‘Δώστε Δώρα Ελέους’
ΕΚΕΙΝΟΙ που επιθυμούν να απολαμβάνουν τη ροή του ελέους του Θεού πρέπει να τον ζητούν, εκδηλώνοντας ορθή κατάσταση καρδιάς με το να εγκαταλείπουν τις εσφαλμένες οδούς και τις βλαβερές σκέψεις τους· πρέπει να τον φοβούνται κατάλληλα και να δείχνουν εκτίμηση για τις δίκαιες αρχές του· επίσης, αν παρεκκλίνουν από τη δίκαιη πορεία που ακολουθούν, δεν πρέπει να προσπαθήσουν να το κρύψουν αυτό, αλλά πρέπει να το εξομολογηθούν και να εκδηλώσουν γνήσια μεταμέλεια και εγκάρδια λύπη. (Ησαΐας 55:6, 7· Ψαλμός 103:13, ΜΝΚ· 119:77, 156, 157, ΜΝΚ· Λουκάς 1:50· Ψαλμός 51:1, 17· Παροιμίαι 28:13) Κάτι ακόμη απολύτως απαραίτητο είναι το να αποδεικνύονται και οι ίδιοι ελεήμονες. Ο Ιησούς είπε: «Ευτυχισμένοι είναι οι ελεήμονες, επειδή σε αυτούς θα δειχτεί έλεος».—Ματθαίος 5:7.
Στις ημέρες του Ιησού, οι Φαρισαίοι εκδήλωναν μια ανελεήμονα στάση προς τους άλλους, γι’ αυτό ο Ιησούς τούς επέπληξε με τα εξής λόγια: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και μάθετε τι σημαίνει αυτό: ‘Έλεος θέλω και όχι θυσία’». (Ματθαίος 9:10-13· 12:1-7· παράβαλε Ωσηέ 6:6). Ο Ιησούς τοποθέτησε το έλεος ανάμεσα στα πιο βαρυσήμαντα ζητήματα του Νόμου. (Ματθαίος 23:23) Ενώ αυτό το είδος ελέους θα μπορούσε να περιλαμβάνει την επιείκεια στην κρίση, όπως αυτήν που μπορεί να είχαν την ευκαιρία να εκδηλώνουν οι Φαρισαίοι, ίσως ως μέλη του Σάνχεδριν, ωστόσο δεν περιοριζόταν μόνο σε αυτόν τον τομέα. Αναφερόταν κυρίως στην έμπρακτη εκδήλωση σπλαχνικότητας ή συμπόνιας, σε πράξεις ελέους.—Παράβαλε Δευτερονόμιον 15:7-11.
Αυτό το είδος ελέους θα μπορούσε να εκφραστεί μέσω προσφοράς υλικών πραγμάτων. Αλλά για να έχει αξία στα μάτια του Θεού πρέπει να υποκινείται από το κατάλληλο κίνητρο, και όχι να είναι απλώς ‘ενσυνείδητη ιδιοτέλεια’. (Ματθαίος 6:1-4) Τα υλικά πράγματα συγκαταλέγονταν στα «δώρα ελέους» στα οποία η Δορκάδα αφθονούσε, και αναμφίβολα συγκαταλέγονταν επίσης στα «δώρα ελέους» που έκανε ο Κορνήλιος, του οποίου τα δώρα καθώς και οι προσευχές είχαν ως αποτέλεσμα να εισακουστεί από τον Θεό. (Πράξεις 9:36, 39· 10:2, 4, 31) Ο Ιησούς είπε ότι οι Φαρισαίοι απέτυχαν επειδή δεν έδιναν «ως δώρα ελέους [ελεημοσύνην, Κείμενο] αυτά που είναι μέσα». (Λουκάς 11:41) Επομένως, το αληθινό έλεος πρέπει να προέρχεται από την καρδιά.
Ο Ιησούς και οι μαθητές του διακρίνονταν ιδιαίτερα για την ελεήμονα προσφορά πνευματικών δώρων τα οποία είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία από αυτήν που έχουν τα υλικά πράγματα. (Παράβαλε Ιωάννης 6:35· Πράξεις 3:1-8). Τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας, ιδιαίτερα εκείνοι που ενεργούν ως ‘ποιμένες’ μέσα σε αυτήν, πρέπει να καλλιεργούν την ιδιότητα του ελέους. (1 Πέτρου 5:1, 2) Τόσο με υλικό όσο και με πνευματικό τρόπο, το έλεός τους πρέπει να εκδηλώνεται «με χαρά», ποτέ με δυσφορία. (Ρωμαίους 12:8) Η πίστη ορισμένων μελών της εκκλησίας μπορεί να εξασθενήσει και έτσι αυτοί να γίνουν πνευματικά άρρωστοι, ακόμη και μέχρι του σημείου να εκφράζουν αμφιβολίες. Επειδή αυτοί βρίσκονται κοντά στον κίνδυνο του πνευματικού θανάτου, οι συγχριστιανοί τους προτρέπονται να διατηρήσουν τη ροή του ελέους προς αυτά τα άτομα και να τα βοηθήσουν να αποφύγουν ένα καταστροφικό τέλος. Ενώ θα συνεχίσουν να δείχνουν έλεος σε μερικούς των οποίων οι πράξεις δεν είναι κατάλληλες, χρειάζεται να προσέχουν να μην πέσουν και οι ίδιοι σε πειρασμό, με το να συνειδητοποιούν ότι πρέπει, όχι μόνο να αγαπούν τη δικαιοσύνη, αλλά και να μισούν το κακό. Έτσι το έλεός τους δεν συνεπάγεται καμιά ανοχή της αδικοπραγίας.—Ιούδα 22, 23· παράβαλε 1 Ιωάννη 5:16, 17.