Αντιμετώπισις της Προκλήσεως των Ηθικών Αρχών

«Η ΛΥΠΗ και η Συμπόνοια.» Αυτός ήταν ο τίτλος μιας διαρκείας τεσσερεσήμισυ ωρών κινηματογραφικής ταινίας που προβλήθηκε την άνοιξι του 1972 σ’ όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μ’ ένα χωρίς περιστροφές και απλό τρόπο εξέθετε με εξακριβωμένα στοιχεία πώς συμπεριεφέρθησαν μερικοί άνθρωποι στη διάρκεια της κατοχής της χώρας των από τους Γερμανούς. Ένας κριτικός είπε ότι αυτό εξυπηρέτησε ένα έξοχο σκοπό με το ότι «μας αναγκάζει να εξετάσωμε τον εαυτό μας καθώς και τις υπεροπτικές διαθέσεις μας όσον αφορά το πώς θα συμπεριφερθούμε σε μια στιγμή εθνικής κρίσεως. . . . Θα διακινδυνεύαμε να υποστούμε και φυλάκισι και θάνατο για τις πεποιθήσεις μας;» Πολλοί, οι οποίοι αντιμετώπισαν τέτοια κρίσι, δεν το έκαμαν αυτό.

Αντιθέτως, παρατηρήθηκε ότι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη διάρκεια της εποχής εκείνης αποτελούσαν εξαίρεσι στον κανόνα. Αρνήθηκαν να συμβιβασθούν. Όπως έγραψε ο Καθηγητής Έμπενσταϊν του Πανεπιστημίου του Πρίστον στο έργο του Το Κράτος των Ναζί, «κάθε μέλος φαίνεται να είναι ένα φρούριο που μπορεί να καταστραφή αλλά ποτέ να κυριευθή.» Γιατί; Ένας λόγος χωρίς αμφιβολία ήταν ότι στην καθημερινή ζωή τους τηρούσαν τις ηθικές αρχές, και έτσι, όταν παρουσιάσθηκε μια κρίσις, ήταν καλά προετοιμασμένοι για να την αντιμετωπίσουν και να βγουν νικηταί.

Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν μια τέτοια εθνική κρίσι που να παρουσιάζη τέτοια ζωτικά ζητήματα. Όλοι όμως οι άνθρωποι περιλαμβάνονται σε μια σύρραξι μεταξύ των δυνάμεων του καλού και των δυνάμεων του κακού. Πού στεκόμεθα, λοιπόν, εμείς; Ανταποκρινόμεθα στην πρόκλησι των ηθικών αρχών στην καθημερινή ζωή μας;

Μια από τις δόξες την ανθρωπίνης φύσεώς μας είναι ότι είμεθα ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες. Δηλαδή, μπορούμε να κατανοούμε τη διαφορά μεταξύ ορθού και εσφαλμένου και είμεθα ελεύθεροι να εκλέξωμε να κυβερνηθούμε από το ένα ή το άλλο. Αυτό, καθώς και οποιοσδήποτε άλλος παράγων, πιστοποιεί το πελώριο χάσμα που υπάρχει μεταξύ ημών και των ζώων. Εκείνοι οι οποίοι παραδέχονται την θεωρία της εξελίξεως προτιμούν να παραβλέπουν αυτή την σπουδαία διαφορά. Ναι, μόνο εμείς απ’ όλα τα πλάσματα της γης έχομε ένα αίσθημα ηθικής· μόνο εμείς μπορούμε να εκτιμήσωμε τη διαφορά μεταξύ του τι είναι ένας κόσμος γεμάτος από πονηρία και βία, και τι έπρεπε να είναι ένας κόσμος δικαιοσύνης και ειρήνης. Μόνο εμείς αισθανόμεθα την ανάγκη μιας εξηγήσεως των πραγμάτων, μια ανάγκη για θρησκεία.

Ο Λόγος του Θεού, η Γραφή, πιστοποιεί με εύγλωττο τρόπο αυτή τη μεγάλη διαφορά. Μόνο ο άνθρωπος έχει πλασθή κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού. Μόνο στον άνθρωπο ετέθη ένα ειδικό ζήτημα για αντιμετώπισι: «Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.»—Γέν. 1:26-28· 2:16, 17.

Πολύ κατάλληλα, μόνο ο άνθρωπος, λόγω των υψηλότερων χαρισμάτων του, έχει όχι μόνον μεγαλύτερα προνόμοια και μεγαλύτερη ικανότητα ν’ απολαμβάνη ζωή, αλλ’ επίσης και μεγαλύτερες ευθύνες. Συμβαίνει ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς: «Εις πάντα δε εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ’ αυτού· και εις όντινα ενεπιστεύθη πολύ, περισσότερον θέλουσιν απαιτήσει παρ’ αυτού.»—Λουκ. 12:48.

Το να κυβερνάται κανείς από ηθικές αρχές σημαίνει να θέση την υπακοή στη συνείδησι πριν από το ιδιοτελές κέρδος, πριν από τα υλικά πράγματα. Αν σταθούμε να το σκεφθούμε, στην πραγματικότητα όλα τα ζώα είναι μόνο για την ύλη, διότι γι’ αυτά η σωματική άνεσις και η ικανοποίησις των σεξουαλικών ορμών των είναι όλο εκείνο που έχει σημασία. Είναι ενδιαφέρον ότι η Γραφή μάς λέγει ότι η σοφία η οποία χαρακτηρίζεται από ιδιοτελή αγώνα και ζηλοτυπία είναι ζωώδης. Επί πλέον, η Γραφή μάς λέγει ότι οι πονηροί είναι ως άλογα ζώα, και, όπως αυτά, αυτοί οι άνθρωποι θ’ απωλεσθούν επίσης.—Ιακ. 3:14-16· 2 Πέτρ. 2:10-13.

Σήμερα ο κόσμος, στο σύνολό του, έχει γίνει ζωώδης και ως αποτέλεσμα είναι ακόμη δυσκολότερο να κυβερνάται κανείς από ηθικές αρχές. Ποτέ πριν δεν υπήρξαν τέτοιοι πειρασμοί και πιέσεις για προσωπικό ενδιαφέρον, σκοπιμότητα, απληστία, αγάπη για αισθησιακές απολαύσεις ή δίψα για δύναμι. Κάθε μέρα αντιμετωπίζομε προκλήσεις για ηθική, και πειρασμούς να συμβιβασθούμε.

Φυσικά, οι προκλήσεις δεν είναι ίδιες για όλους. Λόγω κληρονομικότητος ή περιβάλλοντος διαφέρουν. Για τον ένα, πρόκλησις μπορεί να είναι το ρίγος και η συγκίνησις που συνδέονται με τα τυχερά παιχνίδια, όπως τα στοιχήματα στις ιπποδρομίες. Για τον άλλο, είναι ίσως η χρήσις ναρκωτικών, λόγω της ευχαριστήσεως που συνδέεται με τη χρήσι των. Για πολλούς άλλους, η πρόκλησις παρουσιάζεται στην τάσι των απέναντι στη σεξουαλική ανηθικότητα. Ούτε είναι λίγοι εκείνοι για τους οποίους η σκληρή εργασία παρουσιάζεται ως πρόκλησις, εξαιτίας της αγάπης των για την άνεσι ή απλώς την οκνηρία. Ομοίως, μια πραγματική πρόκλησι για την εγκράτεια αντιμετωπίζουν πολλοί ο οποίοι πίνουν πολλά οινοπνευματώδη ποτά.

Για ν’ ανταποκριθή κανείς στην πρόκλησι των ηθικών αρχών, να βγη νικητής όταν υπάρχουν πειρασμοί ή πιέσεις, δεν είναι εύκολο· δεν είναι η οδός της ελαχίστης αντιστάσεως. Αλλά είναι η μόνη σοφή, η μόνη ικανοποιητική, η μόνη ανταποδοτική πορεία. Ο πιο σοφός ανθρώπινος βασιλεύς που έζησε ποτέ απέδειξε στον εαυτό του ότι η επιδίωξις υλικών πραγμάτων οδηγεί μόνο σε απογοήτευσι.—Εκκλησ. 2:1-11.

Για ν’ ανταποκριθή κανείς σ’ αυτές τις προκλήσεις επιτυχών απαιτείται επαγρύπνησις. Χρειάζεται επίσης ν’ αποβλέπη κανείς στον Θεό για βοήθεια. Όπως είπε ο Ιησούς: «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν· το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενής.» (Ματθ. 26:41) Απαιτείται επίσης αυτοπειθάρχησι, εγκράτεια, όπως ακριβώς το εξετίμησε ο απόστολος Παύλος: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γίνω αδόκιμος.»—1 Κορ. 9:27.

Επιπροσθέτως, θα σας βοηθήση ν’ ανταποκρίνεσθε στην πρόκλησι των ηθικών αρχών το να υπενθυμίζετε συνεχώς στον εαυτό σας το γεγονός ότι είσθε υπόλογος στο Δημιουργό, και ότι πρέπει πάντοτε να προσέχετε μήπως τον δυσαρεστήσετε. Γι’ αυτό ο Λόγος του μας λέγει: «Αρχή σοφίας φόβος του Ιεχωβά.» (Παροιμ. 9:10, ΜΝΚ) Μεγάλη βοήθεια επίσης θα είναι η καθημερινή ανάγνωσις του Λόγου του Θεού, της Γραφής. Όχι μόνο είναι γεμάτη από έξοχη συμβουλή όπως είδαμε στ’ ανωτέρω, αλλά επίσης περιέχει έξοχα παραδείγματα για ν’ αγωνίζεσθε να τα μιμηθήτε.

Σκεφθήτε, επίσης, τις αμοιβές που προέρχονται από το ν’ ανταποκριθήτε στην πρόκλησι των ηθικών αρχών. Τέτοιες αμοιβές είναι η αγαθή συνείδησις και ο αυτοσεβασμός τα οποία προέρχονται όταν νικήσετε τους πειρασμούς και τις πιέσεις να υποκύψετε ή να συμβιβασθήτε, όταν αφήνετε να σας κατευθύνη η αγάπη και η δικαιοσύνη μάλλον αντί οι ιδιοτελείς προτιμήσεις. Και ο Λόγος του Θεού επιφυλάσσει επίσης την ελπίδα της αιωνίου ζωής για κείνους οι οποίοι κερδίζουν την επιδοκιμασία του Θεού με το ν’ ανταποκρίνωνται στην πρόκλησι των υψηλών ηθικών Του αρχών.