Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Το εδάφιο 1 Κορινθίους 7:14 λέγει ότι τα τέκνα ενός πιστού γονέως «είναι άγια.» Περιλαμβάνεται τα βάπτισμα σε μια τέτοια ‘αγιότητα’ του τέκνου ενώπιον του Ιεχωβά Θεού; Τι θα λεχθή αν το παιδί είναι διανοητικώς καθυστερημένο;

Ο απόστολος Παύλος συζητεί σ’ αυτό το εδάφιο τα προβλήματα μιας διηρημένης οικογενείας. Ενθαρρύνει τον πιστό σύντροφο να μην εγκαταλείψη τον άπιστο και ως ένα ισχυρό λόγο για να διατηρήση το γαμήλιο δεσμό του, είπε τα εξής: «Διότι ο ανήρ ο άπιστος ηγιάσθη δια της γυναικός, και η γυνή η άπιστος ηγιάσθη δια του ανδρός· επειδή άλλως τα τέκνα ήθελον είσθαι ακάθαρτα, αλλά τώρα είναι άγια.» (1 Κορ. 7:14) Αυτό δείχνει ότι ο Θεός βλέπει αυτά τα παιδιά σύμφωνα με την αρχή της οικογενειακής αξίας. Όταν λέμε οικογενειακή αξία εννοούμε την αγιωσύνη που ο Θεός αναγνωρίζει ή αποδίδει στα τέκνα που είναι υπάκουα, ανάλογα με τον βαθμό στον οποίο το παιδί δεν είναι υπόλογο. Αυτό συμβαίνει λόγω του πολυτίμου υπομνήματος της αγιότητος και των καλών έργων που οι «γονείς εν Κυρίω» έχουν κάμει ενώπιον του Θεού. (Εφεσ. 6:1) Αυτή η οικογενειακή αξία ισχύει ακόμη κι όταν ο ένας μόνο από τους γονείς είναι πιστός, όπως έδειξαν τα λόγια του Παύλου που ανεφέρθησαν προηγουμένως.

Τι μπορεί, όμως, να λεχθή για το βάπτισμα; Ένα παιδί που με πιστότητα διδάσκεται τον Λόγο του Θεού χωρίς αμφιβολία θα προοδεύση σε γνώσι και κατανόησι και με τον καιρό θα φθάση στο σημείο όπου το πνεύμα του Θεού θα το υποκινήση να κάμη την αφιέρωσί του στον Ιεχωβά και να ζητήση να βαπτισθή. (1 Πέτρ. 3:21) Για να προετοιμασθή για το βάπτισμα, πρέπει να καταλάβη ότι είναι ανάγκη να μετανοήση, να μεταστραφή και έλθη σε κατάλληλη σχέσι με τον Θεό. (Πράξ. 3:19· 8:34-36) Μετά το βάπτισμα δεν βρίσκεται, πια κάτω από την οικογενειακή αξία, αλλά πρέπει να θεωρήται ως ‘άγιο’ για δικό του λογαριασμό δηλαδή να είναι υπεύθυνο ενώπιον του Θεού, να επιδιώκη μια ζωή αφοσιώσεως.—1 Πέτρ. 1:14-16· Κολ. 1:21-23.

Μήπως πρέπει οι γονείς των διανοητικώς καθυστερημένων παιδιών να πιστεύουν ότι το βάπτισμα είναι σ’ όλες τις περιπτώσεις μια απαίτησις για να θεωρούνται τα παιδιά από τον Θεό ως άξια προστασίας σε καιρό κρίσεως όπως στην προλεχθείσα «μεγάλη θλίψι»; Ο βαθμός της διανοητικής καθυστερήσεως είναι χωρίς αμφιβολία ένας αποφασιστικός παράγων, επειδή μερικά τέτοια παιδιά παραμένουν με τη διανοητική αντίληψι ενός παιδιού ηλικίας τεσσάρων ή πέντε ετών, ακόμη κι όταν έχουν αναπτυχθή πλήρως. Το παιδί μπορεί να είναι σε θέσι ν’ αντιληφθή μερικές βασικές διδασκαλίες του Λόγου του Θεού και να τις επαναλαμβάνη όταν το ρωτούν. Μπορεί να είναι υπάκουο στους γονείς του και να κάνη ωρισμένα πράγματα που έχουν τονισθή ως εσφαλμένα και αντίθετα με το θέλημα του Θεού. Αλλά είναι το παιδί σε θέσι να λάβη προσωπικές αποφάσεις, ν’ αποφασίση με το νου του και την καρδιά του (όχι ανάλογα με την επιθυμία των γονέων του) την πορεία της ζωής που επιθυμεί να λάβη; Είναι σε θέσι ν’ αντιληφθή και ν’ αναζητήση μια προσωπική σχέσι με τον Θεό, μια σχέσι που να μην εξαρτάται από τους γονείς του; Μπορεί να σταθή ενώπιον μιας δικαστικής επιτροπής και να είναι υπόλογο για κάθε κακή πράξι που μπορεί να διαπράξη; Αν όχι, τότε αυτό το παιδί δεν είναι σε θέσι να βαπτισθή, αλλά πρέπει να συνεχίση να ζη κάτω από την οικογενειακή αξία ενώπιον του Θεού, ο οποίος το θεωρεί ως άγιο με αυτή την έννοια.

Έτσι το ζήτημα δεν πρέπει να το βλέπη κανείς συναισθηματικά, αλλά με βάσι τις Γραφικές διδασκαλίες. Αν η διανοητική καθυστέρησις δεν είναι μεγάλη και το παιδί είναι πραγματικά σε θέσι να γίνη ένας μαθητής του Υιού του Θεού, υπηρετώντας τον Θεό με όλη του την καρδιά, τη δύναμι, τη διάνοια και την ψυχή τότε πρέπει να βοηθηθή να φθάση στο σημείο του βαπτίσματος. (Μάρκ. 12:30) Τότε θα είναι σε θέσι να βαστάση το ‘εαυτού φορτίον’ της πνευματικής ευθύνης. (Γαλ. 6:5) Οι γονείς πρέπει να ζητήσουν τη συμβουλή των πρεσβυτέρων αν έχουν αμφιβολίες.

Πόσο μας ενισχύει την πίστι και μας παρηγορεί το να γνωρίζωμε ότι τα νεαρά παιδιά καθώς κι εκείνα που είναι σωματικώς ενήλικα, αλλά διανοητικώς καθυστερημένα, μπορούν να θεωρούνται άγια λόγω της οικογενειακής αξίας!