Δράσις και Αντίδρασις στην Κίνα
ΠΟΣΟ συχνά αποδεικνύεται αληθινό στις ανθρώπινες υποθέσεις ότι οι ενέργειες ενός ατόμου μπορούν να προκαλέσουν κάπως απροσδόκητες αντιδράσεις σε μεταγενέστερο χρόνο. Είναι προφανές ότι αυτό ακριβώς συνέβη με τους ιεραποστόλους του Χριστιανικού κόσμου στην Κίνα. Παρά τη σαφή συμβουλή της Αγίας Γραφής να μη κάμουν κάτι τέτοιο, οι ιεραπόστολοι των διαφόρων εκκλησιών στο παρελθόν ανεμίχθησαν στην πολιτική. Ένα από τα κίνητρα που χρησιμοποίησαν για ν’ αποκτήσουν προσηλύτους ήσαν τα υλικά πράγματα. Το βιβλίο Η Ασία στη Διάρκεια της Ευρωπαϊκής Εποχής 1498-1955, υπό Μάικλ Έντουαρντς, τονίζοντας αυτό ακριβώς λέγει:
«Ο Ναπολέων, στις αρχές του 19ου αιώνος, είχε διακηρύξει ότι ‘οι θρησκευτικές ιεραποστολές μπορεί να μου είναι πολύ χρήσιμες στην Ασία, στην Αφρική και στην Αμερική, και θα τις κάνω ανιχνευτάς σε όλες τις χώρες που επισκέπτονται. Η ιερότης του σχήματος των όχι μόνον θα τους προστατεύη, αλλά θα χρησιμεύη και για να καλύπτη τις πολιτικές και εμπορικές των έρευνες.’ Κανένας άλλος πολιτικός της Δύσεως δεν είπε κάτι τόσο ωμό όπως αυτό, αλλά όλοι ακολούθησαν την ίδια τακτική. . . . Οι ιεραπόστολοι, ως ‘προστατευόμενα πρόσωπα,’ ανεμίχθησαν συχνά στα πολιτικά του τόπου. Μερικοί Κινέζοι διεπίστωσαν ότι ήταν πολύ χρήσιμο να γίνουν Χριστιανοί για να μπορούν να επικαλούνται την προστασία μιας ξένης δυνάμεως εναντίον της δικής των κυβερνήσεως. Οι ιεραπόστολοι εθεωρούντο σαν μια πέμπτη φάλαγγα, σαν μια εμπροσθοφυλακή της Δύσεως για την υποδούλωσι όλης της Κίνας.
«Το αποτέλεσμα του έργου των Χριστιανών ιεραποστόλων στην Κίνα ήταν σχετικά μικρό. Εκείνοι που προσηλυτίζοντο πολύ συχνά επείθοντο από τους ιεραποστόλους για τα κοσμικά οφέλη του να είναι γνωστοί ως Χριστιανοί κάτω από την προστασία του ιεραποστόλου και των όπλων που προστάτευαν εκείνον, παρά για τα πνευματικά δώρα της διδασκαλίας του Χριστού. . . . Επιπλέον, η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του ειρηνικού αγγέλματος του Χριστού και των επιθετικών ενεργειών των δυνάμεων του ‘Χριστιανικού κόσμου’ ήταν φανερή σε όλους.»—Σελ. 190, 191.
Ποια υπήρξε η ιστορική αντίδρασις σ’ αυτές τις μη Γραφικές ενέργειες και διαθέσεις των ιεραποστόλων των διαφόρων εκκλησιών; Ένας Αμερικανός Βαπτιστής που ταξίδεψε προσφάτως για ένα μήνα στην Κομμουνιστική Κίνα, έγραψε σ’ ένα θρησκευτικό περιοδικό: «Ερώτησα μερικούς υπεύθυνους συντρόφους τι εκήρυξε ο Πρόεδρος Μάο που δεν το εκήρυξε ο Ιησούς Χριστός. Μου είπαν ότι δεν υπάρχει σύγκρισις μεταξύ του Μάο και του Χριστού. . . . Μου είπαν ότι μετά το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεως και αναδιανομής του πλούτου, οι χωρικοί πιστεύουν ότι ο Μάο τους έδωσε σ’ αυτή τη ζωή αυτό που ο Θεός υποσχέθηκε να τους δώση στην άλλη. . . . Η λέξις ‘ιεραπόστολος’ είναι μια δυσάρεστη λέξις στην Κίνα. Ο λαός συσχετίζει το ιεραποστολικό έργο με τον ιμπεριαλισμό. Οι Κινέζοι δεν είναι οι μόνοι που αισθάνονται έτσι· στη διάρκεια της επισκέψεως μου σε 12 Αφρικανικές χώρες προτού πάω στην Κίνα, διεπίστωσα ότι οι Αφρικανοί είναι πολύ εναντίον των ιεραποστόλων.»