Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ο Ψαλμός 5:4 λέγει:«Ο πονηρευόμενος δεν θέλει κατοικεί πλησίον σου.» Γιατί, λοιπόν, ο Ιεχωβά άφησε τον Σατανά να παραμείνη στον ουρανό επί χιλιετηρίδας και να εμφανίζεται μάλιστα κατά καιρούς στην παρουσία του;—Η.Π.Α.

Τα συμφραζόμενα αποκαλύπτουν ότι ο Σατανάς δεν ‘κατώκησε’ με τον Ιεχωβά Θεό με την έννοια που αναφέρει ο ψαλμωδός Δαβίδ. Στον πέμπτο ψαλμό, ο Δαβίδ εξέφρασε εμπιστοσύνη στην ετοιμότητα του Ιεχωβά να εισακούση την προσευχή του. Κατόπιν ο Δαβίδ, παρουσιάζοντας τον λόγον τούτου, τονίζει τη Θεία δικαιοσύνη, λέγοντας:«Διότι δεν είσαι συ Θεός θέλων την ασέβειαν. Ο πονηρευόμενος δεν θέλει κατοικεί πλησίον σου.» (Ψαλμ. 5:3, 4) Αυτή η ‘κατοίκησις’ με τον Θεόν σημαίνει να είναι κανείς ένας επιδοκιμασμένος φιλοξενούμενος στον οίκον του ή στον άγιο ναό του. (Παράβαλε με Ψαλμόν 15:1-5) Αυτό διασαφηνίζεται από τα περαιτέρω λόγια του Δαβίδ, ο οποίος, παραβάλλοντας τη δική του θέσι με τους ασεβείς, οι οποίοι δεν επιτρέπεται να «συγκατοικούν» με τον Ιεχωβά, λέγει:«Αλλ’ εγώ, διά του πλήθους του ελέους σου, θέλω εισέλθει εις τον οίκον σου· θέλω προσκυνήσει προς τον ναόν της αγιότητός σου μετά φόβου σου.»—Ψαλμ. 5:7.

Στον Σατανά ή Διάβολο επετράπη να μένη στον ουρανό επί χιλιετηρίδες και σε μερικές περιπτώσεις (προφανώς για κάποιο ειδικό λόγο) του επετράπη να εμφανισθή σε μια σύναξε των υιών του Θεού. (Ιώβ 1:6, 7· 2:1) Αλλά μόνο ένεκα ενός ηθικού ζητήματος που είχε ανάγκη τακτοποιήσεως ανέχθηκε ο Ιεχωβά Θεός την παρουσία του Σατανά στους ουρανούς. Όπως καταφαίνεται από το βιβλίο του Ιώβ, ο Σατανάς ισχυρίσθηκε ότι όλα τα νοήμονα πλάσματα ήσαν βασικώς ιδιοτελή και θα απεδεικνύοντο άπιστα και ανόσια στον Θεό αν η υπακοή τους σ’ Αυτόν δεν θα τους απέφερε πια υλικό ή προσωπικό κέρδος. (Ιώβ 2:4, 5) Για να τακτοποιηθή αυτό το παγκοσμίου σπουδαιότητας ζήτημα, ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε στον Σατανά να προσπαθήση ν’ αποδείξη τον ισχυρισμό του. Αυτό επέτρεψε στον Σατανά να χρησιμοποιήση την επιρροή του προσπαθώντας να πείση κι άλλους αγγελικούς υιούς να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους, θέτοντας έτσι σε δοκιμασία τη νομιμοφροσύνη τους στον Θεό.

Πολλοί άγγελοι έγιναν ανόσιοι. Αλλά όλοι αυτοί οι άπιστοι, μολονότι είχαν ακόμη πρόσοδο στους ουρανούς, έχασαν τις θέσεις εμπιστοσύνης και ευθύνης που είχαν. Αυτοί υπέστησαν ταπείνωσι, ετέθησαν σε περιορισμό και στερήθηκαν την πρόσθετη Θεία διαφώτισι. Αυτή η κατάστασις χαρακτηρίζεται μεταφορικώς στο βιβλίο του Ιούδα εδάφιον 6 ως εξής: «Αγγέλους οίτινες δεν εφύλαξαν την εαυτών αξίαν, αλλά κατέλιπον το ίδιον αυτών κατοικητήριον, εφύλαξε με παντοτεινά δεσμά υποκάτω του σκότους, διά την κρίσιν της μεγάλης ημέρας.»

Έτσι, οι άπιστοι εκείνοι άγγελοι εξεδιώχθησαν από τη Θεία οικογένεια των πιστών πνευματικών πλασμάτων. Ούτε εκείνοι ούτε ο άρχων τους, ο Σατανάς, εξακολούθησαν να κατοικούν με τον Ιεχωβά Θεό, με τον τρόπο που απελάμβαναν ως ευπειθείς υιοί του. Μολονότι είχαν πρόσοδο στο ουράνιο βασίλειο, τώρα είναι απόβλητοι.