Η Ζωή και η Διακονία του Ιησού

Ο Πλούσιος και ο Λάζαρος Δοκιμάζουν μια Αλλαγή

Ο ΙΗΣΟΥΣ αφηγείται μια παραβολή για έναν πλούσιο άνθρωπο και ένα φτωχό ζητιάνο που λέγεται Λάζαρος. Ο πλούσιος αντιπροσωπεύει τους θρησκευτικούς ηγέτες που είναι ευνοημένοι με πνευματικά προνόμια και πνευματικές ευκαιρίες, ενώ ο Λάζαρος συμβολίζει τους κοινούς ανθρώπους που πεινάνε για πνευματική διατροφή. Ο Ιησούς συνεχίζει την ιστορία του, περιγράφοντας μια δραματική αλλαγή στις περιστάσεις αυτών των αντρών.

‘Με το πέρασμα λοιπόν του χρόνου’, λέει ο Ιησούς, ‘ο φτωχός πέθανε και οι άγγελοι τον μετέφεραν στην αγκαλιά του Αβραάμ. Πέθανε κι ο πλούσιος και θάφτηκε. Στον Άδη, όπου βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και τον Λάζαρο στην αγκαλιά του’.

Αφού ο πλούσιος και ο Λάζαρος δεν είναι κατά γράμμα πρόσωπα, αλλά συμβολίζουν τάξεις ανθρώπων, λογικά ο θάνατός τους είναι επίσης συμβολικός. Τι συμβολίζει, ή τι αντιπροσωπεύει, ο θάνατός τους;

Ο Ιησούς είχε μόλις ολοκληρώσει τονίζοντας μια αλλαγή περιστάσεων με το να πει ότι ‘ο Νόμος και οι Προφήτες ήταν μέχρι την εποχή του Ιωάννη του Βαφτιστή αλλά από τότε κηρύττεται η βασιλεία του Θεού’. Επομένως, τόσο ο πλούσιος όσο και ο Λάζαρος πεθαίνουν ως προς τις προηγούμενες περιστάσεις τους, ή συνθήκες τους, μέσω του κηρύγματος του Ιωάννη και του Ιησού Χριστού.

Αυτοί που ανήκουν στην ταπεινή, μετανιωμένη τάξη του Λάζαρου πεθαίνουν ως προς την προηγούμενη πνευματικά στερημένη κατάστασή τους και έρχονται σε μια θέση θεϊκής εύνοιας. Ενώ προηγουμένως απέβλεπαν στους θρησκευτικούς ηγέτες για να πάρουν οτιδήποτε μικρό πράγμα έπεφτε από το πνευματικό τραπέζι, τώρα οι Γραφικές αλήθειες που μεταδίδονται από τον Ιησού καλύπτουν τις ανάγκες τους. Έτσι αυτοί φέρνονται στην αγκαλιά, ή στη θέση εύνοιας, του Μεγαλύτερου Αβραάμ, του Ιεχωβά Θεού.

Από την άλλη μεριά, αυτοί που αποτελούν την τάξη του πλούσιου έρχονται κάτω από θεϊκή δυσμένεια επειδή αρνούνται επίμονα να δεχτούν το άγγελμα της Βασιλείας το οποίο διδάσκει ο Ιησούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, πεθαίνουν ως προς την προηγούμενη κατάσταση φαινομενικής εύνοιας στην οποία βρίσκονταν. Στην πραγματικότητα, λέγεται γι’ αυτούς ότι περνούν συμβολικά βασανιστήρια. Ακούστε τι λέει ο πλούσιος:

‘Πατέρα Αβραάμ, δείξε μου έλεος και στείλε τον Λάζαρο να βουτήξει την άκρη του δαχτύλου του σε νερό και να δροσίσει τη γλώσσα μου, επειδή υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φλογισμένη φωτιά’. Αυτό που βασανίζει τα άτομα της τάξης του πλούσιου είναι τα πύρινα αγγέλματα κρίσης του Θεού, τα οποία διακηρύττονται από τους μαθητές του Ιησού. Τα άτομα αυτά θέλουν να σταματήσουν οι μαθητές να διακηρύττουν αυτά τα αγγέλματα, παρέχοντάς τους έτσι κάποιο μέτρο ανακούφισης από τα βασανιστήριά τους.

‘Αλλά ο Αβραάμ είπε, «Παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ έλαβες στη ζωή σου τα καλά πράγματα στο πλήρες, αλλά ο Λάζαρος πήρε αντίστοιχα τα βλαβερά πράγματα. Τώρα όμως αυτός παρηγορείται εδώ αλλά εσύ υποφέρεις. Και εκτός από όλα αυτά έχει τεθεί μεταξύ μας ένα μεγάλο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να περάσουν από δω σε σας να μην μπορούν, ούτε μπορούν να περάσουν οι από ’κεί σε μας»’.

Πόσο δίκαιο και κατάλληλο είναι το ότι λαβαίνει χώρα μια τέτοια δραματική αντιστροφή όρων ανάμεσα στην τάξη του Λάζαρου και στην τάξη του πλούσιου! Η αλλαγή των συνθηκών εκτελείται μερικούς μήνες αργότερα, την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., όταν η παλιά διαθήκη του Νόμου αντικαθίσταται από τη νέα διαθήκη. Τότε γίνεται σαφές, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ο Θεός ευνοεί τους μαθητές, όχι τους Φαρισαίους και τους άλλους θρησκευτικούς ηγέτες. Γι’ αυτό, το ‘μεγάλο χάσμα’ που χωρίζει το συμβολικό πλούσιο από τους μαθητές του Ιησού αντιπροσωπεύει την αναλλοίωτη, δίκαιη κρίση του Θεού.

Κατόπιν ο πλούσιος ζητάει από τον ‘πατέρα Αβραάμ’ να στείλει τον Λάζαρο ‘στο σπίτι του πατέρα του, γιατί έχει πέντε αδελφούς’. Ο πλούσιος λοιπόν ομολογεί ότι έχει μια στενότερη σχέση με κάποιον άλλον πατέρα, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ο Σατανάς ο Διάβολος. Ο πλούσιος ζητάει να νερώσει ο Λάζαρος τα αγγέλματα κρίσης του Θεού ώστε να μην μπουν ‘οι πέντε αδελφοί του’, οι θρησκευτικοί του σύμμαχοι, σε ‘αυτόν τον τόπο των βασάνων’.

‘Αλλά ο Αβραάμ είπε, «Έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες· ας ακούσουν αυτούς»’. Ναι, αν οι ‘πέντε αδελφοί’ θέλουν να αποφύγουν τα βασανιστήρια, το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να δώσουν προσοχή στα συγγράμματα του Μωυσή και των Προφητών, τα οποία προσδιορίζουν τον Ιησού ως τον Μεσσία, και μετά να γίνουν μαθητές του. Αλλά ο πλούσιος φέρνει την εξής αντίρρηση: ‘«Όχι, πατέρα Αβραάμ, αλλά αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς θα μετανοήσουν»’. Αλλά εκείνος του είπε, ‘«Αν δεν ακούνε τον Μωυσή και τους Προφήτες, δεν θα πειστούν ούτε κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς»’. Ο Θεός δεν θα δώσει ειδικά σημεία ή θαύματα για να πείσει τέτοια άτομα. Οι άνθρωποι πρέπει να διαβάζουν και να εφαρμόζουν τις Γραφές αν θέλουν ν’ αποκτήσουν την εύνοιά του. Λουκάς 16:16, 22-31· Ιωάννης 8:44.

◆ Γιατί πρέπει να είναι συμβολικός ο θάνατος του πλούσιου και του Λάζαρου, και τι συμβολίζεται από το θάνατό τους;

◆ Τι είναι τα βασανιστήρια που περνάει ο πλούσιος, και με ποιο μέσο ζητάει να ανακουφιστεί;

◆ Τι αντιπροσωπεύει το ‘μεγάλο χάσμα’;

◆ Ποιος είναι ο πραγματικός πατέρας του πλούσιου και ποιοι είναι οι πέντε αδελφοί του;