. Ο απόστολος Παύλος ανεφέρετο σε ευπρόσδεκτο εν ύδατι βάπτισμα όταν έγραψε: «Έν σώμα και έν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεως σας· είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα· είς Θεός και Πατήρ πάντων.»​—Εφεσ. 4:4-6.

Όταν ο Παύλος ήταν στην Έφεσο το 55 μ.Χ., έγραψε στους Χριστιανούς στην Κόρινθο. Ένα από τα σημεία που ετόνισε ήταν ότι δεν έπρεπε να είναι διηρημένοι, προσκολλημένοι σε ανθρώπους που είχαν ηγετικές θέσεις, περιλαμβανομένου κι εκείνου ο οποίος τους εβάπτισε στο ύδωρ ως να ήσαν δικοί του ακόλουθοι. Εκείνοι οι οποίοι είχαν βαπτισθή στην Κόρινθο δεν είχαν βαπτισθή στο όνομα του Παύλου ή του Απολλώ ή του Κηφά· είχαν βαπτισθή στο ύδωρ εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, όπως κατευθύνεται από τον Ιησού.​—Ματθ. 28:19· 1 Κορ. 1:10-16.

Πέντε περίπου χρόνια αργότερα, ή το 61 μ.Χ. περίπου, ο Παύλος έγραψε στους αγαπητούς πνευματικούς αδελφούς του στην Έφεσο. Ένα από τα σπουδαία που ετόνισε σ’ αυτή την επιστολή ήταν η ενότης, όπως ακριβώς και στην επιστολή του προς την Κόρινθο. Έδειξε ότι η διαίρεσις μεταξύ Ιουδαίου και Εθνικού είχε καταργηθή. Τώρα όλοι οι πιστοί μπορούσαν ενωμένοι να πλησιάσουν τον Ιεχωβά. Όλοι μπορούσαν να λάβουν το άγιο πνεύμα και ν’ αποτελέσουν μέρος του πνευματικού ναού, «κατοικητήριον του Θεού δια του Πνεύματος.»​—Εφεσ. 2:13-22.

Συνεχίζοντας αυτό το σημείο ενότητος, εξήγησε ότι όλοι μαζί αποτελούσαν ένα πνευματικό σώμα. Όλοι είχαν λάβει το άγιον πνεύμα. Με το πνεύμα ως ένδειξι του τι επρόκειτο να έλθη, είχαν μια ουρανία ελπίδα. (Εφεσ. 4:4· 1 Κορ. 12:13· 2 Κορ. 5:5) Όλοι είχαν πιστεύσει στον ίδιο Κύριο, τον Ιησού Χριστό, και όλοι ασκούσαν πίστι στις ίδιες θείες προμήθειες έτσι ώστε να είναι ευπροόσδεκτοι στον Θεό.​—1 Κορ. 8:6· 2 Κορ. 4:13.

Κατόπιν, προτού σχολιάση το ότι ήσαν ενωμένοι, με το να έχουν ένα Θεό και Πατέρα, ο Παύλος ανέφερε ότι είχαν «έν βάπτισμα.» Πόσο αληθινό ήταν αυτό! Όλοι όσοι ήσαν Χριστιανοί είχαν υποβληθή στο εν ύδατι βάπτισμα.

Η πλειονότης εκείνων οι οποίοι ήσαν τότε Χριστιανοί είχαν βαπτισθή ως μαθηταί μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. Πριν από τον καιρό εκείνο, μερικοί, όπως οι απόστολοι, οι οποίοι ταξίδευαν μαζί με τον Ιησού, είχαν βαπτισθή από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στο βάπτισμα το οποίο είχε τότε διαταχθή από τον Θεό και ήταν ευπρόσδεκτο απ’ αυτόν. Αυτοί δεν ήταν ανάγκη να ξαναβαπτισθούν αργότερα. Αφού τώρα είχε εγκαθιδρυθή η Χριστιανική εκκλησία την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., το βάπτισμα του Ιωάννου δεν ήταν δεκτό. Εκείνοι οι οποίοι θα ήσαν κατάλληλα βαπτισμένοι από τότε κι έπειτα θα εβαπτίζοντο «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και αγίου πνεύματος,» όπως είπε ο Ιησούς.​—Ματθ. 28:19.

Αυτό το ζήτημα του να είναι ενωμένοι με το να έχουν μ’ ευπρόσδεκτο τρόπο βαπτισθή εν ύδατι θα είχε ιδιαίτερη σημασία γι’ αυτούς που ήσαν στην Έφεσο. Σ’ αυτή την πόλι ήταν που ο Παύλος συνήντησε μερικούς, οι οποίοι δεν είχαν ακούσει για το βάπτισμα του Ιησού. Είναι προφανές ότι είχαν βαπτισθή στο «βάπτισμα του Ιωάννου,» όταν αυτό είχε παύσει να είναι ένα ευπρόσδεκτο βάπτισμα. Θα εγνώριζαν ήδη για τον Θεό, έτσι ο Παύλος τους εξήγησε σχετικά με τον Χριστό και το άγιο πνεύμα και «εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.» (Πράξ. 19:2-6) Έτσι μπορούσαν να ενωθούν μαζί με όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς στην Έφεσο και αλλού στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Και προφανώς πλείστοι, αν όχι όλοι, από τους άλλους Χριστιανούς στην Έφεσο είχαν βαπτισθή μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. ως μαθηταί του Ιησού.

Το να είναι με ευπρόσδεκτο τρόπο βαπτισμένοι στο ύδωρ ήταν μια πείρα στην οποία οι Χριστιανοί συμμετείχαν από κοινού. Ο Παύλος μπορούσε κατάλληλα να το αναφέρη αυτό ως παράδειγμα της ενότητος που έπρεπε να έχουν οι Χριστιανοί.