Εκθέσεις από Διαγγελείς της Βασιλείας
Η Ευτυχισμένη Οικογενειακή Ζωή Ελκύει Άλλους στον Θεό
Ο ΙΕΧΩΒΑ ευλόγησε τον Ιωσήφ με μεγάλη σοφία και διάκριση. (Πράξεις 7:10) Ως αποτέλεσμα, η ενόραση του Ιωσήφ “φάνηκε καλή στα μάτια του Φαραώ και όλων των υπηρετών του”.—Γένεση 41:37.
Παρόμοια σήμερα, ο Ιεχωβά δίνει στο λαό του ενόραση και διάκριση μέσω της μελέτης της Γραφής. (2 Τιμόθεο 3:16, 17) Αυτή η σοφία και η διάκριση παράγουν καλό καρπό καθώς εφαρμόζονται οι βασισμένες στη Γραφή συμβουλές. Η καλή τους διαγωγή συχνά έχει “φανεί καλή στα μάτια εκείνων που την παρατηρούν”, όπως δείχνουν οι ακόλουθες εμπειρίες από τη Ζιμπάμπουε.
• Κάποια γυναίκα είχε γείτονες που ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μολονότι δεν συμπαθούσε τους Μάρτυρες, θαύμαζε τη διαγωγή τους, ιδιαίτερα την οικογενειακή τους ζωή. Παρατηρούσε ότι ο σύζυγος και η σύζυγος είχαν πολύ καλή σχέση, και ότι τα παιδιά τους ήταν υπάκουα. Πρόσεξε ιδιαίτερα ότι ο σύζυγος αγαπούσε πολύ τη σύζυγό του.
Μια κοινή πεποίθηση σε μερικούς αφρικανικούς πολιτισμούς είναι ότι, αν ο σύζυγος αγαπάει τη σύζυγό του, η σύζυγος πρέπει να έχει χρησιμοποιήσει μάγια για να τον «κάνει αρνάκι». Έτσι η γυναίκα πλησίασε τη σύζυγο που είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά και τη ρώτησε: «Μου δίνεις σε παρακαλώ τη μαγική συνταγή που χρησιμοποίησες για το σύζυγό σου για να με αγαπήσει ο σύζυγός μου όπως αγαπάει εσένα ο δικός σου;» Η αδελφή απάντησε: «Ναι, θα σου τη φέρω αύριο το απόγευμα».
Την επόμενη μέρα, η αδελφή επισκέφτηκε τη γειτόνισσά της με τη «μαγική συνταγή» της. Ποια ήταν αυτή; Η Αγία Γραφή και το έντυπο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή. Αφού εξέτασαν πληροφορίες από το βιβλίο Γνώση γύρω από το θέμα «Οικοδόμηση μιας Οικογένειας που Τιμάει τον Θεό», είπε στη γυναίκα: «Αυτή είναι η “μαγική συνταγή” που χρησιμοποιούμε ο σύζυγός μου και εγώ για να κάνουμε ο ένας τον άλλον “αρνάκι”, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αγαπιόμαστε πάρα πολύ». Έγινε έναρξη Γραφικής μελέτης και η γυναίκα προόδευσε φτάνοντας γρήγορα στο σημείο να συμβολίσει την αφιέρωσή της στον Ιεχωβά με το βάφτισμα.
• Δύο ειδικοί σκαπανείς διορισμένοι σε μια μικρή εκκλησία κοντά στα βορειοανατολικά σύνορα της Ζιμπάμπουε και της Μοζαμβίκης δεν πήγαιναν στη διακονία από πόρτα σε πόρτα επί δύο εβδομάδες. Γιατί; Επειδή οι άνθρωποι έρχονταν σε αυτούς για να ακούσουν τι είχαν να τους πουν. Ο ένας από τους σκαπανείς αφηγείται πώς έγινε αυτό: «Ταξιδεύαμε 15 χιλιόμετρα για να διεξάγουμε μια οικιακή Γραφική μελέτη κάθε εβδομάδα με κάποιον ενδιαφερόμενο. Δεν ήταν εύκολο για εμάς να φτάνουμε σε αυτή την περιοχή. Έπρεπε να περπατάμε μέσα στη λάσπη και να διασχίζουμε πλημμυρισμένα ποτάμια όπου το νερό έφτανε μέχρι το λαιμό μας. Αυτό περιλάμβανε το να ισορροπούμε τα ρούχα και τα παπούτσια μας στο κεφάλι μας, διασχίζοντας το ποτάμι, και κατόπιν να ντυνόμαστε ξανά στην αντίπερα όχθη.
»Οι γείτονες του ενδιαφερομένου εντυπωσιάστηκαν πολύ με το ζήλο μας. Ανάμεσα σε εκείνους που έδωσαν προσοχή ήταν ο ηγέτης κάποιας τοπικής θρησκευτικής οργάνωσης, ο οποίος είπε στους ακολούθους του: “Δεν θέλετε να είστε ζηλωτές όπως αυτοί οι δύο νεαροί που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά;” Την επόμενη μέρα, πολλοί από τους ακολούθους του ήρθαν στο σπίτι μας θέλοντας να μάθουν γιατί ήμασταν τόσο επίμονοι. Επιπλέον, τις επόμενες δύο εβδομάδες, είχαμε τόσο πολλούς επισκέπτες ώστε δεν είχαμε χρόνο ούτε καν να ετοιμάσουμε φαγητό για τον εαυτό μας!»
Ένα από τα άτομα που επισκέφτηκαν το σπίτι των σκαπανέων στη διάρκεια αυτής της περιόδου των δύο εβδομάδων ήταν ο θρησκευτικός ηγέτης. Φανταστείτε τη χαρά των σκαπανέων όταν εκείνος δέχτηκε μια οικιακή Γραφική μελέτη!