Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Ποιο είναι το νόημα του σχολίου που γίνεται στο εδάφιο Εβραίους 12:4: «Ακόμη δεν έχετε αντισταθεί ποτέ μέχρις αίματος»;

Η φράση «αντισταθεί . . . μέχρις αίματος» υποδηλώνει το να φτάσει κάποιος στο ακραίο σημείο τού να πεθάνει, να χύσει στην κυριολεξία το αίμα της ζωής του.

Ο απόστολος Παύλος γνώριζε ότι, λόγω της πίστης τους, μερικοί Εβραίοι Χριστιανοί είχαν ήδη “υπομείνει μεγάλο αγώνα με παθήματα”. (Εβραίους 10:32, 33) Τονίζοντάς το αυτό, ο Παύλος φαίνεται ότι χρησιμοποιούσε την παρομοίωση των σκληρών προσπαθειών που καταβάλλονταν σε μια ελληνική αθλητική αναμέτρηση, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει αγώνα δρόμου, πάλη, πυγμαχία, δισκοβολία και ακοντισμό. Γι’ αυτό, στο εδάφιο Εβραίους 12:1, παρότρυνε τους συγχριστιανούς του: «Ας αποβάλουμε και εμείς κάθε βάρος και την αμαρτία που μας μπλέκει εύκολα και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που έχει τεθεί μπροστά μας».

Τρία εδάφια πιο κάτω, στο εδάφιο Εβραίους 12:4, ο Παύλος μπορεί να είχε μεταπηδήσει από την εικόνα του αγώνα δρόμου σε αυτήν του αγώνα πυγμαχίας. (Τόσο οι δρομείς όσο και οι πυγμάχοι υπονοούνται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 9:26.) Οι αρχαίοι πυγμάχοι είχαν τις γροθιές και τους καρπούς τους δεμένα με δερμάτινα λουριά. Τα λουριά μπορούσαν μάλιστα να γίνονται βαρύτερα «με μολύβι, σίδερο ή μεταλλικά καρφιά, τα οποία επέφεραν σοβαρούς τραυματισμούς στους πυγμάχους». Τέτοιοι κτηνώδεις αγώνες προκαλούσαν αιμορραγία, μερικές φορές δε ακόμη και το θάνατο.

Εν πάση περιπτώσει, οι Εβραίοι Χριστιανοί είχαν αρκετά παραδείγματα πιστών υπηρετών του Θεού οι οποίοι είχαν υποστεί διωγμό και κτηνώδη κακομεταχείριση, ακόμη και μέχρι θανάτου, «μέχρις αίματος». Προσέξτε τα συμφραζόμενα όπου ο Παύλος επέστησε την προσοχή στα όσα είχαν υποφέρει τα αρχαία πιστά άτομα:

«Λιθοβολήθηκαν, δοκιμάστηκαν, πριονίστηκαν, πέθαναν σφαγμένοι από σπαθί, περιφέρθηκαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα κατσικιών, ενώ περνούσαν στερήσεις, θλίψη, κακομεταχείριση». Κατόπιν, ο Παύλος έστρεψε την προσοχή στον Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού: «Αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».​—Εβραίους 11:37· 12:2.

Ναι, πολλοί είχαν «αντισταθεί . . . μέχρις αίματος», δηλαδή μέχρι θανάτου. Αυτό που αντιμετώπισαν δεν ήταν απλώς εσωτερική πάλη με το αμάρτημα της απιστίας. Αυτοί αποδείχτηκαν όσιοι υπό κτηνώδη εξωτερική κακομεταχείριση, διατηρώντας την πιστότητά τους μέχρι θανάτου.

Τα πιο καινούρια μέλη της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, τα οποία ίσως είχαν γίνει Χριστιανοί αφότου είχε κοπάσει ο σφοδρός διωγμός του παρελθόντος, δεν είχαν αντιμετωπίσει ποτέ τόσο ακραίες δοκιμασίες. (Πράξεις 7:54-60· 12:1, 2· Εβραίους 13:7) Εντούτοις, ακόμη και λιγότερο σκληρές δοκιμασίες αποθάρρυναν μερικούς από το να συνεχίσουν τον αγώνα. Αυτοί “κουράζονταν και εξαντλούνταν στις ψυχές τους”. (Εβραίους 12:3) Ήταν ανάγκη να προοδεύσουν προς την ωριμότητα. Αυτό θα τους καθιστούσε πιο ικανούς να υπομείνουν οτιδήποτε και αν συνέβαινε, ακόμη και αν κάτι τέτοιο περιλάμβανε σωματική κακομεταχείριση μέχρι του σημείου να χυθεί το αίμα της ζωής τους.​—Εβραίους 6:1· 12:7-11.

Πολλοί Χριστιανοί στους σύγχρονους καιρούς έχουν «αντισταθεί . . . μέχρις αίματος», εφόσον εκτελέστηκαν επειδή δεν ήταν διατεθειμένοι να συμβιβάσουν τη Χριστιανοσύνη τους. Αντί να επιτρέψουμε να μας τρομάξουν τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Εβραίους 12:4, μπορούμε να θεωρούμε ότι δείχνουν μέχρι πού είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε για να παραμείνουμε όσιοι στον Θεό. Πιο κάτω στην ίδια επιστολή προς τους Εβραίους, ο Παύλος έγραψε: «Ας έχουμε παρ’ αξία καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να αποδίδουμε στον Θεό ευπρόσδεκτα ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος».​—Εβραίους 12:28.