Χρησιμοποιούσαν οι Πρώτοι Χριστιανοί το Όνομα του Θεού;

ΤΟ ΟΝΟΜΑ του Θεού εμφανίζεται χιλιάδες φορές στις Εβραϊκές Γραφές, όπου αντιπροσωπεύεται από τα τέσσερα σύμφωνα יהוה (ΓΧΒΧ, το Τετραγράμματο). Αρχαιολογικά ευρήματα παρέχουν ενδείξεις ότι προτού εξοριστεί ο Ισραήλ, δηλαδή πριν από το 607 Π.Κ.Χ., το όνομα χρησιμοποιούνταν ευρέως, και εμφανίζεται συχνά στα βιβλία της Αγίας Γραφής Έσδρας, Νεεμίας, Δανιήλ και Μαλαχίας τα οποία γράφτηκαν μετά την εξορία. Βαθμιαία, ωστόσο, καθώς πλησίαζε ο καιρός για την εμφάνιση του Μεσσία, οι Ιουδαίοι έγιναν διστακτικοί ως προς τη χρήση του ονόματος λόγω κάποιας δεισιδαιμονίας.

Χρησιμοποιούσαν οι μαθητές του Ιησού το όνομα του Θεού (το οποίο συνήθως αποδίδεται «Ιεχωβά» ή «Γιαχβέ» στην ελληνική); Οι αποδείξεις απαντούν ναι. Ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται στον Θεό: «Ας αγιαστεί το όνομά σου». (Ματθαίος 6:9) Μάλιστα, στο τέλος της επίγειας διακονίας του, προσευχήθηκε ο ίδιος στον ουράνιο Πατέρα του: «Έχω φανερώσει το όνομά σου στους ανθρώπους που μου έδωσες από τον κόσμο». (Ιωάννης 17:6) Επιπλέον, αρχαία αντίγραφα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, της ελληνικής μετάφρασης των Εβραϊκών Γραφών που χρησιμοποιούσαν οι μαθητές του Ιησού, περιείχαν το όνομα του Θεού υπό τη μορφή του εβραϊκού Τετραγράμματου.

Τι μπορούμε να πούμε για τα Ευαγγέλια και για τις υπόλοιπες Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές (την «Καινή Διαθήκη»); Έχει διατυπωθεί το επιχείρημα ότι εφόσον το όνομα του Θεού εμφανίζεται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, θα πρέπει να εμφανιζόταν και στα αρχαιότερα αντίτυπα αυτών των Γραφών—τουλάχιστον στις παραθέσεις από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Κατά συνέπεια, το όνομα Ιεχωβά εμφανίζεται 200 και πλέον φορές στη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Μερικοί έχουν επικρίνει την ενέργεια αυτή ως αυθαίρετη. Ωστόσο, φαίνεται πως η Μετάφραση Νέου Κόσμου βρίσκει υποστήριξη από μια απίθανη πηγή: το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ.

Το πρώτο μέρος αυτού του Ιουδαϊκού θρησκευτικού έργου τιτλοφορείται Σαμπάτ (Σάββατο) και περιέχει ένα τεράστιο σύνολο κανόνων που ρυθμίζουν τη διαγωγή την ημέρα του Σαββάτου. Σε μια ενότητα, πραγματεύεται το κατά πόσο είναι κατάλληλο να διασώσει κάποιος το Σάββατο χειρόγραφα της Αγίας Γραφής από πυρκαγιά, και στη συνέχεια υπάρχει η ακόλουθη περικοπή: «Στο κείμενο υπάρχει η εξής δήλωση: Τα κενά [γκιλγιονίμ] και τα Βιβλία των Μινίμ μπορούμε να μην τα διασώζουμε από τη φωτιά. Ο ραβίνος Τζόζε είπε: Τις υπόλοιπες ημέρες τις εβδομάδας πρέπει να κόβει κανείς τα κομμάτια που περιέχουν το Θείο Όνομα, να τα κρύβει και να καίει τα υπόλοιπα. Ο ραβίνος Τάρφον είπε: Να θάψω το γιο μου αν δεν τα κάψω μαζί με το Θείο Όνομα που περιέχουν, αν πέσουν στα χέρια μου».—Μετάφραση του Δρ Χ. Φρίντμαν.

Ποιοι ήταν οι μινίμ; Η λέξη σημαίνει «αιρετικοί» και μπορεί να αναφέρεται στους Σαδδουκαίους ή στους Σαμαρείτες. Αλλά σύμφωνα με τον Δρ Φρίντμαν, στην περικοπή αυτή, η λέξη πιθανότατα αναφέρεται στους Ιουδαίους Χριστιανούς. Έτσι, τι ήταν τα γκιλγιονίμ, τα οποία μεταφράζονται «κενά» σύμφωνα με τον Δρ Φρίντμαν; Υπάρχουν δυο πιθανές ερμηνείες. Θα μπορούσαν να είναι τα περιθώρια του ρόλου που έμεναν κενά ή ακόμη και οι κενοί ρόλοι. Ή—μια ειρωνική εφαρμογή της λέξης—θα μπορούσαν να είναι τα συγγράμματα των μινίμ, σαν να έλεγε κάποιος έτσι ότι αυτά τα συγγράμματα ήταν τόσο ανάξια λόγου όσο και οι κενοί ρόλοι. Στα λεξικά αυτή η δεύτερη έννοια αποδίδεται ως «Ευαγγέλια». Σε αρμονία με αυτό, η πρόταση που εμφανίζεται στο Ταλμούδ πριν από το χωρίο που παρατέθηκε παραπάνω έχει ως εξής: «Τα βιβλία των Μινίμ είναι σαν κενοί ρόλοι [γκιλγιονίμ]».

Επομένως, στο βιβλίο Ποιος Ήταν Ιουδαίος; (Who Was a Jew?), του Λόρενς Η. Σίφμαν, το χωρίο του Ταλμούδ που παρατέθηκε παραπάνω μεταφράζεται ως εξής: «Δεν διασώζουμε από πυρκαγιά (το Σάββατο) τα Ευαγγέλια και τα βιβλία των μινίμ (‘των αιρετικών’). Απεναντίας, καίγονται όπου βρεθούν, αυτά και τα Τετραγράμματά τους. Ο ραβίνος Γιόζε Χα-Γκελίλι λέει: Στη διάρκεια της εβδομάδας πρέπει να κόβει κανείς τα Τετραγράμματά τους, να τα κρύβει και να καίει τα υπόλοιπα. Ο ραβίνος Τάρφον ανέφερε: Να θάψω τους γιους μου! Αν (αυτά τα βιβλία) έπεφταν στα χέρια μου, θα τα έκαιγα μαζί με τα Τετραγράμματά τους». Ο Δρ Σίφμαν συνεχίζει επιχειρηματολογώντας για το ότι οι μινίμ εδώ είναι οι Ιουδαίοι Χριστιανοί.

Μιλάει όντως για τους πρώτους Ιουδαίους Χριστιανούς αυτό το χωρίο του Ταλμούδ; Αν ναι, τότε αυτό αποτελεί ισχυρή απόδειξη του ότι οι Χριστιανοί συμπεριλάμβαναν το όνομα του Θεού, το Τετραγράμματο, στα Ευαγγέλιά τους και στα συγγράμματά τους. Και είναι πάρα πολύ πιθανό ότι το Ταλμούδ εδώ όντως μιλάει για τους Ιουδαίους Χριστιανούς. Διάφοροι λόγιοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη, και τα συμφραζόμενα στο Ταλμούδ φαίνεται πως παρέχουν επιπρόσθετη υποστήριξη σε αυτήν. Η ενότητα που ακολουθεί την παραπάνω παράθεση από το Σαμπάτ αφηγείται μια ιστορία με τον Γαμαλιήλ και ένα Χριστιανό δικαστή όπου γίνονται νύξεις για μέρη της Επί του Όρους Ομιλίας.

Μόνο αργότερα, όταν η αποστατική Χριστιανοσύνη παρέκκλινε από τις απλές διδασκαλίες του Ιησού, το όνομα του Θεού έπαψε να χρησιμοποιείται από τους καθ’ ομολογία Χριστιανούς και αφαιρέθηκε μάλιστα από τα αντίτυπα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα καθώς και από τα Ευαγγέλια και από τα άλλα βιβλία της Αγίας Γραφής.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Στις ημέρες του Ιησού, το όνομα του Θεού εμφανιζόταν στη «Μετάφραση των Εβδομήκοντα»

[Ευχαριστίες]

Israel Antiquities Authority