Όταν η Βασιλεία του Θεού Έρχεται εν Δυνάμει

ΕΠΙ χιλιάδες χρόνια, άνθρωποι πίστεως έζησαν με τη ζωηρή προσδοκία της ημέρας που η βασιλεία του Θεού θα άρχιζε να κυβερνά. Αισθάνθηκαν ζωηρά την ανάγκη του ν’ αναλάβη ο Θεός με άμεσο τρόπο τις υποθέσεις της γης. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν υπήρξε Βασιλεύς στους περασμένους αιώνες;

Όχι, διότι ο Ιεχωβά Θεός πάντοτε ήταν ο Υπέρτατος Άρχων του σύμπαντος. «Είναι Θεός ζων, και βασιλεύς αιώνιος,» λέγει η Αγία Γραφή. (Ιερεμ. 10:10) Αλλ’ εδώ στη γη η κυριαρχία του υπέστη πρόκλησιν. Εν τούτοις, για βασίμους λόγους, και μ’ ένα στοργικό σκοπό υπ’ όψι, ο Θεός άφησε ανθρώπινες κυβερνήσεις να άρχουν υπό την επιρροή του Σατανά για μια ωρισμένη περίοδο χρόνου.a

Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε, εν τούτοις, ότι στο τέλος του καιρού εκείνου θ’ ανελάμβανε άμεση δράσι εναντίον όλων των στασιαστών και των εναντιουμένων στη διακυβέρνησί του, και θα επανέφερε τη γη και τους κατοίκους της πλήρως υπό τη διακυβέρνησί του. Πώς;

Αυτό θα εγίνετο μέσω της Βασιλείας, μιας νέας ουρανίου κυβερνήσεως υπό τον Υιόν του Χριστόν Ιησούν. Η έλευσις, λοιπόν, της βασιλείας αυτής εν δυνάμει σημαίνει ότι μεγάλες μεταβολές πλησιάζουν. Σημαίνει ότι από τον Ιεχωβά Θεό εδόθη στον Υιόν του «η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι.»​—Δαν. 7:13, 14.

Αυτό το γεγονός ήδη έλαβε χώραν στον ουρανό. Η βασιλική εξουσία έχει δοθή ήδη στον Υιόν του Ιεχωβά. Μήπως σας φαίνεται παράδοξο αυτό; Ίσως, ειδικά ένεκα των τρομερών συνθηκών που μαστίζουν το ανθρώπινο γένος. Πραγματικά, όμως, εξαιτίας αυτών ακριβώς των συνθηκών μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αληθεύει αυτό. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Αυτό συμβαίνει διότι η έλευσις της βασιλείας του Ιεχωβά εν δυνάμει δεν γίνεται ευμενώς δεκτή απ’ όλα τα πλάσματα. Δεν θέλουν όλοι να ζουν κάτω από μια κυβέρνησι που εμμένει στη δικαιοσύνη. (Λουκ. 19:11-14) Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Ιεχωβά προ πολλού ανέγραψε στον Λόγο του ότι όταν ‘θα άρχιζε να άρχη ως βασιλεύς’ της γης ‘τα έθνη θα ωργίζοντο.’ (Αποκάλ. 11:17, 18) Εκείνος προείπε ότι, όταν θα εξουσιοδοτούσε τον Υιόν του να δράση, θα ήταν ανάγκη να του πη: «Κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.»​—Ψαλμ. 110:2.

Ο Χριστός Ιησούς θα εξεδίωκε τότε τον Σατανά από τον ουρανό, την έδρα της κυβερνήσεως, καταρρίπτοντάς τον στα γειτονικά μέρη της γης, προετοιμαζόμενος να τον θέση πλήρως εκτός δράσεως. Τότε θα εγίνετο στον ουρανό η μεγαλειώδης αναγγελία: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού.» (Αποκάλ. 12:5, 7-10) Αλλά στη γη, τι γίνεται;

Η Γραφή συνεχίζει και δίδει την απάντησι: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκάλ. 12:12) Εν τούτοις, η έναρξις διακυβερνήσεως από τη βασιλεία του Θεού δεν σημαίνει και άμεση ειρήνη και δικαιοσύνη στη γη. Αντιθέτως, προοιωνίζει μια περίοδο πρωτοφανούς αναταραχής για τους κατοίκους της γης.

Ζούμε πράγματι σ’ αυτή την περίοδο των ουαί ακριβώς τώρα; Ποια είναι η σημασία των τρομερών στενοχωριών που υπάρχουν τώρα παγκοσμίως; Ας ιδούμε.

[Υποσημειώσεις]