Σκηνές από την Υποσχεμένη Γη

Η Κοιλάδα Ηλά—Όπου ο Δαβίδ Σκότωσε ένα Γίγαντα!

ΛΙΓΕΣ Βιβλικές αφηγήσεις είναι τόσο συναρπαστικές όσο εκείνη που περιγράφει πώς «υπερίσχυσεν ο Δαβίδ κατά του Φιλισταίου [γίγαντα Γολιάθ] δια της σφενδόνης και δια του λίθου». (1 Σαμουήλ 17:50) Αυτό συνέβηκε στην Κοιλάδα Ηλά.

Αλλά πού βρίσκεται αυτή η κοιλάδα και με τι μοιάζει; Αν το μάθετε αυτό, θα μπορέσετε να οραματιστείτε την περίφημη εκείνη νίκη του νεαρού άντρα που είχε χριστεί ως ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ. Ο Θεός έκανε αργότερα μια διαθήκη για βασιλεία με τον Δαβίδ, η οποία μπορεί να μας προσφέρει αιώνια οφέλη και αυτό θα πρέπει να αποτελεί επιπρόσθετο λόγο για να πληροφορηθούμε σχετικά με τα όσα συνέβηκαν στην Κοιλάδα Ηλά.

Οι Φιλισταίοι ζούσαν κατά μήκος των ακτών της Χαναάν. Οι Ισραηλίτες είχαν υπό την κυριαρχία τους τα βουνά της Ιουδαίας (στα νότια της Ιερουσαλήμ). Να, λοιπόν, πώς είχε η κατάσταση: οι εχθροί βρίσκονταν στην πεδινή περιοχή στα δυτικά, ενώ οι δούλοι του Θεού βρίσκονταν στην ορεινή περιοχή στα ανατολικά. Τους χώριζε μια αμφισβητούμενη ουδέτερη ζώνη την οποία διεκδικούσαν και οι δυο, μια περιοχή με χαμηλούς λόφους η οποία αποκαλούνταν Σεφηλά. Πώς θα μπορούσαν οι Φιλισταίοι να επιτεθούν κατά του Ισραήλ; Το λογικό θα ήταν να ανεβούν μέσα από μια ρεματιά ή πέρασμα που εκτεινόταν από την ανατολή προς τη δύση—ένα κύριο τέτοιο πέρασμα ήταν η Κοιλάδα Ηλά. Αυτή εκτεινόταν από τις πεδιάδες κοντά στις πόλεις Γαθ και Ακκαρών, που ανήκαν στους Φιλισταίους, κατά μήκος της Σεφηλά, μέχρι τα βουνά που βρίσκονταν 24 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ και της Βηθλεέμ. Η φωτογραφία (παρμένη προς τα νοτιοανατολικά) δείχνει την πάνω άκρη αυτής της κοιλάδας. Στο φόντο, βλέπετε τα βουνά της Ιουδαίας.a

Καθώς κοιτάζετε αυτή τη φωτογραφία, φανταστείτε τους Φιλισταίους να ανεβαίνουν μέσα απ’ αυτή τη ρηχή κοιλάδα και να κατευθύνονται στα βουνά. Οι Ισραηλίτες, προκειμένου να τους αναχαιτίσουν, ήρθαν από τα νοτιοδυτικά, από την Ιουδαία. Εδώ δημιουργήθηκε στάσιμο μέτωπο. Γιατί; «Οι μεν Φιλισταίοι ίσταντο επί του όρους εντεύθεν, ο δε Ισραήλ ίστατο επί του όρους εκείθεν· η δε κοιλάς ήτο μεταξύ αυτών».—1 Σαμουήλ 17:3.

Μολονότι δεν γνωρίζουμε σε ποιο ακριβώς σημείο της κοιλάδας συνέβηκε αυτό, οραματιστείτε τους Φιλισταίους πάνω στο λόφο που βρίσκεται κάτω δεξιά. Ο στρατός του Σαούλ θα μπορούσε να βρίσκεται απέναντι, στο λόφο πέρα από το καφετί χωράφι. Κανένα από τα δυο στρατεύματα δεν ήταν πρόθυμο να κατέβει, να διασχίσει την κοιλάδα και να επιτεθεί στην αντίπαλη στρατιωτική δύναμη που βρισκόταν στο ύψωμα και κατείχε ασφαλή θέση από αμυντική άποψη. Η στασιμότητα του μετώπου διήρκεσε πάνω από ένα μήνα. Τι θα μπορούσε να βάλει τέρμα σ’ αυτή την κατάσταση;

Κάθε πρωί και κάθε βράδυ ο Γολιάθ, το πρωτοπαλίκαρο των Φιλισταίων, που είχε ύψος πάνω από 2,7 μέτρα, στεκόταν στην κοιλάδα και χλεύαζε το στρατόπεδο του Σαούλ προκαλώντας το να διευθετήσει το ζήτημα με μονομαχία. Αλλά κανένας Ισραηλίτης δεν τολμούσε να του αποκριθεί. Τελικά, ένας νεαρός βοσκός που ονομαζόταν Δαβίδ ήρθε από τη Βηθλεέμ για να φέρει τρόφιμα για τους αδελφούς του που βρίσκονταν στο στρατόπεδο. Πώς αντέδρασε εκείνος σ’ αυτή την προσβλητική πρόκληση; «Τις είναι ο Φιλισταίος ούτος ο απερίτμητος, ώστε να εξουθενή [να χλευάζει, ΜΝΚ] τα στρατεύματα του Θεού του ζώντος;» (1 Σαμουήλ 17:4-30) Είναι ολοφάνερο ότι ο Δαβίδ διακρατούσε την άποψη που εκφράζεται στο εδάφιο του έτους που έχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για το 1990: ‘Να έχετε μεγάλο θάρρος και να λέτε: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου»’.—Εβραίους 13:6, ΜΝΚ· Ψαλμός 56:11· 118:6, ΜΝΚ.

Όταν ο Βασιλιάς Σαούλ άκουσε ότι αυτός ο νεαρός άντρας, χωρίς όπλα και χωρίς πολεμική εκπαίδευση, θα αντιμετώπιζε τον φοβερό Γολιάθ, προσφέρθηκε να του δώσει την πανοπλία του. Ο Δαβίδ αρνήθηκε, πρόθυμος να αγωνιστεί με το γίγαντα έχοντας την ποιμενική του ράβδο, μια δερμάτινη σφεντόνα και πέντε πέτρες τις οποίες είχε βρει στην κοιλάδα. Με τι έμοιαζαν αυτές οι πέτρες; Δεν πρέπει να ήταν απλά βότσαλα που είχαν το μέγεθος σταφυλιού ή ελιάς. Έχουν βρεθεί πέτρες για σφεντόνα με διάμετρο 5 ως 8 εκατοστά, που είχαν το μέγεθος μικρού πορτοκαλιού. Ο σφεντονιστής μπορούσε να πετάξει μια τέτοια πέτρα με ταχύτητα 160 μέχρι 240 χιλιόμετρα την ώρα.

Χωρίς αμφιβολία, έχετε διαβάσει τι συνέβηκε εκεί στην κοιλάδα, μπροστά στα μάτια των δυο στρατευμάτων. Ο Δαβίδ διακήρυξε: ‘Συ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαίαν και δόρυ και ασπίδα· εγώ δε έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Ιεχωβά των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία συ εξουθένησας [χλεύασες, ΜΝΚ]’. Ο Ιεχωβά τότε του χάρισε τη νίκη. Ο νεαρός άντρας εκσφεντόνισε την πέτρα με τέτοια ορμή, ώστε αυτή βυθίστηκε στο μέτωπο του Γολιάθ, σκοτώνοντάς τον. Τότε ο βοσκός έτρεξε και με το ίδιο το σπαθί του γίγαντα του έκοψε το κεφάλι.—1 Σαμουήλ 17:31-51.

Αφού είχαν ενθαρρυνθεί από την πίστη και την εμπιστοσύνη που έδειξε στον Θεό ο Δαβίδ, οι Ισραηλίτες όρμησαν κατά των πτοημένων εχθρών τους και διέσχισαν τη Σεφηλά καταδιώκοντάς τους μέχρι τη Φιλισταία.—1 Σαμουήλ 17:52, 53.

Σκεφτείτε τη χαρά που θα πρέπει να επικράτησε στον Ιούδα! Ο λαός του Θεού από τα βουνά μπορούσε να βλέπει προς τα δυτικά, προς την κοιλάδα Ηλά και τη Σεφηλά, όπως δείχνει η παρακάτω σύγχρονη άποψη από μια περιοχή κοντά στη Χεβρών. Τα λευκά άνθη μιας αμυγδαλιάς αποτελούν πανέμορφο θέαμα, αλλά η ωραιότητα της νίκης κατά των εχθρών του Θεού ήταν ακόμη πιο λαμπρή. Με το δίκιο τους οι Ισραηλίτισσες μπορούσαν να λένε: «Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού», περιλαμβανομένου και του γίγαντα τον οποίον πάταξε στην Κοιλάδα Ηλά.—1 Σαμουήλ 18:7.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 17]

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 16]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.